The SonnetsShakespeare’s sonnets ar

The Sonnets

Shakespeare’s sonnets are very different from Shakespeare’s plays, but they do contain dramatic elements and an overall sense of story. Each of the poems deals with a highly personal theme, and each can be taken on its own or in relation to the poems around it. The sonnets have the feel of autobiographical poems, but we don’t know whether they deal with real events or not, because no one knows enough about Shakespeare’s life to say whether or not they deal with real events and feelings, so we tend to refer to the voice of the sonnets as “the speaker”—as though he were a dramatic creation like Hamlet or King Lear.

There are certainly a number of intriguing continuities throughout the poems. The first 126 of the sonnets seem to be addressed to an unnamed young nobleman, whom the speaker loves very much; the rest of the poems (except for the last two, which seem generally unconnected to the rest of the sequence) seem to be addressed to a mysterious woman, whom the speaker loves, hates, and lusts for simultaneously. The two addressees of the sonnets are usually referred to as the “young man” and the “dark lady”; in summaries of individual poems, I have also called the young man the “beloved” and the dark lady the “lover,” especially in cases where their identity can only be surmised. Within the two mini-sequences, there are a number of other discernible elements of “plot”: the speaker urges the young man to have children; he is forced to endure a separation from him; he competes with a rival poet for the young man’s patronage and affection. At two points in the sequence, it seems that the young man and the dark lady are actually lovers themselves—a state of affairs with which the speaker is none too happy. But while these continuities give the poems a narrative flow and a helpful frame of reference, they have been frustratingly hard for scholars and biographers to pin down. In Shakespeare’s life, who were the young man and the dark lady?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีบทกวีเช็คสเปียร์มีความแตกต่างจากบทละครของเช็คสเปียร์ แต่พวกเขาจะมีองค์ประกอบที่น่าทึ่งและความรู้สึกโดยรวมของเรื่อง แต่ละบทกวีที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบส่วนบุคคลอย่างมากและแต่ละคนสามารถนำมาด้วยตัวเองหรือในความสัมพันธ์กับบทกวีที่อยู่รอบ ๆ บทกวีมีความรู้สึกของบทกวีอัตชีวประวัติ แต่เราไม่ทราบว่าพวกเขาจัดการกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงหรือไม่เพราะไม่มีใครรู้เพียงพอเกี่ยวกับชีวิตของเช็คสเปียร์ที่จะพูดหรือไม่ว่าพวกเขาจัดการกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงและความรู้สึกของเราจึงมีแนวโน้มที่จะดู เสียงของบทกวีเป็น "ลำโพง" -as แม้ว่าเขาจะมีการสร้างที่น่าทึ่งเช่นหมู่บ้านหรือกษัตริย์เลียร์. มีแน่นอนอยู่เป็นจำนวนมากต่อเนื่องตลอดทั้งบทกวีที่น่าสนใจ ครั้งแรกที่ 126 จากบทกวีดูเหมือนจะจ่าหน้าถึงขุนนางหนุ่มชื่อซึ่งลำโพงรักมาก; ส่วนที่เหลือของบทกวี (ยกเว้นช่วงสองซึ่งดูเหมือนไม่เกี่ยวกันโดยทั่วไปกับส่วนที่เหลือของลำดับ) ดูเหมือนจะจ่าหน้าถึงหญิงสาวลึกลับซึ่งลำโพงรักเกลียดและตัณหาสำหรับพร้อมกัน สองผู้รับของบทกวีมักจะเรียกว่า "ชายหนุ่ม" และ "เลดี้มืด"; ในบทสรุปของบทกวีแต่ละฉันได้เรียกว่าชายหนุ่มคนหนึ่ง "ที่รัก" และผู้หญิงที่มืด "คนรัก" โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่มีความเป็นตัวตนของพวกเขาเท่านั้นที่สามารถเดาได้ ภายในสองมินิลำดับมีจำนวนขององค์ประกอบที่มองเห็นได้อื่น ๆ ของ "พล็อต": ลำโพงเรียกร้องให้คนหนุ่มสาวที่จะมีลูกได้; เขาถูกบังคับให้ทนต่อการแยกจากเขา; เขาแข่งขันกับคู่แข่งกวีสำหรับการอุปถัมภ์ของชายหนุ่มและความรัก ในสองจุดในลำดับที่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มและหญิงสาวที่มืดเป็นจริงคนรักตัวเอง-สถานะของกิจการที่ลำโพงเป็นใครมีความสุขมากเกินไป แต่ในขณะที่ต่อเนื่องเหล่านี้ให้บทกวีการไหลของการเล่าเรื่องและกรอบของการอ้างอิงที่เป็นประโยชน์พวกเขาได้รับเฉื่อยชายากสำหรับนักวิชาการและนักเขียนชีวประวัติในขาลง ในชีวิตของเช็คสเปียร์ซึ่งเป็นชายหนุ่มและหญิงสาวที่มืด?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ sonnets

เช็คสเปียร์ sonnets มากแตกต่างจากเช็คสเปียร์เล่น แต่พวกเขาประกอบด้วยองค์ประกอบที่น่าทึ่งและความรู้สึกโดยรวมของเรื่อง แต่ละบทกวีที่เกี่ยวข้องกับชุดรูปแบบส่วนบุคคลอย่างมากและแต่ละสามารถถ่ายเองหรือในความสัมพันธ์กับบทกวีที่อยู่รอบๆ การ sonnets รู้สึกกลอนอัตชีวประวัติ แต่เราก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจัดการกับเหตุการณ์จริง หรือ ไม่เพราะไม่มีใครพอรู้เกี่ยวกับชีวิตของเชคสเปียร์กล่าวหรือไม่ว่าพวกเขาจัดการกับความรู้สึกและเหตุการณ์จริง ดังนั้นเรามักจะอ้างถึงเสียงของ sonnets เป็น " ผู้พูด " ราวกับว่าเขาอย่างมาก สร้างเหมือนหมู่บ้านหรือกษัตริย์เลียร์

มีแน่นอนจำนวนของความต่อเนื่องน่าสนใจตลอด บทกวีครั้งแรกที่ 126 ของ sonnets ดูเหมือนจะให้ความสนใจกับขุนนางหนุ่มที่ไม่มีชื่อ ซึ่งผู้พูดชอบมาก ; ส่วนที่เหลือของบทกวี ( ยกเว้นสองคนสุดท้ายซึ่งดูเหมือนมักจะวุ่นวายไปตามลําดับ ) ดูเหมือนจะให้ความสนใจกับสาวลึกลับ ที่ผู้พูด รัก เกลียด และตัณหามาพร้อมกันสองผู้รับของ sonnets มักจะเรียกว่าเป็น " ผู้ชาย " และหนุ่ม " หญิง " มืด ; สรุปบทกวีของบุคคล ผมยังเรียกชายหนุ่ม " ที่รัก " และสุภาพสตรีมืด " คนรัก " โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่บัตรประจำตัวของพวกเขาสามารถสันนิษฐาน . ภายในสองมิลำดับมีจำนวนขององค์ประกอบอื่น ๆที่มองเห็นได้ของ " พล็อต "ลำโพงให้ชายหนุ่มที่จะมีเด็ก เขาถูกบังคับให้ต้องอดทนกับการแยกจากเขา เขาจะแข่งขันกับกวีคู่แข่งสำหรับคุณูปการของชายหนุ่ม และความรัก ที่จุดสองจุดในลำดับ ดูเหมือนว่าชายหนุ่มและหญิงสาวคนรัก themselves-a มืดจริง ๆ สถานการณ์ที่ผู้พูดไม่มีความสุขแต่ในขณะที่ต่อเนื่องเหล่านี้ให้บทกวีของการเล่าเรื่อง และกรอบอ้างอิงที่เป็นประโยชน์ของพวกเขาได้รับการเฉื่อยชายากสำหรับนักวิชาการและนักเขียนชาวขาลง ในชีวิตของเชคสเปียร์ที่ชายหนุ่มและหญิงสาวที่มืด