The modified version of Sodian et a

The modified version of Sodian et al.’s (1991) task in this study provided an indication of children's social cognitive ability in manipulating and understanding others’ minds in both competitive and cooperative contexts. Meanwhile, it also appropriately elicited private speech though only 48% of the children showed private speech and individual differences were large. This percentage and large individual differences were expected because both of which have been frequently observed in previous studies (Diaz, 1992 and Fuson, 1979). It has been shown that young children's private speech use varies as a function of both task type and task difficulty (Behrend et al., 1989 and Frauenglass and Diaz, 1985). Given that Sodian et al.’s task was goal-directed and its open-ended make-believe play structure allowed more than one single correct solution, private speech should be maximized (Frauenglass and Diaz, 1985 and Krafft and Berk, 1998). Moreover, E1 as a competent and helpful adult, who showed children how the task and materials worked, left children to perform the task alone (Winsler, Carlton, & Barry, 2000) while remaining present (Goudena, 1987 and McGonigle-Chalmers et al., 2014), also facilitated children's use of private speech. However, one might argue that E1's demonstration prompted children what to do, so private speech was not used in about half of the children. Although children might have been prompted, it did not necessarily imply that the task was too easy and they succeeded without using private speech given the low percentages of children who succeeded but did not show private speech (see Results section).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การปรับเปลี่ยนของ Sodian et al. งาน (1991) ในการศึกษานี้มีการบ่งชี้ความสามารถรับรู้ทางสังคมของเด็กในการจัดการกับ ความเข้าใจของคนอื่นจิตใจในบริบทการแข่งขัน และร่วมมือ ในขณะเดียวกัน มันยังเหมาะสม elicited พูดส่วนตัวแต่เพียง 48% ของเด็กแสดงให้เห็นว่าคำพูดส่วนตัวและแต่ละความแตกต่างได้ขนาดใหญ่ เปอร์เซ็นต์และความแตกต่างของแต่ละขนาดใหญ่นี้ว่าเนื่องจากทั้งที่มีได้มักพบในการศึกษาก่อนหน้า (ดิแอซ 1992 และ Fuson, 1979) จะมีการแสดงว่า เด็กหนุ่มใช้คำพูดส่วนตัวแตกต่างไปตามฟังก์ชันของชนิดของงานและความยากของงาน (Behrend et al., 1989 และ Frauenglass และดิแอ ซ 1985) ระบุว่า Sodian et al. งานได้ตรงเป้าหมาย และโครงสร้างของเทียมดูเล่นแบบเปิดได้มากกว่า หนึ่งเดียวถูกโซลูชั่น เสียงส่วนตัวควรจะขยายใหญ่สุด (Frauenglass และดิแอ ซ 1985 และ Krafft และงานกระบี่ เบิก 1998) นอกจากนี้ E1 เป็นความเชี่ยวชาญ และเป็นประโยชน์ผู้ใหญ่ ผู้พบเด็กลักษณะงานและวัสดุทำงาน เด็กซ้ายทำงานเพียงอย่างเดียว (Winsler คาร์ & Barry, 2000) ขณะที่เหลือปัจจุบัน (Goudena, 1987 และ al. et McGonigle Chalmers, 2014), ยังอำนวยเด็กใช้คำพูดส่วนตัว อย่างไรก็ตาม หนึ่งอาจโต้เถียงว่า สาธิตของ E1 ให้เด็กจะทำอย่างไร จึงไม่ใช้คำพูดส่วนตัวประมาณครึ่งหนึ่งของเด็ก แม้ว่าเด็กอาจได้รับการพร้อมท์ มันไม่ได้จำเป็นว่า งานง่ายเกินไป และพวกเขาประสบความสำเร็จโดยส่วนตัวพูดให้เปอร์เซ็นต์ต่ำสุดของเด็กที่ประสบความสำเร็จ แต่ไม่ได้แสดงคำพูดส่วนตัว (เห็นผลส่วน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รุ่นแก้ไข Sodian et al. ของ (1991) งานในการศึกษานี้ให้ข้อบ่งชี้ของเด็กความสามารถทางปัญญาทางสังคมในการจัดการและความเข้าใจจิตใจของผู้อื่นทั้งในบริบทของการแข่งขันและความร่วมมือ ในขณะเดียวกันก็ยังออกมาเป็นคำพูดที่เหมาะสมส่วนตัวแม้เพียง 48% ของเด็กที่แสดงให้เห็นว่าคำพูดส่วนตัวและแตกต่างระหว่างบุคคลมีขนาดใหญ่ นี้ร้อยละและความแตกต่างของแต่ละบุคคลขนาดใหญ่ที่คาดว่าเป็นเพราะทั้งสองที่ได้รับการปฏิบัติบ่อย ๆ ในการศึกษาก่อนหน้า (ดิแอซ, ปี 1992 และ Fuson, 1979) มันได้รับการแสดงให้เห็นว่าคำพูดของเด็กที่ใช้แตกต่างกันไปเป็นหน้าที่ของความยากลำบากชนิดงานและงาน (Behrend et al., 1989 และ Frauenglass และดิแอซ, 1985) ระบุว่า Sodian et al. งานถูกเป้าหมายโดยตรงและเปิดสิ้นสุดวันที่ทำให้เชื่อว่าโครงสร้างการเล่นที่ได้รับอนุญาตมากกว่าหนึ่งวิธีที่ถูกต้องเดียวคำพูดควรจะขยาย (Frauenglass และดิแอซ, ปี 1985 และ Krafft และ Berk, 1998) นอกจากนี้ E1 เป็นผู้ใหญ่ที่มีความสามารถและเป็นประโยชน์ที่แสดงให้เห็นว่าเด็กวิธีงานและวัสดุที่ทำงานเหลือเด็กที่จะดำเนินการเพียงอย่างเดียว (Winsler คาร์ลตันและแบร์รี่, 2000) ในขณะที่เหลือปัจจุบัน (Goudena, 1987 และ McGonigle-Chalmers et al, . 2014) นอกจากนี้ยังอำนวยความสะดวกในการใช้เด็กในการพูดส่วนตัว แต่หนึ่งอาจโต้แย้งว่าการสาธิตของ E1 เด็กได้รับแจ้งว่าจะทำอย่างไรเพื่อให้คำพูดที่ไม่ได้ใช้ในการประมาณครึ่งหนึ่งของเด็ก แม้ว่าเด็กอาจจะได้รับพร้อมท์ก็ไม่ได้จำเป็นต้องหมายความว่างานเป็นเรื่องง่ายเกินไปและพวกเขาประสบความสำเร็จโดยไม่ต้องใช้คำพูดที่ได้รับร้อยละต่ำของเด็กที่ประสบความสำเร็จ แต่ไม่ได้แสดงคำพูดเอกชน (ดูในส่วนของผลลัพธ์)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปรับเปลี่ยนรุ่นของ sodian et al . ( 1991 ) งานในการศึกษานี้ให้ข้อบ่งชี้ของเด็กปัญญาทางสังคมความสามารถในการจัดการและเข้าใจจิตใจของผู้อื่นในการแข่งขันทั้งสหกรณ์และบริบท . ขณะเดียวกันก็ยังมีอย่างเหมาะสมโดยใช้คำพูดส่วนตัวแม้เพียง 48% ของเด็กแสดงสุนทรพจน์ส่วนบุคคล และ ความแตกต่างระหว่างบุคคลเป็นจำนวนมากค่าร้อยละ และความแตกต่างระหว่างบุคคลขนาดใหญ่ คาดว่าเพราะทั้งที่ได้รับบ่อย พบในการศึกษาก่อนหน้านี้ ( Diaz , 1992 และฟูสัน , 1979 ) มันได้ถูกแสดงว่า เด็กหนุ่มพูด ใช้ส่วนตัว แตกต่างกันไปเป็นฟังก์ชันของทั้งงานพิมพ์และงานยาก ( behrend et al . , 1989 และ frauenglass กับ Diaz , 1985 ) ระบุว่า sodian et al .' s ที่ดำเนินไปสู่เป้าประสงค์ของงานและเปิดให้เชื่อว่าโครงสร้างเล่นให้มากกว่าหนึ่งวิธีที่ถูกต้อง การพูดส่วนบุคคลควรจะขยาย ( frauenglass และดิแอซและ 1985 และ Krafft เบิร์ก , 1998 ) นอกจากนี้ , E1 เป็นผู้ใหญ่ที่มีความสามารถและเป็นประโยชน์ที่ให้เด็กเป็นวิธีงานและวัสดุที่ใช้ได้ แล้วเด็กจะปฏิบัติงานคนเดียว ( winsler , คาลตัน , &แบรี่2000 ) ในขณะที่เหลือปัจจุบัน ( goudena 1987 และ mcgonigle Chalmers et al . , 2014 ) จํานวนเด็กใช้คำพูดส่วนตัว อย่างไรก็ตาม หนึ่งอาจโต้แย้งว่า E1 ของสาธิตให้เด็กทำอะไร ดังนั้นการพูดส่วนตัวไม่ได้ใช้ในประมาณครึ่งหนึ่งของเด็ก แม้ว่าเด็กอาจได้รับแจ้งมันไม่ได้หมายความว่างานง่ายเกินไป และพวกเขาก็ทำสำเร็จ โดยไม่ใช้คำพูดส่วนบุคคลได้รับเปอร์เซ็นต์ต่ำของเด็กที่ประสบความสำเร็จ แต่ไม่ได้แสดงสุนทรพจน์ส่วนบุคคล ( ดูที่ส่วนผล )