Zheng Liu continues to lean against

Zheng Liu continues to lean against the pillar with his eyes closed, turning a deaf ear, Gui Wan also could not do anything about it, even if she continues calling out to him, he would still ignore her, she could only sit on another stone bench by the stone table, enduring the chilly spring air as she waits. Fortunately, it is a flourishing time of newly sprung flowers, the wind brushing against her face carries a very faint fragrance of sweetness, just sitting here in company, for a long time, they spent their time each enjoying their own entertainment.

Not knowing how much time has passed by, from afar one can see a purple shadow approaching, upon closer inspection, it is Li gong-gong, that face that usually appears very detestable to her, right now, because he is the solution to her dilemma, Gui Wan actually feels delighted, faintly smiling as she waits for him to jog up to the pavilion.

Li gong-gong upon seeing Gui Wan here, was slightly stunned, his face not looking happy, and also appears a little complex: “Your majesty……your majesty……”

Slowly opening his eyes, Zheng Liu appears to be high spirits, opening his mouth in asking: “What’s the matter?”

“Your majesty, Minister of Punishments, Minister of Personnel, Minister of Labour, these several senior officials are waiting to be summoned outside Yu Shu Hall, stating that there are urgent matters to address.”

“Oh?” Zheng Liu seems a little interested, “What do these old ministers want to do now?”

Raising his head, Li gong-gong’s eyes were signalling that there is an outsider present, thus making it inconvenient to answer, but actually sees Zheng Liu smiling with hidden intentions, illustrating his approval, greatly startled, he rapidly glances over Gui Wan, once again bowing his head, “They are objecting your majesty’s establishing of the central academy, specially coming here to put forward their advices.”

Standing up, Zheng Liu straightens out his clothing, turning his head to the side, he smiles in asking: “Madam, say, should I or should I not go see them?”

Originally thinking she could get away whilst they discuss matters, who would have known that she would actually be questioned by Zheng Liu regarding such matters, the establishing of this academy holds the motives of him gathering his imperial power, the senior officials of the imperial court’s unwillingness is also reasonable, in discretion, she replies saying: “Your majesty, haste does not bring success.”

Eyes darkening, Zheng Liu gathers up his chilly air, staring at Gui Wan for a while, the comfortable smile leaving his face.

Being tormented for a half the day, both of Gui Wan’s legs had gone a little numb, watching Zheng Liu and Li gong-gong leave from afar, a few words still drifts towards her within the wind, Li gong-gong sows discord, discrediting her own words. But Gui Wan was not angered, deep inside she was considering, a strategy to get rid of this Li gong-gong. Thinking for a long time, she already has everything planned out[1], standing up to return to the palace.

Originally thinking that this little episode was just a whimsical move of the Emperor’s, and will naturally pass away after going through it, who would have known that all of this is but only the start of her suffering. Up to this point after a few days, the Emperor actually graces the Empress’ Palace Hall, wanting her to accompany them on the same table without exception, not that they did anything in particular, only chatting, enjoying tea, playing the zither, reciting poetry, drinking wine, painting, everything done on the whim, randomly without plan.

Following that, the Emperor got more and more quieter by the day, yet she felt more and more flustered by the day, her heart hung high up, coping with his occasional aesthetic mood, towards his intentions, she became increasingly confused, unable to find the relevance.

“Madam Lou,” A palace maid walks up to the inner chamber, reporting, “The imperial sedan has arrived, may Madam go to the outer courtyard in accompaniment to enjoy the flowers.”

Again? Gui Wan puts aside the book, her face showing a look of resentment, leisurely getting up, she follows the palace maid and heads outside, her heart muttering her complains, what exactly does he want to do now?

With the palace maid she walks out of the hall, at the end of the corridor they run into the Empress, Gui Wan slows down her pace, the Empress that has always been carrying a cosy smile these past few days, held a face of no emotions right now, the moment their eyes met, she diverts her eyes away, lips slightly parts but closes again, pausing with hesitance, but in the end no words comes out of her mouth, her gracefulness tenses up and relaxes again as she flutters past.

Such silent stuffiness hits Gui Wan with deep feelings more so than that of speaking out loud, sounding a lamenting sigh. Walking along the corridors, turning a corner of the corridor, before she had even stepped into the garden, Li gong-gong’s voice already reaches her ears: “Your majesty, the plans of the central academy has come down to nothing……this Lou Che is indeed abominable……” Once half of his words were spoken, he sees the palace maid and Gui Wan’s figures, he immediately shuts his mouth, standing to one side.

Gui Wan gazes over, Zheng Liu sits in the garden, golden robes and embroidered belt, a hand supporting his jaw, pouring for himself as he drinks, looking pleasant and content. A few days of close communication, she is fully aware this person’s sense of joy and anger cannot possibly be detected with common sense, Li gong-gong’s words just now still lingering the ear, her mind tightens up her awareness level, stepping into the garden, smiling, she bows in greeting, “May our Emperor live and reign for ten thousand years.”

Hand half tilting, the cup spilling out a few drops of heavenly wine, Zheng Liu raises his eyes, “Madam needs not be so courteous.”

Hearing that elegant yet lazy tone of speech, she faintly senses his extremely poor mood. Gui Wan regulates her breathing, from the corner of her eyes, she sees Li gong-gong’s cold smile, an appearance of taking pleasure in other people’s misfortunes, this even more confirms her speculations. In fact, since early this morning, she has already received the news from De Yu, Lou Che leaving the Capital has been confirmed, the Emperor’s plans to establish the central academy has abruptly been rejected through a petition from the military governors, one can only imagine the annoyance in his heart right now.

“Madam, come accompany me in drinking a cup.” Raising the jade cup that had already been placed on the table, personally filling up the cup, he beckons Gui Wan over.

There is only one seat by the table, Gui Wan had no choice but to sit down, accepting the cup personally filled by the Son of Heaven, unable to help but to feel somewhat anxious; the jade cup comes in contact with her lips, icy cold, the soft liquor trails down her throat, warmth running into her body, lightly tasting up to there, she places down the cup, praising: “Mellow and not strong, fragrance oozing into the heart, Xi Fu Feng Xiang, indeed lives up to its reputation.”

“Madam has great wine taste, one drink and you can make out the wine flavour.”

Gui Wan secretly found it laughable deep inside, the tribute wine sent into the palace this year, was prepared by the Prime Minister Estate, just that the abundance of Xi Feng wine jars were particularly unique, only because of this did she pay more attention in remembering it, and can also causally speak of it right now.

“This year Yong Zhou paid tribute with seven jars of Xi Feng wines, said it is Xi Fu Feng Xiang, Long Ao Jiu Tian, of unspeakable value.” The corner of Zheng Liu’s lips raises up, exhibiting a feeling of pleasure, half squinting his eyes, those orbs locked onto Gui Wan, “Only today did I find out, amongst the seven jars, two jars have already entered the Prime Minister Estate’s wine cellar.” (Xī Fǔ Fèng Xiáng / 西府凤翔 — Phoenix circling the air above the west estate; Lóng Áo Jiǔ Tiān / 龙翱九天 — Dragon soaring the nine heavens)

“Your majesty is the monarch of yesterday and tomorrow[2], possessing the entire world, why would you care about a mere two jars of wine?” Gui Wan smiles as she answers with ease.

“Seven jars of Xi Feng wine, the Prime Minister Estate owns a share of two jars; I possess the entire world, don’t know whether the Prime Minister Estate also wants to take a piece of the share?” A sharp flash sweeps past his orbs, he stares into Gui Wan’s eyes with gentleness lightly floating on the surface, but is also hidden with unlimited feistiness and biting chills.

The wine that she has drank is like a little ball of fire in her stomach, warming up her entire body, but being stared at by Zheng Liu like that, waves of chills runs through her. Gui Wan raises the wine flask on the table, gently pouring him some wine into his empty cup, seeing the translucent colour of the liquid within the cup, she laughs like the refreshing breeze, one hand holding the cup, one hand supporting the bottom, she slowly delivers it to Zheng Liu, “Your majesty, legend says Yong Zhou is the land the phoenix is born from, phoenix circling the skies of the nine heavens, hundreds of birds entering the court, that is the true Son of Heaven. No matter how many birds there are within the woods, could it be that they can rob the phoenix off its elegance? Your majesty is worrying too much.”

Zheng Liu gaze remains locked onto Gui Wan, observing her expression, that elegant smile fades away, seeming to be thinking over her words, shortly after, a faint smile finally spreads, so pure it cannot possibly provoke mixed thoughts. Extending his hand to accept the cup of wine being delivered from across the table, right when Gui Wan’s hand was about to let go of the cup, he abruptly hooks onto her fine

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจิ้งเหอหลิวยังคงยืนพิงเสาด้วยดวงตาของเขาปิดเปิดหู, กุยวานยังไม่สามารถทำอะไรกับมันแม้ว่าเธอยังคงโทรออกไปเขาจะยังคงไม่สนใจเธอเท่านั้นที่จะนั่งอยู่บนหินอีก ม้านั่งโต๊ะหินที่ยั่งยืนฤดูใบไม้ผลิที่อากาศหนาวเย็นของอากาศขณะที่เธอรอ โชคดีที่มันเป็นช่วงเวลาที่เจริญรุ่งเรืองของดอกไม้ผุดใหม่, ลมแปรงกับใบหน้าของเธอดำเนินกลิ่นหอมจาง ๆ มากของความหวานเพียงแค่นั่งอยู่ที่นี่ใน บริษัท มาเป็นเวลานานพวกเขาใช้เวลาของพวกเขาแต่ละเพลิดเพลินกับความบันเทิงของตัวเอง. ไม่ทราบวิธีการ เวลามากได้ผ่านไปจากระยะไกลสามารถมองเห็นเงาสีม่วงใกล้เมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิดก็คือหลี่ฆ้อง-ฆ้องใบหน้าที่มักจะปรากฏที่น่ารังเกียจมากกับเธอในขณะนี้ว่าเพราะเขาเป็นวิธีการแก้ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเธอกุย . วันจริงรู้สึกยินดี, รางยิ้มขณะที่เธอรอให้เขาเขย่าเบา ๆ ถึงศาลาลี่ฆ้อง-ฆ้องเมื่อเห็นกุยวานนี่ตะลึงเล็กน้อยใบหน้าของเขาไม่ได้มองความสุขและยังปรากฏมีความซับซ้อนน้อย: "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ ... ... พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ ...... "ค่อยๆเปิดตาของเขาเจิ้งเหอหลิวดูเหมือนจะเป็นสุราสูงเปิดปากของเขาในการถาม:" สิ่งที่เป็นเรื่อง "?" พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ, รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการลงโทษรัฐมนตรีว่าการกระทรวงบุคลากรรัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงานเหล่านี้หลายอาวุโส เจ้าหน้าที่กำลังรอที่จะเรียกตัวนอกยูเอสฮอลล์ที่ระบุว่ามีเรื่องเร่งด่วนเพื่อแก้ไข. "" โอ้? "เจิ้งเหอหลิวน่าสนใจเล็ก ๆ น้อย ๆ " สิ่งที่ทำสิ่งเหล่านี้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเก่าต้องการที่จะทำตอนนี้หรือไม่ "ยกหัวของเขาหลี่ฆ้องตา -gong ถูกส่งสัญญาณว่ามีความเป็นปัจจุบันคนนอกจึงทำให้ไม่สะดวกที่จะตอบ แต่ที่จริงเห็นเจิ้งเหอหลิวยิ้มด้วยความตั้งใจที่ซ่อนอยู่ที่แสดงความเห็นชอบของเขาตกใจมากเขาอย่างรวดเร็วสายตามากกว่ากุยวานอีกครั้งก้มศีรษะของเขา " . พวกเขาจะคัดค้านการสร้างพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณของสถาบันการศึกษากลางพิเศษมาที่นี่จะนำส่งคำแนะนำของพวกเขา "ยืนขึ้นเจิ้งเหอหลิวยืดออกเสื้อผ้าของเขาหันหัวของเขาไปด้านข้างเขายิ้มในถาม:" มาดามพูด, ผมควร หรือฉันควรจะได้ไปเห็นพวกเขา? "แต่เดิมคิดว่าเธอได้รับไปในขณะที่พวกเขาพูดคุยเรื่องที่จะได้รู้กันว่าเธอจริงจะถูกสอบสวนโดยเจิ้งเหอหลิวเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวจัดตั้งสถาบันการศึกษานี้ถือเป็นแรงจูงใจของเขาเก็บจักรพรรดิของเขาอำนาจที่เจ้าหน้าที่ระดับสูงของความไม่เต็มใจที่ราชสำนักยังเป็นที่เหมาะสมในการพิจารณาเธอตอบว่า ". รีบพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, คุณไม่นำความสำเร็จ" มืดตาเจิ้งเหอหลิวรวบรวมอากาศที่หนาวเย็นของเขาจ้องมองที่กุยวานในขณะที่ , รอยยิ้มที่สะดวกสบายออกจากใบหน้าของเขา. ถูกทรมานสำหรับครึ่งวันทั้งขากุย Wan ได้หายไปชาเล็ก ๆ น้อย ๆ ดูเจิ้งเหอหลิวและหลี่ลาฆ้อง-ฆ้องจากระยะไกลคำไม่กี่คำยังคงลอยต่อเธอภายในลม Li-ฆ้องฆ้องความขัดแย้งสุกร, ทำให้เสียชื่อเสียงคำพูดของเธอ แต่กุยวานก็ไม่ได้โกรธลึก ๆ ข้างในเธอได้รับการพิจารณาเป็นกลยุทธ์ในการกำจัดแบตเตอรี่ Li-นี้ฆ้องฆ้อง คิดเป็นเวลานานเธอได้ทุกอย่างอยู่แล้ววางแผนออก [1], ลุกขึ้นยืนเพื่อกลับไปยังพระราชวัง. แต่เดิมคิดว่าเหตุการณ์เล็ก ๆ นี้เป็นเพียงการย้ายอย่างกระทันหันของจักรพรรดิและธรรมชาติจะผ่านไปหลังจากนั้นจะผ่านมันที่ จะได้รู้ว่าทั้งหมดนี้เป็น แต่เพียงการเริ่มต้นของความทุกข์ทรมานของเธอ ถึงจุดหลังจากไม่กี่วันนี้จักรพรรดิจริงพระหรรษทานคุณหญิง 'พาเลซฮอลล์ที่ต้องการของเธอที่จะมากับพวกเขาบนโต๊ะเดียวกันโดยไม่มีข้อยกเว้นไม่ว่าพวกเขาทำอะไรโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพียงการสนทนา, เพลิดเพลินกับชาเล่นจะเข้ที่ท่อง บทกวีดื่มไวน์, ภาพวาดทุกสิ่งที่ทำในราชประสงค์ที่สุ่มโดยไม่ต้องวางแผน. ต่อไปนี้ที่จักรพรรดิได้มากขึ้นและเงียบสงบโดยวัน แต่เธอรู้สึกมากขึ้นลนโดยวันที่หัวใจของเธอแขวนสูงขึ้นในการรับมือกับ อารมณ์ความงามของเขาเป็นครั้งคราวที่มีต่อความตั้งใจของเขาเธอก็กลายเป็นความสับสนมากขึ้นไม่สามารถหาความเกี่ยวข้อง. "มาดามลู" แม่บ้านพระราชวังเดินขึ้นไปยังห้องด้านในรายงาน "ซีดานจักรวรรดิได้มาถึงมาดามอาจไปด้านนอก คอร์ทยาร์ดในคลอเพลิดเพลินไปกับดอกไม้. "อีกครั้ง? กุย Wan ทำให้กันหนังสือที่ใบหน้าของเธอแสดงให้เห็นถึงลักษณะของความไม่พอใจที่สบายได้รับการขึ้นเธอดังนี้แม่บ้านพระราชวังและหัวนอกหัวใจของเธอพึมพำเธอบ่นว่าสิ่งที่เขาไม่ต้องการที่จะทำตอนนี้หรือไม่ด้วยนางกำนัลในวังที่เธอเดินออกไปของห้องโถงในตอนท้ายของทางเดินที่พวกเขาใช้เป็นจักรพรรดินี, กุย Wan ช้าลงก้าวของเธอจักรพรรดินีที่ได้รับมักจะแบกรอยยิ้มที่สะดวกสบายเหล่านี้ไม่กี่วันที่ผ่านมาซึ่งจัดขึ้นที่ใบหน้าของอารมณ์ไม่มีในขณะนี้ช่วงเวลาของพวกเขา ตาได้พบกับเธอธารดวงตาของเธอออกไปริมฝีปากส่วนเล็กน้อย แต่ปิดอีกครั้งหยุดกับ hesitance แต่ในที่สุดไม่มีคำพูดที่ออกมาจากปากของเธอนุ่มนวลของเธอกาลขึ้นและผ่อนคลายอีกครั้งขณะที่เธอท้องไส้ที่ผ่านมา. ดังกล่าวโอหังเงียบฮิตกุย Wan กับความรู้สึกลึกมากไปกว่าที่พูดออกมาดัง ๆ ทำให้เกิดเสียงถอนหายใจคร่ำครวญ เดินไปตามทางเดินที่เปลี่ยนมุมของทางเดินก่อนที่เธอได้แม้แต่ก้าวเข้าไปในสวนหลี่ฆ้อง-ฆ้องเสียงแล้วถึงหูของเธอ "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณแผนของสถาบันการศึกษากลางได้ลงมาเพื่ออะไร ...... นี้ลู เจ๊เป็นที่น่ารังเกียจแน่นอน ...... "เมื่อครึ่งหนึ่งของคำพูดของเขาพูดเขาเห็นนางกำนัลในวังและตัวเลขกุยวานของเขาทันทีปิดปากของเขายืนอยู่อีกด้านหนึ่ง. กุย Wan จ้องไปเจิ้งเหอหลิวนั่งอยู่ในสวนเสื้อคลุมสีทอง และเข็มขัดปักมือสนับสนุนขากรรไกรของเขาเทให้กับตัวเองในขณะที่เขาดื่มที่กำลังมองหาที่พักที่ถูกใจและเนื้อหา ไม่กี่วันของการสื่อสารอย่างใกล้ชิดเธอตระหนักความรู้สึกของคนนี้ของความสุขและความโกรธไม่อาจถูกตรวจพบด้วยสามัญสำนึก Li คำฆ้อง-ฆ้องเพียงในขณะนี้ยังคงอ้อยอิ่งหูใจของเธอกระชับขึ้นระดับการรับรู้ของเธอก้าวเข้าไปในสวน รอยยิ้มเธอธนูในอวยพร "ขอให้พระมหากษัตริย์ของเราที่อยู่อาศัยและครอบครองหมื่นปี." มือเอียงครึ่งถ้วยทะลักออกมาไม่กี่หยดของไวน์สวรรค์เจิ้งเหอหลิวยกดวงตาของเขา "มาดามต้องการไม่สุภาพดังนั้น "ได้ยินว่าเสียงยังสง่างามขี้เกียจในการพูดเธอแผ่วเบาอารมณ์ความรู้สึกที่ไม่ดีอย่างมากของเขา กุย Wan ควบคุมการหายใจของเธอจากมุมของดวงตาของเธอเธอเห็น Li-ฆ้องฆ้องของรอยยิ้มเย็นซึ่งเป็นลักษณะของการมีความสุขในความโชคร้ายของคนอื่นนี้มากยิ่งขึ้นยืนยันการคาดเดาของเธอ ในความเป็นจริงตั้งแต่เช้าวันนี้เธอได้รับแล้วข่าวจากเดยูลูเจ๊ออกทุนได้รับการยืนยันแผนการของจักรพรรดิที่จะสร้างสถาบันการศึกษาภาคกลางได้รับการปฏิเสธทันทีผ่านคำร้องจากราชการทหารคนหนึ่งเท่านั้นที่สามารถ จินตนาการความรำคาญในหัวใจของเขาในขณะนี้. "มาดามมากับผมในการดื่มถ้วย." ยกถ้วยหยกที่ได้รับแล้ววางไว้บนโต๊ะส่วนตัวเติมถ้วยเขา beckons กุย Wan มากกว่า. มีเพียงหนึ่ง โดยที่นั่งโต๊ะกุย Wan แต่มีทางเลือกที่จะนั่งลงไม่รับถ้วยที่เต็มไปด้วยโดยส่วนตัวบุตรแห่งสวรรค์ไม่สามารถที่จะช่วย แต่จะรู้สึกค่อนข้างกังวล; ถ้วยหยกมาติดต่อกับริมฝีปากของเธอน้ำแข็งเย็นเส้นทางสุราอ่อนลงลำคอของเธออบอุ่นวิ่งเข้าไปในร่างกายของเธอเบา ๆ ชิมถึงที่นั่นเธอวางลงถ้วยยกย่อง "Mellow และไม่แข็งแรงกลิ่นหอมซึมเข้าไป หัวใจ Xi Fu Feng Xiang แน่นอนชีวิตถึงชื่อเสียงของตน. "" มาดามได้รสชาติไวน์ที่ดีซึ่งเป็นหนึ่งในเครื่องดื่มและคุณสามารถทำออกมารสชาติไวน์. "กุยวานแอบพบว่ามันน่าหัวเราะลึกๆ ข้างในไวน์ส่วยที่ส่งเข้ามา พระราชวังในปีนี้ถูกจัดทำขึ้นโดยนายกรัฐมนตรีอสังหาริมทรัพย์เพียงว่าความอุดมสมบูรณ์ของขวดไวน์จินฮเป็นเอกลักษณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพียงเพราะเหตุนี้เธอไม่ให้ความสำคัญในการจดจำมันและยังสามารถเหตุผลพูดได้ในขณะนี้. "นี่ ปียงโจวจ่ายส่วยกับเจ็ดขวดไวน์จินฮกล่าวว่ามันเป็นจินฟูฮ Xiang ยาวอ่าว Jiu เทียนของมูลค่าเลว. "มุมของริมฝีปากของเจิ้งเหอหลิวยกขึ้นมาแสดงความรู้สึกของความสุขครึ่ง squinting ตาของเขา , ลูกกลมเหล่านั้นถูกขังบนกุยวาน "แต่วันนี้ผมหาในหมู่เจ็ดขวดสองขวดได้ป้อนไว้แล้วห้องเก็บไวน์นายกรัฐมนตรีเอสเตท." (XīFǔ Feng Xiang /西府凤翔- ฟีนิกซ์วงอากาศดังกล่าวข้างต้นทางทิศตะวันตก อสังหาริมทรัพย์; lóngÁoJiǔเทียน /龙翱九天- มังกรทะยานเก้าชั้นฟ้า) "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณคือพระมหากษัตริย์ของเมื่อวานนี้และวันพรุ่งนี้ [2] ครอบครองทั้งโลกทำไมคุณดูแลเกี่ยวกับเพียงสองขวดไวน์?" กุยรอยยิ้มหวาน . ขณะที่เธอตอบด้วยความสะดวก"เซเว่นขวดไวน์จินฮนายกรัฐมนตรีเอสเตทเป็นเจ้าของร่วมกันของทั้งสองขวดหนึ่ง ผมมีโลกทั้งที่ไม่ทราบว่านายกรัฐมนตรีอสังหาริมทรัพย์ยังต้องการที่จะใช้ชิ้นส่วนของหุ้นหรือไม่ "แฟลชคมชัดเรตติ้งที่ผ่านมาลูกกลมเขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของกุยวันที่มีความอ่อนโยนเบา ๆ ลอยอยู่บนพื้นผิว แต่เป็น ซ่อนยังมี feistiness ไม่ จำกัด และกัดหนาวสั่น. ไวน์ที่เธอได้ดื่มเป็นเหมือนลูกเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกิดไฟไหม้ในกระเพาะอาหารของเธอร้อนขึ้นทั้งร่างกายของเธอ แต่ถูกจ้องที่โดยเจิ้งเหอหลิวเช่นเดียวกับที่คลื่นของหนาวไหลผ่านของเธอ กุย Wan ยกขวดไวน์บนโต๊ะเบา ๆ เทเขาไวน์ลงในถ้วยที่ว่างเปล่าของเขาได้เห็นสีโปร่งแสงของของเหลวภายในถ้วยเธอหัวเราะเหมือนสายลมสดชื่นมือข้างหนึ่งถือถ้วยมือข้างหนึ่งที่สนับสนุนด้านล่าง เธอค่อย ๆ ส่งไปยังหลิวเจิ้งเหอ "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณตำนานกล่าวว่ายงโจวเป็นดินแดนฟีนิกซ์จะเกิดจากฟีนิกซ์วงท้องฟ้าเก้าสวรรค์ของนกหลายร้อยเข้าสู่ศาลที่เป็นจริงบุตรของสวรรค์ ไม่ว่ากี่นกมีอยู่ในป่าก็อาจเป็นไปได้ว่าพวกเขาสามารถปล้นฟีนิกซ์ออกสง่างามของมันหรือไม่? พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณเป็นกังวลมากเกินไป. "จ้องมองเจิ้งเหอหลิวยังคงถูกขังอยู่บนกุยวานสังเกตการแสดงออกของเธอรอยยิ้มที่สง่างามจางหายไปดูเหมือนจะคิดมากกว่าคำพูดของเธอหลังจากนั้นไม่นานรอยยิ้มจางๆ ในที่สุดก็กระจายบริสุทธิ์จึงไม่อาจกระตุ้น ความคิดที่หลากหลาย ขยายมือของเขาที่จะรับถ้วยของไวน์ที่ถูกส่งมาจากในตารางขวามือเมื่อวานกุยเป็นเรื่องเกี่ยวกับการปล่อยให้ไปของถ้วยจู่ ๆ เขาก็ตะขอบนดีของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจิ้งหลิวยังคงยืนพิงเสา ตาของเขาปิด เปิดหูหูหนวก , GUI วานยังไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ แม้ว่าเธอยังคงร้องเรียกหาเขา เขาก็ยังไม่สนใจ เธอได้แต่นั่งบนม้าหินโดยหินอีกโต๊ะกลางอากาศหนาวเย็น ขณะที่เธอรอฤดูใบไม้ผลิ . Bell , it กับ flourishing ของ sprung ยังตรง flowers ,ลมพัดกับใบหน้าของเธอมีกลิ่นหอมอ่อนมาก หวาน นั่งอยู่ในบริษัทเป็นเวลานาน พวกเขาใช้เวลาของพวกเขาแต่ละเพลิดเพลินกับความบันเทิงของตัวเอง

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่แล้ว โดยจากที่ไกลๆ จะเห็นเป็นเงาสีม่วงใกล้เมื่อตรวจสอบใกล้ชิด เป็นหลี่กง กง ใบหน้าที่มักจะปรากฏมากน่ารังเกียจของเธอตอนนี้เพราะเขาคือโซลูชันกระอักกระอ่วนของเธอ , GUI วานจริงรู้สึกดีใจ ยิ้มบางๆ เธอรอให้เขาวิ่งถึงศาลา

หลี่กงกงเมื่อเห็น GUI วานที่นี่เป็นเล็กน้อยตะลึง ใบหน้าของเขาก็ดูมีความสุข และก็ปรากฏขึ้นเล็กน้อยที่ซับซ้อน : " ฝ่าบาท . . . ฝ่าบาท . . . . . . . "

ค่อยๆเปิดดวงตาของเขา เจิงหลิวจะปรากฏเป็นวิญญาณสูง เปิดปากถาม :" เกิดอะไรขึ้นเหรอ ? "

" ฝ่าบาทกล่าวโทษ รัฐมนตรีว่าการกระทรวง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน เหล่านี้หลายเจ้าหน้าที่อาวุโสกำลังรอที่จะถูกเรียกนอกยูซู่ ฮอลล์ โดยระบุว่า มีเหตุด่วนที่อยู่ "

" โอ้ ? " เจิ้งหลิวดูไม่ค่อยสนใจอะไรรัฐมนตรีเก่าเหล่านี้ต้องการอะไร ? "

ยกศีรษะของเขาหลี่กงกงตาเป็นสัญญาณว่ามีคนนอก ปัจจุบัน จึงทำให้ไม่สะดวกที่จะตอบ แต่ที่จริงเห็นเจิ้งหลิวยิ้มกับความตั้งใจที่ซ่อนแสดงการอนุมัติของเขายิ่งตกใจ เขาอย่างรวดเร็ว สายตาผ่าน GUI วานอีกครั้งก้มหัว " พวกเขาคัดค้านฝ่าบาทาของโรงเรียนกลางพิเศษมาใส่ข้างหน้า คำแนะนำของพวกเขา . "

ยืน เจิงหลิว straightens เสื้อผ้าของเขา หันหัวของเขาไปอีกข้าง เขายิ้ม ถาม : " มาดาม พูด ฉัน หรือฉันควรไปดูพวกเขา "

คิดว่าเธออาจได้รับออกไปในขณะที่พวกเขาพูดคุยเรื่อง ใครจะไปรู้ว่าเธอจะถูกสอบสวนโดยเจิงหลิวเกี่ยวกับมันเลย