the fourth and fifth meetings, the

the fourth and fifth meetings, the HFMEA decision tree was employed to further help prioritize the failure modes, based on their criticality (potential to cause whole system failure), controls (sufficiency of current control measures), and detectability (likelihood of being detected and prevented). For high-priority failure modes, possible causes were identified and remedial strategies to address them developed. Although the whole team contributed to all activities, as has been the case in other FMEA programs (Apkon et al., 2004; Bonnabry et al., 2006; Ford et al., 2009), only team members closest to the process (i.e., the nursing staff who administer chemotherapy) scored the failure modes. Scores were determined by consensus following group discussion (although, before this, scores were first considered and written down by each individual separately [Ashley &Armitage, 2010]). Outside team meetings, the research fellows sourced and synthesized relevant literature and observed chemotherapy administration on the oncology unit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สี่ และห้าประชุม ต้นไม้การตัดสินใจ HFMEA ถูกจ้างไปช่วยจัดลำดับความสำคัญวิธีล้มเหลว ตามประการที่สามคือ (อาจทำให้เกิดความล้มเหลวทั้งระบบ) ของพวกเขา การควบคุม (เพียงพอของมาตรการควบคุมปัจจุบัน), และ detectability (โอกาสถูกตรวจพบ และป้องกัน) สำหรับโหมดระดับความสำคัญสูงความล้มเหลว สาเหตุที่ระบุ และทำกลยุทธ์เพื่อให้พัฒนา แม้ว่าทีมงานทั้งหมดส่วนกิจกรรมทั้งหมด ที่มีในโปรแกรมอื่น ๆ FMEA (Apkon et al., 2004 Bonnabry และ al., 2006 ฟอร์ด et al., 2009), เฉพาะสมาชิกใกล้เคียงกับกระบวนการ (เช่น การพยาบาลพนักงานดูแลเคมีบำบัด) คะแนนโหมดความล้มเหลว คะแนนถูกกำหนด โดยรับความเห็นชอบต่อการสนทนากลุ่ม (แม้ว่า ก่อนหน้านี้ คะแนนก่อนถือว่า และเขียนลง โดยแต่ละคนต่างหาก [แอชลีย์และอาร์มิเทจ 2010]) ภายนอกที่ประชุมทีม fellows วิจัยมาสังเคราะห์วรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง และสังเกตดูแลเคมีบำบัดในหน่วยมะเร็งวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประชุมสี่และห้าต้นไม้ตัดสินใจ HFMEA ถูกจ้างมาเพื่อช่วยจัดลำดับความสำคัญความล้มเหลวขึ้นอยู่กับความสำคัญของพวกเขา (ที่มีศักยภาพที่จะทำให้เกิดความล้มเหลวทั้งระบบ), การควบคุม (ความเพียงพอของมาตรการควบคุมในปัจจุบัน) และในการตรวจสอบ (ความเป็นไปได้ของการถูกตรวจพบและ ป้องกันไม่ให้เกิด) สำหรับความสำคัญสูงความล้มเหลวสาเหตุที่เป็นไปได้มีการระบุและกลยุทธ์การแก้ไขไปยังที่อยู่ของพวกเขาได้รับการพัฒนา แม้ว่าทั้งทีมมีส่วนร่วมกับกิจกรรมทั้งหมดตามที่ได้รับในกรณีที่โปรแกรมอื่น ๆ FMEA (Apkon et al, 2004;. Bonnabry et al, 2006;.. ฟอร์ดและคณะ, 2009) เฉพาะสมาชิกในทีมที่ใกล้เคียงที่สุดกับกระบวนการ (เช่น เจ้าหน้าที่พยาบาลที่ดูแลรักษาด้วยเคมีบำบัด) คะแนนความล้มเหลว คะแนนได้รับการพิจารณาโดยฉันทามติดังต่อไปนี้การสนทนากลุ่ม (แม้ว่าก่อนหน้านี้ผลการแข่งขันที่ได้รับการพิจารณาเป็นครั้งแรกและเขียนลงโดยบุคคลแต่ละแยก [แอชลีย์และมาร์ติน, 2010]) ประชุมทีมนอกทุนวิจัยมาสังเคราะห์และวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องและการบริหารยาเคมีบำบัดสังเกตบนตัวเครื่องด้านเนื้องอกวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประชุมที่สี่และห้า , hfmea ต้นไม้การตัดสินใจใช้เพิ่มเติมช่วยจัดลำดับโหมดความล้มเหลวขึ้นอยู่กับวิกฤตของพวกเขา ( อาจทำให้เกิดความล้มเหลวของระบบทั้งหมด ) , การควบคุม ( มาตรการการควบคุมกระแสพอเพียง ) และการควบคุมคุณภาพ ( โอกาสถูกตรวจพบและป้องกัน ) สำหรับโหมดความล้มเหลวความสำคัญสูงสาเหตุที่เป็นไปได้มีการระบุและกลยุทธ์เสริมที่อยู่พวกเขาพัฒนา แม้ว่าทีมทั้งหมดมีส่วนร่วมทุกกิจกรรม ตามที่ได้รับกรณีของโปรแกรมหรืออื่น ๆ ( apkon et al . , 2004 ; bonnabry et al . , 2006 ; ฟอร์ด et al . , 2009 ) , สมาชิกของทีมเพียงใกล้กระบวนการ ( เช่น พยาบาล เจ้าหน้าที่ที่ดูแลรักษา ) คะแนนความล้มเหลวโหมดคะแนนกำหนดโดยเอกฉันท์ต่อไปนี้การอภิปรายกลุ่ม ( แม้ว่าก่อนหน้านี้ คะแนนถือเป็นครั้งแรกและเขียนลงแต่ละคนแยกกัน [ แอชลีย์& Armitage 2010 ] ) นอกการประชุมทีมวิจัยและสังเคราะห์วรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง และพวกที่มาจากการบริหารยาเคมีบำบัดในหน่วยมะเร็งวิทยา