On Saturday morning, Sherlock Holme

On Saturday morning, Sherlock Holmes came with me to Paddington Station.
'This is a dangerous business, Watson,' he said. 'Stay near to Sir Henry. Do not let him walk on the moor alone at night.'
'Don't worry, Holmes,' I said. 'I have brought my army revolver.'
'Good,' said Holmes. 'Write to me every day. Tell me what you see and hear. Tell me all the facts - everything.'
I said goodbye to Sherlock Holmes and met Sir Henry Baskerville and Dr Mortimer at the station. The train journey to Devon took three hours. We looked out of the windows at the green countryside. At last, we reached Dartmoor. Then the countryside changed from green to grey and we saw broken hills of black rock.
We got off the train at the small station in Grimpen Village. A driver was waiting with a carriage and horses to take us to Baskerville Hall. As we rode along the narrow country road, I saw a soldier on a horse. The soldier was carrying a gun and was watching the road.
I spoke to the driver. 'Why is that soldier guarding the road? Is there some trouble?'
'Why is that soldier guarding the road? Is there some trouble?'
'Yes, sir,' the driver replied. 'A prisoner has escaped from Dartmoor Prison. He's a very dangerous man. His name is Selden. He is a dangerous murderer.'
I looked across the empty moor. A cold wind blew and made me shiver. Holmes believed that someone wanted to murder Sir Henry Baskerville. Now, another murderer was out on the moor. I felt that this lonely place was very dangerous. I wanted to go back to London.
There were thick trees all round Baskerville Hall. It looked like a castle. It stood alone on the empty moor.
We stopped outside Baskerville Hall. 'I must leave you here,' said Dr Mortimer. 'I have a lot of work to do. And my wife is waiting for me at home.'
'I hope you will come to dinner very soon,' said Sir Henry.
'I will,' said Dr Mortimer. 'And if you ever need me, send for me at any time - day or night.' Then Dr Mortimer rode away in the carriage.
A man with a thick black beard and a pale face came out of the house. He greeted Sir Henry.
'Welcome to Baskerville Hall, sir. I am Barrymore. I have been a servant here for many years. My wife and I have prepared the house for you. Shall I show you around the house?'
'Yes please, Barrymore,' said Sir Henry. 'This is Dr Watson. He will be my guest for a few days.'
'Very good, sir,' said Barrymore. He took our cases into the house.
I looked carefully at Barrymore. Was he the man with a black beard who had followed Sir Henry in London? I was not sure.
Mr and Mrs Barrymore had looked after the house well.
Everything was in order. But the house was a cold and lonely place. There was trouble here.
That night I wrote a letter to Sherlock Holmes. I told him all that I had seen and heard. While I was writing, I heard a sound - a woman crying. The only woman in the house was Mrs Barrymore. I wondered why she was so unhappy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวันเสาร์เช้า เชอร์ล็อกโฮลมส์มากับผมไปแพดดิงตันสถานี.
'เป็นธุรกิจอันตราย วัตสัน เขากล่าวว่า ' อยู่ใกล้รักเฮนรี่ อย่าปล่อยให้เขาเดินบนมัวร์คนเดียวในเวลากลางคืน '
'ไม่ต้องกังวล โฮลมส์ ผมพูด 'ฉันได้นำกองทัพ revolver ของฉัน'
'ดี กล่าวว่า โฮลมส์ ' เขียนให้ฉันทุกวัน บอกฉันสิ่งที่คุณเห็น และได้ยิน บอกหมดข้อเท็จจริง - ทุกอย่าง "
กล่าวลาเชอร์ล็อกโฮลมส์ และพบเซอร์เฮนรี่ Baskerville และมอร์ทามเมอร์อาร์ Dr ที่สถานี การเดินทางรถไฟไปเดวอนใช้เวลา 3 ชั่วโมง เรามองออกจากหน้าต่างที่ชนบทสีเขียว ในที่สุด เราถึง Dartmoor แล้วชนบทเปลี่ยนจากสีเขียวกับสีเทา และเราเห็นภูเขาแตกของหินดำนั้น
เราได้ออกจากรถไฟที่สถานีขนาดเล็กในหมู่บ้าน Grimpen โปรแกรมควบคุมถูกรอการขนส่งและม้าเราไปหอ Baskerville ขณะที่เราขี่ไปตามถนนแคบประเทศ ผมเห็นทหารบนม้า ทหารถือปืนแบก และมองดูถนน.
ฉันได้พูดกับคนขับ ' ทำไมเป็นทหารที่รักษาอยู่หรือไม่ มีปัญหาบางอย่างหรือไม่ '
' ทำไมเป็นทหารที่รักษาอยู่หรือไม่ มีปัญหาบางอย่างหรือไม่ '
' ใช่ รัก ตอบกลับโปรแกรมควบคุม ' นักโทษได้หลบหนีออกจากคุก Dartmoor เขาเป็นคนอันตรายมาก ชื่อของเขาคือ Selden เขาเป็นฆาตกรอันตราย "
ผมมองข้ามมัวร์ว่าง ลมหนาวได้พัด และทำให้ฉันศิวะ โฮลมส์เชื่อคนอยากฆ่า Sir Henry Baskerville ตอนนี้ ฆาตกรอีกก็ออกมาในแบบมัวร์ รู้สึกว่า โดดเดี่ยวอันตรายมาก อยากจะกลับไปลอนดอน
มีต้นไม้หนาฮอลล์ Baskerville กลมทั้งหมด มันดูเหมือนปราสาท ยืนอยู่คนเดียวบนว่างมัวร์
เราหยุดอยู่นอก Baskerville ฮอลล์ 'ฉันต้องทำให้คุณที่นี่ กล่าวว่า Dr มอร์ทามเมอร์อาร์ ' มีงานทำ และภรรยารอฉันที่บ้าน.'
'ฉันหวังว่า คุณจะมาเย็นเร็ว ๆ กล่าวเซอร์เฮนรี่
'ฉันจะ กล่าวว่า Dr มอร์ทามเมอร์อาร์ ' และ ถ้าคุณต้องการฉัน ส่งให้ฉันตลอดเวลา - ก็ ' แล้ว Dr มอร์ทามเมอร์อาร์กำลังเก็บในรถ
เป็นคนที่ มีเคราสีดำความหนาและหน้าซีดมาออกจากบ้าน เขารับการต้อนรับเซอร์เฮนรี่.
' ยินดีต้อนรับสู่ Baskerville ฮอลล์ ที่รัก ฉัน Barrymore ฉันได้รับข้าราชการที่นี่หลายปี ผมและภรรยาได้เตรียมบ้านสำหรับคุณ ฉันจะแสดงคุณรอบบ้าน?'
'ใช่กรุณา Barrymore กล่าวว่า สมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่รัก ' นี่คือ Dr Watson เขาจะเป็นแขกของฉันกี่วัน '
' ดี รัก กล่าวว่า Barrymore เขาเอากรณีของเราเป็นบ้าน
ฉันมองอย่างรอบคอบ Barrymore เขาเป็นคนที่ มีเคราสีดำที่มี Sir Henry ในลอนดอน ผมไม่แน่ใจว่า
นายและนาง Barrymore ได้แป๊บเดียวดีบ้านจะ
ทุกอย่างถูกสั่งการ แต่บ้านเย็น และโดดเดี่ยว มีปัญหานี่
คืนนั้นผมเขียนจดหมายกับเชอร์ล็อกโฮลมส์ ฉันบอกว่า เขาทั้งหมดที่ฉันได้เห็น และได้ยิน ในขณะที่ผมกำลังเขียน ผมได้ยินเสียง - ผู้หญิงร้องไห้ ผู้หญิงคนเดียวในบ้านถูก Barrymore นาง สงสัยว่า ทำไมเธอจึงไม่มีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเช้าวันเสาร์ Sherlock Holmes มากับฉันไปสถานี Paddington
'นี้เป็นธุรกิจที่อันตรายวัตสัน,' เขากล่าวว่า 'พักใกล้กับเซอร์เฮนรี่ อย่าปล่อยให้เขาเดินบนทุ่งคนเดียวในเวลากลางคืน.
'ไม่ต้องกังวลโฮล์มส์' ผมบอกว่า "ผมได้นำปืนกองทัพของฉัน.
'ดี' โฮล์มส์กล่าวว่า 'เขียนฉันทุกวัน บอกสิ่งที่คุณเห็นและได้ยิน บอกข้อเท็จจริงทั้งหมด. - ทุกอย่าง
ที่ผมกล่าวคำอำลากับเชอร์ล็อกโฮล์มส์และได้พบกับเซอร์เฮนรี่บาสเกอร์วิและดร Mortimer ที่สถานี การเดินทางรถไฟไปเดวอนใช้เวลาสามชั่วโมง เรามองออกไปนอกหน้าต่างที่ชนบทสีเขียว ที่ผ่านมาเราถึงดาร์ตมัวร์ จากนั้นชนบทเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีเทาและที่เราเห็นภูเขาแตกของหินสีดำ
เราได้ลงจากรถไฟที่สถานีเล็ก ๆ ใน Grimpen วิลเลจ คนขับรถรออยู่กับรถและม้าที่จะพาเราไปยังบาสเกอร์วิลล์ ในขณะที่เราขี่ม้าไปตามถนนในชนบทแคบผมเห็นทหารบนหลังม้า ทหารถือปืนและกำลังมองดูถนนที่
ผมได้พูดคุยกับคนขับรถ 'ทำไมทหารที่เฝ้าถนนหรือไม่ จะมีปัญหาบางอย่าง? '
'ทำไมทหารที่เฝ้าถนนหรือไม่ จะมีปัญหาบางอย่าง? '
'ใช่ครับ' คนขับตอบ 'นักโทษได้หลบหนีออกจากเรือนจำดาร์ตมัวร์ เขาเป็นคนที่อันตรายมาก ชื่อของเขาคือเซลเด้น เขาเป็นฆาตกรอันตราย.
ผมมองข้ามทุ่งที่ว่างเปล่า ลมหนาวพัดและทำให้ฉันสั่น โฮล์มส์เชื่อว่าคนที่อยากจะฆ่าเซอร์เฮนรี่บาสเกอร์วิ ตอนนี้ฆาตกรอื่นก็ออกมาอยู่ในทุ่ง ผมรู้สึกว่าสถานที่ที่เหงานี้เป็นอันตรายมาก ผมอยากที่จะกลับไปยังกรุงลอนดอน
มีต้นไม้หนาตลอดทั้งบาสเกอร์วิลล์ได้ มันดูเหมือนปราสาท มันยืนอยู่คนเดียวบนทุ่งว่าง
เราหยุดอยู่นอกบาสเกอร์วิลล์ 'ผมต้องปล่อยให้คุณที่นี่,' ดร Mortimer กล่าวว่า 'ฉันมีจำนวนมากของงานที่จะทำ และภรรยาของฉันกำลังรอสำหรับฉันที่บ้าน.
'ฉันหวังว่าคุณจะมาที่งานเลี้ยงอาหารค่ำในเร็ว ๆ นี้' เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า
"ผมจะดร Mortimer กล่าวว่า 'และถ้าคุณเคยต้องการฉันส่งสำหรับฉันในเวลาใด ๆ - กลางวันหรือกลางคืน. แล้วดร Mortimer ขี่ม้าออกไปในรถ
คนที่มีเคราสีดำหนาและใบหน้าขาวซีดออกมาจากบ้าน เขาได้รับการต้อนรับเซอร์เฮนรี่
'ยินดีต้อนรับสู่บาสเกอร์วิลล์ครับ ผมแบรี่มอร์ ฉันได้รับคนรับใช้ที่นี่เป็นเวลาหลายปี ผมและภรรยาได้เตรียมบ้านสำหรับคุณ ฉันจะแสดงให้คุณรอบบ้าน? '
'ใช่โปรดแบรี่มอร์' เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า นี่คือ Dr Watson เขาจะเป็นแขกของฉันอีกสองสามวัน.
'ดีมากครับ' แบรี่มอร์กล่าวว่า เขาเอากรณีของเราเข้าไปในบ้าน
ผมมองอย่างที่แบรี่มอร์ เขาเป็นคนที่มีเคราสีดำที่ได้ตามมาเซอร์เฮนรี่ในลอนดอนหรือไม่ ผมไม่แน่ใจว่า
นายและนางแบรี่มอร์ได้ดูหลังจากที่บ้านได้เป็นอย่างดี
ทุกอย่างอยู่ในการสั่งซื้อ แต่บ้านเป็นสถานที่ที่เย็นและโดดเดี่ยว มีปัญหาที่นี่เป็น
คืนที่ฉันเขียนจดหมายถึง Sherlock Holmes ผมบอกเขาว่าสิ่งที่ผมได้เห็นและได้ยิน ในขณะที่ผมเขียนผมได้ยินเสียง - ผู้หญิงร้องไห้ ผู้หญิงคนเดียวในบ้านเป็นนางแบรี่มอร์ ฉันสงสัยว่าทำไมเธอไม่มีความสุขมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช้าวันเสาร์ เชอร์ล็อค โฮล์มส์ มากับฉันไปยังสถานีแพดดิงตัน
' เป็นธุรกิจที่อันตราย , วัตสัน , ' ' เขากล่าวว่า อยู่ใกล้กับ เซอร์ เฮนรี่ อย่าให้เขาเดินในทุ่งคนเดียวตอนกลางคืนค่ะ '
' ไม่ต้องห่วง โฮล์มส์ ' ' ผมพูด ผมได้นำปืนกองทัพของฉัน . '
' ดี ' โฮล์มส์’ เขียนถึงฉันทุกวัน บอกสิ่งที่คุณเห็นและได้ยิน บอกข้อเท็จจริงทั้งหมด '
- ทุกอย่างผมบอกลา เชอร์ล็อค โฮล์มส์ และได้พบกับท่าน เฮนรี่ วิล และ ดร. มอร์ติเมอร์ที่สถานี เดวอนรถไฟการเดินทางใช้เวลา 3 ชั่วโมง เราก็มองออกไปนอกหน้าต่างในชนบทสีเขียว ในที่สุด เราก็มาถึง ดาร์ทมัวร์ . แล้วชนบทเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีเทา และเราเห็นภูเขาหินแตกสีดำ
เราได้ออกจากรถไฟที่สถานีเล็ก ๆใน grimpen หมู่บ้านคนขับรถรออยู่ ด้วยรถม้า และม้าพาไปวิล Hall ในฐานะที่เราขี่ไปตามถนนประเทศแคบ ผมเห็นทหารบนหลังม้า ทหารถือปืน และมองถนน .
ฉันพูดกับคนขับ . . . ทำไมทหารเฝ้าถนน มีปัญหาบางอย่าง ?
' ทำไมทหารเฝ้าถนน มีปัญหาบางอย่าง ?
' ครับ " คนขับรถตอบ' นักโทษหนีจากคุก ดาร์ทมัวร์ . เขาเป็นคนที่อันตรายมาก ชื่อของเขาคือที่ตั้ง . เขาเป็นฆาตกรอันตราย '
ผมมองข้ามทุ่งว่างเปล่า สายลมหนาวพัดผ่าน ฉันตัวสั่น โฮล์ม เชื่อว่าคนที่ต้องการฆ่าท่านเฮนรี่วิล . ตอนนี้ฆาตกรอีกคนก็มาจากบึง ผมรู้สึกว่าสถานที่ที่โดดเดี่ยวนี้มันอันตรายมาก ฉันอยากจะกลับไปลอนดอน
มีต้นไม้หนารอบวิล Hall มันเหมือนปราสาท มันยืนอยู่คนเดียวในทุ่งว่างเปล่า .
เราหยุดนอกห้องโถงวิล . ฉันต้องทิ้งคุณไว้ที่นี่ ' ' ดร. มอร์ติเมอร์ ฉันมีงานมากมายที่ต้องทำ และภรรยาของฉันกำลังรอฉันอยู่ที่บ้านค่ะ '
' ฉันหวังว่าคุณจะมาทานอาหารเย็นในเร็วๆนี้ ' เซอร์เฮนรี .
' จะ ' ' ดร. มอร์ติเมอร์ และถ้าคุณต้องการฉันส่งมาให้ฉันในเวลาใด ๆ -- วันหรือคืน แล้ว ดร. มอร์ติเมอร์ ขี่ออกไปในรถม้า
ผู้ชายที่มีเคราสีดำหนาและใบหน้าซีดออกมาจากบ้าน เขาทักทายท่านเฮนรี่ .
' ยินดีต้อนรับสู่ห้องโถงวิลครับ ผม แบร์รีมอร์ . ฉันเป็นคนรับใช้ที่นี่มาหลายปี ผมและภรรยาได้เตรียมบ้านสำหรับคุณ ผมจะแสดงให้คุณรอบบ้าน ?
' ครับได้โปรด แบร์รีมอร์ ' เซอร์เฮนรี' นี่ ดร. วัตสัน เขาจะเป็นแขกของฉันไม่กี่วัน '
' ดีมาก ' แบร์รีมอร์ . เขาเอาคดีของเราเข้าไปในบ้าน
ผมมองอย่างรอบคอบที่ Barrymore . เขาเป็นผู้ชายที่มีเคราดำ ที่ได้ตาม เซอร์ เฮนรี่ ในลอนดอน ผมไม่แน่ใจว่า คุณและคุณนาย Barrymore มี
ดูแลบ้านอย่างดี
ทุกอย่างในการสั่งซื้อ แต่บ้านเป็นสถานที่ที่เย็นและโดดเดี่ยว มีปัญหา
ที่นี่เลยคืนนั้น ฉันเขียนจดหมายถึง เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ฉันบอกเขาว่า สิ่งที่ผมได้เห็นและได้ยิน ในขณะที่ผมเขียน ผมได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ ผู้หญิงคนเดียวในบ้านคือ คุณนาย แบร์รีมอร์ . ฉันสงสัยว่าทำไมเธอถึงไม่มีความสุข