Some tens of minutes after Suimei a

Some tens of minutes after Suimei and Lefille were reunited, the caravan set off without delay.

Their journey was off to a good start. If the rest of the trip could continue without any unwanted surprises, that would be fantastic.

What was left to them now was to make their way to Kurand while keeping an eye on the caravan. Even setting aside the issue of whether or not she was capable of wielding this massive sword, it didn’t seem like a weapon appropriate for a young woman.

In response to his words, Lefille gave the weapon on her back a loving glance.

“This is a family heirloom. Its previous owner was my father, from whom I inherited it.”

“Does that mean you used a different type of weapon at first?”

“No.”

If it was an inheritance from her father, then there had to have been some period of time before it’d come into her possession. Lefille refuted this idea, however, swinging her arms as though the sword were in her hands.

“I’ve immersed myself in swordsmanship ever since I was but a child, always dreaming of the day that I’d be able to swing a sword like this.”

“I guess that means you’re pretty confident about using it,” Suimei asked, slightly ill-naturedly.

Lefille’s response was candid.

“Hehe. Unfortunately, it’s for that very reason that I’m not proficient in anything but the sword.”

“Not at all. I think you’re pretty amazing. I know a thing or two about swordsmanship, but when it comes to using a sword like that, I haven’t the least confidence.”

Lefille’s self-mocking words were met with a tone of respect.

Swords weren’t something you wielded simply with strength. When it came to slashing, then certainly arm strength was a key factor, but actual battle skills were another thing altogether. Effectively wielding a sword in battle didn’t just require a certain amount of strength, but also the bodily control to flourish it as desired.

Anyway, when Suimei spoke of his inability to use such a weapon, the primary reason was that its weight and size were beyond his body’s ability to support.

It was likely because of Lefille’s mastery of a sword like this that she had chosen it as her primary weapon.

That was also likely the reason that she uttered the words that came next.

“—It’s nothing special. With a little practice, anyone’d be able to chop a semi-giant in two with this.”

“…”

I misheard her just now. MISHEARD. Lefille had just said something insane with a casual tone. Seriously, there’s not a chance in hell you could learn how to chop a semi-giant – a being capable of destroying a city wall with its fists – in two with just “a little practice”! Her earlier words, that she had taken down the semi-giant only with the aid of her companions, were now clearly naught but hollow modesty.

That meant that this young girl hadn’t even come close to going all out in her ranking battle. Comparing her ability with the master swordsmen of his world put her on an entirely different plane of existence.

As Suimei shook his head, Lefille took the opportunity to ask a question of her own.

“Suimei-kun, can I ask what you’re best at?”

“I didn’t hear anything. I HEARD NOTHING! —Eh?”

“Suimei-kun? Are you alright?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางสิบนาทีหลังจาก Suimei และ Lefille ได้กลับมารวมตัว คาราวานตั้งปิดโดยไม่ชักช้าการเดินทางคือปิดการเริ่มต้นดี ถ้าส่วนเหลือของการเดินทางสามารถดำเนินต่อโดยไม่ต้องประหลาดใจใด ๆ ที่ไม่พึงประสงค์ ที่จะยอดเยี่ยมตอนนี้เหลือเขาเป็นการเดินทางมายัง Kurand ขณะที่รักษาตาในคาราวานนี้ แม้การปัญหาของเธอก็สามารถ wielding ดาบใหญ่นี้หรือไม่ มันไม่เหมือนอาวุธที่เหมาะสมสำหรับหญิงสาวตอบสนองต่อคำพูดของเขา Lefille ให้อาวุธบนหลังของเธอทันทีรักเป็น heirloom เป็นครอบครัว เจ้าของก่อนหน้านี้คือ พ่อของฉัน ซึ่งฉันรับมัน""มีความหมาย ว่า คุณใช้อาวุธชนิดอื่นก่อน""หมายเลข"ถ้ามันเป็นมรดกจากพ่อของเธอ แล้วมีก็จะได้รับบางระยะเวลาก่อนมันจะมาครอบครองเธอ Lefille โต้แย้งความคิดนี้ อย่างไรก็ตาม ควงแขนของเธอราวกับดาบอยู่ในมือของเธอ"ผมได้แช่ตัวเองในกายกรรมเคยแต่เด็ก เสมอฝันวันที่ฉันจะสามารถแกว่งดาบแบบนี้""ผมคิดว่า ที่ทำ ให้คุณสวยมั่นใจเกี่ยวกับการใช้งาน Suimei ถาม ill-naturedly เล็กน้อยการตอบสนองของ Lefille คือตรงไปตรงมา"ฮิฮิ อับ มันเป็นสำหรับเหตุผลที่ว่าผมไม่มีความเชี่ยวชาญในอะไรแต่ดาบ""ไม่เลย ผมคิดว่า คุณน่าทึ่งสวย ฉันรู้ว่าสิ่งหรือสองเกี่ยวกับกายกรรม แต่เมื่อมันมาถึงใช้ดาบเช่นนั้น ผมไม่ได้อย่างน้อยมั่นใจ "คำเยาะเย้ยตัวเองของ Lefille ได้พบกับเสียงของการเคารพดาบไม่ได้บางสิ่งบางอย่างที่คุณสถานการณ์ก็ มีความแข็งแรง เมื่อมันมาอย่างเจ็บแสบ แล้ว แน่นอนความแข็งแรงของแขนเป็นปัจจัยสำคัญ แต่ทักษะการต่อสู้ที่แท้จริงได้อีกทั้งหมด Wielding ดาบในการรบได้อย่างมีประสิทธิภาพไม่เพียงต้องการจำนวนของความแข็งแรง แต่ร่างกายควบคุมการเจริญเติบโตตามที่ต้องการอย่างไรก็ตาม เมื่อ Suimei พูดถึงเขาไม่สามารถใช้เช่นอาวุธ เหตุผลหลักได้ว่า ขนาดและน้ำหนักของมันได้เกินความสามารถของร่างกายของเขาเพื่อสนับสนุนมันเป็นโอกาส เพราะของ Lefille ในวิชาดาบนี้ที่เธอได้เลือกเป็นอาวุธหลักของเธอที่ได้ยังมีแนวโน้มเหตุผลว่า เธอพูดคำที่มาต่อไป" — ก็ไม่มีอะไรพิเศษ แบบฝึกหัดเล็กน้อย ทุกคนจะสามารถสับกึ่งยักษ์ใหญ่ในสองที่นี้"“…”ฉัน misheard ของเธอตอนนี้ ฟังผิด Lefille ได้เพียงกล่าวว่า สิ่งที่บ้ากับเสียงสบาย ๆ อย่างจริงจัง ไม่มีโอกาสในนรก คุณสามารถเรียนรู้วิธีสับยักษ์กึ่ง – การไม่สามารถทำลายกำแพงเมืองกับหมัดที่สองมีเพียง "เล็กน้อย" คำของเธอก่อนหน้านี้ ที่เธอได้นำลงกึ่งยักษ์ด้วยความช่วยเหลือของสหายของเธอ มีขณะนี้ชัดเจนแต่ naught กลวงโมเดสตี้ที่หมายถึง นี้เด็กสาวไม่ได้มาใกล้จะออกทั้งหมดในการรบจัดอันดับของเธอ เปรียบเทียบความสามารถของเธอกับดาบหลักของโลกของเขาทำให้เธออยู่บนระนาบแตกต่างของการดำรงอยู่เป็น Suimei ส่ายหัว Lefille เอาโอกาสที่จะถามคำถามของเธอเอง" Suimei-kun สามารถถามสิ่งที่คุณกำลังดีที่สุด? ""ฉันไม่ได้ยินอะไร ได้ยินอะไร — ใช่มั้ย? ""Suimei-kun ท่านไม่เป็นไร"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นับบางส่วนของนาทีหลังจาก Suimei และ Lefille รวมตัวกันคาราวานตั้งปิดโดยไม่ชักช้า. การเดินทางของพวกเขาออกไปเริ่มต้นที่ดี หากส่วนที่เหลือของการเดินทางได้อย่างต่อเนื่องโดยไม่ต้องประหลาดใจที่ไม่พึงประสงค์ใด ๆ ที่จะเป็นที่ยอดเยี่ยม. สิ่งที่ถูกทิ้งให้พวกเขาตอนนี้คือการทำให้ทางของพวกเขา Kurand ขณะที่การรักษาตาบนกองคาราวาน แม้ปัญหาการตั้งค่ากันหรือไม่ว่าเธอเป็นความสามารถในการกวัดแกว่งดาบขนาดใหญ่นี้ก็ไม่ได้ดูเหมือนเป็นอาวุธที่เหมาะสมสำหรับหญิงสาว. ในการตอบสนองต่อคำพูดของเขา Lefille ให้อาวุธได้อย่างรวดเร็วความรักของเธอกลับมา. " นี่คือครอบครัวมรดก ก่อนหน้านี้เจ้าของของมันคือพ่อของฉันจากผู้ที่ฉันได้รับการถ่ายทอดมัน. " " หมายความว่าคุณใช้ชนิดที่แตกต่างกันของอาวุธในตอนแรก? " " ไม่ " ถ้ามันเป็นมรดกมาจากพ่อของเธอแล้วมีคนที่ได้รับบางช่วงเวลา ของเวลาก่อนที่มันจะเข้ามาในความครอบครองของเธอ Lefille ข้องแวะความคิดนี้ แต่แกว่งแขนของเธอราวกับว่าดาบอยู่ในมือของเธอ. "ฉันได้แช่ตัวเองในดาบนับตั้งแต่ผมเป็น แต่เด็กมักจะฝันถึงวันที่เราจะสามารถที่จะแกว่งดาบ เช่นนี้. " " ผมคิดว่านั่นหมายความว่าคุณสวยมั่นใจเกี่ยวกับการใช้มัน "Suimei ถามเล็กน้อยป่วย naturedly. การตอบสนอง Lefille ก็ตรงไปตรงมา. " อิอิ แต่น่าเสียดายที่มันเป็นเหตุผลอย่างที่ฉันไม่ได้มีความเชี่ยวชาญในอะไร แต่ดาบ. " " ไม่ได้ทั้งหมด ฉันคิดว่าคุณน่ารัก ฉันรู้ว่าสิ่งหนึ่งหรือสองเกี่ยวกับดาบ แต่เมื่อมันมาถึงการใช้ดาบเช่นนั้นฉันไม่ได้ความเชื่อมั่นอย่างน้อย. " Lefille คำพูดเยาะเย้ยตัวเองได้พบกับเสียงของการเคารพ. ดาบไม่ได้สิ่งที่คุณกำเพียง ที่มีความแข็งแรง เมื่อมันมาถึงอย่างเจ็บแสบแล้วแน่นอนแขนแข็งแรงเป็นปัจจัยสำคัญ แต่ทักษะการต่อสู้ที่เกิดขึ้นจริงเป็นสิ่งอื่นทั้งหมด ได้อย่างมีประสิทธิภาพกวัดแกว่งดาบในการต่อสู้ไม่ได้เพียงแค่ต้องมีจำนวนหนึ่งของความแข็งแรง แต่ยังควบคุมร่างกายเพื่ออวดว่ามันเป็นที่ต้องการ. อย่างไรก็ตามเมื่อ Suimei พูดของเขาไม่สามารถที่จะใช้เช่นอาวุธเหตุผลหลักคือการที่น้ำหนักของมันและ ขนาดอยู่ไกลเกินความสามารถของร่างกายของเขาให้การสนับสนุน. มันก็น่าจะเป็นเพราะการเรียนรู้ Lefille ของดาบเช่นนี้ว่าเธอได้รับการแต่งตั้งเป็นอาวุธหลักของเธอ a. นั่นคือยังมีแนวโน้มที่เหตุผลที่เธอเอ่ยคำพูดที่มาต่อไป. "ไม่มีอะไร -It ของ พิเศษ. มีการปฏิบัติน้อย, anyone'd สามารถสับกึ่งยักษ์ใหญ่ในสองนี้. " " ... " ฉันฟังผิดของเธอเพียงแค่ตอนนี้ แทมมี่ Lefille เพิ่งพูดอะไรบางอย่างบ้าด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ อย่างจริงจังไม่มีโอกาสในนรกที่คุณสามารถเรียนรู้วิธีการสับกึ่งยักษ์ - เป็นความสามารถในการทำลายกำแพงเมืองที่มีหมัดของ - ในสองมีเพียง "การปฏิบัติน้อย"! คำพูดก่อนหน้านี้ของเธอว่าเธอได้นำมาลงกึ่งยักษ์เท่านั้นด้วยความช่วยเหลือของเพื่อนของเธอที่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่ามิใช่เจียมเนื้อเจียมตัวกลวง. นั่นหมายความว่าเด็กสาวคนนี้ไม่เคยได้มาใกล้กับออกไปทั้งหมดในการต่อสู้การจัดอันดับของเธอ การเปรียบเทียบความสามารถของเธอกับดาบต้นแบบของโลกของเขาทำให้เธอบนเครื่องบินที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงของการดำรงอยู่. ในฐานะที่เป็น Suimei ส่ายหัว Lefille เอาโอกาสที่จะถามคำถามของเธอเอง. "Suimei-kun ฉันจะขอให้สิ่งที่คุณ ที่ดีที่สุดใน? " " ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ฉันได้ยินอะไร! -Eh? " " Suimei-kun? คุณสบายดีหรือเปล่า?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางสิบนาทีหลังจาก suimei และ lefille เข้าพิธีอภิเษก กองคาราวานออกเดินทางโดยไม่ชักช้าการเดินทางของพวกเขาคือออกไปเริ่มต้นที่ดี หากส่วนที่เหลือของการเดินทางยังไม่น่าประหลาดใจที่ไม่พึงประสงค์ใด ๆที่อาจจะยอดเยี่ยมสิ่งที่ถูกทิ้งไว้กับพวกเขาเพื่อให้วิธีการของพวกเขาไป kurand ในขณะที่รักษาตาในคาราวาน แม้แต่การตั้งค่าปัญหาหรือไม่เธอ สามารถกวัดแกว่งดาบใหญ่นี้ มันดูไม่เหมือนอาวุธที่เหมาะสมสำหรับเด็กสาวในการตอบสนองกับคำพูดของเขา lefille ให้อาวุธของเธอกลับเหลือบมองความรัก" นี่เป็นมรดกของตระกูล เจ้าของเดิม คือ พ่อของผม ซึ่งผมได้รับมัน" หมายความว่า คุณใช้ชนิดที่แตกต่างกันของอาวุธที่แรก "" ไม่ "ถ้ามันเป็นมรดกจากพ่อของเธอ ก็ต้องมีบางช่วงของเวลา ก่อนที่มันจะเข้ามาครอบครองเธอ lefille คัดค้านความคิดนี้ อย่างไรก็ตาม แกว่งแขนของเธอราวกับดาบอยู่ในมือของเธอ" ผมเคยแช่ตัวเองในเพลงกระบี่ ตั้งแต่ฉันยังเด็กเสมอฝันของวันที่ฉันสามารถที่จะแกว่งดาบแบบนี้" ฉันว่าเธอมั่นใจในการใช้มัน " suimei ถามเล็กน้อยป่วย naturedly .lefille ตอบสนองคือตรงไปตรงมา" ฮิฮิ แต่น่าเสียดายมากว่าเหตุผลที่ผมไม่ได้เก่งอะไร แต่ดาบ”" ไม่เลย ฉันคิดว่า เธอนี่สุดยอดไปเลย ผมรู้ว่าสิ่งหนึ่งหรือสองเกี่ยวกับการใช้ดาบ แต่เมื่อมันมาถึงการใช้ดาบแบบนั้น ผมยังไม่มั่นใจอย่างน้อย .lefille ตนเองล้อเลียนคำพูดก็พบกับเสียงของการเคารพดาบไม่ได้บางสิ่งบางอย่างที่คุณใช้เพียง ด้วยพลัง เมื่อมันมาถึงเจ็บแสบแล้วแน่นอน แรงของแขนเป็นปัจจัยสำคัญ แต่ทักษะการต่อสู้ที่แท้จริง เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทั้งหมด ได้อย่างมีประสิทธิภาพ กวัดแกว่งดาบในการต่อสู้ที่ไม่ต้องใช้จำนวนหนึ่งของความแข็งแรง แต่ยังควบคุมร่างกายให้เจริญรุ่งเรืองเป็นที่ต้องการอย่างไรก็ตาม เมื่อ suimei พูดของเขาไม่สามารถใช้อาวุธดังกล่าว เหตุผลหลักคือ น้ำหนักและขนาดของร่างกายเกินความสามารถของเขาที่จะสนับสนุนมันอาจเป็นเพราะ lefille Mastery ของดาบที่เธอใช้เป็นอาวุธหลักของเธอนั่นก็อาจเป็นเหตุผลที่ว่าเธอ uttered คำที่มาต่อไป" มันไม่มีอะไรพิเศษ ด้วยการฝึกฝนเพียงเล็กน้อย ทุกคนจะได้สับกึ่งยักษ์สองด้วยนี่" . . . . . . . "ฉันได้ยินจากเธอ ผิดแล้ว lefille เพิ่งพูดอะไรบ้าด้วยน้ำเสียงสบายๆ จริงๆนะ มันไม่มีทางหรอกที่คุณจะเรียนรู้วิธีการสับกึ่งยักษ์ ซึ่งสามารถทำลายกำแพงเมืองกับหมัดของมันสำหรับสองกับแค่ " ปฏิบัติ " เล็ก ๆน้อย ๆ ! เธอพูด ที่เธอเคยถ่ายลงกึ่งยักษ์เท่านั้นด้วยความช่วยเหลือของพวกเพื่อนของเธอก็ล้มเหลว แต่ตอนนี้ความกลวงนั่นหมายถึงว่า หญิงสาวไม่ได้มาใกล้จะออกทั้งหมดในการจัดอันดับของเธอ การเปรียบเทียบความสามารถของเธอกับอาจารย์นักดาบแห่งโลกวางเธอบนเครื่องบินที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงของการดำรงอยู่เป็น suimei ส่ายหัว lefille เอาโอกาสที่จะถามเธอเอง" suimei คุง ผมขอถามอะไรคุณที่ดีที่สุด ? "" ผมไม่ได้ยินอะไรเลย ฉันได้ยินอะไร - เอ๋ ? "" suimei คุง ? คุณไม่เป็นไรนะ ? "