The former townhouse looked somewha

The former townhouse looked somewhat lost in the park-like expanse. It was the only building in that part of the town to have survived the destruction of the Second World War. Previously used as an embassy, it was now being enlarged by a third of its original size according to the plans of a competent architect. Hard and elf-assured, the extension stood side by side with the old building: on the one hand a hewn stone base, stucco facades, and balustrades, on the other a compressed modern annex made of exposed concrete, a restrained, disciplined volume that alluded to the old main building while maintaining a distinct, dialogic distance in terms of its design.
I found myself thinking about the old castle in my village. It has been altered and extended many times over the centuries, developing gradually from a cluster of free-standing buildings into a closed complex with an inner courtyard. A new architectural whole emerged at each stage of its development. Historical incongruities were not architecturally recorded. The old was adapted to the new, or the new to the old, in the interest of the complete, integrated appearance of its latest stage of evolution. Only when one analyzes the substance of the walls, strips them of their plaster, and examines their joints do these old buildings reveal their complex genesis.

I entered the exhibition pavilion. Once again, I was confronted by sloping walls, slanted planes, surfaces linked loosely and playfully together, battens and ropes hanging, leaning, floating, or puling, taut or projecting. The composition disclaimed the right-angle and sought an informal balance. The architecture made a dynamic impression, symbolizing movement. its gestures filled the available space, wanting to be looked at, to make their mark. There was hardly any room left for me. I followed the winding path indicated by the architecture.
In the next pavilion I met with the spacious elegance of the Brazilian master Niemeyer’s sweeping lines and forms. Once again, my interest was captured by the large rooms and the emptiness of the huge outdoor spaces in the photos of his work.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทาวน์เฮ้าส์อดีตมองค่อนข้างหายไปในบริการเช่นสวน มันเป็นเฉพาะอาคารในส่วนหนึ่งของเมืองที่จะมีชีวิตรอดการทำลายล้างของสงครามโลกครั้งสอง เคย ใช้เป็นสถานเอกอัครราชทูต มันถูกตอนนี้กำลังขยาย โดยหนึ่งในสามของขนาดเดิมตามแผนของสถาปนิกที่เชี่ยวชาญ หนัก และเอลฟ์ assured ส่วนขยายยืน side by side with อาคารเก่า: คง ฐานหิน hewn ดิ่งปูน และ รั้ว อื่น ๆ แอนเน็กซ์ทันสมัยอัดของคอนกรีตที่สัมผัส การยับยั้ง disciplined เสียงที่ alluded กับอาคารเก่าในขณะที่รักษาระยะห่าง dialogic แตกต่างกันในแง่ของการออกแบบผมพบว่าตัวเองคิดเกี่ยวกับปราสาทเก่าในหมู่บ้านของฉัน มันมีการเปลี่ยนแปลง และขยายหลายครั้งผ่านศตวรรษ ค่อย ๆ พัฒนาจากคลัสเตอร์ของอาคารพอเป็นคอมเพล็กซ์ปิดด้วยใบลานภายใน ทั้งสถาปัตยกรรมใหม่ปรากฏขึ้นในแต่ละขั้นตอนของการพัฒนา Incongruities ประวัติศาสตร์นั่งไม่บันทึกไว้ เก่าถูกปรับใหม่ หรือรวมลักษณะของขั้นล่าสุดของวิวัฒนาการใหม่เก่า in the interest of สมบูรณ์ เฉพาะเมื่อวิเคราะห์สารของผนัง แถบปูนของพวกเขา และตรวจสอบรอยต่อของ อาคารเก่าเหล่านี้ไม่เปิดเผยปฐมความซับซ้อนฉันป้อนศาลานิทรรศการ อีกครั้ง ฉันถูกเผชิญ โดยผนังลาด บินเอียง พื้นผิวที่เชื่อมโยงซึ่ง และเล่นกัน battens และเชือกแขวน พิง ลอย หรือ puling ตึง หรือประเมิน องค์ประกอบมุมขวาปฏิเสธ และขอดุลไม่เป็นทางการ สถาปัตยกรรมการแสดงผลแบบไดนามิก สัญลักษณ์การเคลื่อนไหวได้ รูปแบบลายเส้นการเติมในช่องว่าง ต้อง การจะมอง ให้ความหมาย ห้องพักยังทิ้งฉันได้ ผมตามเส้นทางคดเคี้ยวตามสถาปัตยกรรมในศาลาต่อไป ฉันได้พบกับความกว้างขวางของ Niemeyer หลักบราซิลบรรทัดกวาดและฟอร์ม สนใจของฉันครั้ง ถูกจับ โดยห้องขนาดใหญ่และความว่างเปล่าของพื้นที่กลางแจ้งใหญ่ในรูปของการทำงานของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทาวน์เฮาส์อดีตมองหายไปบ้างในการขยายสวนสาธารณะเช่น มันเป็นอาคารเฉพาะในส่วนของเมืองที่จะมีชีวิตรอดการทำลายของสงครามโลกครั้งที่สอง ใช้ก่อนหน้านี้เป็นสถานทูตมันก็ตอนนี้ถูกขยายโดยที่สามของขนาดเดิมตามแผนของสถาปนิกที่มีอำนาจ หนักและเอลฟ์มั่นใจขยายยืนอยู่เคียงข้างกับอาคารเก่า: บนมือข้างหนึ่งฐานหินสกัดอาคารปูนปั้นและดัดในอื่น ๆ ภาคผนวกที่ทันสมัยบีบอัดทำจากคอนกรีตสัมผัสการยับยั้งปริมาณวินัยที่ พูดพาดพิงถึงอาคารหลักเก่าในขณะที่รักษาที่แตกต่างกันระยะ Dialogic ในแง่ของการออกแบบ.
ฉันพบตัวเองคิดเกี่ยวกับปราสาทเก่าแก่ในหมู่บ้านของฉัน จะได้รับการเปลี่ยนแปลงและขยายหลายครั้งหลายศตวรรษที่ผ่านการพัฒนาเรื่อย ๆ จากกลุ่มอาคารยืนฟรีลงปิดที่ซับซ้อนที่มีลานภายใน ทั้งสถาปัตยกรรมใหม่โผล่ออกมาในขั้นตอนของการพัฒนาของแต่ละคน incongruities ประวัติศาสตร์ไม่ถูกบันทึกสถาปัตยกรรม เก่ามาดัดแปลงใหม่หรือใหม่ไปเก่าในความสนใจของสมบูรณ์ลักษณะบูรณาการของขั้นตอนล่าสุดของการวิวัฒนาการ เฉพาะเมื่อวิเคราะห์เนื้อหาของผนังแถบพวกเขาจากพลาสเตอร์ของพวกเขาและตรวจสอบข้อต่อของพวกเขาเหล่านี้อาคารเก่าเปิดเผยแหล่งกำเนิดที่ซับซ้อนของพวกเขา. ผมเข้าศาลานิทรรศการ อีกครั้งหนึ่งที่ผมได้เผชิญหน้าลาดผนังเครื่องบินเป๋พื้นผิวที่มีการเชื่อมโยงอย่างอิสระและสนุกสนานร่วมกันระแนงและเชือกแขวนพิงลอยหรือ puling ตึงหรือฉาย องค์ประกอบ disclaimed มุมขวาและแสวงหาความสมดุลทางการ สถาปัตยกรรมทำให้การแสดงผลแบบไดนามิกเป็นสัญลักษณ์ของการเคลื่อนไหว ท่าทางที่เต็มไปด้วยพื้นที่ว่างที่ต้องการจะมองที่จะทำให้เครื่องหมายของพวกเขา แทบจะไม่ได้มีที่ว่างเหลือสำหรับฉัน ผมทำตามเส้นทางคดเคี้ยวที่ระบุโดยสถาปัตยกรรม. ในศาลาต่อไปฉันได้พบกับความสง่างามที่กว้างขวางของต้นแบบบราซิลเส้นกวาด Niemeyer และรูปแบบ อีกครั้งหนึ่งที่ความสนใจของผมถูกจับโดยห้องพักขนาดใหญ่และความว่างเปล่าของพื้นที่กลางแจ้งขนาดใหญ่ในภาพของการทำงานของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทาวน์เฮ้าส์เก่าดูค่อนข้างเสียในสวนสาธารณะ เช่น แพน . มันเป็นตึกเดียวที่ส่วนหนึ่งของเมืองจะรอดจากหายนะของสงครามโลกครั้งที่สอง ก่อนหน้านี้เคยเป็นสถานทูต ตอนนี้ถูกขยายโดยหนึ่งในสามของขนาดเดิม ตามแผนของสถาปนิกที่เชี่ยวชาญ ยาก และ เอลฟ์ มั่นใจ การยืนเคียงข้างกับตึกเก่าในมือข้างหนึ่งมีหินสลักที่ฐาน , อาคาร , ปูนปั้นและราวบันไดในอื่น ๆที่บีบอัดให้ทันสมัยผนวกพื้นคอนกรีตสัมผัส , ยับยั้ง , วินัย ระดับเสียงที่พาดพิงถึงอาคารหลักเก่าในขณะที่การรักษาแตกต่างกัน dialogic ระยะทางในแง่ของการออกแบบของ .
ฉันพบตัวเองคิดเกี่ยวกับปราสาทเก่าในหมู่บ้าน .มันได้รับการแก้ไขและขยายหลายรอบกว่าศตวรรษ ค่อยๆพัฒนาจากกลุ่มอาคารที่สุดในซับซ้อนปิดที่มีลานภายใน ทั้งสถาปัตยกรรมใหม่เกิดขึ้นในแต่ละขั้นตอนของการพัฒนา incongruities สถาปัตยกรรมประวัติศาสตร์ไม่ได้บันทึกไว้ เก่าก็ปรับให้ใหม่ หรือ ใหม่ เก่า อยู่ในความสนใจของสมบูรณ์ลักษณะของขั้นตอนล่าสุดของวิวัฒนาการแบบบูรณาการ แต่เมื่อวิเคราะห์สารของผนังแถบนั้นของปูนปลาสเตอร์ และตรวจสอบของข้อต่อ ทำให้อาคารเก่าเหล่านี้เปิดเผยแหล่งกำเนิดที่ซับซ้อน

ผมเข้าชมศาลา อีกครั้ง ที่ฉันต้องเผชิญกับผนังเอียงลาด , เครื่องบิน , พื้นผิวและการเชื่อมโยงอย่างหลวม ๆอย่างสนุกสนานด้วยกัน ระแนง และเชือกแขวน , พิงลอย หรือ puling ตึงหรือ , วาดภาพ องค์ประกอบโมฆะมุมขวา และขอความสมดุลทางการ สถาปัตยกรรมสร้างความประทับใจแบบไดนามิก คือ การเคลื่อนไหว ท่าทางของมันเต็มพื้นที่ว่าง อยากจะมอง ให้เครื่องหมายของพวกเขา มีแทบทุกห้องทิ้งไว้ให้ฉัน ฉันเดินตามเส้นทางที่คดเคี้ยว
ระบุโดยสถาปัตยกรรมในศาลาต่อไป ฉันได้พบกับความสง่างามที่กว้างขวางของรูปแบบหลักของบราซิลืกวาดเส้นและ อีกครั้ง ความสนใจของฉันถูกจับด้วยห้องพักขนาดใหญ่และว่างเปล่าของขนาดใหญ่กลางแจ้งเป็นในรูปของงานของเขา .