The greatest truth about human crea

The greatest truth about human creativity, according to Howkins (2010: 53), is that “it
doesn’t matter where we get ideas from; it matters what we do with them”. The toughest
task is to learn how to handle ideas, information and knowledge. It includes both us and
other people. This can be achieved through education, training and learning.
Howkins (2010: 53) clarifies that there are some differences between education,
training and learning. According to him, education is the government-led system for
teaching children and young people up to college levels. All education systems teach
some creativity, but after primary school, most restrict to art and story-telling (Howkins
2010: 53). However, Leadbeater (2005: 7) disagrees while saying that a major influence
on the creative environment has a public policy, for example, the way education
promotes creativity. Another form is training that teaches specific skills, usually vocational
and ranging from language to life skills and professional qualifications (Howkins
2010: 54). Only then there is learning and it is what Howkins (2010: 54) characterises
as “personal, diverse and endless, self-motivated, self-managed and often selffinanced”
process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ว่ามัน"เป็นจริงมากที่สุดเกี่ยวกับมนุษย์ความคิดสร้างสรรค์ ตาม Howkins (2010:53),ไม่สำคัญที่เราได้รับความคิดจาก มันเป็นเรื่องอะไรที่เราทำกับพวกเขา" ยากที่สุดงานคือการ เรียนรู้วิธีการจัดการความคิด ข้อมูล และความรู้ รวมทั้งสหรัฐอเมริกา และคนอื่น นี้สามารถทำได้ผ่านการศึกษา การฝึกอบรม และการเรียนรู้Howkins (2010:53) ชี้แจงว่า มีความแตกต่างระหว่างการศึกษาฝึกอบรมและการเรียนรู้ ตามเขา การศึกษาเป็นระบบการนำรัฐบาลสำหรับสอนเด็กและเยาวชนจนถึงระดับวิทยาลัย สอนระบบการศึกษาทั้งหมดบางความคิดสร้างสรรค์ แต่หลังจากที่โรงเรียนประถม ส่วนใหญ่จำกัดการศิลปะเล่า (Howkins2010:53) อย่างไรก็ตาม Leadbeater (2005:7) ไม่เหมาะในขณะที่พูดที่ สำคัญที่มีอิทธิพลต่อสิ่งแวดล้อมสร้างสรรค์นโยบายสาธารณะ ตัวอย่าง การศึกษาวิธีที่มีส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ ตัวกำลังฝึกที่สอนทักษะ อาชีพปกติและตั้งแต่การใช้ภาษาทักษะการใช้ชีวิตและคุณสมบัติระดับมืออาชีพ (Howkins2010:54) หลังจากนั้น มีการเรียนรู้ และเป็น Howkins อะไร characterises (2010:54)เป็น "ส่วนบุคคล มีความหลากหลาย และไม่รู้จบ <>...ตนเองแรงจูงใจ จัดการตนเอง และมักจะ selffinanced "กระบวนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความจริงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเกี่ยวกับการคิดสร้างสรรค์ของมนุษย์ตาม Howkins (2010: 53) เป็นว่า
"มันไม่สำคัญที่เราได้รับความคิดจาก; มันเป็นเรื่องสำคัญสิ่งที่เราทำกับพวกเขา "
ที่ยากที่สุดของงานคือการเรียนรู้วิธีการจัดการกับความคิดข้อมูลและความรู้ ซึ่งจะรวมถึงทั้งเราและคนอื่น ๆ
นี้สามารถทำได้โดยการศึกษาการฝึกอบรมและการเรียนรู้.
Howkins (2010: 53)
ชี้แจงว่ามีความแตกต่างระหว่างการศึกษาการฝึกอบรมและการเรียนรู้
ตามที่เขาศึกษาเป็นระบบที่รัฐบาลนำสำหรับการเรียนการสอนเด็กและเยาวชนถึงระดับวิทยาลัย ระบบการศึกษาทั้งหมดสอนความคิดสร้างสรรค์บางอย่าง แต่หลังจากที่โรงเรียนประถมศึกษาส่วนใหญ่ จำกัด ให้กับงานศิลปะและการเล่าเรื่อง (Howkins 2010: 53) อย่างไรก็ตาม Leadbeater (2005: 7) ในขณะที่ไม่เห็นด้วยบอกว่าเป็นอิทธิพลสำคัญกับสภาพแวดล้อมที่สร้างสรรค์มีนโยบายสาธารณะเช่นการศึกษาวิธีการที่ส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ อีกรูปแบบหนึ่งคือการฝึกอบรมที่สอนทักษะเฉพาะมักจะอาชีวศึกษาและตั้งแต่ภาษาทักษะชีวิตและคุณวุฒิวิชาชีพ (Howkins 2010: 54) เท่านั้นจากนั้นมีการเรียนรู้และมันก็เป็นสิ่งที่ Howkins (2010: 54) ลักษณะเป็น"ส่วนบุคคลที่มีความหลากหลายและไม่มีที่สิ้นสุด <... > ตัวกระตุ้นจัดการด้วยตนเองและมักจะ selffinanced" กระบวนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความจริงที่ยิ่งใหญ่เกี่ยวกับความคิดสร้างสรรค์ของมนุษย์ ตามฮาวกินส์ ( 2553 : 53 ) ว่า " มัน
ไม่สำคัญที่เราได้รับความคิดจาก สำคัญที่เราทำอะไรกับมัน " งานที่ยากที่สุด
คือการเรียนรู้วิธีการจัดการกับความคิด ข้อมูล และความรู้ มันมีทั้งเราและ
คนอื่น นี้สามารถทำได้ผ่านการศึกษาการฝึกอบรมและการเรียนรู้
ฮาวกินส์ ( 2010 :53 ) ชี้แจงว่า มีความแตกต่างกันระหว่างการศึกษา
การฝึกอบรมและการเรียนรู้ ตามเขา , การศึกษารัฐบาลนำระบบ
สอนเด็กและเยาวชนขึ้นสู่ระดับวิทยาลัย ระบบการศึกษาสอน
สร้างสรรค์บางอย่าง แต่หลังจากที่โรงเรียนประถมส่วนใหญ่จำกัดศิลปะและการเล่าเรื่อง ( ฮาวกินส์
2010 : 53 ) อย่างไรก็ตาม ลีดบีทเทอร์ ( 2005 :7 ) ไม่เห็นด้วย โดยกล่าวว่า อิทธิพลที่สำคัญในสภาพแวดล้อมที่สร้างสรรค์
มีนโยบายสาธารณะ ตัวอย่างเช่น วิธีการศึกษา
ส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ อีกรูปแบบคือการฝึกที่สอนทักษะที่เฉพาะเจาะจงมักจะอาชีวศึกษา
และตั้งแต่ภาษาทักษะชีวิตและคุณวุฒิวิชาชีพ ( ฮาวกินส์
2010 : 54 ) แล้วมีการเรียนรู้ และเป็นสิ่งที่ฮาวกินส์ ( 2553 : 54 ) เป็นเอกลักษณ์แห่งความหรูหรา
" ส่วนตัวมีความหลากหลายไม่มีที่สิ้นสุด < . . . > มีการจัดการตนเองและมักจะ selffinanced "
กระบวนการ