An experimental protocol based on a

An experimental protocol based on a mathematical
epidemiology model was developed to study the
transmission, virulence, and recovery rates of White
Spot Syndrome Virus (WSSV). Two modes of transmission
were compared for WSSV in Litopenaeus
vannamei. We compared transmission by ingestion
of infected cadavers to transmission by cohabitation
with infected animals. In addition, we compared the
ingestion transmission of WSSV in L. vannamei and
in L. setiferus. Finally, we compared the virulence
and recovery rates of WSSV in L. vannamei and L.
setiferus. The transmission rate of WSSV to L. vannamei
by cohabitation was 0.01. The transmission
rate by ingestion of infected cadavers was over an
order of magnitude larger at 0.46, suggesting that
cohabitation is a much less important mode of transmission
for WSSV. A statistically significant difference
was detected between the estimates of ingestion
transmission of L. vannamei (0.46) and those of
L. setiferus (0.84), yet no differences in the virulence
or recovery rates were detected between hosts. The
overall estimated virulence rate was 0.34, and the
overall estimated recovery rate from a WSSV infection
was 0.007 for both species. According to epidemiological
theory the threshold density of hosts necessary
for an epidemic to occur is directly related to
the virulence and recovery rates and inversely related
to the transmission rate. Therefore, the epidemic
threshold density may be lower for ingestion
transmission than cohabitation transmission and
lower for L. setiferus than for L. vannamei. © 2001

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โพรโทคอลการทดลองตามแบบคณิตศาสตร์รุ่นระบาดวิทยาได้รับการพัฒนาเพื่อศึกษาราคาส่ง virulence และกู้คืนสีขาวกลุ่มอาการจุดไวรัส (ตรวจ) สองโหมดของการส่งมีการเปรียบเทียบสำหรับการตรวจใน Litopenaeusกุลา เราเทียบส่งกินของ cadavers ติดไวรัสจะส่งโดยพยายามกับสัตว์ที่ติดเชื้อ นอกจากนี้ เราเปรียบเทียบการกินส่งตรวจใน L. vannamei และใน L. setiferus สุดท้าย เราเปรียบเทียบการ virulenceและอัตราการกู้คืนของการตรวจใน L. L. vannameisetiferus อัตราส่งตรวจกับ L. vannameiโดยพยายามมี 0.01 การส่งผ่านอัตรากิน cadavers ติดไวรัสได้สั่งของขนาดใหญ่ที่ 0.46 แนะนำที่พยายามจะส่งวิธีสำคัญมากน้อยสำหรับการตรวจ ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติพบระหว่างการประเมินของกินส่ง L. vannamei (0.46) และบรรดาL. setiferus (0.84), ยังไม่มีความแตกต่างใน virulence ที่หรือกู้พิเศษพบระหว่างโฮสต์ ที่อัตราโดยรวมประมาณ virulence ถูก 0.34 และอัตราการกู้คืนโดยประมาณโดยรวมจากการติดเชื้อการตรวจ0.007 สำหรับทั้งสองชนิดได้ ตามความทฤษฎีขีดจำกัดความหนาแน่นของโฮสต์ที่จำเป็นสำหรับโรคระบาดเกิดขึ้นจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับราคา virulence และการกู้คืน และ inversely ที่เกี่ยวข้องอัตราการส่ง ดังนั้น โรคระบาดขีดจำกัดความหนาแน่นอาจจะต่ำกว่าการกินtransmission than cohabitation transmission andlower for L. setiferus than for L. vannamei. © 2001

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โปรโตคอลการทดลองอยู่บนพื้นฐานทางคณิตศาสตร์
รุ่นระบาดวิทยาได้รับการพัฒนาเพื่อศึกษา
การส่งรุนแรงและอัตราการฟื้นตัวของสีขาว
Spot Syndrome Virus (WSSV) สองโหมดของการส่ง
เปรียบเทียบสำหรับตัวแดงดวงขาวในแวนนา
ไม เราเมื่อเทียบกับการส่งผ่านโดยการกลืนกิน
ของโจแอนนาติดเชื้อเพื่อการส่งผ่านโดยการอยู่ร่วมกัน
กับสัตว์ที่ติดเชื้อ นอกจากนี้เราเมื่อเทียบกับ
การส่งผ่านการบริโภคของตัวแดงดวงขาวในกุ้งขาวและ
ในแอล setiferus ในที่สุดเราเมื่อเทียบกับความรุนแรง
และอัตราการฟื้นตัวของ WSSV ในกุ้งขาวและแอล
setiferus อัตราการส่งของไป WSSV กุ้งขาว
โดยการอยู่ร่วมกันเป็น 0.01 ส่ง
อัตราการบริโภคของโจแอนนาที่ติดเชื้อได้มากกว่า
ลำดับความสำคัญขนาดใหญ่ที่ 0.46 บอกว่า
การอยู่ร่วมกันเป็นโหมดที่สำคัญมากน้อยของการส่ง
สำหรับ WSSV ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
ที่ตรวจพบระหว่างการประมาณการของการบริโภค
การส่งกุ้งขาว (0.46) และของ
แอล setiferus (0.84) แต่ไม่มีความแตกต่างในความรุนแรง
หรือการกู้คืนอัตราการตรวจพบระหว่างโฮสต์
อัตราความรุนแรงโดยรวมประมาณ 0.34 และ
อัตราการฟื้นตัวประมาณโดยรวมจากการติดเชื้อ WSSV
เป็น 0.007 สำหรับทั้งสองชนิด ตามที่ทางระบาดวิทยา
ทฤษฎีความหนาแน่นเกณฑ์ของโฮสต์ที่จำเป็น
สำหรับการระบาดของโรคที่จะเกิดขึ้นจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับ
อัตราความรุนแรงและการกู้คืนและที่เกี่ยวข้องผกผัน
กับอัตราการส่งผ่าน ดังนั้นการแพร่ระบาด
หนาแน่นอาจจะเป็นเกณฑ์ที่ต่ำกว่าสำหรับการบริโภค
การส่งกว่าการส่งผ่านการอยู่ร่วมกันและ
ต่ำกว่าสำหรับลิตร setiferus กว่ากุ้งขาว © 2001

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทดลองขั้นตอนตามรูปแบบทางคณิตศาสตร์ได้ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อศึกษาระบาดวิทยา

ส่ง ภัยสังคม และอัตราการฟื้นตัวของไวรัสโรคจุดขาว
( ี ) สองโหมดของการส่งผ่าน
เปรียบเทียบในีง
vannamei . เปรียบเทียบการส่งโดยการกลืนกิน
ติดเชื้อศพส่ง โดยการอยู่ร่วมกัน
กับสัตว์ที่ติดเชื้อ นอกจากนี้ เราเทียบ
การรับประทานใน L . vannamei และ
ีในแอล. setiferus . สุดท้ายเราเทียบความรุนแรง
และการกู้คืนในอัตรา L . vannamei ีและ L .
setiferus . อัตราการส่งของเพื่อ L . vannamei
ีโดยการอยู่ร่วมกัน คือ 0.01 อัตราการส่งผ่าน
โดยการกลืนกินศพติดเชื้อก็ผ่าน
สั่งขนาดใหญ่ที่ 0.46 บอกว่า
การอยู่ร่วมกันเป็นสิ่งสำคัญมากน้อยโหมดของการส่งผ่าน
สำหรับี . นัยสำคัญทางสถิติ
ที่ตรวจพบระหว่างประมาณการและส่งของ L . vannamei (
3
L . ) และ ผู้ setiferus ( 0.84 ) แต่ไม่มีความแตกต่างในอัตราความรุนแรง
หรือการกู้คืนและตรวจพบระหว่างโฮสต์
รวมประมาณความรุนแรงเท่ากันเท่ากับ 0.34 และ
โดยรวมคาดว่าอัตราการกู้คืนจากีการติดเชื้อ
ถูก - ทั้งชนิด ตามทฤษฎีของระบาดวิทยา

สำหรับความหนาแน่นของโฮสต์ที่จำเป็นมีโรคระบาดเกิดขึ้นจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับความรุนแรงและอัตราการกู้คืน

และที่เกี่ยวข้องกับการส่งข้อมูลอัตรา ดังนั้น การระบาดอาจจะต่ำกว่าเกณฑ์ความหนาแน่น

สำหรับการกลืนกินส่งมากกว่าการอยู่ร่วมกันและการส่งผ่าน
ลดล. setiferus กว่า L . vannamei . สงวนลิขสิทธิ์ 2001