3.5.2. Lipid digestion and formatio

3.5.2. Lipid digestion and formation of bile salts

The biological activities of taurine in the formation of bile salts, which are essential for the intestinal digestion and absorption of lipids, are well-documented (Bouckenooghe et al., 2006 and Huxtable, 1992). The term “bile salt” combines the conjugated bile acids and bile alcohols, which are both derived from cholesterol through complex pathways (Norlin and Wikvall, 2007 and Russell, 2003). This origin results in an initial hydrophobicity; the amphipathic property necessary for miscellar solubilization of dietary lipids is acquired via the conjugation of the salt by esterification with sulfate for bile alcohols, or by N-acylamidation with glycine, taurine, or a taurine analogue for bile acids. As small molecules, bile salts present the highest known chemical structure diversity in vertebrates, and the composition of bile is species-specific. With over 30,000 known fish species, the composition of fish bile illustrates this diversity (Hofmann et al., 2010). Nevertheless, in teleost virtually all described bile acids conjugations occur with taurine, and most species of aquaculture interest only secrete C24 bile acids cholic acid and chenodeoxycholic acid. Noteworthy exceptions include fishes such as sturgeons and paddlefish, where proportions of C27 bile alcohol are found, and cyprinids where 5α-cyprinol sulfate is the main bile salt (Hofmann et al., 2010). Also, bile acids of gilthead sea bream Sparus aurata and red sea bream P. major may conjugate with D-cysteinolic acid, which is structurally similar to taurine and thought to originate from the diet ( Goto et al., 1996 and Une et al., 1991). Once conjugated, the hydrophilic moiety prevents passive re-absorption by the enterocytes; rather, most conjugated salts are actively absorbed in the distal intestine, thus maintaining adequate concentrations in most of the intestine. After re-absorption bile salts are routed to the liver where they will be recycled to the gallbladder – a process termed enterohepatic circulation. During their transit in the intestine, bile salts may undergo some modifications by the intestinal microbiota (Hofmann et al., 2010). The diversity of possible modifications, whose functional significance remains unclear, is beyond the scope of this review. However, both bile acids and alcohols may be deconjugated by intestinal bacteria, and while bile acids can be passively re-absorbed in this form, bile alcohols cannot. Thus, excessive deconjugation can impair lipid digestion, and presumably result in significant loss of cholesterol in species where bile alcohols constitute a significant proportion of bile salts. Empirical evidence shows that taurine supplementation increases bile salt content in several teleost species ( Kim et al., 2007 and Kim et al., 2014), although it appears to be independent from dietary lipid levels (Kim et al., 2008). Dietary protein source (fishmeal, conventional soybean meal, or processed soybean meals), however, affects the amount of bile in the chyme (Nguyen et al., 2011) as well as the composition of bile, as demonstrated with rainbow trout by Murashita et al. (2013) where the ratio of taurocholic acid to taurochenodeoxycholic acid varied from 0.89 to 11.90. The practical significance of the latter result remains to be elucidated, perhaps in light of recent findings of other properties of bile salts such as signaling, osmosensing, or hormonal actions ( Hylemon et al., 2009, Keely et al., 2007 and Lefebvre et al., 2009). Yamamoto et al. (2007) noted that rainbow trout benefits from 1.5% bile salt supplementation in a fishmeal-free, soy- and corn-based diet: growth, lipid digestibility, and distal intestine morphology were improved. However, in species more sensitive to taurine deficiency such as P. major, taurocholic acid supplementation was insufficient to fully recover growth and bile salt content while taurine supplementation did ( Matsunari et al., 2008b). This indicates that taurine supplementation does benefit lipid digestibility but its benefits are multifaceted and expand beyond this single function.

It should also be noted that the majority of taurine studies in fish have been conducted using soy-based diets (e.g., soy protein concentrate, soybean meal). Soy products are known to reduce lipid absorption and cholesterolemia in mammals (Anderson and Bush, 2011 and El Khoury and Anderson, 2013) as well as in fish (Kortner et al., 2013). Because Kortner et al. (2013) worked with Atlantic salmon Salmo salar, the enteritis developed by soy-fed fish likely explains the observation. However, hypocholesterolemia was also observed in S. quinqueradiata fed soy proteins ( Nguyen et al., 2011) although soy does not cause enteritis in this species. Certain protein hydrolysates have been shown to effectively bind bile salts at their hydrophobic core or anionic acid group (Howard and Udenigwe, 2013). Consequently, the bound bile salts are not available for lipid

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.5.2 ไขมันย่อยอาหารและการก่อตัวของเกลือน้ำดีThe biological activities of taurine in the formation of bile salts, which are essential for the intestinal digestion and absorption of lipids, are well-documented (Bouckenooghe et al., 2006 and Huxtable, 1992). The term “bile salt” combines the conjugated bile acids and bile alcohols, which are both derived from cholesterol through complex pathways (Norlin and Wikvall, 2007 and Russell, 2003). This origin results in an initial hydrophobicity; the amphipathic property necessary for miscellar solubilization of dietary lipids is acquired via the conjugation of the salt by esterification with sulfate for bile alcohols, or by N-acylamidation with glycine, taurine, or a taurine analogue for bile acids. As small molecules, bile salts present the highest known chemical structure diversity in vertebrates, and the composition of bile is species-specific. With over 30,000 known fish species, the composition of fish bile illustrates this diversity (Hofmann et al., 2010). Nevertheless, in teleost virtually all described bile acids conjugations occur with taurine, and most species of aquaculture interest only secrete C24 bile acids cholic acid and chenodeoxycholic acid. Noteworthy exceptions include fishes such as sturgeons and paddlefish, where proportions of C27 bile alcohol are found, and cyprinids where 5α-cyprinol sulfate is the main bile salt (Hofmann et al., 2010). Also, bile acids of gilthead sea bream Sparus aurata and red sea bream P. major may conjugate with D-cysteinolic acid, which is structurally similar to taurine and thought to originate from the diet ( Goto et al., 1996 and Une et al., 1991). Once conjugated, the hydrophilic moiety prevents passive re-absorption by the enterocytes; rather, most conjugated salts are actively absorbed in the distal intestine, thus maintaining adequate concentrations in most of the intestine. After re-absorption bile salts are routed to the liver where they will be recycled to the gallbladder – a process termed enterohepatic circulation. During their transit in the intestine, bile salts may undergo some modifications by the intestinal microbiota (Hofmann et al., 2010). The diversity of possible modifications, whose functional significance remains unclear, is beyond the scope of this review. However, both bile acids and alcohols may be deconjugated by intestinal bacteria, and while bile acids can be passively re-absorbed in this form, bile alcohols cannot. Thus, excessive deconjugation can impair lipid digestion, and presumably result in significant loss of cholesterol in species where bile alcohols constitute a significant proportion of bile salts. Empirical evidence shows that taurine supplementation increases bile salt content in several teleost species ( Kim et al., 2007 and Kim et al., 2014), although it appears to be independent from dietary lipid levels (Kim et al., 2008). Dietary protein source (fishmeal, conventional soybean meal, or processed soybean meals), however, affects the amount of bile in the chyme (Nguyen et al., 2011) as well as the composition of bile, as demonstrated with rainbow trout by Murashita et al. (2013) where the ratio of taurocholic acid to taurochenodeoxycholic acid varied from 0.89 to 11.90. The practical significance of the latter result remains to be elucidated, perhaps in light of recent findings of other properties of bile salts such as signaling, osmosensing, or hormonal actions ( Hylemon et al., 2009, Keely et al., 2007 and Lefebvre et al., 2009). Yamamoto et al. (2007) noted that rainbow trout benefits from 1.5% bile salt supplementation in a fishmeal-free, soy- and corn-based diet: growth, lipid digestibility, and distal intestine morphology were improved. However, in species more sensitive to taurine deficiency such as P. major, taurocholic acid supplementation was insufficient to fully recover growth and bile salt content while taurine supplementation did ( Matsunari et al., 2008b). This indicates that taurine supplementation does benefit lipid digestibility but its benefits are multifaceted and expand beyond this single function.มันควรจะสังเกตต่อว่า ส่วนใหญ่ศึกษา taurine ในปลาเป็นผู้ดำเนินการโดยใช้อาหารจากถั่วเหลือง (เช่น เข้มข้นโปรตีนถั่วเหลือง กากถั่วเหลือง) ผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองเป็นที่รู้จักกันเพื่อลดการดูดซึมไขมันและ cholesterolemia ในการเลี้ยงลูกด้วยนม (แอนเดอร์สัน และ 2011 พุ่มไม้ และเอลคูรี่ และแอนเดอร์ สัน 2013) รวม ทั้ง ในปลา (Kortner et al. 2013) เนื่องจาก Kortner et al. (2013) ทำงานกับแอตแลนติกแซลมอน Salmo ซาลาร์ enteritis โดยถั่วเหลืองเลี้ยงปลาอาจอธิบายการสังเกต อย่างไรก็ตาม hypocholesterolemia ถูกยังสังเกตใน S. quinqueradiata อาหารโปรตีนถั่วเหลือง (เหงียน et al. 2011) แม้ว่าถั่วเหลืองทำให้ enteritis ในสายพันธุ์นี้ Hydrolysates โปรตีนบางอย่างได้รับการแสดงการผูกเกลือน้ำดีที่ฝ่ามือหลักหรือกลุ่มกรด anionic (Howard และ Udenigwe, 2013) ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ดังนั้น เกลือน้ำดีถูกผูกไว้ไม่ให้ไขมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.5.2 การย่อยอาหารไขมันและการก่อตัวของเกลือน้ำดีกิจกรรมทางชีวภาพของทอรีนในรูปแบบของเกลือน้ำดีซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการย่อยอาหารลำไส้และการดูดซึมของไขมันที่เป็นเอกสารที่ดีพอ (Bouckenooghe, et al., 2006 และ Huxtable, 1992) คำว่า "น้ำดีเกลือ" รวมผันกรดน้ำดีน้ำดีและแอลกอฮอล์ซึ่งมีทั้งที่ได้มาจากคอเลสเตอรอลผ่านทางเดินที่ซับซ้อน (Norlin และ Wikvall 2007 และรัสเซล, 2003) นี้ส่งผลให้แหล่งกำเนิดใน hydrophobicity เริ่มต้น; คุณสมบัติที่จำเป็นสำหรับการ amphipathic ละลาย Miscellar ของไขมันในอาหารจะได้รับผ่านการเชื่อมต่อกันของเกลือโดย esterification กับซัลเฟตสำหรับแอลกอฮอล์น้ำดีหรือโดย N-acylamidation กับ glycine, ทอรีนหรืออะนาล็อกทอรีนกรดน้ำดี โมเลกุลขนาดเล็ก, เกลือน้ำดีนำเสนอสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันมากที่สุดสารเคมีที่มีความหลากหลายในโครงสร้างกระดูกสันหลังและองค์ประกอบของน้ำดีเป็นสายพันธุ์ที่เฉพาะเจาะจง ที่มีมากกว่า 30,000 ชนิดที่รู้จักกันปลาองค์ประกอบของน้ำดีปลาแสดงให้เห็นถึงความหลากหลายนี้ (Hofmann et al., 2010) อย่างไรก็ตามใน teleost แทบทั้งหมดที่อธิบายกรดน้ำดีผันเกิดขึ้นกับทอรีนและสายพันธุ์มากที่สุดของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่น่าสนใจเท่านั้นหลั่งกรดน้ำดี C24 กรดโคลิกและกรด chenodeoxycholic ข้อยกเว้นที่สำคัญ ได้แก่ ปลาเช่น sturgeons และ paddlefish ที่สัดส่วนของ C27 เครื่องดื่มแอลกอฮอล์น้ำดีจะพบและ cyprinids ที่5α-cyprinol ซัลเฟตเกลือน้ำดีหลัก (Hofmann et al., 2010) นอกจากนี้กรดน้ำดีของท้องทะเล gilthead ทรายแดง aurata Sparus และท้องทะเลสีแดงหูแดงพีที่สำคัญอาจผันกับกรด D-cysteinolic ซึ่งเป็นโครงสร้างคล้ายกับทอรีนและคิดว่าจะเกิดจากการรับประทานอาหาร (Goto et al., ปี 1996 และกระจัดกระจาย et al, , 1991) เมื่อผันครึ่ง hydrophilic ป้องกันไม่ให้เรื่อย ๆ เรื่องการดูดซึมโดย enterocytes นั้น ค่อนข้างเกลือผันมากที่สุดจะถูกดูดซึมอย่างแข็งขันในลำไส้ส่วนปลายดังนั้นการรักษาความเข้มข้นเพียงพอในส่วนของลำไส้ หลังจากเกลือน้ำดีเรื่องการดูดซึมจะถูกส่งไปที่ตับที่พวกเขาจะนำมารีไซเคิลเพื่อถุงน้ำดี - กระบวนการที่เรียกว่าการไหลเวียน enterohepatic ในระหว่างการขนส่งของพวกเขาในลำไส้, เกลือน้ำดีอาจได้รับการปรับเปลี่ยนบางอย่างโดย microbiota ลำไส้ (Hofmann et al., 2010) ความหลากหลายของการปรับเปลี่ยนเป็นไปได้ที่มีความสำคัญยังคงไม่ชัดเจนทำงานอยู่นอกเหนือขอบเขตการตรวจสอบนี้ อย่างไรก็ตามทั้งกรดน้ำดีและแอลกอฮอล์อาจจะ deconjugated โดยแบคทีเรียในลำไส้และในขณะที่กรดน้ำดีสามารถอดทนอีกครั้งดูดซึมในรูปแบบนี้แอลกอฮอล์น้ำดีไม่สามารถ ดังนั้น deconjugation มากเกินไปอาจทำให้เสียการย่อยอาหารไขมันและคงจะส่งผลในการสูญเสียที่สำคัญของคอเลสเตอรอลในสายพันธุ์ที่แอลกอฮอล์น้ำดีถือว่าเป็นสัดส่วนที่มีนัยสำคัญของเกลือน้ำดี หลักฐานเชิงประจักษ์แสดงให้เห็นว่าการเสริมทอรีนเพิ่มปริมาณเกลือน้ำดีในสายพันธุ์ teleost หลายคน (Kim et al., 2007 และคิม et al., 2014) แม้ว่ามันจะดูเหมือนจะเป็นอิสระจากระดับไขมันในอาหาร (Kim et al., 2008) แหล่งโปรตีนอาหาร (ปลาป่นกากถั่วเหลืองธรรมดาหรืออาหารถั่วเหลืองประมวลผล) แต่ส่งผลกระทบต่อปริมาณของน้ำดีใน chyme นี้ (เหงียน et al., 2011) เช่นเดียวกับองค์ประกอบของน้ำดีที่แสดงให้เห็นกับเรนโบว์เทราท์โดย Murashita et อัล (2013) ที่อัตราส่วนของกรด taurocholic เพื่อ taurochenodeoxycholic กรดที่แตกต่างกัน 0.89-11.90 อย่างมีนัยสำคัญในทางปฏิบัติของผลหลังยังคงที่จะอธิบายอาจจะในแง่ของผลการวิจัยล่าสุดของคุณสมบัติอื่น ๆ ของเกลือน้ำดีเช่นสัญญาณ osmosensing หรือการกระทำของฮอร์โมน (Hylemon et al., 2009 คีลี่ย์ et al., ปี 2007 และบวรีเอต al., 2009) ยามาโมโตะ, et al (2007) ตั้งข้อสังเกตว่าผลประโยชน์เรนโบว์เทราท์จากการเสริม 1.5% เกลือน้ำดีในอาหารปลาป่นฟรี soy- และข้าวโพดตาม: การเจริญเติบโตไขมันย่อยและสัณฐานวิทยาของลำไส้ส่วนปลายได้รับการปรับปรุง อย่างไรก็ตามในสายพันธุ์ที่มีความไวต่อการขาดทอรีนเช่นพีที่สำคัญเสริมกรด taurocholic ก็ไม่เพียงพอที่จะฟื้นตัวอย่างเต็มที่ปริมาณเกลือเจริญเติบโตและน้ำดีในขณะที่การเสริมทอรีนได้ (Matsunari et al., 2008b) นี้แสดงให้เห็นว่าการเสริมทอรีนไม่ได้รับประโยชน์การย่อยไขมัน แต่ผลประโยชน์ที่มีหลายแง่มุมและขยายเกินฟังก์ชั่นครั้งนี้ครั้งเดียว. มันก็ควรจะตั้งข้อสังเกตว่าส่วนใหญ่ของการศึกษาทอรีนในปลาที่ได้รับการดำเนินการโดยใช้อาหารที่ทำจากถั่วเหลือง (เช่นโปรตีนจากถั่วเหลืองเข้มข้นถั่วเหลือง อาหาร) ผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองเป็นที่รู้จักกันเพื่อลดการดูดซึมไขมันและ cholesterolemia ในสัตว์ (แอนเดอบุช 2011 และเอล Khoury และ Anderson, 2013) เช่นเดียวกับในปลา (Kortner et al., 2013) เพราะ Kortner et al, (2013) ทำงานร่วมกับมหาสมุทรแอตแลนติกแซลมอน Salar Salmo ลำไส้ที่พัฒนาโดยปลาที่เลี้ยงถั่วเหลืองมีแนวโน้มที่จะอธิบายการสังเกต อย่างไรก็ตาม hypocholesterolemia ยังพบว่าในเอส quinqueradiata เลี้ยงโปรตีนเกษตร (เหงียน et al. 2011) แม้ว่าถั่วเหลืองไม่ก่อให้เกิดภาวะลำไส้อักเสบในสายพันธุ์นี้ และโปรตีนบางอย่างได้รับการแสดงที่จะมีประสิทธิภาพผูกเกลือน้ำดีที่เป็นแกนหลักของพวกเขาไม่ชอบน้ำหรือกลุ่มกรดประจุลบ (ฮาวเวิร์ดและ Udenigwe, 2013) ดังนั้นเกลือน้ำดีที่ถูกผูกไว้ไม่สามารถใช้ได้สำหรับไขมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.5.2 . การย่อยไขมันและการเกิดเกลือน้ำดีกิจกรรมทางชีวภาพของ taurine ในรูปแบบของเกลือน้ำดี ซึ่งจำเป็นสำหรับการย่อยอาหารและการดูดซึมของไขมันในลำไส้ มีข้อมูล ( bouckenooghe et al . , 2006   และฮักส์เทเบิล , 1992 ) คำว่า " เกลือน้ำดี " รวมและน้ำดี กรด และแอลกอฮอล์ น้ำดี ซึ่งมีทั้งมาจากคอเลสเตอรอลผ่านทางเดินที่ซับซ้อน ( norlin และ wikvall 2550   และรัสเซล , 2003 ) ต้นนี้ผลลัพธ์ในบรรจุภัณฑ์เริ่มต้น ; แอมฟิพาติกคุณสมบัติที่จำเป็นสำหรับการสกัด miscellar ของอาหารไขมันที่ได้มาผ่านการรวมกันของเกลือโดยปฏิกิริยากับแอลกอฮอล์ซัลเฟตสำหรับน้ำดี หรือ n-acylamidation กับไกลซีน , Taurine , หรือ Taurine อนาล็อกสำหรับกรดน้ำดี เป็นโมเลกุลขนาดเล็ก เกลือน้ำดีปัจจุบันสูงสุดทราบโครงสร้างทางเคมีของสัตว์มีกระดูกสันหลังและส่วนประกอบของน้ำดีเป็นเผ่าพันธุ์ - เฉพาะ . ที่มีมากกว่า 30 , 000 ชนิดที่รู้จักปลา ส่วนประกอบของน้ำดี ปลา แสดงให้เห็นถึงความหลากหลายนี้ ( ฮอฟมานน์ et al . , 2010 ) อย่างไรก็ตาม ใน teleost แทบทั้งหมดที่อธิบายน้ำดีกรด conjugations เกิดขึ้นกับ Taurine , และชนิดมากที่สุดของความสนใจเฉพาะการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำหลั่ง C24 กรดน้ำดีกรดโคลิก และแบบดิจิทัล . ข้อยกเว้นที่น่าสังเกต ได้แก่ ปลา เช่น ปลาขนาดใหญ่จำพวก Acipenseridae ปลาฉลามปากเป็ดและที่สัดส่วนของ c27 น้ำดีแอลกอฮอล์ที่พบ และ cyprinids ที่ 5 แอลฟา cyprinol ซัลเฟต เป็นเกลือของน้ำดีหลัก ( ฮอฟมานน์ et al . , 2010 ) นอกจากนี้กรดน้ำดีของ gilthead ปลาตะเพียนแดง sparus aurata ปลาตะเพียนหน้าหลักอาจจะคู่กับ d-cysteinolic กรด ซึ่งมีโครงสร้างคล้ายกับไม่คิดว่ามาจากอาหาร ( Goto et al . , 1996 และ   une et al . , 1991 ) เมื่อ conjugated , มีค่าการดูดซึมน้ำป้องกันอีกเรื่อยๆ โดย enterocytes ; ค่อนข้างมากและเกลืออย่างดูดซึมในลำไส้ส่วนปลาย ดังนั้นการรักษาที่เพียงพอและในส่วนของไส้ หลัง re การดูดซึมน้ำดีเกลือจะถูกกับตับซึ่งจะใช้แล้วเพื่อป้องกัน–กระบวนการเรียกว่า Enterohepatic ยอดขาย . ในระหว่างการขนส่งของเกลือน้ำดีในลำไส้ อาจมีการปรับเปลี่ยนบางโดยไมโครไบโ ้าในลำไส้ ( ฮอฟมานน์ et al . , 2010 ) ความหลากหลายของการปรับเปลี่ยนที่เป็นไปได้ที่มีหน้าที่ความสำคัญยังคงไม่ชัดเจน อยู่นอกเหนือขอบเขตของบทความนี้ . อย่างไรก็ตาม ทั้งน้ำดี กรดและแอลกอฮอล์อาจจะไม่รวมตัวกัน โดยแบคทีเรียในลำไส้ และในขณะที่กรดน้ำดีสามารถอดทนจะดูดซึมในรูปแบบนี้ น้ำดี แอลกอฮอล์ไม่ได้ ดังนั้น deconjugation มากเกินไปสามารถบั่นทอนประสิทธิภาพการย่อยไขมัน และน่าจะส่งผลในการสูญเสียที่สำคัญของคอเลสเตอรอลในน้ำดีเป็นแอลกอฮอล์ชนิดที่ส่วนใหญ่ของเกลือน้ำดี หลักฐานเชิงประจักษ์แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มปริมาณเกลือในน้ำดีนชนิด teleost หลาย ( Kim et al . , 2007   และ Kim et al . , 2014 ) แม้ว่าจะปรากฏขึ้นที่จะเป็นอิสระจากระดับไขมันใยอาหาร ( Kim et al . , 2008 ) แหล่งที่มาของโปรตีนในอาหาร ( ปลาป่นธรรมดากากถั่วเหลืองหรือถั่วเหลืองแปรรูปอาหาร ) แต่มีผลต่อปริมาณของน้ำดีในประเทศนครรัฐวาติกัน ( Nguyen et al . , 2011 ) เป็นส่วนประกอบของน้ำดี ดังที่แสดงกับปลาเรนโบว์เทราท์ โดย murashita et al . ( 2013 ) ที่อัตราส่วนของกรดกรด taurocholic taurochenodeoxycholic เท่ากับ 0.89 ถึง 11.90 . ความสำคัญประโยชน์ของผลลัพธ์หลังยังคงต้องทำการ บางทีในแง่ของการค้นพบล่าสุดของอื่น ๆ คุณสมบัติของเกลือน้ำดี เช่น สัญญาณ osmosensing หรือการกระทำของฮอร์โมน ( hylemon et al . , 2009 , คีลี่ et al . , 2007   และเลอเฟบร์ et al . , 2009 ) ยามาโมโตะ et al . ( 2550 ) กล่าวไว้ว่า ปลาเรนโบว์เทราท์ได้รับประโยชน์จาก 1.5% เกลือน้ำดีในปลาป่นเสริมฟรี , ถั่วเหลืองและอาหารจากข้าวโพด : การเจริญเติบโตในการย่อยได้ และส่วนปลายของลำไส้ดีขึ้น อย่างไรก็ตาม ในสายพันธุ์ที่ไวต่อไม่ขาด เช่น หน้า หลัก taurocholic กรดเสริมคือไม่เพียงพอที่จะฟื้นตัวเต็มที่การเจริญเติบโตและปริมาณเกลือน้ำดีในขณะที่ไม่เสริมได้ ( matsunari et al . , 2008b ) นี้บ่งชี้ว่า ไม่เสริมไม่ได้ประโยชน์ แต่ประโยชน์ของไขมันเป็น multifaceted และขยายฟังก์ชันเดียวนี้ก็ควรที่จะตั้งข้อสังเกตว่าส่วนใหญ่ของ taurine ในการศึกษาปลาได้ดำเนินการโดยใช้ ถั่วเหลือง อาหารหลัก ( เช่น ถั่วเหลือง โปรตีน ถั่วเหลือง ) ผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองเป็นที่รู้จักกันเพื่อลดการดูดซึมไขมัน และ cholesterolemia ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ( Anderson และพุ่มไม้ , 2011 อะไรรึเปล่า เอลและเคารี่ แอนเดอร์สัน , 2013 ) รวมทั้งในปลา ( kortner et al . , 2013 ) เพราะ kortner et al . ( 1 ) ทำงานกับปลาแซลมอนแอตแลนติกซาลโมซาลาร์ , ลำไส้อักเสบที่พัฒนาโดยถั่วเหลืองเลี้ยงปลาอาจอธิบายการสังเกต อย่างไรก็ตาม hypocholesterolemia เป็นยังพบใน S . quinqueradiata ให้อาหารโปรตีนถั่วเหลือง ( Nguyen et al . , 2011 ) ถึงแม้ว่าถั่วเหลืองไม่ทำให้เกิดลำไส้อักเสบชนิดนี้ . ของโปรตีนบางอย่างได้รับการแสดงที่จะมีประสิทธิภาพผูกเกลือน้ำดีที่หลัก ) หรือกลุ่มกรด ประจุลบ ( โฮเวิร์ดและ udenigwe 2013 ) จากนั้น ผูกน้ำดีเกลือไม่สามารถใช้ได้ .