Acceptance—Realistic acceptance of

Acceptance—Realistic acceptance of chronic illness is proposed by Stuifbergen and
colleagues (2000) to have a direct influence on health-promoting behaviors, on optimal selfmanagement,
and, ultimately, on an improved quality of life. Acceptance is defined, not as
resignation, but as integration of the disease into one’s overall lifestyle. It is the notion that,
realistically, one must accept the illness in order to “get on with living.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยอมรับตัวจริงยอมรับการเจ็บป่วยเรื้อรังเสนอ โดย Stuifbergen และเพื่อนร่วมงาน (2000) มีอิทธิพลโดยตรงในการส่งเสริมสุขภาพพฤติกรรม บนสุด selfmanagementและ ที่สุด การปรับปรุงคุณภาพชีวิต กำหนดยอมรับ ไม่เป็นลาออก แต่เป็นรวมของโรคที่เป็นอยู่โดยรวมชีวิต เป็นแนวคิดที่จริง หนึ่งต้องยอมรับการเจ็บป่วยเพื่อ "ได้ในกับชีวิต"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยอมรับยอมรับสมจริงของการเจ็บป่วยเรื้อรังที่เสนอโดย Stuifbergen และ
เพื่อนร่วมงาน (2000) ที่จะมีอิทธิพลโดยตรงต่อพฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพใน selfmanagement ที่ดีที่สุด
และในที่สุดที่มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ได้รับการยอมรับที่กำหนดไว้ไม่เป็น
ลาออก แต่เป็นการบูรณาการของโรคในการดำเนินชีวิตโดยรวมของคน ๆ หนึ่ง มันเป็นความคิดที่
แนบเนียนหนึ่งต้องยอมรับความเจ็บป่วยเพื่อ "ได้รับในชีวิต."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยอมรับมีเหตุผลยอมรับความเจ็บป่วยเรื้อรังและเสนอโดย stuifbergen
เพื่อนร่วมงาน ( 2000 ) มีอิทธิพลโดยตรงต่อพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพที่เหมาะสม selfmanagement
, และ , ในที่สุด , ในการปรับปรุงคุณภาพของชีวิต การยอมรับคือการกําหนดไม่
ลาออก แต่เป็นการรวมของโรคเป็นหนึ่งรวมของไลฟ์สไตล์ มันคือความคิดที่
สั่งต้อง ยอมรับการเจ็บป่วย เพื่อรับกับชีวิต .