Lee Hyun’s Identity Uncovered.The s

Lee Hyun’s Identity Uncovered.

The second day of MT.
Morning came; along with a bunch of bizarre sounds came from the tents.
“Kkeueung, kkeung.”
“Heuheoheoheoheok!”
“Ma…my thigh.”
Pain resulted from the aftermath of yesterday’s running.
Even with the pain occurring during the event, it was nothing comparable to the muscle ache of the following day!
“All rise. It’s morning!”
The professors each went around the tents to wake everyone up.
With eyes so narrowed due to the sleepiness, they moved to wash their faces and hurried to prepare breakfast.
Each group nodded their heads grandly at their meals.
Due to the troubles of yesterday, they simply had ramen because they didn’t have the will to cook the materials otherwise; today, there was a wide range of food.
Chigeulchigeul. (sizzles)
Grilling pork, and also opened a bottle of cider.
“Can I drink the Soju?”
Some students asked the professors with hoarse breath.
Drinking in the morning is not condoned during an MT!
The professors delightfully allowed.
“Go ahead! Drink and see if you can withstand today’s training of hell!”
They withered and returned the Soju back to the box once again.
In Lee Hyun’s group, he used the leftover materials to boil stew; along with a side dish of seasoned premature leaf mustard kimchi.
He steamed the rice in a sotdanji until thick smoke evaporated, till the rice seemingly burnt, then they were allowed to eat. (???it’s like a flat kettle of a pan.)
“Hyeong, this food is really is the best!”
Choi Sang-jung gave it two thumbs up.
Min Sura also slurped down the meal and asked.
“Where did you learn to cook like this?”
It has long been settled that the ideal men are those that can make appealing dishes.
If you can cook day by day particularly for a woman, she can’t be helped but fall in love with you.
So from that standpoint, learning how to cook is a virtue of a man!
“My cooking skill rises over the years at home. It has been more than a decade already.”
“So you cooked since childhood? And the qualities are so high.”
“There are circumstances. And I learned more specific dishes in Royal Road.”
In Royal Road, there was a separate cooking skill. But simply relying on that could not lead to a finished dish from beginning to end.
In reality, even with just the improper adjustment of water in the rice cooker, the damage is enormous. At that point it’s either to turn into porridge or throw it away completely.
Practicing in Royal Road helped reduce these mistakes and even acted as flavor analysis.
Thus, in order copy the taste properly, it required accurately finding the increments in the recipe exactly.
Lee Hyun studied such recipes for days.
Given that the various parts in the recipe in virtual reality did not transliterate precisely out in the real world.
After having finished breakfast, the hell’s training started again!
“Group lunges. Just 300 meters worth.”
“Uoooooooooooooo.”
After the professor’s words, the students’ grievances were enormous.
With cramps in their legs at one point or another, they forcibly lunged for 300 meters.
In fact, the length of it wasn’t that long so it ended quickly.
“Today wasn’t bad. Didn’t even take more than 20 mins.”
“The professors also have consciences, huh.”
“I want to go back to sleeping more soundly.”
The students’ conversations were a bit relaxed.
Then as if to instilled more resentment, a professor spoke.
“Is the warm up exercise done?”
Since they overly abused their muscles during yesterday’s run, this warm up was to release the pent up tension in their muscles!
The real hell on this training schedule was the coming boat ride.
Eight people riding at once on the wooden boat.
“The rule is simple. One lap around the island paddling your boat.”
Since the professors won’t be able to keep an eye on everyone, they all were enclosed in life vests.
They also rented fishing boats to hover around, to watch out for any accidents that could occur.
Lee Hyun examined the detail of the boat.
‘The boat’s pretty old. Think it’s about 10 years old or so. I don’t have any experience on boats, let’s give it a try.’
Lee Hyun tried to reach for the oars and Choi Sang-jung grabbed hold of them first.
“Hyeong, let me do this.”
“Are you sure?”
“Yea, you get some rest. You can take over once I’m weary.”
Choi Sang-jung was feeling sorry about having left Lee Hyun to endure alone until now.
While the other groups suffered, it was all thanks to Lee Hyun that their current lifestyle was comfortable.
“Kkeungcha!” (exerting force)
Choi Sang-jung rowed.
Kkulreong.
“Huh?”
Kkulreongkkulreong.
With each row, the boat staggered aimlessly. Fortunately, the boat was surprisingly sturdier than it looked.
“Left, go left!”
“Ah! The waves are coming this way!”
The waves were pushing against them at the opposite flow instead of their intended one lap around the island.
Every time the waves came, it rocked the boat back and forth and slowing their speed to a crawl.
Choi Sang-jung and Park Sunjo alternately rowed the boat for more than 40 minutes.
Suddenly, their backs were drenched in sweats.
“Wanna switch to me?”
“Yes, hyeong.”
Park Sunjo got up from the seat and switched to Lee Hyun.
Lee Hyun gripped the oar in both hands tightly. And stirred.
Kkulreong!
The distortion between the forces he exerted and that of Choi Sang-jung was too much!
The boat skewed for a bit before realigned itself.
It was difficult due to the fact one had to take into account of the incoming waves as they row.
‘Not easy.’
Lee Hyun relaxed himself.
He figured it’d cost more power if he had try to force against the flow. He adjusted his strength accordingly so he wouldn’t get tired quickly.
After all, the paddle was simply an extension of the arms.
‘It’s like brandishing the sword to a flow. No point to go against that.’
Lee Hyun rowed the oar as he felt the pushing force against the water.
He accepted the oncoming waves fully and allowed it to slip by.
After which he once again puts reasonable force into each paddle.
Seureureureureureong.
While not a too overwhelming row, the ship moved forward with ease.
Without distorting the boat, it wasn’t being pushed back.
It was nothing comparable to the experienced fishermen, but the boat’s advancement was in a different dimension comparing to when Choi Sang-jung and Park Sunjo did it.
Choi Sang-Jung curiously asked.
“Hyeong, have you done sailing before?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปิดตัวลีฮยอนวันที่สองของเขาเช้ามา รวมทั้งพวงมาเสียงแปลกประหลาดจากเต็นท์"Kkeueung, kkeung""Heuheoheoheoheok""มา...ต้นขาของฉัน"ความเจ็บปวดเป็นผลมาจากผลพวงของการทำงานของเมื่อวานนี้แม้จะ มีอาการปวดที่เกิดขึ้นในระหว่างการแข่งขัน ก็ไม่มีอะไรเทียบได้กับการปวดกล้ามเนื้อวันต่อไปนี้"ทั้งหมดเพิ่มขึ้น เป็นเช้า"อาจารย์แต่ละไปรอบ ๆ เต็นท์เพื่อปลุกทุกคนด้วยตาเพื่อ จำกัดเนื่องจากที่ sleepiness พวกเขาย้ายไปล้างหน้า และรีบไปเตรียมอาหารเช้าแต่ละกลุ่ม nodded ศีรษะของพวกเขาที่รับประทานอาหารอุ่นหนาฝาคั่งเนื่องจากปัญหาของเมื่อวานนี้ พวกเขาก็มีราเม็ง เพราะพวกเขาไม่มีจะทำอาหารวัสดุอื่น วันนี้ มีอาหารที่หลากหลายChigeulchigeul (sizzles)ย่างเนื้อหมู และยัง เปิดขวดแดง"สามารถฉันดื่มโซจู"นักเรียนบางคนถามอาจารย์กีฬาเครือไม่ยังคงดื่มในตอนเช้าระหว่าง MT ตัวอาจารย์จะได้ครื้นเครง"ไปข้างหน้า ดื่ม และดูถ้าคุณสามารถทนต่อการฝึกวันนี้นรก"พวกเขา withered และกลับโซจูกลับไปกล่องอีกครั้งในกลุ่มของ Lee Hyun เขาใช้วัสดุเหลือต้มแกง พร้อมกับเครื่องเคียงของใบไม้ก่อนวัยเก๋ากาดกิมจิเขานึ่งข้าวเป็น sotdanji จนกว่าควันหนาที่หายไป จนข้าวดูเหมือนเผา แล้วพวกเขาได้รับอนุญาตให้กิน (??? ได้เช่นกาต้มน้ำแบนของ pan)"Hyeong อาหารนี้จริง ๆ คือสุด"Choi Sang-jung ให้ต้อนขึ้นสุราษฏร์นาทียัง slurped ลงอาหาร และถาม"ที่คุณไม่เรียนรู้การปรุงอาหารเช่นนี้"มันมีนานแล้วแล้วผู้ชายเหมาะที่สามารถทำอาหารที่น่าสนใจถ้าคุณสามารถปรุงวันโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิง เธอไม่สามารถช่วยแต่ตกอยู่ในความรักกับคุณดังนั้น จากการมอง เรียนรู้วิธีการปรุงอาหารเป็นคุณธรรมของมนุษย์"ทักษะของฉันทำอาหารขึ้นกว่าปีที่บ้าน จะได้รับมากกว่าทศวรรษที่ผ่านมาแล้ว""ให้คุณสวยตั้งแต่เด็ก และคุณภาพสูงเพื่อให้""มีสถานการณ์การ และฉันเรียนรู้อาหารเฉพาะในโรงแรมรอยัลถนน"ถนนรอยัล มีทักษะทำอาหารแยกต่างหาก แต่ก็อาศัยที่ไม่อาจจานสำเร็จรูปตั้งแต่เริ่มต้นจนสิ้นสุดในความเป็นจริง แม้จะมีเพียงการปรับปรุงไม่เหมาะสมของน้ำในหม้อหุงข้าว ความเสียหายเป็นอย่างมาก จุดที่ ได้ให้เปลี่ยนเป็นข้าวต้ม หรือโยนมันทิ้งทั้งหมดฝึกซ้อมรอยัลถนนช่วยลดความผิดพลาดเหล่านี้ และได้ดำเนินเป็นวิเคราะห์รสดังนั้น การคัดลอกรสชาติอย่างถูกต้อง มันจำเป็นต้องหาน้อยที่ในสูตรว่าลีฮยอนศึกษาเช่นเค้กวันระบุว่าชิ้นส่วนต่าง ๆ ในสูตรในความเป็นจริงเสมือนไม่ได้ถอดแม่นยำออกในโลกจริงหลังจากมีเสร็จอาหารเช้า ฝึกอบรมของนรกเริ่มต้นอีกครั้ง"กลุ่ม lunges เพียง 300 เมตรมูลค่า""Uoooooooooooooo"หลังจากที่ศาสตราจารย์คำ ร้องเรียนเรื่องการได้มหาศาลมีเป็นตะคริวในขาของพวกเขาที่จุดหนึ่งหรืออื่น พวกเขาบังคับให้ lunged ประมาณ 300 เมตรในความเป็นจริง ความยาวของมันไม่ที่ยาวเพื่อสิ้นสุดอย่างรวดเร็ว"วันนี้จริง ๆ ไม่ได้ใช้กว่า 20 นาที""อาจารย์ที่ยังมีผ่านพระ ฮะ""อยากกลับไปนอนหลับสนิทมากขึ้น"บทสนทนาที่นักเรียนได้ผ่อนคลายหน่อยแล้ว ถ้าจะ instilled ขุ่นเพิ่มเติม พูดศาสตราจารย์"คือความอบอุ่นที่ค่าออกกำลังกายที่ทำได้เนื่องจากพวกเขามากเกินไปในทางที่ผิดของกล้ามเนื้อในระหว่างการทำงานของเมื่อวานนี้ นี้อบอุ่นขึ้นถูกปล่อยที่ pent ค่าความตึงเครียดในกล้ามเนื้อของพวกเขานรกจริงตามตารางฝึกนี้ได้นั่งเรือมาแปดคนที่ขี่กันบนเรือไม้"กฎได้ง่าย ตักหนึ่งรอบเกาะใช่แค่เรือ"เนื่องจากอาจารย์ที่จะเก็บตาบนทุกคน พวกเขาทั้งหมดมีอยู่ในชีวิต vestsนอกจากนี้พวกเขายังเช่าปลาร่อนรอบ ระวังอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้นลีฮยอนตรวจสอบรายละเอียดของเรือ' เรือของเก่าสวย คิดเป็นประมาณ 10 ปีดังนั้น ไม่มีประสบการณ์บนเรือ ลองให้มันลอง 'ลีฮยอนพยายามไปถึงไม้พาย และ Choi Sang-jung คว้าถือของพวกเขาก่อน"Hyeong ผมทำ""คุณแน่ใจหรือไม่"“Yea, you get some rest. You can take over once I’m weary.”Choi Sang-jung was feeling sorry about having left Lee Hyun to endure alone until now.While the other groups suffered, it was all thanks to Lee Hyun that their current lifestyle was comfortable.“Kkeungcha!” (exerting force)Choi Sang-jung rowed.Kkulreong.“Huh?”Kkulreongkkulreong.With each row, the boat staggered aimlessly. Fortunately, the boat was surprisingly sturdier than it looked.“Left, go left!”“Ah! The waves are coming this way!”The waves were pushing against them at the opposite flow instead of their intended one lap around the island.Every time the waves came, it rocked the boat back and forth and slowing their speed to a crawl.Choi Sang-jung and Park Sunjo alternately rowed the boat for more than 40 minutes.Suddenly, their backs were drenched in sweats.“Wanna switch to me?”“Yes, hyeong.”Park Sunjo got up from the seat and switched to Lee Hyun.Lee Hyun gripped the oar in both hands tightly. And stirred.Kkulreong!The distortion between the forces he exerted and that of Choi Sang-jung was too much!The boat skewed for a bit before realigned itself.It was difficult due to the fact one had to take into account of the incoming waves as they row.‘Not easy.’Lee Hyun relaxed himself.He figured it’d cost more power if he had try to force against the flow. He adjusted his strength accordingly so he wouldn’t get tired quickly.After all, the paddle was simply an extension of the arms.‘It’s like brandishing the sword to a flow. No point to go against that.’Lee Hyun rowed the oar as he felt the pushing force against the water.He accepted the oncoming waves fully and allowed it to slip by.After which he once again puts reasonable force into each paddle.Seureureureureureong.While not a too overwhelming row, the ship moved forward with ease.Without distorting the boat, it wasn’t being pushed back.It was nothing comparable to the experienced fishermen, but the boat’s advancement was in a different dimension comparing to when Choi Sang-jung and Park Sunjo did it.Choi Sang-Jung curiously asked.“Hyeong, have you done sailing before?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

. เอกลักษณ์ลีฮยอนเปิด. วันที่สองของมอนแทนาเช้ามา; พร้อมกับพวงของเสียงที่แปลกประหลาดมาจากเต็นท์. "Kkeueung, kkeung." "Heuheoheoheoheok!" "แม่ ... ต้นขาของฉัน." ความเจ็บปวดเป็นผลมาจากผลพวงของเมื่อวานนี้การทำงาน. ถึงแม้จะมีอาการปวดที่เกิดขึ้นในระหว่างการแข่งขันก็ไม่ได้เป็นอะไร เปรียบได้กับอาการปวดเมื่อยกล้ามเนื้อของวันต่อไป! "ขึ้นทั้งหมด มันเป็นตอนเช้า! "อาจารย์แต่ละเดินไปรอบๆ เต็นท์ที่จะปลุกทุกคนขึ้น. ด้วยสายตาแคบเพื่อให้เกิดจากการง่วงนอนที่พวกเขาย้ายไปล้างใบหน้าของพวกเขาและรีบไปเตรียมอาหารเช้า. แต่ละกลุ่มพยักหน้าหัวของพวกเขามโหฬารในอาหารของพวกเขา. เนื่องจาก ปัญหาของเมื่อวานนี้พวกเขาก็มีราเม็งเพราะพวกเขาไม่ได้มีความประสงค์ในการปรุงอาหารวัสดุอย่างอื่น วันนี้มีความหลากหลายของอาหาร. Chigeulchigeul (sizzles) ย่างหมูและยังเปิดขวดแอปเปิล. "ฉันดื่มโซจูได้หรือไม่" นักเรียนบางคนถามอาจารย์ที่มีลมหายใจแหบ. ดื่มในตอนเช้าไม่ได้ให้อภัยในช่วงมอนแทนา! อาจารย์ที่ได้รับอนุญาตครื้นเครง. "ไปข้างหน้า ! เครื่องดื่มและดูว่าคุณสามารถทนต่อการฝึกอบรมในวันนี้ของนรก! "พวกเขาเหี่ยวและกลับมาโซจูกลับไปที่กล่องอีกครั้ง. ในกลุ่มลีฮยอนเขาใช้วัสดุที่เหลือไปต้มตุ๋น; พร้อมกับกับข้าวของกิมจิผักกาดใบก่อนวัยเก๋า. เขานึ่งข้าวใน sotdanji จนควันหนาระเหยจนข้าวที่ถูกเผาไหม้ดูเหมือนว่าแล้วพวกเขาได้รับอนุญาตให้กิน (??? มันก็เหมือนกาต้มน้ำแบนของกระทะ.) "Hyeong อาหารนี้เป็นจริงที่ดีที่สุด!" ชอยซังจุงให้มันสองหัวแม่มือขึ้น. มินสุระยัง slurped ลงอาหารและถาม. "ที่คุณ เรียนรู้ที่จะปรุงอาหารเช่นนี้? "มันมีมานานตัดสินว่าคนที่เหมาะเป็นคนที่สามารถทำให้อาหารที่น่าสนใจ. ถ้าคุณสามารถปรุงอาหารในแต่ละวันโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิงที่เธอไม่สามารถช่วย แต่ตกหลุมรักกับคุณ. ดังนั้น จากมุมมองที่การเรียนรู้วิธีการปรุงอาหารที่มีคุณธรรมของชายคนหนึ่ง! "ทักษะการทำอาหารของฉันเพิ่มขึ้นในช่วงหลายปีที่บ้าน จะได้รับเป็นเวลากว่าทศวรรษแล้ว. "" ดังนั้นคุณสุกตั้งแต่วัยเด็ก? และคุณภาพที่สูงดังนั้น. "" มีสถานการณ์ที่มี และผมได้เรียนรู้มากขึ้นโดยเฉพาะอาหารในรอยัลโร. "ในรอยัลโรมีทักษะการทำอาหารที่แยกจากกัน เพียง แต่อาศัยที่ไม่นำไปสู่การจานเสร็จตั้งแต่ต้นจนจบ. ในความเป็นจริงแม้จะมีเพียงแค่การปรับตัวที่ไม่เหมาะสมของน้ำในหม้อหุงข้าวเสียหายเป็นอย่างมาก เมื่อมาถึงจุดว่ามันเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะกลายเป็นโจ๊กหรือโยนมันออกไปอย่างสมบูรณ์. ฝึกในรอยัลโรดช่วยลดความผิดพลาดเหล่านี้และทำหน้าที่แม้ในขณะที่การวิเคราะห์รส. ดังนั้นเพื่อคัดลอกรสชาติอย่างถูกต้องก็ต้องถูกต้องในการค้นหาการเพิ่มขึ้นในสูตรว่าลีฮยอนศึกษาสูตรดังกล่าวสำหรับวัน. ระบุว่าส่วนต่าง ๆ ในสูตรในความเป็นจริงเสมือนไม่ได้แปลได้อย่างแม่นยำออกมาในโลกจริง. หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จสิ้นการฝึกอบรมนรกที่เริ่มต้นอีกครั้ง! "กลุ่มกระตุก เพียง 300 เมตรมูลค่า. "" Uoooooooooooooo. "หลังจากคำพูดของอาจารย์ที่คับข้องใจของนักเรียนเป็นอย่างมาก. ด้วยการเป็นตะคริวที่ขาของพวกเขาที่จุดใดจุดหนึ่งที่พวกเขาบังคับให้พุ่ง 300 เมตร. ในความเป็นจริงความยาวของมันไม่ได้ นานจึงจบลงอย่างรวดเร็ว. "วันนี้ไม่ได้เลวร้าย ไม่ได้ใช้เวลานานกว่า 20 นาที. "" อาจารย์ยังมีใจเหรอ. "" ผมอยากที่จะกลับไปนอนหลับอุตุมากขึ้น. "การสนทนาของนักเรียนเป็นบิตผ่อนคลาย. จากนั้นราวกับจะปลูกฝังความไม่พอใจมากขึ้น อาจารย์พูด. "ก็คือการออกกำลังกายที่ทำขึ้นที่อบอุ่น?" เนื่องจากพวกเขามากเกินไปทำร้ายกล้ามเนื้อของพวกเขาในระหว่างการทำงานเมื่อวานนี้อบอุ่นขึ้นนี้คือการปล่อยความตึงเครียดขึ้นถูกคุมขังในกล้ามเนื้อของพวกเขา! นรกจริงในตารางการฝึกอบรมนี้คือนั่งเรือมาแปดคนขี่ในครั้งเดียวในเรือไม้. "กฎง่ายๆคือ หนึ่งรอบรอบเกาะพายเรือของคุณ. "ตั้งแต่อาจารย์จะไม่สามารถที่จะเก็บตาทุกคนที่พวกเขาทั้งหมดถูกปิดล้อมอยู่ในเสื้อชูชีพ. พวกเขายังเช่าเรือประมงจะเลื่อนไปรอบ ๆ ที่ต้องระวังการเกิดอุบัติเหตุใด ๆ ที่จะทำได้ เกิดขึ้น. ลีฮยอนตรวจสอบรายละเอียดของเรือ. 'เรือที่เก่าสวย คิดว่ามันเป็นเรื่องของอายุ 10 ปีหรือมากกว่านั้น ผมไม่ได้มีประสบการณ์ใด ๆ บนเรือขอให้มันลอง. ลีฮยอนพยายามที่จะเข้าถึงสำหรับพายและชอยซังจุงคว้าถือของพวกเขาครั้งแรก. "Hyeong ให้ฉันทำเช่นนี้." "คุณแน่ใจหรือไม่? "" แท้จริงแล้วคุณจะได้รับบางส่วนที่เหลือ คุณสามารถใช้เวลามากกว่าหนึ่งครั้งฉันเบื่อ. "ชอยซังจุงรู้สึกเสียใจกับหลังจากที่ออกจากลีฮยอนที่จะทนอยู่คนเดียวจนถึงขณะนี้. ในขณะที่กลุ่มอื่น ๆ ที่ได้รับความเดือดร้อนก็คือขอบคุณทุกลีฮยอนว่าการดำเนินชีวิตปัจจุบันของพวกเขาเป็นความสะดวกสบาย." Kkeungcha! "(พยายามแรง) ชอยซังจุงพาย. Kkulreong." หือ? "Kkulreongkkulreong. กับแต่ละแถวเรือเดินโซเซอย่างไร้จุดหมาย โชคดีที่เรือก็น่าแปลกใจที่แข็งแรงกว่ามันดู. "ซ้ายไปซ้าย!" "อา! คลื่นจะมาทางนี้! "คลื่นได้ผลักดันกับพวกเขาที่ไหลตรงข้ามแทนหนึ่งตักตั้งใจของพวกเขารอบเกาะ. เวลาคลื่นทุกคนมาก็โยกเรือไปมาและการชะลอตัวความเร็วของพวกเขาในการรวบรวมข้อมูล. ชอย ซางจุงและปาร์ค Sunjo สลับกันพายเรือมานานกว่า 40 นาที. ทันใดนั้นหลังของพวกเขาถูกชุ่มเหงื่อออก. "เปลี่ยนอยากให้ฉัน?" "ใช่ Hyeong." ปาร์ค Sunjo ลุกขึ้นจากที่นั่งและเปลี่ยนไปลีฮยอน . ลีฮยอนจับพายในมือทั้งสองข้างแน่น และขยับ. Kkulreong! บิดเบือนระหว่างกองกำลังที่เขาทุ่มเทและของชอยซังจุงมากเกินไป! เรือเบ้สำหรับบิตก่อนที่จะตั้งหลักของตัวเอง. มันเป็นเรื่องยากเนื่องจากความจริงคนที่จะต้องคำนึงถึงของคลื่นที่เข้ามา ขณะที่พวกเขาแถว. 'ไม่ง่าย. ลีฮยอนผ่อนคลายตัวเอง. เขาคิดว่ามันจะเสียค่าใช้จ่ายพลังงานมากขึ้นถ้าเขาได้พยายามที่จะบังคับกับการไหล เขาปรับความแข็งแรงของเขาตามดังนั้นเขาจะไม่ได้รับเบื่อได้อย่างรวดเร็ว. หลังจากที่ทุกคนพายเรือเป็นเพียงส่วนหนึ่งของแขนที่. 'มันก็เหมือนกับการกวัดแกว่งดาบที่จะไหล ไม่มีจุดที่จะไปกับที่. ลีฮยอนพายเรือพายในขณะที่เขารู้สึกว่าแรงผลักดันน้ำ. เขายอมรับคลื่นกำลังจะมาถึงได้อย่างเต็มที่และได้รับอนุญาตให้ลื่นโดย. หลังจากที่เขาอีกครั้งทำให้แรงที่เหมาะสมลงไปพายเรือแต่ละ. Seureureureureureong ในขณะที่ไม่แถวครอบงำเกินไปเรือเดินไปข้างหน้าได้อย่างง่ายดาย. โดยไม่บิดเบือนเรือมันก็ไม่ได้รับการผลักดันให้กลับ. มันเป็นอะไรที่ใกล้เคียงกับชาวประมงที่มีประสบการณ์ แต่ความก้าวหน้าของเรืออยู่ในมิติที่แตกต่างกันเมื่อเทียบกับเมื่อชอยซัง -jung และปาร์ค Sunjo ไม่ได้. ชอยซังจุงถามอยากรู้อยากเห็น. "Hyeong คุณได้กระทำการแล่นเรือใบมาก่อนหรือไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลีฮยอนตัวตนเปิดเผย

วันที่สองตอนเช้าภูเขา
มา พร้อมกับพวกเสียงแปลกออกมาจากเต้นท์ " kkeueung kkeung .
, .
" heuheoheoheoheok ! "
" . . . . . . ขาฉัน "
ความเจ็บปวดที่เกิดจากผลพวงของวิ่งเมื่อวาน
แม้แต่กับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในช่วงเหตุการณ์ ไม่มีอะไรเทียบได้กับกล้ามเนื้อปวดของวันต่อไป
" ทุกคนยืนขึ้น เช้าแล้ว ! "
อาจารย์แต่ละคนเดินไปรอบๆเต็นท์ไปปลุกทุกคนขึ้นมาด้วยสายตาแล้ว
ลดลงเนื่องจากการง่วงนอน พวกเขาย้ายเพื่อล้างใบหน้า และรีบเตรียมอาหารเช้า
แต่ละกลุ่มพยักหน้าหัวมโหฬารที่อาหารของพวกเขา .
เนื่องจากปัญหาของเมื่อวาน พวกเขาก็มีราเมง เพราะพวกเขาไม่ได้มีจะ การปรุงอาหารวัตถุดิบอย่างอื่น วันนี้มีหลากหลายของอาหาร
chigeulchigeul . ( กระตุ้น )
การย่างหมู และยังเปิดขวดน้ำผลไม้ .
" ฉันสามารถดื่มโซจูเหรอ ? "
นักเรียนบางคนถามอาจารย์ด้วย แหบพร่า ลมหายใจ
ดื่มในตอนเช้าจะไม่อภัยโทษระหว่างตัน !
อาจารย์ชื่นอนุญาต .
" ไปก่อน ดื่ม และดูถ้าคุณสามารถทนต่อวันนี้ฝึกนรก ! "
พวกเขาเหี่ยวแห้งกลับมาโซจูกลับไปที่กล่องอีกครั้ง
ในกลุ่มของ ลี ฮุน เขาใช้เศษวัสดุมาต้มเคี่ยว ; พร้อมกับกับข้าวปรุงรสกิมจิใบมัสตาร์ดคลอดก่อนกำหนด .
เขานึ่งข้าวใน sotdanji จนหนา ควันระเหยจนข้าวดูเหมือนไหม้ แล้วพวกเขาได้รับอนุญาตให้กิน ( ? ? ? ? ? ? มันเหมือนกานแบนของกระทะ )
" พี่ อาหารนี่ดีที่สุดจริงๆ ! ชอย ซัง จุงให้ "

สองนิ้วหัวแม่มือขึ้นมินซูร่ายัง slurped ลงอาหารและถาม .
" ที่คุณเรียนรู้ที่จะทำเช่นนี้ ? "
มันมีมานานแล้วเหมาะที่คนเหล่านั้นที่สามารถดูดอาหาร .
ถ้าคุณสามารถทำทุกวันโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิง เธอไม่สามารถช่วย แต่ตกหลุมรักคุณ
ดังนั้นจากมุมมองที่ เรียนรู้วิธีการปรุงอาหารเป็นคุณธรรมของมนุษย์
" ฉันทำอาหารทักษะสูงขึ้นกว่าปี ที่บ้านมันมีมากกว่าทศวรรษแล้ว "
" เพื่อให้คุณสวยตั้งแต่ในวัยเด็ก ? และมีคุณภาพสูง "
" มีสถานการณ์ และผมได้เรียนรู้เพิ่มเติมเฉพาะอาหารในพระราชถนน "
หลวง ถนน มีทักษะการทำอาหารที่แยกต่างหาก เพียงแต่อาศัยไม่สามารถนำจานเสร็จตั้งแต่ต้นจนจบ
ในความเป็นจริงแม้เพียงแค่ไม่เหมาะสมการปรับตัวของน้ำในหม้อหุงข้าว ความเสียหายมหาศาล ที่จุดนั้นก็จะเปลี่ยนเป็นข้าวต้ม หรือโยนมันออกไปทั้งหมด .
ฝึกในหลวงถนนช่วยลดข้อผิดพลาดเหล่านี้และทำตัวเป็นการวิเคราะห์รส .
ดังนั้นในการคัดลอกคำสั่งรสชาติดีๆ มันต้องได้อย่างน้อยในการหาสูตรเป๊ะ
ลีฮยอนเรียนสูตรดังกล่าวมาหลายวันแล้ว
ระบุว่าส่วนต่าง ๆในสูตรในความเป็นจริงเสมือนไม่ได้ใช้ได้แน่นอนในโลกจริง
หลังจากมื้อเช้าเสร็จ การฝึกนรกเริ่มอีกครั้ง !
" กลุ่ม lunges . เพียง 300 เมตร ราคา . . . "

" uoooooooooooooo " หลังจากคำพูดของอาจารย์ ข้อร้องเรียนของนักเรียน
มหาศาลกับปวดขาที่หนึ่งจุดหรืออื่น พวกเขาบังคับให้ lunged 300 เมตร .
ในความเป็นจริง ความยาวของมันไม่ยาวแล้วจบเร็ว .
" วันนี้ก็ไม่เลวนะ ไม่ได้ใช้เวลามากกว่า 20 นาที "
" อาจารย์ยังมีมโนธรรม เนอะ "
" ฉันอยากกลับไปนอนดีก็ตาม "
นักเรียนสนทนาเป็นบิตที่ผ่อนคลาย แล้วถ้าจะให้
ไม่พอใจมากขึ้นอาจารย์พูด .
" เป็นอบอุ่นขึ้นแบบฝึกหัดทำ " ตั้งแต่พวกเขามากเกินไปของกล้ามเนื้อ
ทารุณระหว่างวิ่งเมื่อวาน มันอุ่นขึ้นก็ปล่อย ไม่ได้ปลดปล่อยความตึงเครียดในกล้ามเนื้อของพวกเขา
นรกที่แท้จริงบนตารางการฝึกอบรมนี้คือมานั่งเรือ .
8 คนขี่ครั้งเดียวบนเรือไม้ .
" กฎง่าย ๆ รอบหนึ่งรอบเกาะเรือแจวของคุณ "
.เพราะอาจารย์ไม่สามารถเก็บตาบนทุกคน พวกเขาถูกล้อมรอบในเสื้อชูชีพ .
ยังเช่าเรือประมงไปโฉบรอบ ให้ระวังอุบัติเหตุที่อาจเกิดขึ้น .
ลีฮยอนตรวจสอบรายละเอียดของเรือ .
' เรือค่อนข้างเก่า คิดว่ามันเกี่ยวกับอายุ 10 ปีหรือดังนั้น ผมไม่ได้มีประสบการณ์ใด ๆ บนเรือ ก็ลองดู '
.ลีฮยอนพยายามเอื้อมคว้าไม้พาย ชอย ซัง จุงและถือของพวกเขาก่อน .
" พี่ ให้ผมทำนี่ "
" คุณแน่ใจหรือไม่ ? "
" เออ คุณไปพักผ่อนเถอะ คุณสามารถใช้เวลามากกว่าเมื่อฉันเหนื่อย "
ชอยซังจัง รู้สึกเสียใจที่ มี ฮุน ลี ยังต้องทนอยู่คนเดียว จนกระทั่งตอนนี้
ในขณะที่กลุ่มอื่น ๆ ลำบาก มันต้องขอบคุณลีฮยอนที่วิถีชีวิตปัจจุบันของพวกเขาสบาย .
" kkeungcha ! " ( พยายามบังคับ )
ชอย ซัง จุงก็ kkulreong .
.
" หือ ? "
kkulreongkkulreong .
กับแต่ละแถว เรือโงนเงนไร้จุดหมาย โชคดีที่เรืออยู่ จู่ ๆมันดูแข็งแรงกว่า .
" ซ้าย ซ้าย ! "
" อ๊ะ ! คลื่นมาทางนี้ ! "
คลื่นถูกผลักไปที่ตรงข้ามไหลแทนของพวกเขาตั้งใจหนึ่งรอบเกาะ
เวลาคลื่นมามันโยกเรือไปมาและการชะลอความเร็วของพวกเขาเพื่อรวบรวมข้อมูล .
ชอยซางจุงและปาร์คซุนโจสลับพายเรือนานกว่า 40 นาที
จู่ๆ หลังนั้นชุ่มไปด้วยเหงื่อ .
" จะเปลี่ยนไปมั้ย "

" ครับ พี่ " ปาร์คซุนโจลุกขึ้นจากที่นั่ง และเปลี่ยนเป็น ลี ฮยุน
ลีฮยอนกำไม้พายในมือทั้งสองข้างไว้แน่น กวน kkulreong .
!
การบิดเบือนระหว่างกองกำลังเขานั่นเอง และ ชอย ซัง จุง มันมากไป
เรือเอียงนิดหน่อย ก่อน realigned เอง .
มันเป็นเรื่องยากเนื่องจากมีการพิจารณาของคลื่นที่เข้ามาเป็นพวกเขาแถว 'not ง่าย

" ลีฮยอนผ่อนคลายตัวเอง เขาคิดว่าน่าจะราคา
อำนาจมากขึ้น ถ้าเขาพยายามที่จะต่อสู้กับการไหลเขาปรับความแข็งแกร่งของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่เหนื่อยเร็ว
หลังจากทั้งหมด พายเป็นเพียงส่วนขยายของแขน .
มันเหมือนกับกวัดแกว่งดาบเพื่อการไหล . ไม่มีประเด็นที่จะไปต่อที่ '
ลีฮยอนพายเรือกรรเชียงขณะที่เขารู้สึกกดดันต่อต้านน้ำ
เค้ารับคลื่นที่กำลังจะมาถึง อย่างเต็มที่ และอนุญาตให้มันลื่นด้วย
.หลังจากที่เขาอีกครั้ง ทำให้แรงที่เหมาะสมในแต่ละ seureureureureureong พาย
.
ในขณะที่ไม่แถวยุ่งยากเกินไป เรือย้ายไปข้างหน้าได้อย่างง่ายดาย โดยไม่บิดเบือน
เรือ มันไม่ได้ถูกผลักดันกลับ
ไม่มีอะไรเทียบได้กับชาวประมงที่มีประสบการณ์ แต่ความก้าวหน้าของเรืออยู่ในต่างมิติ เปรียบเทียบ เมื่อ ชอย ซัง จุง และ ปาร์ค ซุนโจทำ .
ชอย ซัง จุง ซอกแซกถาม .
" พี่ครับ พี่ทำเรือมาก่อน "