- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Lee Hyun was puzzled.He didn’t unde
Lee Hyun was puzzled.
He didn’t understand since it wasn’t needed unless one was leaving Korea.
“You need a passport to go to Jeju Island?”
Jong Bom Ah quickly answered him.
“We need to ride a plane.”
Lee Hyun only roughly knew what it was like to go on a plane.
One would know what it was like if they see a drama or a movie.
“I see, so it’s different from public transportation like a bus and I can’t just ride it.”
“This is a plane.”
Lee Hyun and Jong Bom Ah did not have much luggage other than a small bag. Lee Hyun checked the tickets that he had and they said Cairo, Egypt.
“Sahyung!”
“What?”
“This plane is going to Cairo?”
Lee Hyun roughly had heard about Egypt once.
“Isn’t this plane going to Southeast Asia?”
“…”
The look on the faces of the other passengers was priceless.
‘How does he not know?’
‘Does he not even know where Egypt is?’
“As you know we are going to Jeju Island.”
“Exactly.”
“The plane directly to Jeju Island is expensive.”
“So you’re saying that… It’s like taking a bus and stopping in the middle.”
This sounded far too absurd to the other guests at the boarding gate.
To say that Jeju Island was a stop along the way to Egypt!
However, Jong Bom Ah looked very rough and had intimidating eyes so no one had the courage to tell the truth. So Lee Hyun took the flight to Cairo.
After the plane took off, a flight attendant began to walk around and pass out food and drinks. They simply passed by where Lee Hyun and Jong Bom Ah was. As soon as they got onto the plane they had fallen into deep sleep. The two of them crossed the sea past Central Asia and were on the plane heading to Cairo.
***
Cairo Airport.
Summer was hot in Korea, but it was incomparable to Egypt.
The hot air and scorching sun caused sweat to run down their foreheads.
There were not traces that this was a Korean airport since there were only Egyptians wearing turbans. He was not stupid enough to believe this was Jeju Island.
“Sahyung! I think this is the wrong place.”
There was deep suspicion in Lee Hyun’s eyes.
He had fallen asleep on the plane thinking that he would be in Jeju Island.
Then along with the other foreigners, they went to the immigration procedures.
Jong Bom Ah said.
“That was only part of the truth…it’s a tradition of the dojo to have its members go out to see the real world.”
“…”
“We deliberately planned this trip a long time ago.”
To think that he would be somewhere like this. From how it was explained, he could not be mad at Jong Bom Ah. There was more to learning the sword than just the physical part. Every cell in the body had to be alive in order to wield the sword.
Traveling overseas in order to properly learn the way of the sword! Even after leaving on the trip, despite the other troubles, there was nothing to regret.
Moreover, it was traveling abroad. He did not have any chances to see the world out of Korea.
Lee Hyun asked to confirm.
“This is…free right?”
“Of course it’s free.”
“Whew.”
Lee Hyun let out a sigh of relief.
Even if it was annoying and cumbersome, since it was free he could not be angry.
“Everything is free so just relax and enjoy. Kuehahahaha! It’s a journey and others are paying for you, enjoy!”
“Where do we go now?”
“For now, we get on a helicopter.”
A helicopter was waiting for them at the Cairo Airport.
They flew past the dry air and sand of the Sahara Desert in Egypt to see charming buildings of brick and stone.
***
North Africa.
Two four wheel drive jeeps were ready for Lee Hyun and Jong Bom Ah.
The jeep was opened on the roof and had a leather tent that could be opened and closed easily.
“Youngest.”
“Yes, Sahyung?”
“Do you know how to drive?”
“I have never driven before, but I have ridden a motorcycle a bit…”
He did not have a driver’s license. He had driven a motorcycle to deliver food for a chinese restaurant once.
“Do you have one?”
“It doesn’t matter since there are not traffic police, just don’t hit anything.”
Jong Bom Ah threw him the car keys.
“Go start it.”
Lee Hyun sat in the driver’s seat in the car. He put the keys into the ignition.
Kua aaaaaahhahahahahang!
The car’s engine started with a cry.An off road, four wheel drive vehicle for crossing the desert!
Even if it didn’t look like much, the jeep had tremendous power.
Behind the driver seat was filled with food, water, oil, a tent, and other materials as well as a book about Africa. There was also white medicine boxes piled up.
“Well, let’s get started!”
Jong Bom Ah started his engine and went out first into the desert.
The car’s wheels kicked up dust.
“I will!”
Lee Hyun slammed on the brakes.
The car did not move correctly!
“Was the accelerator on the left or the right?”
Lee Hyun released his foot and stepped on the right accelerator. The car bounced and went forwards.
It was a fantastic place for a novice driver.
There were no lanes and you could park anywhere you want.
They passed by many piles of sand, desert scorpions, and even an oasis.
The wind was mixed with the sand as the two cars moved forwards side by side.
Taaaaang!
Dodododo.
Groups were riding on horses and shooting guns.
Lee Hyun came riding along with Jong Bom Ah in a Jeep.
Lee Hyun asked on a transceiver.
“Sahyung, who are they?”
- They’re either bandits or the militia.
“Would they attack us?”
- It’s okay. The dojo has contacts in this place. They’re not going to carelessly attack a marked car.
Lee Hyun’s car had come with a red painted patterned flag.
The armed horsement did not attack as Jong Bom Ah said, but they did get closer. The two jeeps traveled along the desert and they saw travelers on camels. Lee Hyun took out the camcorder to record the ride in the car. Houses were built with mud and straw in the first town where he met skinny children. The children had black skin and they were playing with a ball, he could feel lack of vitality in their expressions! Lee Hyun and Jong Bom Ah went to see the doctor of the village to deliver books and the boxes of medicine.
“Good… sign here.”
“…”
The doctor thanked them when he received it.
An old lady walked by and gave them a necklace made out of wood and stone for helping.
Lee Hyun asked.
“When did this start?”
“Master came on a tour of Africa about 15 years ago.”
“How many people will these boxes cover?”
“About 600 people maybe?”
“That much?”
“In Korea, almost absolutely all drugs come in a bottle, but here there are children dying everywhere.”
In the small hospital tent there where children lined up.
All the children in line that received a vaccination shot thanked the doctors.
Children from the next town over would come for vaccinations and then return.
Then the second village and then the third.
In the village, the other villages received hospitality as they shared the medicine.
There were people on the lookout for intruders but not many outsiders come since for a v ery long time they had lived on the high cliff.
“Sahyung, the desert’s land is very hard.”
“Rocky terrain is very broken and its very much like the desert sand of the Sahara Desert. It’s not much compared to the width of the entire region.”
Jong Bom Ah knew about the world.
The sand of the Sahara desert was different from expected since it was a endless sea of sand. But the land was covered by sand. They would not sink very deep since there was gravel and stone underneath. There were a lot of large trees nearby and bushes as well as rocks the size of houses in the distance. A single visit to Africa could save thousands of lives!
Three days after they began, they went back into the desert and they were escorted by the armed militia. As the car passed over the hill, he looked to the horizon and then his body began to shake violently. At night the temperature suddenly dropped so he needed to very several thick layers of cloths. Lee Hyun put water to boil in a bot as he turned on the burner. Under the light of the Milky Way, he drank a cup of coffee in the desert!
“A few tablespoons of sugar.”
Lee Hyun turned on the radio receiver to listen in.
There was a talk show in an unknown language and soon music began to play. He had heard it a couple times in Korea and it was Jae Lynn’s song ‘A Dialogue of Eyes’ in English.
He didn’t understand since it wasn’t needed unless one was leaving Korea.
“You need a passport to go to Jeju Island?”
Jong Bom Ah quickly answered him.
“We need to ride a plane.”
Lee Hyun only roughly knew what it was like to go on a plane.
One would know what it was like if they see a drama or a movie.
“I see, so it’s different from public transportation like a bus and I can’t just ride it.”
“This is a plane.”
Lee Hyun and Jong Bom Ah did not have much luggage other than a small bag. Lee Hyun checked the tickets that he had and they said Cairo, Egypt.
“Sahyung!”
“What?”
“This plane is going to Cairo?”
Lee Hyun roughly had heard about Egypt once.
“Isn’t this plane going to Southeast Asia?”
“…”
The look on the faces of the other passengers was priceless.
‘How does he not know?’
‘Does he not even know where Egypt is?’
“As you know we are going to Jeju Island.”
“Exactly.”
“The plane directly to Jeju Island is expensive.”
“So you’re saying that… It’s like taking a bus and stopping in the middle.”
This sounded far too absurd to the other guests at the boarding gate.
To say that Jeju Island was a stop along the way to Egypt!
However, Jong Bom Ah looked very rough and had intimidating eyes so no one had the courage to tell the truth. So Lee Hyun took the flight to Cairo.
After the plane took off, a flight attendant began to walk around and pass out food and drinks. They simply passed by where Lee Hyun and Jong Bom Ah was. As soon as they got onto the plane they had fallen into deep sleep. The two of them crossed the sea past Central Asia and were on the plane heading to Cairo.
***
Cairo Airport.
Summer was hot in Korea, but it was incomparable to Egypt.
The hot air and scorching sun caused sweat to run down their foreheads.
There were not traces that this was a Korean airport since there were only Egyptians wearing turbans. He was not stupid enough to believe this was Jeju Island.
“Sahyung! I think this is the wrong place.”
There was deep suspicion in Lee Hyun’s eyes.
He had fallen asleep on the plane thinking that he would be in Jeju Island.
Then along with the other foreigners, they went to the immigration procedures.
Jong Bom Ah said.
“That was only part of the truth…it’s a tradition of the dojo to have its members go out to see the real world.”
“…”
“We deliberately planned this trip a long time ago.”
To think that he would be somewhere like this. From how it was explained, he could not be mad at Jong Bom Ah. There was more to learning the sword than just the physical part. Every cell in the body had to be alive in order to wield the sword.
Traveling overseas in order to properly learn the way of the sword! Even after leaving on the trip, despite the other troubles, there was nothing to regret.
Moreover, it was traveling abroad. He did not have any chances to see the world out of Korea.
Lee Hyun asked to confirm.
“This is…free right?”
“Of course it’s free.”
“Whew.”
Lee Hyun let out a sigh of relief.
Even if it was annoying and cumbersome, since it was free he could not be angry.
“Everything is free so just relax and enjoy. Kuehahahaha! It’s a journey and others are paying for you, enjoy!”
“Where do we go now?”
“For now, we get on a helicopter.”
A helicopter was waiting for them at the Cairo Airport.
They flew past the dry air and sand of the Sahara Desert in Egypt to see charming buildings of brick and stone.
***
North Africa.
Two four wheel drive jeeps were ready for Lee Hyun and Jong Bom Ah.
The jeep was opened on the roof and had a leather tent that could be opened and closed easily.
“Youngest.”
“Yes, Sahyung?”
“Do you know how to drive?”
“I have never driven before, but I have ridden a motorcycle a bit…”
He did not have a driver’s license. He had driven a motorcycle to deliver food for a chinese restaurant once.
“Do you have one?”
“It doesn’t matter since there are not traffic police, just don’t hit anything.”
Jong Bom Ah threw him the car keys.
“Go start it.”
Lee Hyun sat in the driver’s seat in the car. He put the keys into the ignition.
Kua aaaaaahhahahahahang!
The car’s engine started with a cry.An off road, four wheel drive vehicle for crossing the desert!
Even if it didn’t look like much, the jeep had tremendous power.
Behind the driver seat was filled with food, water, oil, a tent, and other materials as well as a book about Africa. There was also white medicine boxes piled up.
“Well, let’s get started!”
Jong Bom Ah started his engine and went out first into the desert.
The car’s wheels kicked up dust.
“I will!”
Lee Hyun slammed on the brakes.
The car did not move correctly!
“Was the accelerator on the left or the right?”
Lee Hyun released his foot and stepped on the right accelerator. The car bounced and went forwards.
It was a fantastic place for a novice driver.
There were no lanes and you could park anywhere you want.
They passed by many piles of sand, desert scorpions, and even an oasis.
The wind was mixed with the sand as the two cars moved forwards side by side.
Taaaaang!
Dodododo.
Groups were riding on horses and shooting guns.
Lee Hyun came riding along with Jong Bom Ah in a Jeep.
Lee Hyun asked on a transceiver.
“Sahyung, who are they?”
- They’re either bandits or the militia.
“Would they attack us?”
- It’s okay. The dojo has contacts in this place. They’re not going to carelessly attack a marked car.
Lee Hyun’s car had come with a red painted patterned flag.
The armed horsement did not attack as Jong Bom Ah said, but they did get closer. The two jeeps traveled along the desert and they saw travelers on camels. Lee Hyun took out the camcorder to record the ride in the car. Houses were built with mud and straw in the first town where he met skinny children. The children had black skin and they were playing with a ball, he could feel lack of vitality in their expressions! Lee Hyun and Jong Bom Ah went to see the doctor of the village to deliver books and the boxes of medicine.
“Good… sign here.”
“…”
The doctor thanked them when he received it.
An old lady walked by and gave them a necklace made out of wood and stone for helping.
Lee Hyun asked.
“When did this start?”
“Master came on a tour of Africa about 15 years ago.”
“How many people will these boxes cover?”
“About 600 people maybe?”
“That much?”
“In Korea, almost absolutely all drugs come in a bottle, but here there are children dying everywhere.”
In the small hospital tent there where children lined up.
All the children in line that received a vaccination shot thanked the doctors.
Children from the next town over would come for vaccinations and then return.
Then the second village and then the third.
In the village, the other villages received hospitality as they shared the medicine.
There were people on the lookout for intruders but not many outsiders come since for a v ery long time they had lived on the high cliff.
“Sahyung, the desert’s land is very hard.”
“Rocky terrain is very broken and its very much like the desert sand of the Sahara Desert. It’s not much compared to the width of the entire region.”
Jong Bom Ah knew about the world.
The sand of the Sahara desert was different from expected since it was a endless sea of sand. But the land was covered by sand. They would not sink very deep since there was gravel and stone underneath. There were a lot of large trees nearby and bushes as well as rocks the size of houses in the distance. A single visit to Africa could save thousands of lives!
Three days after they began, they went back into the desert and they were escorted by the armed militia. As the car passed over the hill, he looked to the horizon and then his body began to shake violently. At night the temperature suddenly dropped so he needed to very several thick layers of cloths. Lee Hyun put water to boil in a bot as he turned on the burner. Under the light of the Milky Way, he drank a cup of coffee in the desert!
“A few tablespoons of sugar.”
Lee Hyun turned on the radio receiver to listen in.
There was a talk show in an unknown language and soon music began to play. He had heard it a couple times in Korea and it was Jae Lynn’s song ‘A Dialogue of Eyes’ in English.
0/5000
Lee Hyun ถูกพิศวงเขาไม่เข้าใจ เพราะมันไม่จำเป็นยกเว้นหนึ่งออกจากเกาหลี"ต้องเป็นหนังสือเดินทางไปเกาะเชจูหรือไม่"Jong Bom Ah รวดเร็วตอบเขา"เราจำเป็นต้องนั่งเครื่องบิน"Lee Hyun หยาบ ๆ เท่านั้นรู้ว่าสิ่งที่มันเป็นเช่นบนเครื่องบินหนึ่งจะรู้ว่าสิ่งที่มันเป็นเช่น ถ้าพวกเขาดูเป็นละคร หรือภาพยนตร์"เห็น เพื่อให้แตกต่างจากการขนส่งสาธารณะเช่นรถประจำทาง และฉันเพียงแค่ไม่สามารถขี่มัน""นี่คือเครื่องบิน"Lee Hyun และ Jong Bom Ah ไม่ได้กระเป๋ามากไม่ใช่ถุงเล็ก Lee Hyun ตรวจตั๋วที่เขา และพวกเขากล่าวว่า ไคโร อียิปต์"Sahyung""อะไร""เครื่องบินนี้จะไปไคโร"Lee Hyun หยาบ ๆ ก็ได้ยินเกี่ยวกับอียิปต์ครั้ง"ไม่ใช่เครื่องบินนี้ไปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้"“…”ดูจากสีหน้าของผู้โดยสารอื่นล้ำค่า'ไรไม่รู้หรือไม่"'ไม่เขาไม่ได้รู้ที่อียิปต์'"ว่า เราจะไปเกาะเชจู""ตรงนั้น""บินตรงไปเกาะเชจูเป็นแพง""ดังนั้นคุณจะบอกว่า ที่... ได้เช่นมีรถประจำทาง และหยุดตรงกลาง"นี้แต่เพียงแห่งไร้สาระเกินไปไปพักผ่อนที่ห้องบัตรจะบอกว่า เกาะเชจูไม่หยุดตลอดทางสู่อียิปต์อย่างไรก็ตาม Jong Bom Ah ดูหยาบมาก และมี intimidating ตาจึงไม่มีความกล้าที่จะบอกความจริง ดังนั้น Lee Hyun เอาเที่ยวบินสู่ไคโรหลังจากเครื่องบินเอาออก เครื่องบินเริ่มเดินไปรอบ ๆ และส่งออกอาหารและเครื่องดื่ม พวกเขาก็ผ่าน โดยที่ Lee Hyun Jong Bom Ah ไม่ ทันทีที่พวกเขาได้บนเครื่องบินที่พวกเขาได้ตกลงมาเป็นหลับ สองของพวกเขาข้ามทะเลผ่านเอเชียกลาง และที่หัวเครื่องบินสู่ไคโร***สนามบินไคโรฤดูร้อนไม่ร้อนในเกาหลี แต่ก็เข้าสู่อียิปต์อากาศร้อนและดวง scorching อาทิตย์เกิดเหงื่อโทรมหน้าผากของพวกเขาไม่มีร่องรอยที่ว่า นี้คือสนามบินเกาหลีเนื่องจากมีเฉพาะคนที่สวมใส่ turbans เขาไม่โง่พอที่จะเชื่อว่า นี้คือเกาะเชจู"Sahyung คนนี้ไม่ถูกต้อง"ยังมีความสงสัยลึกตา Lee Hyunเขาได้ตกลงหลับบนเครื่องบินที่คิดว่า เขาจะอยู่ในเกาะเชจูแล้ว กับชาวต่างชาติอื่น ๆ ที่พวกเขาไปยังขั้นตอนการตรวจคนเข้าเมืองJong Bom Ah กล่าวว่า"ที่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของความจริง...มันเป็นประเพณีของโดโจให้แก่สมาชิกที่ออกไปดูโลกจริง"“…”"เราตั้งใจวางแผนเที่ยวนี้นานมาแล้ว"คิดว่า เขาจะเป็นอยู่เช่นนี้ จากว่ามันถูกอธิบาย เขาอาจไม่ได้บ้าที่ Jong Bom Ah มีเพิ่มเติมจะเรียนดาบมากกว่าเพียงทางกายภาพส่วน ทุกเซลล์ในร่างกายเป็นการควงดาบได้เดินทางต่างประเทศเพื่อเรียนรู้วิถีดาบได้อย่างถูกต้อง แม้หลังจากออกเดิน แม้มีปัญหาอื่น ๆ ไม่มีอะไรให้เสียใจนอกจากนี้ จะได้เดินทางต่างประเทศ เขาไม่มีโอกาสใด ๆ ที่ดูโลกจากเกาหลีLee Hyun ขอยืนยัน"หมู่เกาะนี้... ฟรีขวา? ""แน่นอนมันไม่""Whew"Lee Hyun ให้ออกแยกกันของบรรเทาทุกข์แม้ว่ามันน่ารำคาญ และยุ่ง ยาก ตั้งแต่ฟรี เขาไม่โกรธ"ทุกอย่างได้ฟรีเพียงเพื่อ พักผ่อน Kuehahahaha เป็นการเดินทาง และอื่น ๆ มีการจ่ายเงินสำหรับคุณ เพลิดเพลินกับ""ที่ทำเราไปเดี๋ยวนี้หรือไม่""สำหรับตอนนี้ เราได้บนเฮลิคอปเตอร์"เฮลิคอปเตอร์รอสำหรับพวกเขาที่สนามบินไคโรพวกเขาบินผ่านอากาศแห้งและทรายของทะเลทรายซาฮาราในอียิปต์เพื่อดูอาคารแห่งอิฐและหิน***แอฟริกาเหนือสองสี่ล้อขับรถจี๊ปมีพร้อมสำหรับ Lee Hyun Jong Bom Ahรถจี๊ปถูกเปิดบนดาดฟ้า และมีเต็นท์หนังที่สามารถเปิด และปิดได้ง่าย"คนเล็ก""ใช่ Sahyung ? ""คุณรู้วิธีการขับรถ""ฉันไม่เคยได้ขับก่อน แต่ฉันได้นั่งรถจักรยานยนต์เล็ก..."เขาไม่มีใบขับขี่ เขาได้ขับรถจักรยานยนต์ส่งอาหารสำหรับร้านอาหารเพียงครั้งเดียว"คุณมีหนึ่ง""มันไม่สำคัญ เพราะไม่มีตำรวจจราจร เพียงไม่ตีอะไร"Jong Bom Ah โยนเขากุญแจรถยนต์"ไปเริ่ม"Lee Hyun นั่งในนั่งของคนขับในรถ เขาวางกุญแจในการจุดระเบิดคัว aaaaaahhahahahahangเครื่องยนต์ของรถยนต์เริ่มต้น ด้วยการประกอบการปิดถนน สี่ล้อรถไดรฟ์สำหรับข้ามทะเลทรายแม้ว่าจะไม่ได้ดูเหมือน รถจี๊ปที่มีพลังมหาศาลหลังคนขับ ที่นั่งก็เต็มไป ด้วยอาหาร น้ำ น้ำมัน เต็นท์ และวัสดุอื่น ๆ รวมทั้งหนังสือเกี่ยวกับแอฟริกา นอกจากนี้ยังมีกล่องยาขาวคั่ง"ดี เริ่มกันเลย"Jong Bom Ah เริ่มเครื่องยนต์ของเขา และเดินเข้าไปก่อนในทะเลทรายล้อของรถยนต์ที่เตะขึ้นฝุ่น"ผมจะ"Lee Hyun ถาโถมในการเบรครถไม่ย้ายไม่ถูกต้อง"ส่วนบนด้านซ้ายหรือด้านขวาหรือไม่"Lee Hyun ออกเท้าของเขา และเหยียบคันเร่งขวา รถเด้ง และไปข้างหน้ายอดเยี่ยมสำหรับมือใหม่โปรแกรมควบคุมได้มีถนนหนทางไม่ และคุณสามารถจอดได้ทุกที่คุณต้องพวกเขาผ่านหลายกองของแมงป่องทะเลทราย ทราย และยังมีโอเอซิสลมที่ผสมกับทรายเป็นรถสองคันส่งต่อย้ายเคียงข้างกันTaaaaangDodododoกลุ่มขี่บนม้า และยิงปืนLee Hyun มาขี่กับ Jong Bom Ah ในรถจี๊ปLee Hyun ถามบนตัวรับส่งสัญญาณแบบ"Sahyung พวกเขาคือใคร"-พวกเขากำลังโจรหรือการอาสา"จะจะโจมตีเรา"-ก็ไม่เป็นไร โดโจได้ติดต่อในสถานที่แห่งนี้ พวกเขาจะไม่ไปลวก ๆ โจมตีรถที่ทำเครื่องหมายรถ Lee Hyun มา ด้วยลวดลายทาสีแดงธงHorsement อาวุธไม่ได้โจมตีว่า Jong Bom Ah แต่พวกเขาไม่ได้ใกล้ชิด รถจิ๊ปสองเดินทางไปทะเลทราย และเห็นนักท่องเที่ยวรอด Lee Hyun เอาออกกล้องที่บันทึกนั่งในรถ บ้านถูกสร้างขึ้น ด้วยโคลนและฟางในเมืองแรกที่เขาได้พบเด็กผอม เด็กที่มีผิวดำ และพวกเขาได้เล่นกับลูก เขาอาจรู้สึกขาดพลังในนิพจน์ของพวกเขา Lee Hyun และ Jong Bom Ah ไปพบหมอของหมู่บ้านเพื่อจัดส่งหนังสือและกล่องยา"ดี...ลงชื่อที่นี่"“…”หมอขอบคุณพวกเขาเมื่อเขาได้รับมีหญิงเดินตาม และให้สร้อยคอทำจากไม้และหินสำหรับช่วยLee Hyun ถาม"เมื่อได้เริ่มต้นนี้""ต้นมาท่องแอฟริกาประมาณ 15 ปีที่ผ่านมา""คนจะกล่องเหล่านี้ครอบคลุมหรือไม่""ประมาณ 600 คนที""นั่นมาก""ในเกาหลี ยาเสพติดจริง ๆ เกือบทั้งหมดมาในขวด แต่ที่นี่มีเด็กตายเลย"ในโรงพยาบาลเล็ก ๆ เต็นท์มีที่เด็กตั้งเรียงรายกันเด็กทั้งหมดในรายการที่ได้รับวัคซีนยิงขอบคุณแพทย์เด็กจากเมืองถัดไปกว่าจะมาวัคซีน และนำ กลับแล้วหมู่บ้านที่สอง และที่สามในหมู่บ้าน หมู่บ้านอื่น ๆ ได้รับไมตรีพวกเขาร่วมกันยามีคนคอยมองหาผู้บุกรุก แต่บุคคลภายนอกไม่ได้มาตั้งแต่วี ery นานพวกเขาได้อาศัยอยู่บนหน้าผาสูง"Sahyung แผ่นดินของทะเลทรายได้ยากมาก""ภูมิประเทศหินเป็นมากเสีย แล้วมันก็มากเหมือนทะเลทรายทรายของทะเลทรายซาฮารา ไม่มากเมื่อเทียบกับความกว้างของพื้นที่ทั้งหมด"Jong Bom อา รู้เกี่ยวกับโลกหาดทรายของทะเลทรายซาฮาราได้แตกต่างจากที่คาดไว้ตั้งแต่ทะเลทรายสิ้นสุด แต่แผ่นดินถูกปกคลุม ด้วยทราย พวกเขาจะไม่จมลึกมากเนื่องจากมีกรวดและหินภายใต้การ มีต้นไม้ขนาดใหญ่ในบริเวณใกล้เคียงและพุ่มไม้เช่นกันเป็นหินขนาดของบ้านในระยะห่าง เยือนแอฟริกาเดียวสามารถบันทึกหลายพันชีวิตสามวันหลังจากที่พวกเขาเริ่ม พวกเขาก็กลับเข้าไปในทะเลทราย และพวกเขากำลังคุ้มกันเรือสัญชาติ โดยอาสาติดอาวุธ เป็นรถส่งผ่านเนินเขา เขามองขอบฟ้าแล้ว ร่างกายของเขาเริ่มจับโหง ในเวลากลางคืน อุณหภูมิก็ลดลงดังนั้นเขาต้องมากหลายชั้นหนาของเสื้อ Lee Hyun ใส่น้ำต้มในโบสถ์เขาเปิดเตา ภายใต้แสงของทางช้างเผือก เขาดื่มกาแฟในทะเลทราย"กี่ช้อนโต๊ะน้ำตาล"Lee Hyun เปิดวิทยุรับฟังมีรายการพูดคุยเป็นภาษาที่ไม่รู้จัก และเร็ว ๆ นี้ เพลงเริ่มเล่น เขาได้ยินมันครั้งที่สองในเกาหลี และก็เพลงแจ Lynn 'A บทสนทนาของตา' ในภาษาอังกฤษ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ลีฮยอนเป็นงง. เขาไม่เข้าใจเพราะมันไม่จำเป็นต้องได้รับการยกเว้นในกรณีที่หนึ่งกำลังจะออกจากเกาหลี. "คุณต้องใช้หนังสือเดินทางเพื่อไปที่เกาะเชจู" Jong Bom Ah ได้อย่างรวดเร็วตอบเขาว่า. "เราจำเป็นต้องนั่งเครื่องบิน." ลีฮยอนเพียงคร่าว ๆ รู้ว่าสิ่งที่มันเป็นเหมือนการไปบนเครื่องบิน. หนึ่งจะรู้ว่าสิ่งที่มันเป็นเหมือนหากพวกเขาเห็นละครหรือภาพยนตร์. "ผมเห็นดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่แตกต่างกันจากการขนส่งสาธารณะเช่นรถบัสและฉันไม่สามารถเพียงแค่ ขี่มัน. " "นี่คือเครื่องบิน." ลีฮยอนและจอง Bom Ah ไม่ได้มีสัมภาระมากอื่น ๆ กว่าถุงเล็ก ๆ ลีฮยอนตรวจสอบตั๋วที่เขาและพวกเขากล่าวว่าไคโร, อียิปต์. "Sahyung!" "อะไร?" "เครื่องบินนี้จะไปยังกรุงไคโร?" ลีฮยอนประมาณเคยได้ยินเกี่ยวกับอียิปต์ครั้งเดียว. "ไม่ใช่เครื่องบินลำนี้จะไปตะวันออกเฉียงใต้ เอเชีย? " "... " รูปลักษณ์บนใบหน้าของผู้โดยสารคนอื่น ๆ เป็นล้ำค่า. 'วิธีการที่เขาไม่ได้รู้หรือไม่?' 'เขาไม่ทราบว่าอียิปต์เป็น? "ในขณะที่คุณรู้ว่าเราจะไปเกาะเชจู". " แน่นอน. " "เครื่องบินตรงไปยังเกาะเชจูที่มีราคาแพง." "ดังนั้นที่คุณบอกว่า ... มันเป็นเหมือนการรถโดยสารและหยุดอยู่ตรงกลาง." นี้ฟังดูห่างไกลไร้สาระเกินไปที่จะแขกคนอื่น ๆ ที่ประตูทางออกขึ้นเครื่อง. ที่จะบอกว่า ที่เกาะเชจูเป็นหยุดไปพร้อมกันไปยังอียิปต์! อย่างไรก็ตาม Jong Bom Ah มองขรุขระมากและมีตาข่มขู่จึงไม่มีใครมีความกล้าที่จะบอกความจริง ดังนั้นลีฮยอนเอาเที่ยวบินไปยังกรุงไคโร. หลังจากเครื่องบินได้เอาออกเป็นแอร์โฮสเตสเริ่มที่จะเดินไปรอบ ๆ และส่งออกอาหารและเครื่องดื่ม พวกเขาก็ผ่านไปได้โดยที่ลีฮยอนและจอง Bom Ah เป็น ทันทีที่พวกเขาได้ลงเครื่องบินที่พวกเขาได้ลดลงเข้าสู่การนอนหลับลึก สองของพวกเขาข้ามทะเลที่ผ่านเอเชียกลางและอยู่บนเครื่องบินมุ่งหน้าไปยังกรุงไคโร. *** Cairo Airport. ฤดูร้อนเป็นร้อนในเกาหลี แต่มันก็หาที่เปรียบมิได้ไปอียิปต์. อากาศร้อนและแดดเปรี้ยงที่เกิดเหงื่อทำงานลงของพวกเขา หน้าผาก. มีไม่ร่องรอยว่านี่คือสนามบินเกาหลีเนื่องจากมีชาวอียิปต์เท่านั้นที่สวมผ้าโพกหัว เขาไม่ได้โง่พอที่จะเชื่อว่านี่เป็นเกาะเชจู. "Sahyung! ฉันคิดว่านี่เป็นสถานที่ที่ไม่ถูกต้อง. " มีความสงสัยอยู่ลึกเข้าไปในดวงตาของลีฮยอน. เขาก็ผล็อยหลับไปบนเครื่องบินคิดว่าเขาจะอยู่ในเกาะเชจู. แล้วพร้อมกับชาวต่างชาติอื่น ๆ ที่พวกเขาเดินไปที่ขั้นตอนการตรวจคนเข้าเมือง. Jong Bom Ah กล่าวว่า. "นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของความจริง ... มันเป็นประเพณีของโดโจที่จะมีสมาชิกออกไปดูโลกแห่งความจริง." "... " "เราวางแผนที่จงใจการเดินทางครั้งนี้เป็นเวลานานมาแล้ว." คิดว่าเขา จะเป็นหนึ่งเช่นนี้ จากวิธีการที่จะได้รับการอธิบายว่าเขาไม่สามารถจะบ้าที่ Jong Bom Ah มีมากขึ้นเพื่อการเรียนรู้ดาบกว่าเพียงแค่ส่วนหนึ่งทางกายภาพ เซลล์ในร่างกายทุกคนจะมีชีวิตอยู่เพื่อที่จะควงดาบ. เดินทางไปต่างประเทศเพื่อให้สามารถเรียนรู้วิธีการของดาบ! แม้หลังจากที่ออกในการเดินทางแม้จะมีปัญหาอื่น ๆ ก็ไม่มีอะไรที่จะเสียใจ. นอกจากนี้ยังเดินทางไปต่างประเทศ เขาไม่ได้มีโอกาสใด ๆ ที่จะเห็นโลกจากเกาหลี. ลีฮยอนขอให้ยืนยัน. "นี่คือ ... ใช่ฟรีหรือเปล่า?" "แน่นอนมันฟรี." "ต๊าย." ลีฮยอนให้ออกถอนหายใจด้วยความโล่งอก. แม้ว่า มันเป็นที่น่ารำคาญและยุ่งยากเพราะมันเป็นฟรีที่เขาจะไม่โกรธ. "ทุกอย่างเป็นอิสระเพียงเพื่อผ่อนคลายและเพลิดเพลินกับ Kuehahahaha! มันเป็นเรื่องการเดินทางและอื่น ๆ จะจ่ายเงินให้คุณสนุกได้เลย! " "เราจะไปตอนนี้ที่ไหน?" "สำหรับตอนนี้เราได้รับในเฮลิคอปเตอร์." เฮลิคอปเตอร์กำลังรอพวกเขาที่สนามบินไคโร. พวกเขาบินผ่านอากาศแห้งและ ทรายของทะเลทรายซาฮาราในอียิปต์จะเห็นอาคารที่มีเสน่ห์ของอิฐและหิน. *** แอฟริกาเหนือ. สองสี่ล้อไดรฟ์รถจี๊ปก็พร้อมที่ลีฮยอนและจอง Bom Ah. รถจี๊ปถูกเปิดบนหลังคาและมีเต็นท์หนังว่า อาจจะมีการเปิดและปิดได้อย่างง่ายดาย. "คนสุดท้อง." "ใช่ Sahyung?" "คุณรู้วิธีการขับรถ?" "ผมไม่เคยผลักดันมาก่อน แต่ผมได้ขี่รถจักรยานยนต์นิด ... " เขาไม่ได้มีใบอนุญาตขับรถ . เขาขับรถมอเตอร์ไซด์ที่จะส่งมอบอาหารสำหรับร้านอาหารจีนครั้งเดียว. "คุณมีหรือเปล่า?" "มันไม่สำคัญว่าเนื่องจากมีตำรวจจราจรไม่ได้เพียงแค่ไม่ได้ตีอะไร." Jong Bom Ah โยนเขากุญแจรถ . "ไปเริ่มต้นมัน." ลีฮยอนนั่งอยู่ในที่นั่งคนขับในรถ เขาใส่กุญแจเข้าไปในการเผาไหม้. เกื้อ aaaaaahhahahahahang! เครื่องยนต์ของรถยนต์เริ่มต้นด้วย cry.An ปิดถนนรถขับเคลื่อนสี่ล้อข้ามทะเลทราย! แม้ว่าจะไม่ได้มีลักษณะเหมือนรถจี๊ปที่มีพลังมหาศาล. อยู่เบื้องหลัง ที่นั่งคนขับก็เต็มไปด้วยอาหาร, น้ำ, น้ำมัน, เต็นท์และวัสดุอื่น ๆ รวมทั้งหนังสือเกี่ยวกับแอฟริกา นอกจากนี้ยังมีกล่องยาสีขาวซ้อนขึ้นเป็น. "ดีขอเริ่มต้น!" Jong Bom Ah เริ่มต้นเครื่องยนต์ของเขาและยกออกไปก่อนเข้าไปในทะเลทราย. ล้อรถยนต์เตะขึ้นฝุ่น. "ผมจะ!" ลีฮยอนกระแทกเบรกรถไม่ได้ย้ายอย่างถูกต้อง! "การเร่งด้านซ้ายหรือขวา?" ลีฮยอนปล่อยออกเท้าของเขาและเหยียบคันเร่งขวา รถเด้งและเดินไปข้างหน้า. มันเป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมสำหรับคนขับสามเณร. มีถนนหนทางไม่ได้และคุณสามารถจอดได้ทุกที่ที่คุณต้องการ. พวกเขาเดินผ่านไปมาจำนวนมากกองทรายแมงป่องทะเลทรายและแม้กระทั่งโอเอซิส. ลมผสมกับ ทรายเป็นสองคันย้ายไปข้างหน้าเคียงข้าง. Taaaaang! Dodododo. กลุ่มได้รับการขี่ม้าและยิงปืน. ลีฮยอนมาพร้อมกับขี่ Jong Bom Ah ในรถจี๊ป. ลีฮยอนถามตัวรับส่งสัญญาณ. "Sahyung ที่เป็น พวกเขา? " - พวกเขากำลังทั้งโจรหรืออาสาสมัคร. "พวกเขาจะโจมตีเรา"? - มันโอเค โดโจที่มีรายชื่อในสถานที่แห่งนี้ พวกเขาจะไม่ลวกโจมตีรถทำเครื่องหมาย. รถลีฮยอนได้มาพร้อมกับสีแดงวาดลวดลายธง. horsement ติดอาวุธไม่ได้โจมตีเป็น Jong Bom Ah กล่าวว่า แต่พวกเขาไม่ได้ใกล้ชิด รถจี๊ปสองเดินทางไปตามทะเลทรายและพวกเขาได้เห็นการเดินทางบนอูฐ ลีฮยอนหยิบเอากล้องถ่ายวิดีโอเพื่อบันทึกนั่งในรถ บ้านถูกสร้างขึ้นด้วยโคลนและฟางในเมืองเป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับเด็กผอม เด็กมีผิวสีดำและพวกเขากำลังเล่นกับลูกเขาจะรู้สึกขาดพลังในการแสดงออกของพวกเขา! ลีฮยอนและจอง Bom Ah ไปพบแพทย์ของหมู่บ้านที่จะส่งมอบหนังสือและกล่องของยา. "ดี ... เข้าสู่ระบบที่นี่." "... " หมอขอบคุณพวกเขาเมื่อเขาได้รับมัน. หญิงชราเดินผ่านและให้พวกเขา สร้อยคอที่ทำจากไม้และหินที่ช่วย. ลีฮยอนถาม. "เมื่อได้เริ่มต้นนี้หรือไม่" "โทมาในทัวร์ของทวีปแอฟริกาประมาณ 15 ปีที่ผ่านมา." "วิธีการหลาย ๆ คนจะกล่องเหล่านี้ครอบคลุม?" "ประมาณ 600 คน อาจจะ? " "นั่นมาก?" "ในประเทศเกาหลีเกือบอย่างยาเสพติดทั้งหมดมาในขวด แต่ที่นี่มีเด็กตายทุกที่จะ." ในเต็นท์โรงพยาบาลขนาดเล็กที่เด็กมีเรียงรายขึ้น. เด็กทุกคนในสายที่ได้รับการฉีดวัคซีน ยิงขอบคุณแพทย์. เด็ก ๆ จากเมืองต่อไปกว่าจะมาสำหรับการฉีดวัคซีนแล้วกลับ. จากนั้นหมู่บ้านที่สองและที่สามแล้ว. ในหมู่บ้านหมู่บ้านอื่น ๆ ที่ได้รับการต้อนรับที่พวกเขาร่วมกันยา. มีคนมองหาอยู่ ผู้บุกรุก แต่ไม่บุคคลภายนอกจำนวนมากมาตั้งแต่สำหรับ Av ery เวลานานพวกเขาได้อาศัยอยู่บนหน้าผาสูง. "Sahyung ที่ดินทะเลทรายเป็นเรื่องยากมาก." "ร็อคกี้ภูมิประเทศเสียมากและมากเหมือนทรายของทะเลทรายซาฮารา มันไม่มากเมื่อเทียบกับความกว้างของทั้งภูมิภาค. " Jong Bom Ah รู้เกี่ยวกับโลก. ทรายของทะเลทรายซาฮาราที่แตกต่างจากที่คาดไว้เพราะมันเป็นทะเลไม่มีที่สิ้นสุดของทราย แต่ที่ดินที่ถูกปกคลุมด้วยทราย พวกเขาจะไม่จมลึกมากเนื่องจากมีกรวดและหินใต้ มีจำนวนมากของต้นไม้ขนาดใหญ่บริเวณใกล้เคียงและพุ่มไม้เช่นเดียวกับหินขนาดของบ้านในระยะไกลได้ เข้าชมครั้งเดียวไปแอฟริกาสามารถบันทึกหลายพันชีวิต! สามวันหลังจากที่พวกเขาเริ่มต้นที่พวกเขาเดินกลับเข้าไปในทะเลทรายและพวกเขาก็พาอาสาสมัครติดอาวุธ ขณะที่รถผ่านเนินเขามองไปที่ขอบฟ้าแล้วร่างกายของเขาเริ่มสั่นอย่างรุนแรง ในเวลากลางคืนอุณหภูมิลดลงอย่างกระทันหันดังนั้นเขาจำเป็นต้องหนามากหลายของผ้า ลีฮยอนใส่น้ำไปต้มในบอขณะที่เขาเปิดเตา ภายใต้แสงของทางช้างเผือกเขาดื่มกาแฟในทะเลทราย! "ไม่กี่ช้อนโต๊ะน้ำตาล." ลีฮยอนเปิดรับวิทยุเพื่อฟังใน. มีรายการทอล์คโชว์ในภาษาที่ไม่รู้จักและเพลงเร็ว ๆ นี้เริ่มเป็น ในการเล่น เขาได้ยินมันกี่ครั้งในเกาหลีและมันก็เป็นเพลงแจลินน์ 'บทสนทนาของตา' ในภาษาอังกฤษ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ลีฮยอนงง
เขาไม่เข้าใจหรอก เพราะมันไม่ได้จำเป็นเว้นแต่หนึ่งจากเกาหลี
" คุณต้องมีหนังสือเดินทางเพื่อไปเกาะเจจูเหรอ "
จองบอมอ่า รีบตอบเขา . .
" เราต้องนั่งเครื่องบิน "
ลีฮยอนเพียงประมาณรู้ มันเหมือนขึ้นเครื่องบิน
หนึ่งจะรู้ว่ามันเป็นยังไง ถ้าเค้าดูละครหรือภาพยนตร์
" ผมเห็นแล้วมันแตกต่างจากการขนส่งสาธารณะเช่นรถบัสและฉันไม่สามารถขี่มัน . "
" นี่เป็นเครื่องบินที่ "
ลีฮยอนและจองบอมอ่า ไม่ได้มีเยอะแยะ นอกจากถุงเล็ก . ลีฮยอนเช็คตั๋วที่เขามี และพวกเขาบอกว่า กรุงไคโร ประเทศอียิปต์
" รุ่นพี่ ! "
" อะไร ? "
" ลำนี้ไปที่ไคโร "
ลีฮยอนประมาณได้ยินเกี่ยวกับอียิปต์สักครั้ง
" ไม่ใช่เครื่องบินไปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ? "
" . . . . . . . "
มองบนใบหน้าของผู้โดยสารคนอื่น ๆไม่มีค่า
' เค้าไม่รู้ '
'does เขาไม่รู้ว่าอียิปต์คือ '
" อย่างที่คุณรู้เรากำลังจะไปเกาะเจจู "
" พอดี "
" เครื่องบินตรงไปยังเกาะเชจูแพง "
" แล้วคุณจะบอกว่า . . . . . . . มันเหมือนรถเมล์ และหยุดอยู่ตรงกลาง
"มันดูไร้สาระเกินไป แขกอื่น ๆ ที่โรงเรียน . .
จะบอกว่าเกาะเจจูก็หยุดระหว่างทางไปอียิปต์
แต่จองบอมอ่าดูขรุขระมากและมีการข่มขู่ ตาจึงไม่มีใครกล้าพูดความจริง ดังนั้น ลี ฮุน พาเครื่องไปไคโร
หลังจากเครื่องออกไป แอร์โฮสเตสเริ่มเดินไปรอบ ๆและแจกอาหารและเครื่องดื่มพวกเขาเพียงแค่ผ่านไปที่ลีฮยอนและจองบอมอ่า . ทันทีที่พวกเขาได้รับบนเครื่องบินที่พวกเขาตกอยู่ในการนอนหลับลึก สองของพวกเขาข้ามทะเลผ่านเอเชียกลางและบนเครื่องบินมุ่งหน้าสู่ไคโร
* * *
ไคโร
หน้าร้อนในเกาหลีร้อน แต่มันก็เทียบกันไม่ได้กับอียิปต์ .
อากาศร้อนและแดดเปรี้ยง ทำให้เหงื่อไหลลงหน้าผาก .
ไม่มีร่องรอยว่าเป็นสนามบินเกาหลี เนื่องจากมีเพียงอียิปต์สวมผ้าโพกหัว . เขาไม่โง่พอที่จะเชื่อว่านี้คือเกาะเจจู
" รุ่นพี่ ! ฉันคิดว่านี้เป็นสถานที่ที่ไม่ถูกต้อง . "
มีความสงสัยในลึก ลีฮยอน . .
เขาหลับบนเครื่องบิน คิดว่าเขาจะไปเกาะเจจู
แล้วพร้อมกับชาวต่างชาติอื่น ๆพวกเขาไปที่ขั้นตอนตรวจคนเข้าเมือง
จองบอมอ่าพูด
" นั้น เป็นเพียงส่วนหนึ่งของความจริง . . . . . . . มันเป็นประเพณีของโดโจมีสมาชิกออกไปเห็นโลกภายนอก . . . "
" . . . . . . . "
" เราจงใจวางแผนทริปนี้มานานแล้ว "
คิดว่าเขาจะอยู่ในที่แบบนี้ จากว่ามันอธิบาย เขาไม่ได้โกรธที่จองบอมอ่ามีอะไรมากกว่าการเรียนดาบมากกว่าเพียงทางกายภาพเป็นส่วนหนึ่ง ทุกเซลล์ในร่างกายต้องมีชีวิตอยู่เพื่อที่จะควงดาบ
เดินทางไปต่างประเทศเพื่อจะได้เรียนรู้วิถีของดาบ หลังจากออกจากเดินทาง แม้จะมีปัญหาอื่นๆ ไม่มีอะไรให้เสียใจ
นอกจากนี้การเดินทางต่างประเทศ เขาไม่มีโอกาสที่จะเห็นโลกจากเกาหลี
ลีฮยอนถามเพื่อยืนยัน
" นี่ . . . . . . . ว่างใช่ไหม "
" แน่นอนว่ามันฟรี " .
" เฮ้อ . . . "
ลีฮยอนถอนหายใจโล่งอก
ถ้ามันน่ารำคาญ และยุ่งยาก เพราะมันฟรี เขาจะไม่โกรธหรอก
" ทุกอย่างฟรีเพื่อผ่อนคลายและเพลิดเพลินกับ kuehahahaha ! มันคือการเดินทางและคนอื่นจะจ่ายให้คุณสนุก ! "
" ตอนนี้เราจะไปที่ไหน ? "
" ตอนนี้เราขึ้นเฮลิคอปเตอร์ "
เฮลิคอปเตอร์กำลังรอพวกเขาอยู่ที่สนามบินไคโร
พวกเขาบินผ่านอากาศแห้งและทรายของทะเลทรายซาฮาร่าในอียิปต์ที่จะเห็นอาคารที่มีเสน่ห์ของอิฐและหิน
* * *
แอฟริกาเหนือ
สองสี่ล้อไดรฟ์รถจี๊ปพร้อม ลีฮยอนจุง
บอมอ่า
รถจี๊ปถูกเปิดบนหลังคา และมีหนังเต็นท์ที่สามารถเปิดและปิดได้ง่ายๆ
" น้องเล็ก "
" ค่ะ , รุ่นพี่ ? "
" คุณขับรถยังไง "
" ผมไม่เคยขับมาก่อน แต่ผมได้ขี่รถจักรยานยนต์นิดหน่อย . . . . . . . "
เขาไม่มีใบขับขี่ เขาได้ขับรถจักรยานยนต์ไปส่งอาหารที่ร้านอาหารจีนครั้ง
" คุณมีหนึ่ง ? "
" มันไม่สำคัญเพราะไม่มีตำรวจ จราจร ก็ไม่ต้องกดปุ่มอะไรเลย "
จองบอมอ่า โยนกุญแจรถเค้า
" "
ไปเริ่มมันลีฮยอนนั่งอยู่ในที่นั่งคนขับในรถ เขาใส่คีย์ในการเผาไหม้ .
คั่ว AAAAAA hhahahahahang !
ของรถยนต์เครื่องยนต์เริ่มต้นด้วยการร้อง การปิดถนน รถขับเคลื่อนสี่ล้อ สำหรับการข้ามทะเลทราย
ถ้ามันดูไม่เหมือนเท่าไหร่ รถจี๊ป มีพลังมหาศาล
หลังที่นั่งคนขับก็เต็มไปด้วยอาหาร , น้ำ , น้ำมัน , เต็นท์ , และวัสดุอื่น ๆ รวมทั้งหนังสือเกี่ยวกับแอฟริกามีกล่องยาสีขาวซ้อนขึ้น
" งั้นมาเริ่มกันเลยดีกว่า "
จองบอมอ่าเริ่มต้นเครื่องยนต์ และไปออกครั้งแรกในทะเลทราย
ล้อของรถเตะขึ้นฝุ่น
" ฉันจะ "
ลีฮยอนเหยียบเบรค
รถไม่ย้ายอย่างถูกต้อง !
" คันเร่งด้านซ้ายหรือขวา "
ลีฮยอนปล่อยตัวของเขา เท้าขวาเหยียบคันเร่งรถกระดอนไปส่งต่อ
มันเป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมสำหรับมือใหม่
ไม่มีเลนและคุณสามารถจอดได้ทุกที่ที่คุณต้องการ .
มันผ่านไปหลายกองทราย , แมงป่องทะเลทราย , โอเอซิส และ
ลมผสมกับทราย เป็นสองคัน ย้ายไปข้างหน้าเคียงข้างกัน
taaaaang !
dodododo
กลุ่มขี่ม้า และยิงปืน
ลี ฮุน มาขี่พร้อมกับจองบอมอ่าในรถจี๊ป
ลีฮยอนถามเกี่ยวกับทรานซีฟเวอร์
" รุ่นพี่ พวกมันเป็นใคร ? "
-- พวกเขาจะให้โจรหรือทหาร
" พวกเขาจะโจมตีเรา "
- โดโจได้ติดต่อในสถานที่นี้ พวกเขาจะไม่ฉาบฉวยโจมตีเครื่องหมายรถ
ลีฮยอนรถมาด้วยลวดลายสีแดงทาสีธง
การ horsement ติดอาวุธไม่ได้โจมตีเป็นจองบอมอ่า กล่าว แต่พวกเขาได้ใกล้ชิด ทั้งสองเดินทางด้วยรถจี๊ปทะเลทราย และเขาได้เห็นนักท่องเที่ยวบนอูฐ ลีฮยอนหยิบกล้องเพื่อบันทึกนั่งอยู่ในรถ บ้านที่สร้างด้วยโคลนและฟางในเมืองแรกที่เขาได้พบกับเด็กผอม เด็กมีผิวสีดำและพวกเขากำลังเล่นกับลูกบอลเขาอาจรู้สึกขาดพลังในการแสดงออกของพวกเขา ! ลีฮยอนและจองบอมอ่าไปหาหมอของหมู่บ้านเพื่อส่งหนังสือ และกล่องยา .
" . . . . . . . เซ็นตรงนี้ "
" . . . . . . . "
หมอขอบคุณพวกเขาเมื่อเขาได้รับมัน
หญิงชราเดินมาและให้พวกเขาเป็นสร้อยคอที่ทำจากไม้ หินช่วย
ลีฮยอนถาม
" มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ ? "
" ท่านมาทัวร์แอฟริกาประมาณ 15 ปีก่อน . . . "
" กี่คนจะกล่องเหล่านี้ครอบคลุม "
" ประมาณ 600 คน บางที "
" ขนาดนั้นเลยเหรอ "
" ในเกาหลี ยาเกือบทุกอย่างแน่นอน มาในขวด แต่ที่นี่มีเด็กตายหมด "
ในโรงพยาบาลเล็ก ๆที่เด็ก ๆ เต็นท์มีเรียงรายขึ้น
เด็กทั้งหมดในบรรทัดที่ได้รับวัคซีนยิง
ขอบคุณหมอเด็กจากเมืองข้างๆจะมาฉีดวัคซีน และกลับ
แล้วหมู่บ้านที่สอง และที่สาม
ในหมู่บ้าน หมู่บ้านอื่น ๆที่ได้รับการต้อนรับที่พวกเขาใช้ยา
มีคนสอดส่องผู้บุกรุกแต่ไม่ค่อยมีคนนอกมาตั้งแต่ V ธุรกิจเป็นเวลานาน พวกเขาได้อาศัยอยู่บนหน้าผาสูง
" รุ่นพี่ ของดินแดนทะเลทรายมาก
"" ภูมิประเทศหินแตกมากและมาก เช่น ทะเลทรายทรายของทะเลทรายซาฮารา มันไม่มากนักเมื่อเทียบกับความกว้างของทั้งภูมิภาค "
จองบอมอ่า รู้เรื่องโลก
ทรายของทะเลทรายซาฮาร่า แตกต่างจากที่คาดไว้เพราะมันเป็นทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุดของหาดทราย แต่ที่ดินที่ถูกปกคลุมด้วยทราย พวกเขาจะไม่จมลึกมาก เนื่องจากมีหินกรวดและหินใต้มีมากของต้นไม้ใหญ่และพุ่มไม้ใกล้เคียงรวมทั้งขนาดของหิน บ้านอยู่ไกล เยี่ยมชมเดียวแอฟริกาสามารถบันทึกหลายพันชีวิต !
3 วันหลังจากที่พวกเขาได้เริ่มขึ้น พวกเขากลับเข้าไปในทะเลทรายและถูกคุ้มกันโดยทหารติดอาวุธ เป็นรถข้ามภูเขา เขาหันไปมองขอบฟ้าแล้ว ร่างกายของเขาเริ่มสั่นอย่างรุนแรงในเวลากลางคืนอุณหภูมิลดลงอย่างกระทันหัน เขาต้องการมากหนาหลายชั้นของผ้าด้วย ลีฮยอนใส่น้ำที่ต้มในบอทที่เขาเปิดเตาแก๊ส ภายใต้แสงแห่งทางช้างเผือก เขาดื่มกาแฟเข้าไปในทะเลทราย
" ไม่กี่ช้อนโต๊ะของน้ำตาล "
ลีฮุน ก็เปิดวิทยุฟัง
มีทอล์คโชว์ในภาษาที่ไม่รู้จัก และเร็วๆ นี้ เพลงเริ่มเล่นเขาเคยได้ยินมันกี่ครั้งในเกาหลี และเป็นเจลินน์เพลง บทสนทนาของตา
' ในภาษาอังกฤษ
เขาไม่เข้าใจหรอก เพราะมันไม่ได้จำเป็นเว้นแต่หนึ่งจากเกาหลี
" คุณต้องมีหนังสือเดินทางเพื่อไปเกาะเจจูเหรอ "
จองบอมอ่า รีบตอบเขา . .
" เราต้องนั่งเครื่องบิน "
ลีฮยอนเพียงประมาณรู้ มันเหมือนขึ้นเครื่องบิน
หนึ่งจะรู้ว่ามันเป็นยังไง ถ้าเค้าดูละครหรือภาพยนตร์
" ผมเห็นแล้วมันแตกต่างจากการขนส่งสาธารณะเช่นรถบัสและฉันไม่สามารถขี่มัน . "
" นี่เป็นเครื่องบินที่ "
ลีฮยอนและจองบอมอ่า ไม่ได้มีเยอะแยะ นอกจากถุงเล็ก . ลีฮยอนเช็คตั๋วที่เขามี และพวกเขาบอกว่า กรุงไคโร ประเทศอียิปต์
" รุ่นพี่ ! "
" อะไร ? "
" ลำนี้ไปที่ไคโร "
ลีฮยอนประมาณได้ยินเกี่ยวกับอียิปต์สักครั้ง
" ไม่ใช่เครื่องบินไปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ? "
" . . . . . . . "
มองบนใบหน้าของผู้โดยสารคนอื่น ๆไม่มีค่า
' เค้าไม่รู้ '
'does เขาไม่รู้ว่าอียิปต์คือ '
" อย่างที่คุณรู้เรากำลังจะไปเกาะเจจู "
" พอดี "
" เครื่องบินตรงไปยังเกาะเชจูแพง "
" แล้วคุณจะบอกว่า . . . . . . . มันเหมือนรถเมล์ และหยุดอยู่ตรงกลาง
"มันดูไร้สาระเกินไป แขกอื่น ๆ ที่โรงเรียน . .
จะบอกว่าเกาะเจจูก็หยุดระหว่างทางไปอียิปต์
แต่จองบอมอ่าดูขรุขระมากและมีการข่มขู่ ตาจึงไม่มีใครกล้าพูดความจริง ดังนั้น ลี ฮุน พาเครื่องไปไคโร
หลังจากเครื่องออกไป แอร์โฮสเตสเริ่มเดินไปรอบ ๆและแจกอาหารและเครื่องดื่มพวกเขาเพียงแค่ผ่านไปที่ลีฮยอนและจองบอมอ่า . ทันทีที่พวกเขาได้รับบนเครื่องบินที่พวกเขาตกอยู่ในการนอนหลับลึก สองของพวกเขาข้ามทะเลผ่านเอเชียกลางและบนเครื่องบินมุ่งหน้าสู่ไคโร
* * *
ไคโร
หน้าร้อนในเกาหลีร้อน แต่มันก็เทียบกันไม่ได้กับอียิปต์ .
อากาศร้อนและแดดเปรี้ยง ทำให้เหงื่อไหลลงหน้าผาก .
ไม่มีร่องรอยว่าเป็นสนามบินเกาหลี เนื่องจากมีเพียงอียิปต์สวมผ้าโพกหัว . เขาไม่โง่พอที่จะเชื่อว่านี้คือเกาะเจจู
" รุ่นพี่ ! ฉันคิดว่านี้เป็นสถานที่ที่ไม่ถูกต้อง . "
มีความสงสัยในลึก ลีฮยอน . .
เขาหลับบนเครื่องบิน คิดว่าเขาจะไปเกาะเจจู
แล้วพร้อมกับชาวต่างชาติอื่น ๆพวกเขาไปที่ขั้นตอนตรวจคนเข้าเมือง
จองบอมอ่าพูด
" นั้น เป็นเพียงส่วนหนึ่งของความจริง . . . . . . . มันเป็นประเพณีของโดโจมีสมาชิกออกไปเห็นโลกภายนอก . . . "
" . . . . . . . "
" เราจงใจวางแผนทริปนี้มานานแล้ว "
คิดว่าเขาจะอยู่ในที่แบบนี้ จากว่ามันอธิบาย เขาไม่ได้โกรธที่จองบอมอ่ามีอะไรมากกว่าการเรียนดาบมากกว่าเพียงทางกายภาพเป็นส่วนหนึ่ง ทุกเซลล์ในร่างกายต้องมีชีวิตอยู่เพื่อที่จะควงดาบ
เดินทางไปต่างประเทศเพื่อจะได้เรียนรู้วิถีของดาบ หลังจากออกจากเดินทาง แม้จะมีปัญหาอื่นๆ ไม่มีอะไรให้เสียใจ
นอกจากนี้การเดินทางต่างประเทศ เขาไม่มีโอกาสที่จะเห็นโลกจากเกาหลี
ลีฮยอนถามเพื่อยืนยัน
" นี่ . . . . . . . ว่างใช่ไหม "
" แน่นอนว่ามันฟรี " .
" เฮ้อ . . . "
ลีฮยอนถอนหายใจโล่งอก
ถ้ามันน่ารำคาญ และยุ่งยาก เพราะมันฟรี เขาจะไม่โกรธหรอก
" ทุกอย่างฟรีเพื่อผ่อนคลายและเพลิดเพลินกับ kuehahahaha ! มันคือการเดินทางและคนอื่นจะจ่ายให้คุณสนุก ! "
" ตอนนี้เราจะไปที่ไหน ? "
" ตอนนี้เราขึ้นเฮลิคอปเตอร์ "
เฮลิคอปเตอร์กำลังรอพวกเขาอยู่ที่สนามบินไคโร
พวกเขาบินผ่านอากาศแห้งและทรายของทะเลทรายซาฮาร่าในอียิปต์ที่จะเห็นอาคารที่มีเสน่ห์ของอิฐและหิน
* * *
แอฟริกาเหนือ
สองสี่ล้อไดรฟ์รถจี๊ปพร้อม ลีฮยอนจุง
บอมอ่า
รถจี๊ปถูกเปิดบนหลังคา และมีหนังเต็นท์ที่สามารถเปิดและปิดได้ง่ายๆ
" น้องเล็ก "
" ค่ะ , รุ่นพี่ ? "
" คุณขับรถยังไง "
" ผมไม่เคยขับมาก่อน แต่ผมได้ขี่รถจักรยานยนต์นิดหน่อย . . . . . . . "
เขาไม่มีใบขับขี่ เขาได้ขับรถจักรยานยนต์ไปส่งอาหารที่ร้านอาหารจีนครั้ง
" คุณมีหนึ่ง ? "
" มันไม่สำคัญเพราะไม่มีตำรวจ จราจร ก็ไม่ต้องกดปุ่มอะไรเลย "
จองบอมอ่า โยนกุญแจรถเค้า
" "
ไปเริ่มมันลีฮยอนนั่งอยู่ในที่นั่งคนขับในรถ เขาใส่คีย์ในการเผาไหม้ .
คั่ว AAAAAA hhahahahahang !
ของรถยนต์เครื่องยนต์เริ่มต้นด้วยการร้อง การปิดถนน รถขับเคลื่อนสี่ล้อ สำหรับการข้ามทะเลทราย
ถ้ามันดูไม่เหมือนเท่าไหร่ รถจี๊ป มีพลังมหาศาล
หลังที่นั่งคนขับก็เต็มไปด้วยอาหาร , น้ำ , น้ำมัน , เต็นท์ , และวัสดุอื่น ๆ รวมทั้งหนังสือเกี่ยวกับแอฟริกามีกล่องยาสีขาวซ้อนขึ้น
" งั้นมาเริ่มกันเลยดีกว่า "
จองบอมอ่าเริ่มต้นเครื่องยนต์ และไปออกครั้งแรกในทะเลทราย
ล้อของรถเตะขึ้นฝุ่น
" ฉันจะ "
ลีฮยอนเหยียบเบรค
รถไม่ย้ายอย่างถูกต้อง !
" คันเร่งด้านซ้ายหรือขวา "
ลีฮยอนปล่อยตัวของเขา เท้าขวาเหยียบคันเร่งรถกระดอนไปส่งต่อ
มันเป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมสำหรับมือใหม่
ไม่มีเลนและคุณสามารถจอดได้ทุกที่ที่คุณต้องการ .
มันผ่านไปหลายกองทราย , แมงป่องทะเลทราย , โอเอซิส และ
ลมผสมกับทราย เป็นสองคัน ย้ายไปข้างหน้าเคียงข้างกัน
taaaaang !
dodododo
กลุ่มขี่ม้า และยิงปืน
ลี ฮุน มาขี่พร้อมกับจองบอมอ่าในรถจี๊ป
ลีฮยอนถามเกี่ยวกับทรานซีฟเวอร์
" รุ่นพี่ พวกมันเป็นใคร ? "
-- พวกเขาจะให้โจรหรือทหาร
" พวกเขาจะโจมตีเรา "
- โดโจได้ติดต่อในสถานที่นี้ พวกเขาจะไม่ฉาบฉวยโจมตีเครื่องหมายรถ
ลีฮยอนรถมาด้วยลวดลายสีแดงทาสีธง
การ horsement ติดอาวุธไม่ได้โจมตีเป็นจองบอมอ่า กล่าว แต่พวกเขาได้ใกล้ชิด ทั้งสองเดินทางด้วยรถจี๊ปทะเลทราย และเขาได้เห็นนักท่องเที่ยวบนอูฐ ลีฮยอนหยิบกล้องเพื่อบันทึกนั่งอยู่ในรถ บ้านที่สร้างด้วยโคลนและฟางในเมืองแรกที่เขาได้พบกับเด็กผอม เด็กมีผิวสีดำและพวกเขากำลังเล่นกับลูกบอลเขาอาจรู้สึกขาดพลังในการแสดงออกของพวกเขา ! ลีฮยอนและจองบอมอ่าไปหาหมอของหมู่บ้านเพื่อส่งหนังสือ และกล่องยา .
" . . . . . . . เซ็นตรงนี้ "
" . . . . . . . "
หมอขอบคุณพวกเขาเมื่อเขาได้รับมัน
หญิงชราเดินมาและให้พวกเขาเป็นสร้อยคอที่ทำจากไม้ หินช่วย
ลีฮยอนถาม
" มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ ? "
" ท่านมาทัวร์แอฟริกาประมาณ 15 ปีก่อน . . . "
" กี่คนจะกล่องเหล่านี้ครอบคลุม "
" ประมาณ 600 คน บางที "
" ขนาดนั้นเลยเหรอ "
" ในเกาหลี ยาเกือบทุกอย่างแน่นอน มาในขวด แต่ที่นี่มีเด็กตายหมด "
ในโรงพยาบาลเล็ก ๆที่เด็ก ๆ เต็นท์มีเรียงรายขึ้น
เด็กทั้งหมดในบรรทัดที่ได้รับวัคซีนยิง
ขอบคุณหมอเด็กจากเมืองข้างๆจะมาฉีดวัคซีน และกลับ
แล้วหมู่บ้านที่สอง และที่สาม
ในหมู่บ้าน หมู่บ้านอื่น ๆที่ได้รับการต้อนรับที่พวกเขาใช้ยา
มีคนสอดส่องผู้บุกรุกแต่ไม่ค่อยมีคนนอกมาตั้งแต่ V ธุรกิจเป็นเวลานาน พวกเขาได้อาศัยอยู่บนหน้าผาสูง
" รุ่นพี่ ของดินแดนทะเลทรายมาก
"" ภูมิประเทศหินแตกมากและมาก เช่น ทะเลทรายทรายของทะเลทรายซาฮารา มันไม่มากนักเมื่อเทียบกับความกว้างของทั้งภูมิภาค "
จองบอมอ่า รู้เรื่องโลก
ทรายของทะเลทรายซาฮาร่า แตกต่างจากที่คาดไว้เพราะมันเป็นทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุดของหาดทราย แต่ที่ดินที่ถูกปกคลุมด้วยทราย พวกเขาจะไม่จมลึกมาก เนื่องจากมีหินกรวดและหินใต้มีมากของต้นไม้ใหญ่และพุ่มไม้ใกล้เคียงรวมทั้งขนาดของหิน บ้านอยู่ไกล เยี่ยมชมเดียวแอฟริกาสามารถบันทึกหลายพันชีวิต !
3 วันหลังจากที่พวกเขาได้เริ่มขึ้น พวกเขากลับเข้าไปในทะเลทรายและถูกคุ้มกันโดยทหารติดอาวุธ เป็นรถข้ามภูเขา เขาหันไปมองขอบฟ้าแล้ว ร่างกายของเขาเริ่มสั่นอย่างรุนแรงในเวลากลางคืนอุณหภูมิลดลงอย่างกระทันหัน เขาต้องการมากหนาหลายชั้นของผ้าด้วย ลีฮยอนใส่น้ำที่ต้มในบอทที่เขาเปิดเตาแก๊ส ภายใต้แสงแห่งทางช้างเผือก เขาดื่มกาแฟเข้าไปในทะเลทราย
" ไม่กี่ช้อนโต๊ะของน้ำตาล "
ลีฮุน ก็เปิดวิทยุฟัง
มีทอล์คโชว์ในภาษาที่ไม่รู้จัก และเร็วๆ นี้ เพลงเริ่มเล่นเขาเคยได้ยินมันกี่ครั้งในเกาหลี และเป็นเจลินน์เพลง บทสนทนาของตา
' ในภาษาอังกฤษ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- chew
- นานแล้วนะที่ฉันไม่ได้คุยกับคุณคุณเป็นอย่
- หากต้องการตรวจสอบรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่
- Khun Zhou still working at prospect righ
- นานแล้วนะที่ฉันไม่ได้คุยกับคุณคุณเป็นอย่
- สภาพสินค้า
- ธรรมดาที่ไหน
- ты стал для меня близким и родным челове
- คุณต้องการจะทำให้ฉันร้องไห้จริงๆ ใช่ไหม
- Is true
- Do you like to listen to music
- In El-Zawawy and associates research [22
- i will show you the space to make photo
- Disbursement of drinking water
- There was additional support for palm oi
- เสื้อยืดที่ได้แรงบันดาลใจจากงานปักฮังกาเ
- 여자보다
- ฟังแนวไหน สากลหรือเพลงไทย
- Ratification
- What color panty you wear now
- คนเดียวกันหรือเปล่า
- prospecting techniques
- ฉันโทรศัพท์ได้ไหม
- Don't reciprocate bad office behavior
