The beginning of the Empire (1415-1

The beginning of the Empire (1415-1494)
The Portuguese Reconquista culminated in 1249, with the conquest of the Algarve by Afonso III, setting the Portuguese borders which have lasted nearly unchanged to this day. Throughout the fifteenth century, the Crowns of Aragon and Portugal expanded territorially overseas. The Aragonese Empire, which had accomplished its Reconquista in 1266, focused on the Mediterranean Sea while the Portuguese Empire turned to the Atlantic Ocean and North Africa. The Kingdom of Castile did not complete the conquest of the last Moorish stronghold at Granada until 1492.

There were several reasons for Portugal to explore the unknown waters to its south and west. As a Catholic kingdom, Portuguese monarchs saw it as their duty to spread Christianity and destroy Islam in the process. The legend of the long-lost Christian kingdom of Prester John located somewhere in the Orient provided hope that, if it could only be reached, Islam could be encircled by Christian forces. At the same time, reaching the Orient would allow Portugal to tap into the source of the lucrative spice trade, bypassing the long overland route that the Venetians had a stranglehold on at its entry point to Europe. Portugal's long coastline and geographical location on the edge of Western Europe, hemmed in by the Spanish kingdoms to its east, and maritime experience, meant that the most promising route to achieving its goals was to find a sea route to the Orient.

Portugal began in 1415, by crossing the Gibralter and capturing Ceuta from the Moors, who unsuccessfully attempted to re-take it in 1418. In 1419, two of Prince Henry the Navigator's captains, João Gonçalves Zarco, Tristão Vaz Teixeira and Bartolomeu Perestrelo were driven by a storm to Madeira. In 1427, another Portuguese captain discovered the Azores.

In an expedition to Tangier, undertaken in 1436, by King Edward of Portugal (1433-1438), the Portuguese army was defeated and only escaped destruction by surrendering Prince Ferdinand, the king's youngest brother. By sea, Prince Henry's captains continued their exploration of Africa and the Atlantic Ocean. In 1434, Cape Bojador was crossed by Gil Eanes. In 1441, the first consignment of slaves was brought to Lisbon and slave trading soon became one of the most profitable branches of Portuguese commerce. Senegal and Cape Verde were reached in 1445. In 1446, António Fernandes pushed on almost as far as present-day Sierra Leone.

Meanwhile, colonization continued in the Azores (from 1439) and Madeira, where sugar and wine were now produced by settlers from Portugal, France, Flanders and Genoa. Above all, gold brought home from Guinea stimulated the commercial energy of the Portuguese. It had become clear that, apart from their religious and scientific aspects, these voyages of discovery were highly profitable.

Under Afonso V, the African (1443–1481), the Gulf of Guinea was explored as far as Cape St Catherine, and three expeditions (1458, 1461, 1471) were sent to Morocco. In 1458, Alcácer Ceguer (El Qsar es Seghir, in Arabic) was taken. In 1471, Arzila (Asila) and Tangier were captured.

In 1474, an explorer named João Vaz Corte-Real received a captaincy in Azores because he discovered Terra Nova dos Bacalhaus (New Land of Codfish) in 1472. Some claim this land is Newfoundland. Whether or not this is actually the case is difficult to ascertain, as Portuguese secrecy about the discoveries means that very little evidence remains. The dried cod became a vital economic commodity and a staple of the Portuguese diet.

Afonso V of Portugal claimed the Castilan-Leonese throne when he married Joan, Princess of Castile, but Isabella proclaimed herself queen. The Treaty of Alcáçovas, signed in 1479, gave exclusive navigation to Portugal of the sea below the Canary Islands and the Portuguese then recognized Isabella as queen of Castile.

Under John II (1481–1495), the fortress of São Jorge da Mina, the modern Elmina, in Ghana, was founded for the protection of the Guinea trading and became Portugal's West African headquarters until 1637. Diogo Cão discovered Congo in 1482 and reached Cape Cross in 1486. In 1488, Bartolomeu Dias rounded the Cape of Good Hope. The passage to the Indian Ocean was open.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The beginning of the Empire (1415-1494)The Portuguese Reconquista culminated in 1249, with the conquest of the Algarve by Afonso III, setting the Portuguese borders which have lasted nearly unchanged to this day. Throughout the fifteenth century, the Crowns of Aragon and Portugal expanded territorially overseas. The Aragonese Empire, which had accomplished its Reconquista in 1266, focused on the Mediterranean Sea while the Portuguese Empire turned to the Atlantic Ocean and North Africa. The Kingdom of Castile did not complete the conquest of the last Moorish stronghold at Granada until 1492.There were several reasons for Portugal to explore the unknown waters to its south and west. As a Catholic kingdom, Portuguese monarchs saw it as their duty to spread Christianity and destroy Islam in the process. The legend of the long-lost Christian kingdom of Prester John located somewhere in the Orient provided hope that, if it could only be reached, Islam could be encircled by Christian forces. At the same time, reaching the Orient would allow Portugal to tap into the source of the lucrative spice trade, bypassing the long overland route that the Venetians had a stranglehold on at its entry point to Europe. Portugal's long coastline and geographical location on the edge of Western Europe, hemmed in by the Spanish kingdoms to its east, and maritime experience, meant that the most promising route to achieving its goals was to find a sea route to the Orient.โปรตุเกสเริ่มใน 1415 โดยข้ามการ Gibralter และการจับเซวตาจากชาวมัวร์ออก ซึ่งประสบความสำเร็จพยายามที่จะใช้มันอีกครั้งใน 1,418 ใน 1419 ที่สองของเจ้าชายเฮนรีตัวนำทางกัปตัน João Gonçalves Zarco, Tristão Vaz Teixeira และ Bartolomeu Perestrelo ถูกขับเคลื่อนจากพายุมาเดรา ใน 1427 กัปตันโปรตุเกสที่อื่นพบของในการเดินทางไปแทนเจียร์ ดำเนินการ ใน โดยพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดแห่งโปรตุเกส (1433-1438), กองทัพโปรตุเกสเป็นเท่านั้น และพ่ายแพ้หนีทำลาย โดยยอมจำนนเจ้าชายเฟอร์ดินานด์ น้องชายคนเล็กของพระราชา ริมทะเล เจ้าชายเฮนรีกัปตันยังคงสำรวจตนของแอฟริกาและมหาสมุทรแอตแลนติก ใน 1434 เคป Bojador ถูกข้าม โดย Gil Eanes ใน 1441 ลิสบอนมาฝากแรกของทาส และทาสที่ซื้อขายเร็ว ๆ นี้กลายเป็นหนึ่งในสาขาที่กำไรมากที่สุดของโปรตุเกสพาณิชย์ เซเนกัลและเคปเวิร์ดได้ถึงใน 1445 ใน 1446 เฟอร์นัน António ผลักในเซียร์ราลีโอนเกือบเท่าปัจจุบันในขณะเดียวกัน ล่าอาณานิคมอย่างต่อเนื่องใน (จาก 620) Azores และมาเดรา ที่น้ำตาลและไวน์ขณะนี้ผลิต โดยตั้งถิ่นฐานจากโปรตุเกส ฝรั่งเศส ฟลานเดอร์ และเจนัว ข้างต้นทั้งหมด ทองนำบ้านจากกินีถูกกระตุ้นพลังงานเชิงพาณิชย์ของโปรตุเกส มันได้กลายเป็นชัดเจนว่า นอกเหนือจากด้านการศาสนา และวิทยาศาสตร์ วอเยจส์ค้นพบเหล่านี้มีกำไรสูงภายใต้ Afonso V ที่แอฟริกา (1443-1481), อ่าวกินีถูกสำรวจไกลเป็นเคปเซนต์แคทเธอรีน และสามนิ (1458, 1461, 1471) ถูกส่งไปยังโมร็อกโก ใน 1458, Alcácer Ceguer (El Qsar es, Seghir ในภาษาอาหรับ) ถ่าย ในปีค.ศ. 1471, Arzila (Asila) และเจียร์ถูกยึดใน 1474, explorer ที่ชื่อ João Vaz Corte-จริงรับ captaincy ใน Azores เนื่องจากเขาค้นพบ dos Terra Nova Bacalhaus (ที่ดินใหม่ค็อด) ใน 1472 บางส่วนเรียกร้องที่ดินผืนนี้เป็นนิวฟันด์แลนด์ หรือไม่เป็น จริงกรณีเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบ โปรตุเกสความลับเกี่ยวกับการค้นพบหมายความ ว่า หลักฐานน้อยมากยังคง ปลาแห้งกลายเป็น สินค้าเศรษฐกิจสำคัญและหลักของอาหารโปรตุเกสAfonso V ของโปรตุเกสอ้างว่า ราชินีบัลลังก์ Castilan Leonese เมื่อเขาแต่งงานโจน เจ้าหญิงคาสตีล แต่อิซาเบลลาประกาศตัวเอง สนธิสัญญา Alcáçovas ลงนามในปี 1479 ให้นำเฉพาะโปรตุเกสของทะเลใต้หมู่เกาะคานารี และโปรตุเกสแล้วรู้จักอิซาเบลลาเป็นราชินีแห่งคาสตีลภายใต้จอห์น II (1481-1495), ป้อมเซา Jorge ดา Mina, Elmina ทันสมัย ในกานา ก่อตั้งขึ้นเพื่อปกป้องการค้ากินี และกลายเป็น สำนักงานใหญ่ของโปรตุเกสแอฟริกาตะวันตกจนถึง 1637 Cão ประชุมฟีฟ่าพบคองโกใน 1482 และเดินทางข้ามแหลม 1486 ใน 1488 ของ Bartolomeu Dias ปัดแหลมกู๊ดโฮป ทางไปมหาสมุทรอินเดียถูกเปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดเริ่มต้นของเอ็มไพร์ (1415-1494)
โปรตุเกส Reconquista culminated ใน 1249 ด้วยชัยชนะของแอลการ์โดย Afonso III, การตั้งค่าชายแดนโปรตุเกสซึ่งกินเวลาเกือบไม่เปลี่ยนแปลงไปในวันนี้ ตลอดศตวรรษที่สิบห้ามงกุฎแห่งอารากอนและโปรตุเกสขยายเขตอาณาต่างประเทศ อารากอนเอ็มไพร์ซึ่งเคยประสบความสำเร็จใน Reconquista 1266 มุ่งเน้นไปที่ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนในขณะที่จักรวรรดิโปรตุเกสหันไปทางมหาสมุทรแอตแลนติกและแอฟริกาเหนือ อาณาจักรแห่งแคว้นคาสตีลไม่เสร็จสมบูรณ์ชัยชนะของมัวร์ที่มั่นสุดท้ายที่กรานาดาจนถึง 1492 มีเหตุผลหลายประการโปรตุเกสสำรวจโลกใต้น้ำที่ไม่รู้จักไปทางทิศใต้และทิศตะวันตกของมัน ในฐานะที่เป็นราชอาณาจักรคาทอลิกพระมหากษัตริย์โปรตุเกสเห็นว่ามันเป็นหน้าที่ของพวกเขาที่จะแพร่กระจายศาสนาคริสต์และศาสนาอิสลามทำลายในกระบวนการ ตำนานของที่หายไปนานอาณาจักรคริสเตียน Prester จอห์นอยู่ที่ไหนสักแห่งในโอที่มีให้หวังว่าถ้ามันสามารถเข้าถึงได้อิสลามอาจจะล้อมรอบไปด้วยกองกำลังคริสเตียน ในเวลาเดียวกันถึงโอเรียนท์จะช่วยให้โปรตุเกสจะแตะลงในแหล่งที่มาของการค้าเครื่องเทศร่ำรวยผ่านเส้นทางบกมานานแล้วว่ามี Venetians กำมือขึ้นที่จุดเริ่มต้นของมันไปยังยุโรป โปรตุเกสชายฝั่งยาวและที่ตั้งทางภูมิศาสตร์บนขอบของยุโรปตะวันตกเรียงรายโดยราชอาณาจักรสเปนไปทางทิศตะวันออกและประสบการณ์เกี่ยวกับการเดินเรือหมายความว่าเส้นทางที่มีแนวโน้มมากที่สุดที่จะบรรลุเป้าหมายของตนคือการหาเส้นทางทะเลตะวันออก. โปรตุเกสเริ่มต้นขึ้นใน 1415 โดยข้าม Gibralter และจับเซวตาจากทุ่งที่ประสบความสำเร็จในความพยายามที่จะ re-ใช้เวลาใน 1418. ใน 1,419 สองของเจ้าชายเฮนรี่กัปตันนาวิเกเตอร์ของJoãoGonçalves Zarco, Tristão Vaz Teixeira และ Bartolomeu Perestrelo ได้แรงหนุนจากพายุ ที่จะมาเดรา ใน 1427 อีกกัปตันโปรตุเกสค้นพบอะซอเรส. ในการเดินทางไปแทนเจียร์ดำเนินการใน 1436 โดยกษัตริย์เอ็ดเวิร์ดแห่งโปรตุเกส (1433-1438) กองทัพโปรตุเกสพ่ายแพ้และหนีออกมาเพียงการทำลายโดยการยอมจำนนเจ้าชายเฟอร์ดินานด์น้องชายคนสุดท้องของกษัตริย์ ริมทะเลแม่ทัพเจ้าชายเฮนรี่ยังคงสำรวจของพวกเขาของทวีปแอฟริกาและมหาสมุทรแอตแลนติก ใน 1434, เคป Bojador ข้ามโดยกิล Eanes ใน 1441 ฝากขายครั้งแรกของพวกทาสที่ถูกนำไปลิสบอนและการค้าทาสก็กลายเป็นหนึ่งในสาขาที่มีกำไรมากที่สุดของการค้าโปรตุเกส เซเนกัลและเคปเวิร์ดก็มาถึงใน 1445 ใน 1446 อันโตนิโอเฟอร์นันเดผลักไกลจนเกือบถึงปัจจุบันวันเซียร์ราลีโอน. ในขณะที่การล่าอาณานิคมอย่างต่อเนื่องในอะซอเรส (จาก 1439) และราที่น้ำตาลและไวน์ที่ผลิตในขณะนี้โดยตั้งถิ่นฐาน โปรตุเกส, ฝรั่งเศส, เดอร์สและเจนัว เหนือสิ่งอื่นใดทองนำมาจากบ้านกินีกระตุ้นพลังงานเชิงพาณิชย์ของโปรตุเกส มันได้กลายเป็นที่ชัดเจนว่านอกเหนือจากแง่มุมทางศาสนาและทางวิทยาศาสตร์ของพวกเขาเหล่านี้การเดินทางของการค้นพบมีกำไรสูง. ภายใต้ Afonso V แอฟริกัน (1443-1481), อ่าวกินีสำรวจเท่าที่เคปเซนต์แคทเธอรีและสามการเดินทาง (1458, 1461, 1471) ถูกส่งไปยังประเทศโมร็อกโก ใน 1458, Alcácer Ceguer (El QSAR ES Seghir ในอาหรับ) ถูกนำตัว ใน 1471, Arzila (Asila) และแทนเจียร์ถูกจับ. ใน 1474 นักสำรวจชื่อJoão Vaz Corte จริงที่ได้รับตำแหน่งหัวหน้าในอะซอเรสเพราะเขาค้นพบ Terra Nova DOS Bacalhaus (ที่ดินใหม่ของปลาคอด) ใน 1472. บางคนก็อ้างดินแดนแห่งนี้เป็นนิวฟันด์แลนด์ . หรือไม่นี้เป็นจริงกรณีที่เป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบให้แน่ใจเป็นความลับเกี่ยวกับการค้นพบโปรตุเกสหมายความว่าหลักฐานน้อยมากยังคงอยู่ ปลาแห้งกลายเป็นสินค้าโภคภัณฑ์ทางเศรษฐกิจที่สำคัญและแก่นของอาหารโปรตุเกส. Afonso V โปรตุเกสอ้างว่าบัลลังก์ Castilan-Leonese เมื่อเขาแต่งงานโจแอนนาเจ้าหญิงแห่งแคว้นคาสตีล แต่ Isabella ประกาศตัวเองสมเด็จพระราชินี สนธิสัญญาAlcáçovasลงนามใน 1479 ให้นำทางพิเศษให้กับโปรตุเกสในทะเลด้านล่างหมู่เกาะคานารีและโปรตุเกสได้รับการยอมรับแล้ว Isabella เป็นราชินีแห่งคาสติล. ใต้จอห์นครั้งที่สอง (1481-1495), ป้อม Sao Jorge ดา Mina ที่ ที่ทันสมัย ​​Elmina ในประเทศกานาก่อตั้งขึ้นสำหรับการป้องกันของการซื้อขายกินีและกลายเป็นสำนักงานใหญ่ของแอฟริกันตะวันตกของโปรตุเกสจนกระทั่ง 1637 Diogo Cãoค้นพบในคองโก 1482 และถึงเคปครอสใน 1486. ​​ใน 1488 Bartolomeu Dias อ้อมแหลมกู๊ดโฮ ทางเดินไปยังมหาสมุทรอินเดียเปิด