MeasuresPatient problems—The Proble

Measures
Patient problems—The Problem Classification Scheme of the Omaha Classification
System (Martin & Scheet, 1992) was used to identify and classify patient problems
identified by patients or APNs. This system, developed over the past 20 years, included
approximately 1,000 patient records to inductively derive categories, to conduct reliability
and validity testing, and revise the taxonomy. The Problem Classification Scheme is a
taxonomy with four distinct hierarchical levels from broad to specific: domain, problem,
modifier, sign or symptom. The system's four broad (level 1) classifications, or “domains”
of patient problems are: (a) environmental, (b) psychosocial, (c) physiological, and (d)
health-related behaviors. Each of these domains contains from 5 to 16 subcategories of
problems for a total of 44 subcategories of patient problems. Definitions are provided for
each subcategory of patient problem in the Omaha System. Validity of the Omaha system is
supported by findings that the Omaha system explained variation in nursing resource
consumption (Hays, 1995; Pasquale, 1987). Martin and Scheet (1992) reported a range of
73% to 98% agreement for intercoder reliability during the development of the Omaha
system and agreement at or above 80% for the intervention categories and activities in 8 of
12 reliability testings in a subsequent study. Agreement in these studies increased as the
scheme was revised and as the coders gained experience with the system. Interrater
agreement in the current study was maintained at 80% or greater.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาตรการ
ปัญหาผู้ป่วย — แผนงานการจัดประเภทปัญหาจัดประเภทโอ
ระบบ (มาร์ติน& Scheet, 1992) ใช้ในการระบุ และจำแนกปัญหาผู้ป่วย
ระบุผู้ป่วยหรือ APNs นี้ระบบ พัฒนากว่า 20 ปีที่ผ่านมา รวม
ระเบียนผู้ป่วยประมาณ 1000 ท่านมาหมวดหมู่ ความน่าเชื่อถือการ
และทดสอบ และแก้ไขระบบ โครงร่างการจัดประเภทปัญหา
ระบบสี่แตกต่างลำดับชั้นระดับจากกว้างเฉพาะ: โดเมน ปัญหา,
วิเศษณ์ ลงนาม หรืออาการ ของระบบจัดประเภทสี่กว้าง (ระดับ 1) หรือ "โดเมน"
ของปัญหาผู้ป่วย: (a) สิ่งแวดล้อม, (b) psychosocial สรีรวิทยา (c) และ (d)
พฤติกรรมสุขภาพ แต่ละโดเมนเหล่านี้ประกอบด้วยจาก 5 ประเภทย่อย 16 ของ
ปัญหาจำนวน 44 ประเภทย่อยของปัญหาผู้ป่วย มีคำนิยามสำหรับ
แต่ละประเภทย่อยของปัญหาผู้ป่วยในระบบโอ จะมีผลบังคับใช้ระบบโอ
สนับสนุน โดยพบว่า ระบบโออธิบายความผันแปรในพยาบาลทรัพยากร
ปริมาณ (Hays, 1995 Pasquale, 1987) มาร์ตินและ Scheet (1992) รายงานช่วง
73% 98% ข้อตกลงสำหรับ intercoder ในระหว่างการพัฒนาของโอมาฮา
ระบบและข้อตกลงที่ หรือเหนือ กว่า 80% สำหรับประเภทแทรกแซงกิจกรรมใน 8 ของ
12 testings น่าเชื่อถือในการศึกษาต่อมา ข้อตกลงในการศึกษาเหล่านี้เพิ่มขึ้นเป็นการ
ร่างแก้ไข และเป็นเหล่าที่ได้รับประสบการณ์กับระบบ Interrater
ข้อตกลงในการศึกษาปัจจุบันถูกรักษาไว้ ที่ 80% หรือมากกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาตรการ
ปัญหาผู้ป่วยที่มีปัญหาการจัดโครงการโอมาฮาจำแนก
System (มาร์ตินและ Scheet, 1992) ถูกใช้ในการระบุและจำแนกปัญหาผู้ป่วยที่
ระบุโดยผู้ป่วยหรือ APNs ระบบนี้ได้รับการพัฒนาที่ผ่านมา 20 ปีรวม
ประมาณ 1,000 ระเบียนของผู้ป่วยที่จะได้รับ inductively ประเภทที่จะดำเนินการความน่าเชื่อถือ
และการทดสอบความถูกต้องและแก้ไขอนุกรมวิธาน ปัญหาการจัดโครงการเป็น
อนุกรมวิธานมีสี่ระดับลำดับชั้นที่แตกต่างจากในวงกว้างเพื่อที่เฉพาะเจาะจง: โดเมนปัญหา
ปรับปรุงเครื่องหมายหรืออาการ สี่กว้าง (ระดับ 1) การจำแนกประเภทของระบบหรือ "โดเมน"
ของปัญหาของผู้ป่วยคือ () สิ่งแวดล้อม (ข) ด้านจิตสังคม (ค) ทางสรีรวิทยาและ (ง)
พฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ แต่ละโดเมนเหล่านี้มี 5-16 หมวดหมู่ย่อยของ
ปัญหารวมเป็น 44 หมวดหมู่ย่อยของปัญหาของผู้ป่วย ความหมายมีไว้สำหรับ
หมวดหมู่ย่อยของปัญหาผู้ป่วยแต่ละรายในระบบโอมาฮา ความถูกต้องของระบบโอมาฮาที่
สนับสนุนโดยการค้นพบว่าระบบโอมาฮาอธิบายการเปลี่ยนแปลงในทรัพยากรพยาบาล
บริโภค (เฮส์ 1995; ปาส, 1987) มาร์ตินและ Scheet (1992) รายงานช่วงของ
73% ถึง 98% ข้อตกลงสำหรับความน่าเชื่อถือ intercoder ในระหว่างการพัฒนาของโอมาฮา
ระบบและข้อตกลงหรือสูงกว่า 80% สำหรับประเภทการแทรกแซงและกิจกรรมใน 8 จาก
12 ทดสอบความน่าเชื่อถือในการศึกษาต่อไป ข้อตกลงในการศึกษาเหล่านี้เพิ่มขึ้นเป็น
โครงการที่ได้รับการปรับปรุงและเขียนโคดได้รับประสบการณ์กับระบบ interrater
ข้อตกลงในการศึกษาในปัจจุบันได้รับการเก็บรักษาไว้ที่ 80% หรือมากกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาตรการ
ผู้ป่วยปัญหาปัญหาการจำแนกโครงร่างของระบบการจำแนก
ฮ่า ( มาร์ติน & scheet , 1992 ) ถูกใช้เพื่อระบุและจำแนกประเภทของปัญหาผู้ป่วย
ระบุผู้ป่วยหรือ apns . ระบบนี้พัฒนาขึ้นกว่าที่ผ่านมา 20 ปี รวมประมาณ 1 , 000 ระเบียนผู้ป่วย
อุปนัยจากประเภท ดำเนินการและการทดสอบความตรงและความเที่ยง
, แก้ไขอนุกรมวิธานปัญหาการจำแนกโครงร่างเป็น
อนุกรมวิธานกับ 4 ลำดับชั้นระดับกว้างเฉพาะโดเมน , ปัญหา ,
ที่สัญญาณหรืออาการ ของระบบ 4 กว้าง ( ระดับ 1 ) หมวดหมู่ หรือ " โดเมน "
ปัญหาผู้ป่วย ( ) สิ่งแวดล้อม ( B ) - ( c ) ทางสรีรวิทยาและพฤติกรรมสุขภาพ ( D )
. แต่ละโดเมนเหล่านี้มีตั้งแต่ 5 ถึง 16 หมวดหมู่ย่อยของ
ปัญหาทั้งหมด 44 หมวดหมู่ย่อยของปัญหาผู้ป่วย ความหมายคือให้แต่ละประเภทย่อยของผู้ป่วย
ปัญหาในระบบโอมาฮา ความถูกต้องของระบบ Omaha
สนับสนุนโดยการค้นพบว่าระบบโอมาฮาอธิบายการเปลี่ยนแปลงในการบริโภคทรัพยากร
พยาบาล ( Hays , 1995 ; Pasquale , 1987 ) มาร์ติน และ scheet ( 1992 ) รายงานช่วง
73 % 98 % ข้อตกลง intercoder ความน่าเชื่อถือระหว่างการพัฒนาระบบโอมาฮา
และข้อตกลงที่ขึ้นไป 80% สำหรับการแทรกแซงและประเภทกิจกรรมใน 8
12 ทดสอบความน่าเชื่อถือในการศึกษาต่อ ข้อตกลงในการศึกษาเหล่านี้เพิ่มขึ้นเป็น
รูปแบบแก้ไขและเป็นผู้ที่ได้รับ ประสบการณ์ กับระบบ แบบอิง
ข้อตกลงในการศึกษาปัจจุบันไว้ที่ 80% หรือมากกว่า