Digester Performance and Chemical P

Digester Performance and Chemical Parameters
The chemical parameters used to provide an indication of
digester stability and methanogen activity include VFA concentrations,
pH, alkalinity, gas production rate, methane
content of biogas, specific gas production, TS and VS destruction,
and fiber (cellulose, hemicellulose, lignin) removal.
A derived parameter, a, was also used to predict
changes in the relationship between buffering capacity and
VFA concentration; a is the ratio of the VFA concentration
(estimated by the difference in the bicarbonate alkalinity
and the total alkalinity) to the bicarbonate alkalinity (Poggi–
Varaldo and Oleszkiewicz, 1992). For anaerobic codigestion
of OFMSW and sewage sludge, Poggi–Varaldo and
Oleszkiewicz (1992) determined that an a value of 1.0 corresponds
to the threshold of stability. An increase in the a
value precedes a pH decrease, making it possible to predict
an imbalance before the VFA concentrations or pH reveal
the instability and, consequently, to prevent digester upset.
In the event of instability, McCarty (1964) recommends
adding NaHCO3 to maintain the pH near neutrality, decreasing
the rate of feeding, or both. On the other hand, Hobson
and Wheatley (1993) discourage the practice of adding
chemicals to restore the pH and suggest simply reducing the
feed rate. We followed the method of pH control proposed
by McCarty. The amount of Na+ added was monitored to
prevent Na+ toxicity that starts at approximately 3500 mg/L
(Parkin and Owen, 1986).
Figure 1 presents the important performance parameters
for the mesophilic and thermophilic digesters. In the mesophilic
digester, the gas production rate was low, while the
percentage of methane in the biogas was high (58%) on day
1 (Fig. 1E). The methane content of the biogas then gradually
decreased and remained low until day 14 (17–28%).
The gas production rate also remained low. In the thermophilic
digester, the methane content of the biogas was very
low on day 1 (2%), but increased dramatically during the
first 7 days of operation to 57% methane on day 7 (Fig. 1F).
The concentrations of VFA increased in both digesters
during the first 3 days of operation (Fig. 1A,B), indicating
that hydrolytic and fermentative bacteria were active. Acetate
and propionate levels increased significantly in the
mesophilic digester, while the bulk of the VFA increase in
the thermophilic digester was due to acetate and butyrate
increases. As a result of the initial VFA accumulation, the
pH dropped and the a value became greater than the threshold
value of 1.0 (Fig. 1C,D). On day 3, 6 g of NaHCO3 were
added to both digesters to restore the pH and provide buffering
capacity. This strategy worked well for the thermophilic
digester: the pH remained above 7.0 for the rest of the
experiment, the a value dropped below 1.0 on day 11, the
concentration of VFA decreased, the methane content of the
biogas continued to rise, and the gas production rate increased.
The maximum measured acetate concentration was
1620 mg/L on day 4, after which its concentration gradually
decreased. Butyrate concentrations remained relatively high
until day 9 but then decreased. Propionate gradually accumulated,
while valerate, isovalerate, and isobutyrate remained
at low concentrations for the entire period. Following
the initial start-up period, the thermophilic digester
achieved a relatively stable performance after approximately
day 19.
In contrast, the mesophilic digester exhibited poor performance
during start-up. Despite recovery of the pH and a
values on day 4 after the addition of NaHCO3, the pH
dropped to 6.2 and the a value increased to 13 on day 5,
prompting further chemical additions. Either NaHCO3 or
NaOH were added on days 5, 7, 9, 10, 11, 13, and 15 to
restore the pH and to provide buffering capacity. Feeding
was suspended from days 5 to 8 and again from days 11 to
18 to prevent further buildup of VFA and to allow conversion
of the accumulated VFA. The mesophilic digester finally
showed signs of improvement between days 14 and
20: the pH and a values approached satisfactory levels, the
methane content in the biogas increased significantly while
the gas production rate increased slowly, acetate decreased
from approximately 5000 to 2000 mg/L, and total VFA
levels decreased from approximately 5600 to 3600 mg/L.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Digester ประสิทธิภาพและพารามิเตอร์ทางเคมี
พารามิเตอร์ทางเคมีที่ใช้ในการบ่งชี้
digester เสถียรภาพและกิจกรรมเมทาโนเจนมีความเข้มข้นของ VFA,
pH น้ำยา อัตราการผลิตก๊าซ มีเทน
เนื้อหาของก๊าซชีวภาพ แก๊สเฉพาะ TS และ VS ทำลาย,
และเส้นใย (เซลลูโลส hemicellulose, lignin) เอาไว้
พารามิเตอร์ได้รับ การ ยังใช้ทำนาย
การเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ระหว่างความจุบัฟเฟอร์ และ
VFA สมาธิ มีอัตราส่วนของความเข้มข้น VFA
(ประเมิน โดยความแตกต่างในสภาพด่างไบคาร์บอเนต
และน้ำยารวม) กับสภาพด่างไบคาร์บอเนต (Poggi –
Varaldo และ Oleszkiewicz, 1992) การไม่ใช้ codigestion
OFMSW และกากตะกอนจุลินทรีย์ Poggi – Varaldo และ
Oleszkiewicz (1992) ระบุที่มีค่า 1.0 ตรง
ถึงขีดจำกัดของความมั่นคง การเพิ่มเป็น
ค่าก่อนหน้าลดลง ค่า pH ทำให้สามารถทำนาย
สมดุลก่อน VFA ความเข้มข้นหรือ pH เหมาะ
ความไม่แน่นอน และ จึง ป้องกัน digester อารมณ์เสีย
ในกรณีที่ความไม่แน่นอน McCarty (1964) แนะนำ
เพิ่ม NaHCO3 เพื่อรักษา pH ใกล้ความเป็นกลาง ลด
อัตราการให้อาหาร หรือทั้งสองอย่าง ในทางกลับกัน Hobson
และ Wheatley (1993) กีดกันการปฏิบัติเพิ่ม
เพื่อคืนค่า pH และแนะนำเพียงแค่ลดการ
อาหารอัตรา เราตามวิธีการควบคุมค่า pH เสนอ
โดย McCarty จำนวนหน้าเพิ่มถูกตรวจสอบเพื่อ
ป้องกันความเป็นพิษของนาที่เริ่มต้นที่ประมาณ 3500 mg/L
(Parkin and Owen, 1986) .
รูปที่ 1 แสดงพารามิเตอร์สำคัญประสิทธิภาพ
mesophilic และ thermophilic digesters ในการ mesophilic
digester อัตราการผลิตก๊าซได้ต่ำ ขณะ
เปอร์เซ็นต์ของมีเทนในก๊าซชีวภาพได้สูง (58%) ในวัน
1 (Fig. 1E) เนื้อหามีเทนในก๊าซชีวภาพ นั้นค่อย ๆ
ลดลง และยังคงต่ำสุดจนถึงวันที่ 14 (17–28%).
The ก๊าซอัตราการผลิตยัง ยังคงต่ำ ในแบบ thermophilic
digester เนื้อหาของการผลิตก๊าซมีเทนได้มาก
ต่ำแต่เพิ่มขึ้นอย่างมากในระหว่างวันที่ 1 (2%), การ
7 วันแรกของการดำเนินงาน 57% มีเทนในวัน 7 (Fig. 1F) .
เพิ่มความเข้มข้นของ VFA ใน digesters ทั้ง
ในช่วง 3 วันแรกของการดำเนินงาน (Fig. 1A, B), แสดง
ว่า แบคทีเรีย fermentative และไฮโดรไลติกถูกใช้งาน Acetate
และระดับ propionate เพิ่มขึ้นอย่างมากในการ
mesophilic digester ในขณะที่จำนวนมากเพิ่ม VFA
thermophilic digester เกิด acetate และ butyrate
เพิ่ม จาก VFA สะสมเริ่มต้น การ
ค่า pH ลดลงและค่ากลายเป็นขีดจำกัดมากกว่า
มูลค่า 1.0 (Fig. 1C, D) ในวันที่ 3, 6 กรัมของ NaHCO3 ได้
เพิ่มทั้ง digesters เพื่อคืนค่า pH บัฟเฟอร์
กำลังการผลิต กลยุทธ์นี้ทำงานดีสำหรับ thermophilic
digester: pH ยังคงเหนือ 7.0 สำหรับส่วนเหลือ
ทดลอง ค่าลดลงต่ำกว่า 1.0 วันที่ 11
ลดความเข้มข้นของ VFA มีเทนเนื้อหาของการ
ก๊าซชีวภาพต่อการเพิ่มขึ้น และเพิ่มอัตราการผลิตก๊าซ
มีความเข้มข้นสูงสุดวัด acetate
1620 mg/L ในวันที่ 4 ที่ความเข้มข้นของค่อย ๆ
ลดลง ความเข้มข้น butyrate ยังคงค่อนข้างสูง
จนวันที่ 9 แล้วแต่ลดลง ค่อย ๆ สะสม propionate
ขณะยังคง valerate, isovalerate และ isobutyrate
ที่ความเข้มข้นต่ำสุดของรอบระยะเวลาทั้งหมด ต่อ
ระยะเวลาเริ่มต้น thermophilic digester
บรรลุประสิทธิภาพที่ค่อนข้างมีเสถียรภาพหลังประมาณ
วัน 19.
mesophilic digester จัดแสดงประสิทธิภาพต่ำในทางตรงกันข้าม
ในช่วงเริ่มต้น แม้ มีการฟื้นตัวของ pH และ
ค่าใน 4 วันหลังจากการเพิ่มของ NaHCO3, pH
ลดลงจาก 6.2 และค่าเพิ่มขึ้น 13 วัน 5,
พร้อมท์เคมีเพิ่มเติม NaHCO3 อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือ
NaOH เพิ่มในวันที่ 5, 7, 9, 10, 11, 13 และ 15 ไป
คืนค่า pH และให้ความจุบัฟเฟอร์ อาหาร
ถูกระงับ จาก 5-8 วัน และอีกวัน 11
18 เพื่อป้องกันโลหิตของ VFA และให้แปลง
ของ VFA สะสม Mesophilic digester สุด
แสดงให้เห็นสัญญาณของการปรับปรุงระหว่างวันที่ 14 และ
20: pH และค่าการประดับระดับน่าพอใจ การ
เนื้อหาของมีเทนในก๊าซชีวภาพเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในขณะ
ช้า เพิ่มอัตราการผลิตก๊าซลด acetate
จากประมาณ 5000-2000 mg/L, VFA รวม
ระดับลดลงจากประมาณ 5600-3600 มิลลิกรัม/L.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บ่อหมักประสิทธิภาพและพารามิเตอร์เคมี
พารามิเตอร์สารเคมีที่ใช้ในการให้ข้อบ่งชี้ของ
ความมีเสถียรภาพและการทำงานของบ่อหมัก methanogen รวมถึงความเข้มข้นของ VFA,
ค่าความเป็นกรดด่างอัตราการผลิตก๊าซมีเทน
เนื้อหาของก๊าซชีวภาพการผลิตก๊าซที่เฉพาะเจาะจงและ TS VS ทำลาย
และเส้นใย (เซลลูโลส เฮมิเซลลูโลสลิกนิน) กำจัด
พารามิเตอร์ที่ได้รับยังถูกใช้ในการทำนาย
การเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ระหว่างความจุบัฟเฟอร์และ
ความเข้มข้นของ VFA; คืออัตราส่วนของความเข้มข้น VFA
(ประมาณโดยความแตกต่างในความเป็นด่างไบคาร์บอเนต
และด่างรวม) เพื่อด่างไบคาร์บอเนต (Poggi-
Varaldo และ Oleszkiewicz, 1992) สำหรับ codigestion เพาะกาย
ของ OFMSW และกากตะกอนน้ำเสีย Poggi-Varaldo และ
Oleszkiewicz (1992) ระบุว่าค่าของ 1.0 สอดคล้อง
กับเกณฑ์ของความมั่นคง การเพิ่มขึ้นของ
ค่าพีเอชลดลงนำไปทำให้มันเป็นไปได้ที่จะคาดการณ์
ความไม่สมดุลก่อนที่จะมีความเข้มข้น VFA หรือพีเอชเปิดเผย
ความไม่แน่นอนและดังนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้อารมณ์เสียบ่อหมัก
ในกรณีที่มีความไม่แน่นอนที่แม็คคาร์ (1964) แนะนำ
ให้เพิ่ม NaHCO3 รักษาความเป็นกรดด่างใกล้ความเป็นกลางลดลง
อัตราการเลี้ยงลูกด้วยนมหรือทั้งสองอย่าง ในขณะที่โอกาส
และ Wheatley (1993) กีดกันปฏิบัติของการเพิ่ม
สารเคมีในการเรียกคืนค่า pH และขอแนะนำให้เพียงแค่การลด
อัตราการป้อน เราปฏิบัติตามวิธีการควบคุมค่าความเป็นกรดที่เสนอ
โดยแม็คคาร์ ปริมาณของนา + เพิ่มถูกตรวจสอบเพื่อ
ป้องกันไม่ให้เกิดความเป็นพิษ + นาที่เริ่มต้นที่ประมาณ 3500 mg / L
(Parkin และโอเว่น, 1986)
รูปที่ 1 แสดงค่าประสิทธิภาพที่สำคัญ
สำหรับหมักอุณหภูมิปานกลางและอุณหภูมิ ในอุณหภูมิปานกลาง
บ่อหมักที่อัตราการผลิตก๊าซที่ต่ำในขณะที่
อัตราร้อยละของก๊าซมีเทนในก๊าซชีวภาพสูง (58%) ในวัน
ที่ 1 (รูปที่ 1E) เนื้อหามีเทนก๊าซชีวภาพแล้วค่อยๆ
ลดลงและยังคงอยู่ในระดับต่ำจนถึงวันที่ 14 (17-28%)
อัตราการผลิตก๊าซยังอยู่ในระดับต่ำ ในอุณหภูมิ
หมักเนื้อหามีเทนก๊าซชีวภาพเป็นอย่าง
ต่ำในวันที่ 1 (2%) แต่เพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วง
7 วันแรกของการทำงานที่ 57% ก๊าซมีเทนในวันที่ 7 (รูปที่ 1F)
ความเข้มข้นของ VFA เพิ่มขึ้น ทั้งในบ่อหมัก
ในช่วง 3 วันแรกของการดำเนินการ (รูปที่ 1A, B) แสดงให้เห็น
ว่าแบคทีเรียย่อยสลายและการหมักมีการใช้งาน Acetate
และระดับ propionate เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใน
บ่อหมักอุณหภูมิปานกลางในขณะที่กลุ่มของการเพิ่มขึ้นของ VFA ใน
บ่อหมักอุณหภูมิเป็นเพราะอะซิเตทและ butyrate
เพิ่มขึ้น อันเป็นผลมาจากการสะสม VFA เริ่มต้นที่
ค่าความเป็นกรดลดลงและกลายเป็นค่าสูงกว่าเกณฑ์
ค่าของ 1.0 (รูปที่ 1C, D) ในวันที่ 3, 6 กรัมของ NaHCO3 ถูก
เพิ่มลงในบ่อหมักทั้งการเรียกคืนค่า pH และให้บัฟเฟอร์
ความจุ กลยุทธ์นี้จะทำงานได้ดีสำหรับอุณหภูมิ
หมัก: พีเอชยังคงสูงกว่า 7.0 สำหรับส่วนที่เหลือของ
การทดสอบค่าลดลงต่ำกว่า 1.0 ในวันที่ 11,
ความเข้มข้นของ VFA ลดลงเนื้อหาของก๊าซมีเทน
ก๊าซชีวภาพยังคงเพิ่มขึ้นและก๊าซ อัตราการผลิตที่เพิ่มขึ้น
ความเข้มข้นของน้ำนมสูงสุดวัดเป็น
1,620 มก. / ลิตรในวันที่ 4 หลังจากที่ความเข้มข้นค่อยๆ
ลดลง ความเข้มข้น Butyrate ยังคงค่อนข้างสูง
จนถึง 9 วัน แต่แล้วลดลง propionate ค่อยๆสะสม
ในขณะที่ VALERATE, isovalerate และ isobutyrate ยังคงอยู่
ที่ระดับความเข้มข้นต่ำสำหรับระยะเวลาทั้งหมด ดังต่อไปนี้
ระยะเวลาเริ่มต้นขึ้นครั้งแรกบ่อหมักอุณหภูมิ
ประสบความสำเร็จในการดำเนินงานค่อนข้างคงที่หลังจากนั้นประมาณ
วันที่ 19
ในทางตรงกันข้ามบ่อหมักอุณหภูมิปานกลางแสดงผลการดำเนินงานที่ไม่ดี
ในระหว่างการเริ่มต้นขึ้น แม้จะมีการฟื้นตัวของความเป็นกรดด่างและ
ค่าในวันที่ 4 หลังจากการเพิ่ม NaHCO3 ค่า pH
ลดลงถึง 6.2 และค่าที่เพิ่มขึ้นถึง 13 ในวันที่ 5,
กระตุ้นการเพิ่มสารเคมีต่อไป อย่างใดอย่างหนึ่งหรือ NaHCO3
NaOH ถูกเพิ่มในวันที่ 5, 7, 9, 10, 11, 13, และ 15 ที่จะ
เรียกคืนความเป็นกรดด่างและเพื่อให้ความจุบัฟเฟอร์ การให้อาหาร
ที่ถูกระงับจากวันที่ 5-8 และอีกครั้งจากวันที่ 11 ถึง
18 ในการป้องกันการสะสมต่อไปของ VFA และเพื่อให้การแปลง
ของสะสม VFA บ่อหมักอุณหภูมิปานกลางในที่สุด
แสดงให้เห็นสัญญาณของการปรับปรุงระหว่างวันที่ 14 และ
20: พีเอชและค่านิยมที่เดินเข้ามาใกล้ระดับที่น่าพอใจ
เนื้อหามีเทนในก๊าซชีวภาพเพิ่มขึ้นอย่างมากในขณะที่
อัตราการผลิตก๊าซเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆน้ำนมลดลง
จากประมาณ 5000-2000 mg / L และ VFA รวม
ระดับลดลงจากประมาณ 5,600-3,600 มก. / ลิตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประสิทธิภาพและเคมี โดยค่าพารามิเตอร์ที่ใช้ในการเคมี

โดยให้ข้อบ่งชี้ของเสถียรภาพและกิจกรรมรวมถึงจุลินทรีย์ลดลงความเข้มข้น
ค่าความเป็นด่าง , อัตราการผลิตก๊าซมีเทน
เนื้อหาของก๊าซชีวภาพ , การผลิตก๊าซที่เฉพาะเจาะจง , TS และปะทะทำลายล้าง
และเส้นใย ( เซลลูโลส เฮมิเซลลูโลส ลิกนิน ) การกำจัด การได้มา พารามิเตอร์ , , ยังทำนาย
การเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ระหว่างความจุของบัฟเฟอร์และความเข้มข้นของกรดไขมันระเหย
; คืออัตราส่วนของความเข้มข้นของกรดไขมันระเหย
( ประมาณโดยความแตกต่างในไบคาร์บอเนตกรดด่างและด่าง
รวม ) กับไบคาร์บอเนตสภาพด่าง ( poggi –และ
varaldo oleszkiewicz , 1992 ) สำหรับถัง codigestion
ของ ofmsw และตะกอนระบบบำบัดน้ำเสีย poggi – varaldo และ
,oleszkiewicz ( 1992 ) ระบุว่ามีมูลค่า 1.0 สอดคล้อง
ไปเกณฑ์เสถียรภาพ เพิ่มในค่า pH เป็น
นำหน้าลดลง ทำให้สามารถทำนาย
ความไม่สมดุลก่อนลดลงความเข้มข้นหรือ pH เปิดเผย
ความไม่แน่นอนและดังนั้นเพื่อป้องกันโดยอารมณ์เสีย .
ในกรณีของความไม่แน่นอน แมคคาร์ที ( 1964 ) แนะนำ
การเพิ่มโซเดียมไบคาร์บอเนตรักษา pH เป็นกลาง
ใกล้ลดลง อัตราการให้อาหาร หรือทั้งสองอย่าง บนมืออื่น ๆ , ฮอบสัน
และ วิทลีย์ ( 1993 ) กีดกันการปฏิบัติของการเพิ่มค่า pH และเคมี

แนะนำเพียงแค่ลดอัตราการป้อน . เราตามวิธีการควบคุม pH เสนอ
โดย แมคคาร์ที ปริมาณการเพิ่ม

นาป้องกันพิษที่เริ่มต้นที่ประมาณนา 3500 มก. / ล.
( รถยนต์และ โอเว่น , 1986 )

รูปที่ 1 เป็นการแสดงพารามิเตอร์ที่สำคัญสำหรับและมีมูลและ . ใน โดยมี
, การผลิตก๊าซอัตราต่ำ ในขณะที่ร้อยละของก๊าซมีเทนในก๊าซชีวภาพ
สูง ( ร้อยละ 58 ) ในวัน
1 ( รูปที่ 1e ) ส่วนเนื้อหาของก๊าซชีวภาพ
แล้วค่อย ๆลดลงและยังคงอยู่ต่ำจนกระทั่งวันที่ 14 ( 17 – 26 % )
การผลิตก๊าซคะแนนเหลือน้อย ในส่วนเนื้อหา และหมัก

ของก๊าซชีวภาพมากน้อยในวันแรก ( 2 % ) แต่เพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วง
7 วันแรกของการดําเนิน 57 % มีเทนใน 7 วัน ( รูปที่ชั้น 1 ) ความเข้มข้นของกรดไขมันระเหย

เพิ่มขึ้นทั้งมูลในช่วง 3 วันแรกของปฏิบัติการ ( รูปที่ 1A , B )และแบคทีเรียที่ย่อยสลายระบุ
วิศวกรรมเคมี ถูกใช้งาน อะซิเตทและเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในระดับ propionate

โดยมี ในขณะที่กลุ่มของกรดไขมันระเหย โดยเพิ่ม
และเนื่องจากอะซิเตทและเพิ่มบิว

ผลของการสะสมง่ายเริ่มต้น ,
พีเอชลดลงและมูลค่าก็สูงกว่าเกณฑ์
มูลค่า 1.0 ( ภาพ c , d )ในวันที่ 3 , 6 กรัมของโซเดียมไบคาร์บอเนตเป็น
เพิ่มทั้งมูลค่า pH และให้ buffering
ความจุ กลยุทธ์นี้ทำงานได้ดีสำหรับหมักและ
: pH 7.0 อยู่ข้างบนตลอด
การทดลอง ค่าลดลงต่ำกว่า 1.0 ในวันที่ 11
ความเข้มข้นของกรดไขมันระเหยลดลง ส่วนเนื้อหาของ
ก๊าซชีวภาพยังคงเพิ่มขึ้น และการผลิตก๊าซเพิ่มขึ้น .
วัดความเข้มข้นของอะซิเตตสูงสุด
1620 มิลลิกรัมต่อลิตรในวันที่ 4 หลังจากที่ความเข้มข้นของมันค่อยๆ
ลดลง ความเข้มข้นของบิวยังคงค่อนข้างสูง
จนถึงวันที่ 9 แต่ลดลง โปรปิโ นทค่อยๆสะสม
ในขณะที่ valerate isovalerate , และ isobutyrate ยังคง
ที่ความเข้มข้นต่ำสำหรับระยะเวลาทั้งหมด ช่วงต่อไปนี้

โดยและเริ่มต้นบรรลุประสิทธิภาพค่อนข้างคงที่หลังประมาณ 19 วัน
.
ในตรงกันข้าม โดยมี ประสิทธิภาพที่ดีในช่วงเริ่มต้น (
. แม้จะมีการฟื้นตัวของค่า pH และค่า
เป็นวันที่ 4 หลังจากเติมโซเดียมไบคาร์บอเนต , pH
ลดลง 6.2 และมูลค่าเพิ่มเป็น 13 วัน 5
แจ้งเพิ่มเติมทางเคมีต่อไป โซเดี่ยมไฮดรอกไซด์ด้วยหรือ
ถูกเพิ่มในวันที่ 5 , 7 , 9 , 10 , 11 , 13และ 15

คืนให้บัฟเฟอร์ pH และความจุ อาหาร
ถูกระงับจากวัน 5 ถึง 8 จาก 11 อีกวัน

18 เพื่อป้องกันการสะสมของกรดไขมันระเหยต่อไปและเพื่อให้แปลง
ของสะสมง่าย . ในที่สุด โดยมีการพบสัญญาณของการปรับปรุงระหว่างวัน

20 : 14 และ pH และค่าใกล้ระดับที่น่าพอใจ
ปริมาณก๊าซมีเทนในก๊าซชีวภาพเพิ่มขึ้นในขณะที่การผลิตก๊าซธรรมชาติเพิ่มขึ้นอย่างช้า ๆ

จากอะซิเตทลดลงประมาณ 5 , 000 ถึง 2 , 000 มิลลิกรัม / ลิตร และระดับกรดไขมันระเหย
รวมลดลงจากประมาณ 5 , 600 ถึง 3 , 600 มิลลิกรัมต่อลิตร