She danced madly, ecstatically, dru

She danced madly, ecstatically, drunk with pleasure, with no thought for anything, in the triumph of her beauty, in the pride of her success, in a cloud of happiness made up of this universal homage and admiration, of the desires she had aroused, of the completeness of a victory so dear to her feminine heart.

She left about four o'clock in the morning. Since midnight her husband had been dozing in a deserted little room, in company with three other men whose wives were having a good time. He threw over her shoulders the garments he had brought for them to go home in, modest everyday clothes, whose poverty clashed with the beauty of the ball-dress. She was conscious of this and was anxious to hurry away, so that she should not be noticed by the other women putting on their costly furs.

Loisel restrained her.

"Wait a little. You'll catch cold in the open. I'm going to fetch a cab."

But she did not listen to him and rapidly descended the staircase. When they were out in the street they could not find a cab; they began to look for one, shouting at the drivers whom they saw passing in the distance.

They walked down towards the Seine, desperate and shivering. At last they found on the quay one of those old nightprowling carriages which are only to be seen in Paris after dark, as though they were ashamed of their shabbiness in the daylight.

It brought them to their door in the Rue des Martyrs, and sadly they walked up to their own apartment. It was the end, for her. As for him, he was thinking that he must be at the office at ten.

She took off the garments in which she had wrapped her shoulders, so as to see herself in all her glory before the mirror. But suddenly she uttered a cry. The necklace was no longer round her neck!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอเต้นนัก ecstatically เมา มีความสุข กับไม่คิดอะไร สำหรับชัยชนะของความสวยงามของเธอ ในความภูมิใจของความสำเร็จของเธอ ในเมฆทำดีสากลนี้และชื่นชม ของความปรารถนาที่เธอมี aroused ของความเป็นชัยชนะหัวใจของเธอผู้หญิงที่รักดังนั้นความสุข เธอซ้ายประมาณ 4 โมงเช้า ตั้งแต่เที่ยงคืน สามีได้ถูก dozing ในห้องเล็ก ๆ ร้าง in company with สามคนอื่นภรรยาได้มีความสุข เขาโยนเหนือไหล่ของเธอเขาได้นำพวกเขากลับบ้านเสื้อผ้า เสื้อทุกวันเจียมเนื้อเจียมตัว ความยากจนซึ่งกระทบกับความงามของลูก-เครื่องแต่งกาย เธอมีสตินี้ และเป็นกังวลรีบ ให้เธอควรไม่สามารถสังเกตเห็นผู้หญิงอื่นที่ใส่ในหนังสัตว์ราคาแพง Loisel ยับยั้งเธอ "รอเล็กน้อย คุณจะจับเย็นในเปิด ฉันจะนำมาใช้ห้องนั้น" แต่เธอก็ไม่ฟังเขา และสืบเชื้อสายในภายในอย่างรวดเร็ว เมื่อพวกเขาออก ในถนนพวกเขาไม่พบห้อง พวกเขาเริ่มมองหาหนึ่ง shouting ที่ไดรเวอร์ที่เห็นผ่านในระยะห่าง พวกเขาเดินลงไปทางแซน หมดหวัง และสั่น ในที่สุด พวกเขาพบบนคีย์เหล่านั้นนับ nightprowling เก่าซึ่งเป็นเท่าที่เห็นในปารีสหลังจากมืด เหมือนพวกเขาละอายใจตน shabbiness ในกาลหนึ่ง มันนำไปที่ประตูของพวกเขาใน Rue des อนุสรณ์ผู้เสียสละ และเศร้าเดินขึ้นไปอพาร์ทเมนท์ตัวเอง มันถูกสุด สำหรับเธอ สำหรับเขา เขาคิดว่า เขาต้องเป็นที่สำนักงานที่สิบ เขาเอาออกเสื้อผ้าเธอก็ห่อไหล่ของเธอ เพื่อให้เกียรติเธอก่อนกระจกดูตัวเอง แต่ทันทีที่เธอพูดเป็นร้องไห้ สร้อยคอได้รอบคอของเธออีกต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอเต้นอย่างบ้าคลั่ง, ปลาบปลื้มเมามีความสุขด้วยความคิดสำหรับสิ่งที่ไม่มีในชัยชนะของความงามของเธอในความภาคภูมิใจของความสำเร็จของเธอในเมฆแห่งความสุขที่สร้างขึ้นจากการแสดงความเคารพสากลนี้และชื่นชมความปรารถนาที่เธอได้กระตุ้น ของความสมบูรณ์ของชัยชนะเพื่อให้รักในหัวใจของผู้หญิงของเธอ. เธอทิ้งประมาณสี่โมงเช้า ตั้งแต่เที่ยงคืนสามีของเธอได้รับการหลับอยู่ในห้องเล็ก ๆ น้อย ๆ ร้างใน บริษัท ที่มีชายสามคนอื่น ๆ ที่มีภรรยากำลังมีช่วงเวลาที่ดี เขาโยนบนไหล่ของเธอเสื้อผ้าที่เขาได้นำสำหรับพวกเขาที่จะกลับบ้านในเสื้อผ้าในชีวิตประจำวันเจียมเนื้อเจียมตัวที่มีความยากจนตัดกับความงามของลูกแต่งกาย เธอเป็นคนที่ใส่ใจเรื่องนี้และก็อยากจะรีบออกไปเพื่อที่เธอไม่ควรที่จะสังเกตเห็นผู้หญิงคนอื่น ๆ วางบนขนของพวกเขาเสียค่าใช้จ่าย. Loisel ยับยั้งเธอ. "รอเล็ก ๆ น้อย ๆ . คุณจะเป็นหวัดในที่โล่ง. ฉัน จะเรียกรถแท็กซี่. "แต่เธอก็ไม่ได้ฟังเขาและเดินลงมาอย่างรวดเร็วบันได เมื่อพวกเขาออกไปในสถานที่ที่พวกเขาไม่สามารถหารถแท็กซี่; พวกเขาก็เริ่มที่จะมองหาหนึ่งตะโกนใส่คนขับรถที่พวกเขาเห็นผ่านในระยะทาง. พวกเขาเดินลงไปสู่แม่น้ำแซนหมดหวังและสั่น ที่สุดท้ายที่พวกเขาพบในท่าเรือหนึ่งในบรรดารถ nightprowling เก่าซึ่งเป็นที่เดียวที่จะมองเห็นได้ในกรุงปารีสหลังจากที่มืดราวกับว่าพวกเขามีความละอายใจของมอมแมมของพวกเขาในเวลากลางวัน. มันพาพวกเขาไปที่ประตูของพวกเขาในสักขี Rue des และเศร้า พวกเขาเดินขึ้นไปยังอพาร์ทเม้นของตัวเอง มันเป็นท้ายที่สุดสำหรับเธอ ในฐานะที่เป็นสำหรับเขาเขาคิดว่าเขาจะต้องเป็นที่สำนักงานที่สิบ. เธอถอดเสื้อผ้าที่เธอได้ห่อไหล่ของเธอเพื่อที่จะเห็นตัวเองในพระสิริของเธอก่อนที่กระจก แต่จู่ๆก็มีเธอเปล่งเสียงร้องให้ช่วย สร้อยคอก็ไม่ได้รอบคอของเธอ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอเต้นบ้า ecstatically เมากับความสุข ไม่คิดอะไร ในชัยชนะของความงามของเธอ ในศักดิ์ศรีของความสำเร็จของเธอในเมฆแห่งความสุขขึ้นสากลนี้ เคารพและชื่นชมของความปรารถนาที่เธอได้กระตุ้นความรู้สึกของความครบถ้วนสมบูรณ์ของชัยชนะเพื่อรักผู้หญิงเธอ

เธอซ้ายประมาณสี่โมงเช้าตั้งแต่เที่ยงคืน สามีของเธอได้รับการหลับใน ทิ้งในห้องเล็ก ๆน้อย ๆใน บริษัท กับอีกสามคนที่เหลือที่ภรรยากำลังมีช่วงเวลาที่ดี เขาโยนข้ามไหล่ของเธอเสื้อผ้าเขาพาพวกเขากลับบ้านใน เสื้อผ้าทุกวัน เจียมเนื้อเจียมตัว ซึ่งความยากจนปะทะกับความงามของ บอลชุด เธอตระหนักและกังวลที่จะรีบจากไปดังนั้นเธอไม่ควรสังเกตจากผู้หญิงคนอื่น ๆใส่ของแพงขน

loisel กักขังเธอ

" รอสักครู่ คุณจะเป็นหวัดในเปิด ผมจะเรียกแท็กซี่ "

แต่เธอไม่ฟังเขาอย่างรวดเร็วและตกบันได เมื่อพวกเขาออกในถนนที่พวกเขาไม่สามารถหาแท็กซี่ได้ พวกเขาเริ่มที่จะมองหาหนึ่งเสียงตะโกนที่ไดรเวอร์ที่เขาเห็นผ่านในระยะห่าง

เดินลงสู่แม่น้ำแซน , หมดหวังและตัวสั่น ในที่สุดก็เจอที่ท่าเรือแห่งหนึ่ง เก่า nightprowling รถม้าซึ่งจะเห็นในปารีสหลังจากที่มืดราวกับว่าพวกเขาอาย shabbiness ในตอนกลางวัน

มันพาพวกเขาไปที่ประตูของพวกเขาใน Rue des ผู้เสียสละน่าเศร้าที่พวกเขาเดินขึ้นห้องของตัวเอง มันคือจุดจบสำหรับเธอ สำหรับเขา เขาคิดว่าเขาต้องอยู่ที่สำนักงานที่ 10 .

เธอถอดเสื้อผ้าที่เธอห่อไหล่ของเธอเพื่อที่จะเห็นตัวเองในความรุ่งโรจน์ของเธอหน้ากระจก แต่ทันใดนั้นเธอก็พูดออกมา . สร้อยคอเป็นอีกรอบคอของเธอ