marley was dead: to begin with. The

marley was dead: to begin with. There is no doubt whatever about that. The register of his burial was signed by the clergyman, the clerk, the undertaker, and the chief mourner. Scrooge signed it: and Scrooge's name was good upon 'Change, for anything he chose to put his hand to. Old Marley was as dead as a door-nail.

Mind! I don't mean to say that I know, of my own knowledge, what there is particularly dead about a door-nail. I might have been inclined, myself, to regard a coffin-nail as the deadest piece of ironmongery in the trade. But the wisdom of our ancestors is in the simile; and my unhallowed hands shall not disturb it, or the Country's done for. You will therefore permit me to repeat, emphatically, that Marley was as dead as a door-nail.

Scrooge knew he was dead? Of course he did. How could it be otherwise? Scrooge and he were partners for I don't know how many years. Scrooge was his sole executor, his sole administrator, his sole assign, his sole residuary legatee, his sole friend and sole mourner. And even Scrooge was not so dreadfully cut up by the sad event, but that he was an excellent man of business on the very day of the funeral, and solemnised it with an undoubted bargain.

The mention of Marley's funeral brings me back to the point I started from. There is no doubt that Marley was dead. This must be distinctly understood, or nothing wonderful can come of the story I am going to relate. If we were not perfectly convinced that Hamlet's Father died before the play began, there would be nothing more remarkable in his taking a stroll at night, in an easterly wind, upon his own ramparts, than there would be in any other middle-aged gentleman rashly turning out after dark in a breezy spot -- say Saint Paul's Churchyard for instance -- literally to astonish his son's weak mind.

Scrooge never painted out Old Marley's name. There it stood, years afterwards, above the warehouse door: Scrooge and Marley. The firm was known as Scrooge and Marley. Sometimes people new to the business called Scrooge Scrooge, and sometimes Marley, but he answered to both names: it was all the same to him.

Oh! But he was a tight-fisted hand at the grind- stone, Scrooge! a squeezing, wrenching, grasping, scraping, clutching, covetous, old sinner! Hard and sharp as flint, from which no steel had ever struck out generous fire; secret, and self-contained, and solitary as an oyster. The cold within him froze his old features, nipped his pointed nose, shriveled his cheek, stiffened his gait; made his eyes red, his thin lips blue and spoke out shrewdly in his grating voice. A frosty rime was on his head, and on his eyebrows, and his wiry chin. He carried his own low temperature always about with him; he iced his office in the dogdays; and didn't thaw it one degree at Christmas.

External heat and cold had little influence on Scrooge. No warmth could warm, no wintry weather chill him. No wind that blew was bitterer than he, no falling snow was more intent upon its purpose, no pelting rain less open to entreaty. Foul weather didn't know where to have him. The heaviest rain, and snow, and hail, and sleet, could boast of the advantage over him in only one respect. They often "came down" handsomely, and Scrooge never did.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

marley ตาย: จะเริ่มต้นด้วยการ มีข้อสงสัยเพียงว่า การลงทะเบียนของศพถูกเซ็นชื่อ โดย clergyman เสมียน undertaker ที่ และ mourner ประธาน ลงชื่อคนขี่เหนียว: และชื่อของคนขี่เหนียวก็ตาม ' เปลี่ยนแปลง สำหรับอะไรจะใส่มือเขาไป Marley เก่าตายแล้วที่ประตูเล็บจิตใจ ฉันไม่ตั้งใจ จะพูดว่า ฉันรู้ ความรู้ของตัวเอง มีสิ่งตายโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับประตูเล็บ ฉันอาจได้รับอยาก ตัวเอง เกี่ยวกับเล็บหีบศพเป็นชิ้น deadest ของ ironmongery ในการค้าขาย แต่ภูมิปัญญาของบรรพบุรุษของเราเป็นคำ และมือของฉัน unhallowed จะรบกวน หรือประเทศของทำ คุณจึงจะอนุญาตให้ทำซ้ำ กึกก้อง ว่า Marley ตายแล้วที่ประตูเล็บคนขี่เหนียวรู้ว่า เขาตายหรือไม่ แน่นอนเขาไม่ ว่ามันอาจเป็นอย่างอื่น คนขี่เหนียวและเขาถูกคู่ เพราะข้าพเจ้าไม่รู้กี่ปี คนขี่เหนียวถูกดำเนินของเขาแต่เพียงผู้เดียว ผู้ดูแลแต่เพียงผู้เดียวของเขา ของเขาแต่เพียงผู้เดียวที่มอบ หมาย ผู้รับมรดกโดย residuary แต่เพียงผู้เดียวของเขา ของเขาแต่เพียงผู้เดียวเพื่อน และ mourner แต่เพียงผู้เดียว และคนขี่เหนียวแม้ถูกไม่ dreadfully เพื่อตัดค่า โดยเหตุการณ์เศร้า แต่ว่าเขาคือ คนดีของธุรกิจในวันเผาศพมาก และ solemnised กับการต่อรอง undoubtedการพูดถึงศพของ Marley นำฉันกลับไปยังจุดที่ฉันเริ่มต้นจาก มีข้อสงสัยว่า Marley ตาย นี้ต้องอย่างเห็นได้ชัดเข้าใจ หรือไม่มีอะไรดีมีเรื่องที่ฉันจะไปเกี่ยวข้อง ถ้าเรามีไม่สมบูรณ์เชื่อว่า แฮมเลตของบิดาเสียชีวิตก่อนเริ่มเล่น จะมีอะไรโดดเด่นมากขึ้นในของเขาเดินเล่นในเวลากลางคืน ในการลม easterly เมื่อเขาเองปราการ กว่าจะมีในใด ๆ อื่น ๆ วัยกลางคนสุภาพบุรุษ rashly เปิดออกหลังจากมืดในจุดที่บางเบา - พูด Churchyard เซนต์ Paul เช่น - อักษรกับ astonish จิตใจอ่อนแอของบุตรคนขี่เหนียวไม่ทาสีออกชื่อเก่า Marley มีมันยืน ปีหลัง ข้างประตูคลังสินค้า: คนขี่เหนียวและ Marley บริษัทถูกเรียกว่าเป็นคนขี่เหนียวและ Marley บางครั้งคนใหม่ธุรกิจเรียกว่าคนขี่คนขี่เหนียวเหนียว และบางครั้ง Marley แต่เขาตอบชื่อทั้ง: ก็ทั้งหมดเหมือนกันกับเขาโอ้ แต่เขาถูกมือ fisted แน่นที่บดหิน คนขี่เหนียว squeezing สะเทือน เรียง scraping กำ โลภโมโทสัน เดิมคือคนบาป หนัก และคมเป็นหินเหล็กไฟ จากเหล็กที่ไม่มีเคยหลงออกไฟกว้าง ลับ และไมโครเวฟ และปัจเจกเป็นหอยนางรม เย็นภายในเขา froze คุณลักษณะของเขาเก่า nipped จมูกเขาชี้ shriveled แก้มของเขา เขาเดิน stiffened เขาทำตาสีแดง สีฟ้าริมฝีปากบาง และพูดออก shrewdly ในพระสุรเสียง grating เด้นท์หนาวที่ บนพระเศียร และคิ้วของเขา และคางของเขา wiry เขาทำของเขาเองอุณหภูมิต่ำเสมอเกี่ยวกับกับเขา เขาเย็นสำนักงานของเขาใน dogdays และไม่ได้ทรานมันระดับหนึ่งในเทศกาลคริสต์มาสเย็นและความร้อนภายนอกมีอิทธิพลน้อยคนขี่เหนียว ความอบอุ่นไม่ได้อากาศอบอุ่น wintry ไม่มากเขา ลมไม่ได้พัดถูก bitterer กว่าเขา หิมะไม่ตกถูกนึกขึ้นตามวัตถุประสงค์ ฝนตก pelting ไม่น้อยเปิดมาขอร้อง อากาศเหม็นไม่ทราบว่าจะมีเขา ฝนที่ยิ่งใหญ่ที่สุด และ หิมะ และ hail และ sleet สามารถอวดความได้เปรียบกว่าเขาประการเดียวเท่านั้น พวกเขามักจะ "ลงมา" ประดับ และคนขี่เหนียวไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

marley ตาย: จะเริ่มต้นด้วย มีข้อสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่ ลงทะเบียนที่ฝังศพของเขาถูกลงนามโดยพระเสมียน, สัปเหร่อและญาติมิตรหัวหน้า สครูจลงนามและชื่อของสครูจเป็นสิ่งที่ดีเมื่อ 'เปลี่ยนเพื่อสิ่งที่เขาเลือกที่จะเอามือจับ เก่ามาร์เลย์ก็เป็นตายเป็นประตูเล็บ. ใจ! ผมไม่ได้หมายที่จะบอกว่าฉันรู้ของความรู้ของตัวเองในสิ่งที่มีความตายโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับประตูเล็บ ฉันอาจจะได้รับการเอียงตัวเองที่จะเชื่อว่าโลงศพเล็บเป็นชิ้น deadest ของร้านขายเครื่องเหล็กในการค้า แต่ภูมิปัญญาของบรรพบุรุษของเราที่อยู่ในคำอุปมา; และมือที่ไม่สะอาดไม่ฉันจะไม่รบกวนหรือประเทศทำเพื่อ คุณจึงจะอนุญาตให้ผมที่จะทำซ้ำอย่างเด่นชัดว่าเป็นมาร์เลย์เป็นตายเป็นประตูเล็บ. สครูจรู้ว่าเขาตาย? แน่นอนเขาทำ มันจะเป็นอย่างอื่น? สครูจและเขาเป็นคู่ค้าสำหรับผมไม่ทราบว่าหลายปีที่ผ่านมา สครูจเป็นผู้บริหาร แต่เพียงผู้เดียวของผู้ดูแลระบบ แต่เพียงผู้เดียวของเขากำหนด แต่เพียงผู้เดียวของเขามรดก residuary แต่เพียงผู้เดียวของเขา แต่เพียงผู้เดียวเพื่อนของเขา แต่เพียงผู้เดียวและญาติมิตร และแม้สครูจไม่ได้เพื่อตัดอย่างหวาดกลัวขึ้นโดยเหตุการณ์ที่น่าเศร้า แต่ที่เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมของธุรกิจในวันที่มากของงานศพและ solemnized กับการต่อรองราคาที่ไม่อาจปฏิเสธ. กล่าวถึงงานศพของมาร์เลย์นำฉันกลับไปที่จุด ผมเริ่มจาก มีข้อสงสัยว่ามาร์เลย์ตายไม่เป็น นี้จะต้องมีความเข้าใจชัดเจนหรือไม่มีอะไรที่ยอดเยี่ยมสามารถมาของเรื่องนี้ฉันจะไปเกี่ยวข้อง ถ้าเราไม่เชื่ออย่างสมบูรณ์ว่าพระบิดาของหมู่บ้านเสียชีวิตก่อนที่จะเล่นเริ่มจะมีอะไรที่น่าทึ่งมากในการที่เขาเดินในเวลากลางคืนในลมตะวันออกเมื่อกำแพงของตัวเองมากกว่าที่จะมีในสุภาพบุรุษวัยกลางคนอื่น ๆ ผลีผลามเปิดออกหลังจากที่มืดในจุดที่สดชื่น - พูดสุสานนักบุญพอลเช่น - ตัวอักษรที่จะแปลกใจจิตใจที่อ่อนแอของลูกชายของเขา. สครูจไม่เคยวาดชื่อเก่ามาร์เลย์ มีมันยืนปีหลังจากนั้นเหนือประตูคลังสินค้า: สครูจและมาร์เลย์ เป็น บริษัท ที่รู้จักกันในนามของสครูจและมาร์เลย์ บางครั้งคนใหม่ให้กับธุรกิจที่เรียกว่าสครูจสครูจและบางครั้งมาร์เลย์ แต่เขาตอบทั้งสองชื่อ: มันเป็นสิ่งเดียวกันกับเขา. Oh! แต่เขาก็มือขี้เหนียวที่หิน grind- สครูจ! บีบ, บิด, โลภ, ขูด, กำ, คนโลภคนบาปเก่า! หนักและคมเป็นหินจากการที่เหล็กไม่ได้หลงเคยดับไฟใจกว้าง; ความลับและอยู่ในตัวเองและโดดเดี่ยวเป็นหอยนางรม เย็นภายในตัวเขาแช่แข็งคุณสมบัติเก่าของเขา, nipped จมูกแหลมของเขาหดแก้มของเขาตัวแข็งทื่อเดินของเขา; ทำให้ดวงตาของเขาสีแดง, สีริมฝีปากบางของเขาสีฟ้าและพูดออกชาญฉลาดในเสียงตะแกรงของเขา จังหวะหนาวอยู่บนศีรษะของเขาและบนคิ้วของเขาและคางแกร่งของเขา เขาดำเนินอุณหภูมิต่ำของตัวเองเสมอเกี่ยวกับเขา เขาเย็นสำนักงานของเขาใน dogdays; และไม่ละลายมันเป็นหนึ่งในการศึกษาระดับปริญญาในวันคริสต์มาส. ความร้อนภายนอกและเย็นมีอิทธิพลน้อยในสครูจ ความอบอุ่นไม่สามารถให้ความอบอุ่นไม่มีสภาพอากาศหนาวเย็นเขา ลมที่พัดเป็น Bitterer กว่าไม่มีเขาไม่มีหิมะตกเป็นความตั้งใจมากขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของการขว้างปาน้ำฝนไม่น้อยเปิดให้ขอร้อง ฟาวล์สภาพอากาศที่ไม่ทราบว่าจะมีเขา ฝนหนักและหิมะและลูกเห็บและลูกเห็บได้โม้ของความได้เปรียบเหนือเขาเพียงคนเดียวในความเคารพ พวกเขามักจะ "ลงมา" อย่างงามและสครูจไม่เคยทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาร์ลีย์สิ้นชีวิตแล้ว เริ่มด้วย มีข้อสงสัยอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้น ทะเบียนการฝังศพของเขาถูกลงนามโดยนักบวช , เสมียน , สัปเหร่อ และประธานจัดพิธีศพ สครูจเซ็น : ชื่อสครูจเป็นดีเมื่อ ' เปลี่ยน สำหรับทุกสิ่งที่เขาเลือกที่จะใส่มือของเขาไป เก่ามาร์ลีย์เป็นตายเป็นเล็บประตู

! ผมไม่ได้หมายความว่า ผมรู้ ความรู้ของตัวเองมี โดยเฉพาะอย่างยิ่งประตูตายเกี่ยวกับเล็บ ฉันอาจจะถูกหัว , ตัวเอง , เห็นโลงศพเล็บเป็น deadest ชิ้น ironmongery ในการค้า แต่ภูมิปัญญาของบรรพบุรุษของเราในการเปรียบเทียบ และมือของฉันไม่ศักดิ์สิทธิ์ จะไม่รบกวน หรือประเทศก็ทำได้ เธอจึงจะอนุญาตให้ฉันที่จะย้ำ , กึกก้อง , มาร์ลีย์เป็นตายเป็นประตู

เล็บ .พ่อหนุ่มรู้ว่าเขาตายแล้ว แน่นอนเขาทำ มันจะเป็นอย่างอื่น ? สครูจและเขาเป็นคู่หูกันมาไม่รู้กี่ปี สครูจเป็นผู้จัดการมรดก แต่เพียงผู้เดียวของเขา ผู้ดูแลระบบ แต่เพียงผู้เดียวของเขาเพียงผู้เดียว มอบหมาย ผู้รับมรดกเกี่ยวกับสิ่งที่เหลืออยู่ของเขาเพียงผู้เดียว เพื่อนคนเดียวของเขา แต่เพียงผู้เดียวและเศร้าโศก . และแม้สครูจไม่งนั้นตัดขึ้นจากเหตุการณ์ที่เศร้าแต่เขาเป็นผู้ชายที่ดีของธุรกิจในวันของงานศพ และ solemnised กับการต่อรองไม่เป็นที่สงสัย

พูดถึงมาร์ลีย์งานศพนำฉันกลับไปยังจุดที่ผมเริ่มจาก มีข้อสงสัยว่า Marley ตาย นี้จะต้องชัดเจน เข้าใจ หรือไม่มีอะไรที่วิเศษมาเรื่องที่ผมจะเล่าถ้าเราไม่สมบูรณ์ เชื่อว่าคุณพ่อของหมู่บ้านตายก่อนเล่น ก็เริ่มจะมีอะไรที่โดดเด่นของเขาในการเดินเล่นตอนกลางคืน ในลมไปทางทิศตะวันออก บนเชิงเทินของเขาเอง มากกว่าอยู่ในใด ๆอื่น ๆวัยกลางคนสุภาพบุรุษบุ่มบ่ามออกมาหลังจากที่มืดในจุดที่สดชื่น -- พูดนักบุญพอลพยาบาทตัวอย่างเช่น -- หมายที่จะแปลกใจจิตใจที่อ่อนแอของลูกชาย

คนขี้เหนียว ไม่เคยวาดออกมาเก่า มาร์ลีย์เป็นชื่อ มันยืน , ปีภายหลัง เหนือประตูคลังสินค้า : คนขี้เหนียว และ มาร์ลีย์ บริษัท เป็นที่รู้จักกันเป็นคนขี้เหนียว และ มาร์ลีย์ บางครั้งผู้ที่ใหม่กับธุรกิจเรียกคนขี้เหนียวสครูจและบางครั้งมาร์ลีย์ แต่เขาตอบทั้งชื่อ : มันเหมือนกันหมดเลย

อ้อ ! แต่เขาก็แน่น fisted มือที่บด - ศิลา พ่อหนุ่ม ! บีบ บีบเป็น , ,โลภ , ขูด , กำลำยอง , เก่า , คนบาป แข็งและคมเหมือนหินเหล็กไฟ จากที่ไม่มีเหล็กเคยหลงออกไฟใจกว้าง ; ลับ และอยู่ในตัวเองและโดดเดี่ยวเป็นหอยนางรม เย็นภายในเขา froze คุณสมบัติเก่าของเขา nipped ของเขา จมูกแหลม shriveled แก้มแข็งตึง ท่าเดินของเขา ทำให้ดวงตาสีแดงของเขาบาง ริมฝีปากสีฟ้าและพูดออกมาด้วยเสียงที่ความฉลาดมากกว่าตะแกรงของเขาเป็นเป็นจังหวะมักเป็นหัวและคิ้ว และคางดูแกร่งของเขา เขาแบกอุณหภูมิต่ำของตัวเองเสมอกับเขา เขาเย็นสำนักงานของเขาใน dogdays ; ไม่ละลายมันระดับหนึ่งในวันคริสต์มาส

ภายนอก ความร้อน และความเย็นได้น้อยมีอิทธิพลต่อคนขี่เหนียว ไม่มีความอบอุ่นก็อบอุ่นไม่หนาวอากาศหนาวที่เขา ไม่มีลม ที่พัดเป็น bitterer มากกว่าเขาไม่มีหิมะตกเป็นเจตนาตามวัตถุประสงค์ ไม่เปิดเสียงฝนน้อยกว่าการขอร้อง สภาพอากาศเหม็นไม่รู้ ว่าต้องมีเขา หนักฝน และหิมะ และ ลูกเห็บและลูกเห็บอาจโม้ได้เปรียบเขาในส่วนเดียว พวกเขามักจะ " ลงมา " อย่างงาม และสครูจก็ไม่เคยทำ