That smile of his was the best thin

That smile of his was the best thing in the world, well at least in Jongin’s world. And those big warmy brown eyes that looked as if they sparkle even in the dark room. And his lips - those perfect big lips, they looked as they were begging Jongin to kiss them. And then he went for it. Jongin slowly shortened the distance between them but just few inches of Kyungsoo’s face he stopped. He stopped and looked at his eyes, then again at his lips. He hesitated, he didn’t know what Kyungsoo felt towards him and if this will ruin their friendship or if they will even talk to each other or if he’s good enough...

It felt like his brain stopped working when Kyungsoo crushed their lips together. Suddenly breathing became a thing Jongin forgot to do. And his heart, his heart was beating so fast he though it can jump out of his chest. He never thought kissing someone could make him feel this way. He had done it plenty of times with his ex girlfriend but nothing felt the same. Maybe it’s because i didn’t really love her he thought. That’s right.

“I love you” Jongin said panting, after he broke the kiss. Kyungsoo looked at him, his eyes still sparkling as if he was about to cry. Kyungsoo then hugged him, face buried in his chest.
“I love you too. I love you so much but i hate you...”
Jongin’s eyes shot wide open, he didn’t understand that last sentence.

“...I hate it how stubborn you are and how you refuse going to a hospital. And i only sit and watch you suffer because there’s nothing else i can do.”

Jongin could barely hear the last words because Kyungsoo’s crying. He felt horrible for hurting the person he loves, that was exactly the opposite he wanted to do. At that moment he hated himself for being and idiot and hurting Kyungsoo and for being so awkward, he didn’t even know how to make him stop crying, how to make him smile again. Suddenly inviting him to sleep together was a good idea. Kyungsoo only nodded in agreement and they laid on Kai’s bed, still holding each other tightly.

“Promise me..” Kyungsoo said “..promise me you’ll get better.”
“I’m already better, because you’re with me.”

After that they feel asleep.


The sun hadn’t shown yet when Kai’s phone rang. He took his phone from the bedside table as quick as possible, he didn’t want to wake this sleeping beauty next to him.

“Drink your pain killers”

Kai then realised the pain was gone. This night after Kyungsoo had joined him in bed he slept peacefully. Kai kissed Kyungsoo’s forehead and hugged him.

“As long as i have him, i don’t need anything else.“

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ว่ารอยยิ้มของเขาเป็นสิ่งดีที่สุดในโลก ดีที่สุดในโลกของ Jongin และขนาดใหญ่ warmy สีน้ำตาลตาคู่นั้นที่มองว่าจะแวววาวแม้ในห้องมืด และริม ฝีปากของเขา - ที่พักริมฝีปากใหญ่ พวกเขาดูเป็นพวกเขาถูกอ้อน Jongin จูบพวกเขา แล้ว เขาก็ Jongin ลดลงระยะห่างระหว่างพวกเขาแต่เพียงไม่กี่นิ้วของใบหน้าของ Kyungsoo เขาหยุดช้า เขาหยุด และมองตา แล้วอีกครั้งที่ริมฝีปากของเขา เขา hesitated ไม่ทราบ Kyungsoo รู้สึกต่อเขา และ ถ้านี้จะทำลายมิตรภาพของพวกเขา หรือพวกเขาจะได้พูดคุยกันหรือถ้าเขาดีพอ...มันรู้สึกเหมือนสมองหยุดทำงานเมื่อ Kyungsoo บดริมฝีปากของพวกเขากัน ก็หายใจเป็น สิ่ง Jongin ลืมทำ และหัวใจ หัวใจของเขาถูกตีดังนั้น รวดเร็วเขาว่ามันสามารถกระโดดจากหน้าอกของเขา เขาไม่เคยคิดจูบคนอาจทำให้เขารู้สึกแบบนี้ เขาทำมันมากเวลาเขาอดีตแฟน แต่ไม่รู้สึกเหมือนกัน บางทีอาจเป็น เพราะผมไม่ได้รักเธอเขาคิด ถูกต้อง"ฉันรักคุณ" Jongin กล่าวว่า panting หลังจากที่เขายากจนจูบกัน Kyungsoo มองดูที่เขา ตาของเขายังคง ประกายประหนึ่งว่ากำลังจะร้องไห้ Kyungsoo แล้ว hugged เขา หน้าฝังอยู่ในอกของเขา"ฉันก็รักคุณ ฉันรักคุณมาก แต่ฉันเกลียดคุณ..."เปิดตาของ Jongin ที่ยิงมากมาย เขาไม่เข้าใจประโยคที่สุดท้าย “... ฉันเกลียดมันปากแข็งว่าคุณมีและวิธีที่คุณปฏิเสธการไปโรงพยาบาล เฉพาะเพื่อธุรกิจ และดูคุณทุกข์ เพราะไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำ" Jongin แทบไม่ได้ยินคำสุดท้ายเนื่องจาก Kyungsoo ของร้องไห้ เขารู้สึกว่าน่ากลัวสำหรับทำร้ายคนที่รัก ที่ตรงข้ามจะต้องทำ ในขณะที่เขาเกลียดชังตัวเองเป็นคนบ้า และทำร้าย Kyungsoo และกำลังไม่สะดวกดังนั้น เขาไม่ได้รู้วิธีการทำให้เขาหยุดร้องไห้ วิธีการทำให้เขายิ้มอีกครั้ง ก็เชิญเขาไปนอนด้วยกันมีความคิดที่ดี Kyungsoo เพียงพยักหน้าตกลง และพวกเขาวางไว้บนเตียงของไก่ ยังคง จับกันแน่น"สัญญากับฉัน" Kyungsoo กล่าวว่า "... สัญญาฉันคุณจะได้ดี""ฉันแล้วดีกว่า เพราะคุณกับผม" หลังจากที่ พวกเขารู้สึกหลับ ดวงอาทิตย์ไม่ได้แสดงแต่เมื่อโทรศัพท์ของไก่รัง เขาเอาโทรศัพท์ของเขาจากตารางข้างเตียงเป็นอย่างรวดเร็วที่สุด ไม่อยากปลุกนี้นิทราอยู่ติดกับเขา"ดื่มยาอาการปวดของคุณ"ไก่จากนั้นเองก็ยังคิดความเจ็บปวดไป คืนนี้หลังจาก Kyungsoo ได้เข้าร่วมเขาเตียงเขานอนสงบ ไก่ขาวหน้าผากของ Kyungsoo และ hugged เขา "ตราบใดที่มีเขา ฉันไม่ได้อะไร"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รอยยิ้มของเขานั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดในโลกที่ดีอย่างน้อยในโลกของจงอิน และตาสีน้ำตาล WARMY ขนาดใหญ่เหล่านั้นที่ดูราวกับว่าพวกเขาเป็นประกายแม้ในห้องมืด และริมฝีปากของเขา - ริมฝีปากขนาดใหญ่เหล่านั้นที่สมบูรณ์แบบที่พวกเขามองที่พวกเขาขอจงอินจะจูบพวกเขา และแล้วเขาก็ไปสำหรับมัน จงอินช้าที่สั้นกว่าระยะห่างระหว่างพวกเขา แต่เพียงไม่กี่นิ้วของใบหน้าของคยองซูของเขาหยุด เขาหยุดและมองไปที่ดวงตาของเขาแล้วอีกครั้งที่ริมฝีปากของเขา เขาลังเลที่เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่คยองซูรู้สึกต่อเขาและหากจะทำลายมิตรภาพของพวกเขาหรือถ้าพวกเขาก็จะพูดคุยกับแต่ละอื่น ๆ หรือถ้าเขาดีพอ ... มันรู้สึกเหมือนสมองของเขาหยุดทำงานเมื่อคยองซูบดริมฝีปากของพวกเขากัน . ทันใดนั้นหายใจกลายเป็นสิ่งที่จงอินลืมที่จะทำ และหัวใจของเขาหัวใจของเขาได้รับการตีอย่างรวดเร็วเขาแม้ว่ามันจะกระโดดออกมาจากหน้าอกของเขา เขาไม่เคยคิดว่าคนที่จูบจะทำให้เขารู้สึกแบบนี้ เขาได้ทำมันมากมายครั้งกับแฟนเก่าของเขา แต่ไม่มีอะไรที่รู้สึกเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะฉันไม่ได้รักเธอเขาคิดว่า ที่เหมาะสม. "ผมรักคุณ" จงอินหอบกล่าวว่าหลังจากที่เขายากจนจูบ คยองซูมองไปที่เขาตาของเขายังคงเป็นประกายราวกับว่าเขากำลังจะร้องไห้ คยองซูแล้วกอดเขาใบหน้าฝังอยู่ในหน้าอกของเขา. "ผมรักคุณมากเกินไป ผมรักคุณมาก แต่ฉันเกลียดคุณ ... " ตาจงอินยิงเปิดกว้างเขาไม่เข้าใจว่าประโยคสุดท้าย. "... ฉันเกลียดมันปากแข็งว่าคุณมีและวิธีการที่คุณปฏิเสธที่จะไปโรงพยาบาล และฉันเพียงนั่งดูคุณทนทุกข์เพราะมีอะไรอย่างอื่นที่ฉันสามารถทำ. " จงอินแทบจะไม่สามารถได้ยินคำพูดที่ผ่านมาเพราะคยองซูร้องไห้ เขารู้สึกว่าน่ากลัวสำหรับทำร้ายคนที่เขารักเป็นสิ่งที่ตรงข้ามเขาอยากจะทำ ในขณะที่เขาเกลียดตัวเองเป็นคนบ้าและทำร้ายและคยองซูและเป็นที่น่าอึดอัดใจเช่นนั้นเขาไม่ได้รู้วิธีที่จะทำให้เขาหยุดร้องไห้วิธีที่จะทำให้เขายิ้มได้อีกครั้ง ทันใดนั้นเชิญชวนให้เขานอนด้วยกันเป็นความคิดที่ดี คยองซูเพียงพยักหน้าในสัญญาและพวกเขาวางอยู่บนเตียงของไก่ยังคงถือกันแน่น. "สัญญาว่าฉัน .. " คยองซูกล่าวว่า "..promise ฉันคุณจะได้รับดีกว่า." "ผมอยู่แล้วดีกว่าเพราะคุณไปอยู่กับ ฉัน. " หลังจากที่พวกเขารู้สึกว่านอนหลับ. ดวงอาทิตย์ไม่ได้แสดงให้เห็น แต่เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นไก่ เขาเอาโทรศัพท์ของเขาจากโต๊ะข้างเตียงเป็นอย่างรวดเร็วที่สุดเขาไม่ได้ต้องการที่จะตื่นนอนความงามนี้ไปกับเขา. "เครื่องดื่มเป็นยาแก้ปวดของคุณ" ไก่แล้วตระหนักถึงความเจ็บปวดก็หายไป คืนนี้หลังจากที่คยองซูได้ร่วมกับเขาอยู่บนเตียงที่เขานอนหลับอย่างสงบสุข ไก่จูบหน้าผากคยองซูและกอดเขา. "ตราบใดที่ฉันมีเขาฉันไม่ต้องการอะไรอื่น."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รอยยิ้มของเขาเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในโลก อย่างน้อยในนอยู่ในโลก ที่ใหญ่และอบอุ่นดวงตาสีน้ำตาลที่ดูราวกับว่าพวกเขาเป็นประกายแม้ในห้องมืด และริมฝีปากริมฝีปากใหญ่ที่สมบูรณ์แบบ พวกเขาดูเหมือนพวกเขาถูกขอร้องให้จงอินจะจูบเขา แล้วเขาก็ไปแล้ว จงอินค่อยๆลดระยะห่างระหว่างพวกเขา แต่เพียงไม่กี่นิ้วของ kyungsoo หน้าเขาหยุดเขาหยุดและมองที่ตา แล้วอีกครั้งที่ริมฝีปากของเขา เขาลังเล เขาไม่ได้รู้อะไร kyungsoo รู้สึกผิดต่อเขา และถ้านี้จะทำลายมิตรภาพของพวกเขาหรือถ้าพวกเขาจะพูดกับแต่ละอื่น ๆหรือถ้าเขาเก่งพอ . . . . . . .

รู้สึกเหมือนสมองหยุดทำงานเมื่อ kyungsoo บดริมฝีปากของตนด้วยกัน ก็หายใจเป็นสิ่งที่จงอินลืมที่จะทำ และหัวใจของเขาหัวใจของเขาเต้นรัวและเร็ว เขาถึงแม้ว่ามันสามารถกระโดดออกจากอกของเขา เขาไม่เคยคิดว่าการจูบใครทำให้เขารู้สึกแบบนี้ เขาเคยทำมาหลายครั้งแล้วกับแฟนเก่าของเขา แต่ก็รู้สึกเช่นเดียวกัน อาจเป็นเพราะผมไม่ได้ชอบเธอ เขาคิด ใช่แล้ว

" ผมรักคุณ " จงอินพูดหอบ หลังจากเขาแอบจูบ kyungsoo มองที่เขาดวงตาของเขายังคงเป็นประกายราวกับว่าเขากำลังจะร้องไห้ kyungsoo แล้วกอดเขา ใบหน้าที่ฝังอยู่ในหน้าอกของเขา .
" ฉันก็รักคุณค่ะ ฉัน รัก เธอ มาก แต่ฉันเกลียดคุณ . . . . . . . "
จงอินตายิงเบิกกว้าง เขาไม่เข้าใจว่าประโยคสุดท้ายนะ

" . . . . . . . ฉันเกลียดอาการดื้อรั้นของเธอและวิธีการที่เธอไม่ยอมไปโรงพยาบาล แล้วผมก็นั่งดู เธอเจ็บปวด เพราะมันไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำ . "