Nonetheless, a number of small-scal

Nonetheless, a number of small-scale studies have identified positive impacts of interactive teaching styles on student learning. As a consequence, prominent organizations such as the National Research Council and the National Council of Teachers of Mathematics, since at least 1980, have called for teachers to engage students in constructing their own new knowledge through more hands-on learning and group work. By the mid-1990s, in a study for the National Institute for Science Education, Iris Weiss could identify “some encouraging signs. The majority of elementary, middle, and high school science and mathematics classes worked in small groups at least once a week, and roughly one in four classes did so every day. Moreover, the use of hands-on activities had increased since the mid-1980s.” Even so, more than a decade later, traditional lecture and textbook methodologies continue to be a significant component of science and mathematics instruction in U.S. middle schools. A rigorous, large-scale study has yet to resolve a question that has divided pedagogical thinking for generations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระนั้น จำนวนศึกษาระบุได้ระบุผลกระทบบวกแบบสอนแบบโต้ตอบกับนักเรียนที่เรียนอยู่ เด่นองค์กรเช่นสภาวิจัยแห่งชาติและชาติสภาของครูของคณิตศาสตร์ ตั้งแต่ 1980 น้อย ผล ได้เรียกสำหรับครูนักเรียนการมีส่วนร่วมในการสร้างความรู้ใหม่ของตนเองมากขึ้นเพื่อเรียนรู้และกลุ่มงาน โดยในกลางทศวรรษที่ 1990 ในการศึกษาสำหรับ สถาบันแห่งชาติเพื่อการศึกษาวิทยาศาสตร์ มีร์ Iris สามารถระบุ "สัญญาณบางนิมิต ส่วนใหญ่ระดับประถม กลาง และชั้นเรียนวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ระดับมัธยมทำงานในกลุ่มเล็ก ๆ ที่อย่างน้อยหนึ่งครั้งต่อสัปดาห์ และประมาณหนึ่งในสี่ชั้นได้ดังนั้นทุกวัน นอกจากนี้ การใช้กิจกรรมเพื่อได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่กลางไฟต์" ถึงกระนั้น กว่าหนึ่งทศวรรษภายหลัง บรรยายแบบดั้งเดิมและสูตรตำรายังเป็นส่วนประกอบสำคัญของการสอนวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ในโรงเรียนกลางสหรัฐอเมริกา การศึกษาอย่างเข้มงวด ขนาดใหญ่ยังไม่ได้แก้ไขคำถามที่ได้แบ่งความคิดสอนในรุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามจากการศึกษาขนาดเล็กที่มีการระบุผลกระทบในเชิงบวกของรูปแบบการเรียนการสอนแบบโต้ตอบบนเรียนรู้ของนักเรียน เป็นผลให้องค์กรที่โดดเด่นเช่นสภาวิจัยแห่งชาติและสภาแห่งชาติของครูคณิตศาสตร์อย่างน้อยตั้งแต่ปี 1980 ได้เรียกร้องให้ครูผู้สอนเพื่อดึงดูดนักเรียนในการสร้างองค์ความรู้ใหม่ของตัวเองผ่านมือบนการเรียนรู้และการทำงานเป็นกลุ่ม โดยในช่วงกลางทศวรรษที่ 1990 ในการศึกษาสำหรับสถาบันแห่งชาติเพื่อการศึกษาวิทยาศาสตร์ไอริสไวส์สามารถระบุ "สัญญาณบางอย่างให้กำลังใจ ส่วนใหญ่ของประถมกลางและวิทยาศาสตร์โรงเรียนมัธยมและการเรียนคณิตศาสตร์ทำงานในกลุ่มเล็ก ๆ อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้งและประมาณหนึ่งในสี่ของการเรียนการทำเช่นนั้นทุกวัน นอกจากนี้การใช้มือในกิจกรรมได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่ช่วงกลางทศวรรษ 1980. "ดังนั้นแม้กว่าทศวรรษต่อมาบรรยายวิธีการแบบดั้งเดิมและตำราเรียนยังคงเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์เรียนการสอนในโรงเรียนกลางสหรัฐ เข้มงวดการศึกษาขนาดใหญ่ยังไม่ได้แก้ไขคำถามที่ได้แบ่งการเรียนการสอนความคิดสำหรับคนรุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม จำนวนของขนาดเล็กมีการศึกษาระบุผลกระทบในเชิงบวกของการเรียนรู้แบบโต้ตอบแบบการสอนนักเรียน อย่างไรก็ดี จุดเด่นขององค์กร เช่น สภาวิจัยแห่งชาติ และ สภาแห่งชาติของครูคณิตศาสตร์ อย่างน้อยตั้งแต่ 1980ได้เรียกร้องให้ครู นักเรียนมีส่วนร่วมในการสร้างองค์ความรู้ใหม่ด้วยตนเองผ่านการเรียนรู้ภาคปฏิบัติมากขึ้น และงานกลุ่ม โดยช่วง ในการศึกษาสำหรับสถาบันวิทยาศาสตร์การศึกษาแห่งชาติ ไอริส ไวส์จะระบุ " บางเล็กป้าย . ส่วนใหญ่ของประถม กลาง และโรงเรียนมัธยมชั้นเรียนคณิตศาสตร์วิทยาศาสตร์และทำงานในกลุ่มเล็ก ๆอย่างน้อยอาทิตย์ละ 1 ครั้งและประมาณ 1 ใน 4 ของการเรียนได้ทุกวัน นอกจากนี้ การใช้กิจกรรมภาคปฏิบัติได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่ช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 - . " ดังนั้นแม้กว่าทศวรรษต่อมา แบบดั้งเดิม และวิธีการสอน หนังสือเรียนยังเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของวิทยาศาสตร์และการสอนคณิตศาสตร์ในสหรัฐอเมริกาโรงเรียนกลาง แบบเคร่งครัดการศึกษาขนาดใหญ่ที่ยังไม่ได้แก้ไขคำถามที่ได้แบ่งการคิดสำหรับรุ่น