trees facilitates the restoration p

trees facilitates the restoration process (Moral et al., 2007), particularly
when recruitment is limited.
Plant functional traits are often used as proxies to determine
whether species have different ecological strategies for reproduction
and resource capture (Cornelissen et al., 2003; McGill et al.,
2006). Approaches based on functional traits have been used to
demonstrate the importance of environmental filtering in the
structure of diverse ecological communities (Webb et al., 2010;
Paine et al., 2011). Thus, information regarding functional traits
could be utilized in restoration practices. The functional traits of
species present in a recovering community will provide information
regarding the factors likely to prevent effective restoration.
Some traits may relate to particular environmental constraints
and/or dispersal ability, and thus recruitment limitation.
Restoration is critically important for tropical montane forest
because many studies have reported the deterioration of tropical
montane forests due to human activity (e.g., Chazdon, 2003; Hitimana
et al., 2004; Cayuela et al., 2006; Fukushima et al., 2008).
In human-dominated agricultural landscapes of tropical highland
regions throughout the world, much of the original forest cover
has been converted into cropland and pastures, including shifting
cultivation (Mertz, 2009), resulting in mosaics of agricultural land
interspersed with primary and secondary forests (Mottet et al.,
2006; Calvo-Iglesias et al., 2009). The restoration of abandoned
areas is now urgently required to ensure biodiversity conservation
in the vicinity of such fragmented protected areas.
Tree plantation in tropical montane areas can fulfill both conservation
and production objectives as part of a restoration strategy
(Guariguata, 2005). Tropical montane forest succession
following abandonment can provide important clues to the selection
of suitable species to be planted for a given level of site degradation
(Holl et al., 2000). Some mismatches between species and
environmental conditions have been reported (Benayas, 2005),
and thus the selection of which species to plant must be made
carefully, considering both environmental conditions and the possibility
for natural recruitment (Holl et al., 2000).
In northern Thailand, most of the mountainous areas, constituting
the country’s most important watersheds, were originally covered
by lower tropical montane forest (Bunyavejchewin et al.,
2011). However, shifting cultivation by local and hill-tribe people
has resulted in severe fragmentation of primary forest (Barnaud
et al., 2008; Fukushima et al., 2008), and large areas of degraded
forestland require urgent restoration. In areas allocated for economic
forestry, conventional reforestation with monoculture plantations
(mostly pines) prevails. The Royal Forest Department
changed its reforestation policy in 1993, and initiated a nationwide
project to replant native forest tree species on 8273 km2 of degraded
forest land (Elliott et al., 2003). The project aimed to plant
a wide range of native forest tree species to restore the original forest,
although their ecological traits and the prevailing environmental
conditions were not carefully considered (Elliott et al., 2003).
A new approach to conserve biodiversity has subsequently become
the top priority in restoration management. The Forest Restoration
Research Unit (FORRU) has proposed the Framework
Species Method, which involves the planting of a moderate number
of key tree species selected to accelerate biodiversity recovery,
enhance natural regeneration, and create a self-sustaining forest
ecosystem. The method has been successfully modified to restore
seasonal tropical forests to deforested sites in northern Thailand’s
conservation areas (FORRU, 2006). For example, 37 framework species
have been planted in a seasonal forest in a degraded upper watershed
in Doi Suthep-Pui National Park in northern Thailand (the
same protected area used in the present research), resulting in nine
species that were ranked as excellent and 15 species that qualified
as acceptable as framework species (Elliott et al., 2003). Several
other proposals have been suggested for forest restoration

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต้นไม้ช่วยการฟื้นฟู (ศีลธรรมร้อยเอ็ด al., 2007), โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสรรหาบุคลากรมีจำกัดลักษณะการทำงานโรงงานมักใช้เป็นผู้รับมอบฉันทะเพื่อกำหนดชนิดมีกลยุทธ์ระบบนิเวศแตกต่างกันสำหรับการทำซ้ำหรือไม่และจับทรัพยากร (Cornelissen et al., 2003 McGill et al.,2006) นั้นได้ใช้วิธีตามลักษณะงานแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของสิ่งแวดล้อมกรองในตัวโครงสร้างของชุมชนระบบนิเวศหลากหลาย (เวบบ์ et al., 2010Paine et al., 2011) ดังนั้น ข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะการทำงานสามารถนำไปใช้ในปฏิบัติการคืนค่า ลักษณะการทำงานของชนิดที่อยู่ในชุมชนที่กู้คืนจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับปัจจัยน่าจะป้องกันฟื้นฟูที่มีประสิทธิภาพลักษณะบางอย่างอาจเกี่ยวข้องกับข้อจำกัดด้านสิ่งแวดล้อมเฉพาะและ/หรือสามารถ dispersal จึงสรรหาบุคลากรจำกัดคืนค่าเป็นสิ่งสำคัญเหลือ montane ป่าเขตร้อนเนื่องจากหลายการศึกษาได้รายงานการเสื่อมสภาพของเขตร้อนป่า montane เนื่องจากกิจกรรมของมนุษย์ (เช่น Chazdon, 2003 Hitimanaร้อยเอ็ด al., 2004 Cayuela และ al., 2006 ฟุกุชิมะและ al., 2008)ในการครอบงำบุคคลภูมิประเทศเกษตรของไฮแลนด์ทรอปิคอลภูมิภาคทั่วโลก ของป่าดั้งเดิมได้แปลงเป็น cropland และ pastures รวมทั้งการขยับเพาะปลูก (Mertz, 2009), เกิดในพระราชวังของเกษตรกระจายกับป่าหลัก และรอง (Mottet et al.,ปี 2006 Calvo-Iglesias et al., 2009) ความละทิ้งกลายเป็นตอนนี้ต้องการด่วนเพื่ออนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพนักเช่นกระจัดกระจายป้องกันพื้นที่สวนต้นไม้ในพื้นที่เขตร้อน montane สามารถตอบสนองทั้งการอนุรักษ์และวัตถุประสงค์การผลิตเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การฟื้นฟู(Guariguata, 2005) ป่าเขตร้อน montane บัลลังก์ต่อ abandonment สามารถให้เบาะแสสำคัญการเลือกพันธุ์ที่เหมาะจะปลูกในระดับที่กำหนดของไซต์ย่อยสลาย(Holl et al., 2000) บาง mismatches ระหว่างชนิด และสภาพแวดล้อมได้รับรายงาน (Benayas, 2005),จึง ต้องทำการเลือกพันธุ์ที่ปลูกพิจารณาอย่างรอบคอบ สภาพแวดล้อมและเป็นไปได้สำหรับธรรมชาติสรรหาบุคลากร (Holl et al., 2000)ในภาคเหนือ ส่วนตัว ค่ารูปธรรมสำคัญที่สุดของประเทศ ได้ครอบคลุมเดิมโดยป่า montane ต่ำเขตร้อน (Bunyavejchewin et al.,2011) . อย่างไรก็ตาม ขยับเพาะปลูก โดยคนท้องถิ่นและชาวเขามีผลในการกระจายตัวของรุนแรงป่าหลัก (Barnaudร้อยเอ็ด al., 2008 ฟุกุชิมะและ al., 2008) และการเสื่อมโทรมของพื้นที่ขนาดใหญ่forestland ต้องการฟื้นฟูเร่งด่วน ในพื้นที่ที่จัดสรรในทางเศรษฐกิจวนศาสตร์ ปลูกป่าทั่วไปกับเรื่องสวน(ส่วนใหญ่ไพน์) แสดง กรมป่าไม้เปลี่ยนแปลงนโยบายปลูกป่าในปี 1993 และเริ่มต้นการทั่วประเทศโครงการเพื่อ replant พันธุ์ km2 8273 ของต้นไม้พื้นเมืองป่าเสื่อมโทรมที่ดินป่า (ตร้อยเอ็ด al., 2003) โครงการที่มีวัตถุประสงค์เพื่อปลูกพืชหลากหลายพันธุ์ต้นไม้เจ้าป่าคืนป่าเดิมแม้ว่าลักษณะของระบบนิเวศและการขึ้นสิ่งแวดล้อมเงื่อนไขไม่พิจารณาอย่างรอบคอบ (ตร้อยเอ็ด al., 2003)ต่อมาเป็นวิธีการแบบใหม่เพื่ออนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพความสำคัญสูงสุดในการจัดการฟื้นฟู ฟื้นฟูป่าหน่วยวิจัย (FORRU) ได้เสนอกรอบพันธุ์วิธี ซึ่งเกี่ยวข้องกับการปลูกจำนวนปานกลางพันธุ์ต้นไม้คีย์เลือกเร่งกู้คืนความหลากหลายทางชีวภาพเสริมสร้างฟื้นฟูธรรมชาติ และสร้างป่าได้ด้วยตนเองระบบนิเวศ วิธีการได้รับการแก้ไขเรียบร้อยแล้วการคืนค่าไซต์ deforested ในภาคเหนือของป่าตามฤดูกาลอนุรักษ์ (FORRU, 2006) ตัวอย่าง 37 กรอบชนิดมีการปลูกป่าตามฤดูกาลในพื้นที่ลุ่มน้ำด้านบนที่เสื่อมโทรมในดอยสุเทพ-ปุยอุทยานแห่งชาติในภาคเหนือ(ป้องกันพื้นที่เดียวใช้ในการวิจัยปัจจุบัน), เกิด 9สปีชีส์ที่ถูกจัดอันดับที่ยอดเยี่ยมและ 15 ชนิดที่มีคุณสมบัติที่ยอมรับได้เป็นชนิดกรอบ (ตร้อยเอ็ด al., 2003) หลายมีการแนะนำข้อเสนออื่น ๆ ในป่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต้นไม้อำนวยความสะดวกในขั้นตอนการฟื้นฟู (คุณธรรม et al, 2007.) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เมื่อการสรรหาบุคลากรที่มี จำกัด .
พืชลักษณะการทำงานมักจะใช้เป็นผู้รับมอบฉันทะเพื่อตรวจสอบ
ไม่ว่าจะเป็นสายพันธุ์ที่มีกลยุทธ์ที่แตกต่างกันในระบบนิเวศสำหรับการทำสำเนา
และการจับทรัพยากร (Cornelissen et al, 2003;. กิล et al.,
2006) วิธีการขึ้นอยู่กับลักษณะการทำงานที่ได้รับการใช้ในการ
แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการกรองสิ่งแวดล้อมใน
โครงสร้างของระบบนิเวศที่มีความหลากหลายของชุมชน (เวบบ์ et al, 2010;.
. พายน์ et al, 2011) ดังนั้นข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะการทำงานที่
สามารถนำไปใช้ในการปฏิบัติฟื้นฟู ลักษณะการทำงานของ
สายพันธุ์ที่อยู่ในการกู้คืนชุมชนจะให้ข้อมูล
เกี่ยวกับปัจจัยที่มีแนวโน้มที่จะป้องกันไม่ให้เกิดการฟื้นฟูที่มีประสิทธิภาพ.
ลักษณะบางอย่างอาจเกี่ยวข้องกับข้อ จำกัด ด้านสิ่งแวดล้อมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
และ / หรือความสามารถในการแพร่กระจายและทำให้ข้อ จำกัด การรับสมัคร.
ฟื้นฟูเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับป่าดิบเขตร้อน
เพราะ การศึกษาจำนวนมากได้มีการรายงานการเสื่อมสภาพของเขตร้อน
ป่าภูเขาอันเนื่องมาจากกิจกรรมของมนุษย์ (เช่น Chazdon 2003; Hitimana
et al, 2004;. Cayuela et al, 2006;. ฟุกุชิมะ et al, 2008)..
ในภูมิทัศน์ทางการเกษตรของมนุษย์ที่โดดเด่นของ ภูเขาเขตร้อน
ภูมิภาคทั่วโลกมากของป่าเดิม
ได้ถูกดัดแปลงเป็น cropland และทุ่งหญ้ารวมทั้งการขยับ
การเพาะปลูก (Mertz 2009) ส่งผลให้โมเสคของที่ดินเพื่อการเกษตร
สลับกับป่าประถมศึกษาและมัธยมศึกษา (Mottet, et al.
2006; Calvo-Iglesias et al., 2009) การฟื้นฟูที่ถูกทิ้งร้าง
อยู่ในขณะนี้พื้นที่ที่จำเป็นเร่งด่วนเพื่อให้แน่ใจว่าการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ
ในบริเวณใกล้เคียงเช่นพื้นที่คุ้มครองอย่างกระจัดกระจาย.
สวนต้นไม้ในพื้นที่ภูเขาเขตร้อนที่สามารถตอบสนองทั้งการอนุรักษ์
และวัตถุประสงค์ของการผลิตเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การฟื้นฟู
(Guariguata 2005) สืบทอดป่าเขตร้อนภูเขา
ละทิ้งต่อไปนี้สามารถให้เบาะแสสำคัญที่จะเลือก
สายพันธุ์ที่เหมาะสมที่จะปลูกในระดับที่กำหนดของการย่อยสลายเว็บไซต์
(Holl et al., 2000) ที่ไม่ตรงกันระหว่างชนิดและ
สภาพแวดล้อมที่ได้รับรายงาน (Benayas, 2005)
และการเลือกชนิดซึ่งพืชจะต้องทำ
อย่างระมัดระวังพิจารณาทั้งสภาพแวดล้อมและความเป็นไปได้
สำหรับการรับสมัครตามธรรมชาติ (Holl et al., 2000).
ใน ภาคเหนือของประเทศไทยส่วนใหญ่ของพื้นที่ที่เป็นภูเขา, constituting
ประเทศแหล่งต้นน้ำที่สำคัญที่สุดที่ถูกปกคลุมเดิม
โดยลดลงภูเขาป่าเขตร้อน (Bunyavejchewin et al.,
2011) อย่างไรก็ตามการขยับการเพาะปลูกโดยคนท้องถิ่นและชาวเขา
มีผลในการกระจายตัวที่รุนแรงของป่า (Barnaud
et al, 2008;. ฟุกุชิมะ et al, 2008.) และพื้นที่ขนาดใหญ่ของเสื่อมโทรม
ป่าต้องฟื้นฟูเร่งด่วน ในพื้นที่จัดสรรสำหรับเศรษฐกิจ
ป่าไม้ปลูกป่าธรรมดากับพื้นที่เพาะปลูกเชิงเดี่ยว
(ส่วนใหญ่ต้นสน) ชัย กรมป่าไม้ได้
เปลี่ยนแปลงนโยบายการปลูกป่าในปี 1993 และเริ่มต้นทั่วประเทศ
โครงการที่จะปลูกพันธุ์ไม้ป่าพื้นเมืองบน 8,273 กิโลเมตร 2 เสื่อมโทรมของ
พื้นที่ป่าไม้ (เอลเลียต et al., 2003) โครงการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อปลูก
ที่หลากหลายของพันธุ์ไม้ป่าพื้นเมืองจะเรียกคืนป่าเดิม
แม้ว่าลักษณะของระบบนิเวศและสิ่งแวดล้อมแลกเปลี่ยน
เงื่อนไขไม่ได้พิจารณาอย่างรอบคอบ (เอลเลียต et al., 2003).
วิธีการใหม่เพื่อการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพต่อมาได้กลายเป็น
ความสำคัญสูงสุดในการบริหารจัดการการฟื้นฟู การฟื้นฟูป่า
หน่วยวิจัย (หน่วยวิจัยฯ ) ได้เสนอกรอบ
วิธีการขยายพันธุ์ที่เกี่ยวข้องกับการปลูกจำนวนปานกลาง
ของพันธุ์ไม้ที่สำคัญที่เลือกที่จะเร่งการฟื้นตัวของความหลากหลายทางชีวภาพ
เพิ่มการฟื้นฟูธรรมชาติและสร้างป่าด้วยตนเองอย่างยั่งยืน
ของระบบนิเวศ วิธีการได้รับการแก้ไขที่ประสบความสำเร็จในการเรียกคืน
ป่าเขตร้อนตามฤดูกาลไปยังเว็บไซต์ที่ป่าถูกทำลายในภาคเหนือของประเทศไทย
พื้นที่อนุรักษ์ (หน่วยวิจัยฯ 2006) ยกตัวอย่างเช่น 37 พรรณไม้โครงสร้าง
ได้รับการปลูกในป่าตามฤดูกาลในลุ่มน้ำตอนบนเสื่อมโทรม
ในดอยสุเทพปุย-อุทยานแห่งชาติในภาคเหนือของประเทศไทย (
พื้นที่คุ้มครองเดียวกับที่ใช้ในการวิจัยปัจจุบัน) ส่งผลให้ในเก้า
ชนิดที่ได้รับการจัดอันดับให้เป็นที่ยอดเยี่ยมและ 15 ชนิดที่มีคุณสมบัติ
เป็นที่ยอมรับเป็นพรรณไม้โครงสร้าง (เอลเลียต et al., 2003) หลาย
ข้อเสนออื่น ๆ ได้รับการแนะนำสำหรับการฟื้นฟูป่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต้นไม้ในกระบวนการฟื้นฟู ( จริยธรรม et al . , 2007 ) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เมื่อสรรหาจำกัด
พืชการทำงานลักษณะมักจะใช้เป็นผู้รับมอบฉันทะเพื่อตรวจสอบว่า มีกลยุทธ์ที่แตกต่างกันชนิด

และทรัพยากรในการจับ ( cornelissen et al . , 2003 ;
กิล et al . , 2006 ) แนวทางตามลักษณะการทำงานได้ใช้

แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของสิ่งแวดล้อมต่างๆ ในโครงสร้างของสังคมในระบบนิเวศที่หลากหลาย (
เวบบ์ et al . , 2010 ;
เพน et al . , 2011 ) ดังนั้น ข้อมูลเกี่ยวกับการทำงานลักษณะ
สามารถใช้ในการปฏิบัติการฟื้นฟู ลักษณะการทำงานของสายพันธุ์ที่มีอยู่ในชุมชนหาย

จะให้ข้อมูลเกี่ยวกับปัจจัยที่มีแนวโน้มที่จะป้องกันฟื้นฟูที่มีประสิทธิภาพ .
บางลักษณะอาจเกี่ยวข้องกับปัญหาสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะ
และ / หรือความสามารถในการแพร่กระจาย และดังนั้น การสรรหา มีข้อจำกัด มีความสําคัญสําหรับ

ฟื้นฟูป่าภูเขาเขตร้อน เนื่องจากการศึกษาหลายรายงานการเสื่อมสภาพของภูเขาป่าเขตร้อน
เนื่องจากกิจกรรมของมนุษย์ เช่น chazdon , 2003 ; hitimana
et al . , 2004 ; cayuela et al , . , 2006 ; ฟุกุชิมา et al . , 2008 ) .
ในมนุษย์ที่โดดเด่นภูมิทัศน์ของภูมิภาคไฮแลนด์
การเกษตรเขตร้อนทั่วโลก , มากของ
ครอบคลุมพื้นที่ป่าเดิมได้ถูกแปลงเป็น cropland และทุ่งหญ้า รวมทั้งการขยับ
การเพาะปลูก ( Mertz , 2552 ) ส่งผลให้โมเสคของที่ดินเพื่อการเกษตร
สลับกับประถมศึกษาและมัธยมศึกษาป่า ( mottet et al . ,
2006 ; calvo Iglesias และ al . , 2009 ) การฟื้นฟูทิ้ง
พื้นที่เป็นเร่งด่วนต้องมั่นใจ
การอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพในบริเวณดังกล่าวแยกส่วนป้องกันพื้นที่ สวนป่าในพื้นที่ภูเขาเขตร้อน

สามารถตอบสนองทั้งการอนุรักษ์และฟื้นฟูการผลิตครั้งนี้เป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์
( guariguata , 2005 ) เขตร้อนป่าภูเขาสืบทอด
ต่อไปนี้การละทิ้งสามารถให้เบาะแสสำคัญที่จะเลือก
ของสายพันธุ์ที่เหมาะจะปลูกเพื่อให้ระดับของไซต์ย่อย
( ฮอลล์ et al . , 2000 ) บางชนิดและความไม่ระหว่าง
สภาพแวดล้อมได้รับการรายงาน ( benayas , 2005 ) ,
จึงเลือกชนิดที่ปลูกจะต้องทํา
อย่างระมัดระวัง พิจารณาทั้งสภาพแวดล้อมและความเป็นไปได้
เข้าทำงานธรรมชาติ ( ฮอลล์ et al . , 2000 ) .
ในภาคเหนือของประเทศไทยพื้นที่ส่วนใหญ่ของภูเขาประกอบ
ลุ่มน้ำที่สำคัญที่สุดของประเทศ ถูกปกคลุมด้วยป่าภูเขา ( ลดเมืองร้อน

bunyavejchewin et al . , 2011 ) อย่างไรก็ตาม การทำไร่เลื่อนลอย โดยท้องถิ่นและชาวเขา
ส่งผลให้เกิดการแตกแยกรุนแรงของป่าปฐมภูมิ ( barnaud
et al . , 2008 ; ฟุกุชิมา et al . , 2008 ) , และพื้นที่ขนาดใหญ่ของทราม
forestland ต้องการการฟื้นฟูอย่างเร่งด่วน ในพื้นที่จัดสรรสำหรับเศรษฐกิจ
ป่าไม้ธรรมดาสวนป่ากับการสวน
( ส่วนใหญ่สน ) อายุยืน กรมป่าไม้
เปลี่ยนนโยบายปลูกป่าในปี 1993 และได้ริเริ่มโครงการทั่วประเทศ
ไปปลูกพรรณไม้พื้นเมืองในป่าเสื่อมโทรม 8273 ตารางกิโลเมตร
ที่ดินป่าไม้ ( Elliott et al . , 2003 ) โครงการมีวัตถุประสงค์เพื่อปลูก
ความหลากหลายของพรรณไม้ป่าพื้นเมืองเพื่อฟื้นฟูป่าเดิม
ถึงแม้ว่าลักษณะทางนิเวศวิทยาและสภาวะสิ่งแวดล้อม
ไม่ได้พิจารณาอย่างรอบคอบ ( Elliott et al . , 2003 ) .
วิธีการใหม่เพื่อการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพที่ต่อมาได้กลายเป็น
อันดับแรกในการจัดการ การฟื้นฟู หน่วยวิจัยการฟื้นฟูป่า ( FORRU )

ได้เสนอกรอบชนิดวิธีที่เกี่ยวข้องกับการปลูกของ
จำนวนปานกลางพันธุ์ไม้หลักที่เร่งกู้คืนความหลากหลายทางชีวภาพ
เพิ่มฟื้นฟูธรรมชาติและสร้างระบบนิเวศอย่างยั่งยืน

วิธีการได้รับเรียบร้อยแล้วแก้ไขฟื้นฟู
ป่าเขตร้อนป่าตามฤดูกาลเพื่อเว็บไซต์ในพื้นที่อนุรักษ์ในภาคเหนือของประเทศไทย
( FORRU , 2006 ) ตัวอย่างเช่น กรอบ
37 ชนิดได้รับการปลูกในป่าตามฤดูกาลในการย่อยสลายบนลุ่มน้ำ
ในอุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ - ปุย ในภาคเหนือของประเทศไทย (
เดียวกันป้องกันพื้นที่ที่ใช้ในการวิจัยปัจจุบัน ) ส่งผลให้เก้า
ชนิดที่ถูกจัดอันดับเป็นเลิศ และ 15 ชนิด ที่ผ่านเข้ารอบ
เป็นที่ยอมรับตามชนิด ( Elliott et al . , 2003 ) . หลาย ข้อเสนออื่น ๆที่ได้รับ
แนะนำสำหรับการฟื้นฟูป่า