The Ecology of Human FlourishingBud

The Ecology of Human Flourishing
Buddhism arose in north India in the fifth century BCE at a time when the region was undergoing a process of urbanization and political centralization accompanied by commerical development and the formation of artisan and merchant classes. The creation of towns and the expansion of an agrarian economy led to the clearing of forests and other tracts of uninhabited land. These changes influenced early Buddhism in several ways. Indic Buddhism was certainly not biocentric and the strong naturalistic sentiments that infused Buddhism in China, Korea, and Japan appear to have been absent from early monastic Buddhism, although naturalism played a role in popular piety. Nonetheless, the natural world figures prominently in the Buddhist conception of human flourishing perhaps, in part, because of the very transformation of the natural environment in which it was born. As we shall see, while nature as a value in and of itself may not have played a major role in the development of early Buddhist thought and practice, it was a necessary component of the tradition’s articulation of an ecology of human flourishing.

Although the picture of the Buddha seated under the tree of enlightenment has not traditionally been interpreted as a paradigm for ecological thinking, today’s Buddhist environmental activists point out that the decisive events in the Buddha’s life occurred in natural settings: that the Buddha Gotama was born, attained enlightenment, and died under trees. The textual record, furthermore, testifies to the importance of forests, not only as an environment preferred for spiritual practices such as meditation but also as a place where laity sought instruction. Historically, in Asia and increasingly in the West, Buddhists have situated centers of practice and teaching in forests and among mountains at some remove from the hustle and bustle of urban life.

The Buddha’s own example provides the original impetus for such locations: “Seeking the supreme state of sublime peace, I wandered . . . until . . . I saw a delightful stretch of land and a lovely woodland grove, and a clear flowing river with a delightful forest so I sat down thinking, ‘Indeed, this is an appropriate place to strive for the ultimate realization of . . . Nirvana’” (Ariyapariyesana Sutta, Majjhima Nikaya).

Lavish patronage and the traffic of pilgrims often complicated and compromised the solitude and simple life of forest monasteries, but forests, rivers, and mountains constitute an important factor in the Buddhist ecology of human flourishing. Recall, for example, the Zen description of enlightenment wherein natural phenomena such as rivers and mountains are perceived as loci of the sacred. Although religious practioners often tested their spiritual mettle in wild nature, the norm appears to be a relatively benign state of nature conducive to quiet contemplation as suggested by the above quotation, or by the naturalistic gardens that one finds today in many Japanese Zen monasteries originally located on the outskirts of towns.

Buddhadasa Bhikkhu called his forest monastery in south Thailand “the Garden of Empowering Liberation,” observing: “The deep sense of calm that nature provides through separation from the stress that plagues us in the day-to-day world protects our heart and mind. The lessons nature teaches us lead to a new birth beyond suffering caused by our acquisitive self-preoccupation.” For Buddhist enviromentalists, centers like Buddhadasa’s Garden of Empowering Liberation also present an example of a sustainable lifestyle grounded in the values of moderation, simplicity, and non-acquisitiveness. Technology alone cannot solve the ecocrisis. More importantly, it requires a transformation of values and of lifestyle.

Buddhadasa intended the Garden of Empowering Liberation not as a retreat from the world but as a place where all forms of life—humans, animals, and plants—live as a cooperative microcosm of a larger ecosystem and as a community where humans can develop an ecological ethic. Such an ethic highlights the virtues of restraint, simplicity, loving-kindness, compassion, equanimity, patience, wisdom, nonviolence, and generosity. These virtues represent moral ideals for all members of the Buddhist community— religious practioner, lay person, political leader, ordinary citizen, male, female. For example, political leaders who are mandated to maintain the peace and security of the nation, are also expected to embody the virtue of nonviolence. In this connection, King Asoka is cited for his rejection of animal sacrifice and protection of animals. The twin virtues of wisdom and compassion define the spiritual perfection of the bodhisattva (saint) but these prized moral qualities, associated especially with the Buddha or monks, are represented in narrative and didactic literature by a variety of human and animal life-forms. For contemporary engaged Buddhists—the Dalai Lama especially—a sense of responsib

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิเวศวิทยามนุษย์ไหนพระพุทธศาสนาเกิดในอินเดียเหนือในศตวรรษห้าปีก่อนคริสต์ศักราชที่เมื่อภูมิภาคได้ตามกระบวนการของความเป็นเมืองและชอบรวมศูนย์ทางการเมืองพร้อม ด้วยการพัฒนาและการก่อตัวของศิลปินและสอนค้า การสร้างเมืองและการขยายตัวของเศรษฐกิจเทคโนโลยีนำไปสู่การหักบัญชีของป่าและอื่น ๆ รามิดยังที่ดิน เปลี่ยนแปลงเหล่านี้มีอิทธิพลต่อศาสนาพุทธต้นในหลายวิธี ศาสนาพุทธดิกไม่แน่นอน biocentric และรู้สึก naturalistic แข็งแกร่งที่ผสมผสานพุทธศาสนาในประเทศจีน เกาหลี และญี่ปุ่นจะ ได้ขาดจากศาสนาพุทธสงฆ์ต้น แม้ว่า naturalism บทบาทในความยำเกรงที่นิยม กระนั้น ธรรมชาติตัวเลขจึงคิดพุทธมนุษย์ไหนบางที ใน ส่วน เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงมากของธรรมชาติที่จะเกิดขึ้น เราจะเห็น ในขณะที่ธรรมชาติ เป็นค่าใน และ ของตัวเองอาจไม่มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาของต้นคิดพระพุทธศาสนาและปฏิบัติ ได้ส่วนประกอบจำเป็นของวิคิวลาร์เป็นประเพณีของการนิเวศวิทยามนุษย์ไหนแม้ว่ารูปภาพพระที่นั่งภายใต้ การตรัสรู้ได้ไม่ประเพณีถูกแปลเป็นกระบวนทัศน์การคิดระบบนิเวศ วันนี้พุทธนักเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อมชี้ให้เห็นว่า เหตุการณ์ในชีวิตของพระพุทธเจ้าเด็ดขาดเกิดขึ้นในธรรมชาติค่า: ที่ Gotama พระเกิด บรรลุตรัสรู้ และเสียชีวิตภายใต้ต้นไม้ นอกจากนี้ testifies บันทึกข้อความ ให้ความสำคัญของป่า ไม่เพียงแต่ เป็นสภาพแวดล้อมที่ต้องการสำหรับปฏิบัติด้านจิตวิญญาณเช่นการทำสมาธิ แต่ยัง เป็นสถานที่ laity ขอคำแนะนำ ประวัติ ในเอเชีย และมากขึ้น ในตะวันตก พุทธได้ตั้งศูนย์ฝึกและสอน ในป่า และใน หมู่ภูเขาที่เอาบางจากความวุ่นวายของชีวิตเมืองตัวอย่างของพระให้แรงผลักดันที่เดิมสถานดังกล่าว: "หาสถานะสูงสุดของโซฟา ฉันได้เดินไปมา...จน... ผมเห็นชายงามที่ดินโกรฟวู้ดแลนด์ดี และแม่น้ำไหลใสกับป่างามจึงทนนั่งลงคิด, ' แน่นอน นี่คือเหมาะที่จะมุ่งมั่นในการรับรู้ที่ดีที่สุด... เนอร์วานา ' " (สูตร Ariyapariyesana, Majjhima นิกาย)คุณูปการแห่งการจราจรพิลกริมส์มักจะมีความซับซ้อน และสมบูรณ์ความสันโดษและชีวิตที่เรียบง่ายของป่าอาราม แต่ป่า แม่น้ำ และภูเขาเป็นปัจจัยสำคัญในระบบนิเวศวิทยาชาวพุทธคนไหน เรียกคืน ตัวอย่าง คำอธิบายเซนของธรรมนั้นมองเห็นปรากฏการณ์ธรรมชาติเช่นแม่น้ำและภูเขาเป็น loci ของศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าศาสนา practioners มักจะทดสอบเชิงจิตวิญญาณของพวกเขาในป่าธรรมชาติ ปกติดูเหมือนจะ เป็นสถานะค่อนข้างอ่อนโยนของธรรมชาติที่เอื้อต่อการพักผ่อนเงียบสงบเป็นที่แนะนำ โดยใบเสนอราคาข้างต้น หรือสวน naturalistic ที่วันนี้หนึ่งพบในอารามเซนญี่ปุ่นจำนวนมากอยู่รอบนอกของเมืองเดิมBhikkhu พุทธทาสเรียกว่าอารามป่าเขาในประเทศไทยใต้ "ที่สวนของกระจายอำนาจปลดปล่อย สังเกต: "ความรู้สึกลึกของความสงบที่ธรรมชาติให้ผ่านแยกจากความเครียดที่เราภัยพิบัติโลกประจำวัน ปกป้องหัวใจและจิตใจของเรา ลักษณะบทเรียนสอนเรานำไปเกิดใหม่เลยทุกข์เกิดจากเรา preoccupation ตนเอง acquisitive " สำหรับพุทธ enviromentalists ศูนย์เช่นของหลวงพ่อพุทธทาสสวนของกระจายอำนาจปลดปล่อยยังแสดงตัวอย่างของการใช้ชีวิตอย่างยั่งยืนที่สูตรค่าดูแล เรียบง่าย และไม่ใช่ acquisitiveness เทคโนโลยีเพียงอย่างเดียวไม่สามารถแก้ ecocrisis ที่สำคัญ ต้องการแปลงค่า และ การดำเนินชีวิตหลวงพ่อพุทธทาสไว้ที่สวนของกระจายอำนาจปลดปล่อยไม่ เป็นหนีจากโลก แต่ เป็นสถานที่ทุกรูปแบบของชีวิต — มนุษย์ สัตว์ และพืช — สดพิภพในสหกรณ์ระบบนิเวศขนาดใหญ่ และ เป็นชุมชนที่มนุษย์สามารถพัฒนาจริยธรรมเป็นระบบนิเวศ จริยธรรมเน้นคุณค่าของความยับยั้งชั่งใจ เรียบง่าย loving-kindness เมตตา equanimity ทน ภูมิปัญญา อหิงสา และความเอื้ออาทร คุณค่าเหล่านี้แสดงถึงอุดมคติทางศีลธรรมสำหรับสมาชิกทั้งหมดของชุมชนพุทธ – ศาสนา practioner วางคน ผู้นำทางการเมือง พลเมืองสามัญ เพศชาย เพศหญิง ตัวอย่าง ผู้นำทางการเมืองที่บังคับเพื่อรักษาสันติภาพและความปลอดภัยของประเทศ ยังคาดว่าจะรวบรวมคุณธรรมของอหิงสา ต่อ อโศกมหาราชกษัตริย์จะอ้างในการปฏิเสธของเขาของสัตว์บูชาและคุ้มครองสัตว์ คุณธรรมคู่ภูมิปัญญาและคุณค่ากำหนดความสมบูรณ์ทางจิตวิญญาณของพระโพธิสัตว์ (เซนต์) แต่คุณภาพเหล่านี้ prized คุณธรรม เกี่ยวข้องกับพระพุทธรูปหรือพระสงฆ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะแสดงในเอกสารประกอบการบรรยาย และพลวัต โดยความหลากหลายของมนุษย์ และสัตว์รูปแบบของชีวิต สำหรับพุทธร่วมสมัย — Dalai Lama โดยเฉพาะตัวของ responsib

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิเวศวิทยาของมนุษย์เฟื่องฟูพุทธศาสนาที่เกิดขึ้นในภาคเหนือของอินเดียในศตวรรษที่สิบห้าคริสตศักราชในช่วงเวลาที่ภูมิภาคกำลังอยู่ระหว่างขั้นตอนของการขยายตัวของเมืองและอำนาจทางการเมืองมาพร้อมกับการพัฒนาเชิงพาณิชย์และการก่อตัวของช่างฝีมือและเรียนผู้ประกอบการค้า การสร้างเมืองและการขยายตัวของเศรษฐกิจกรนำไปสู่การหักบัญชีของป่าไม้และสถานที่อื่น ๆ ของที่ดินไม่มีคนอาศัยอยู่ การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้รับอิทธิพลพุทธศาสนาในช่วงต้นหลายวิธี สันสกฤตพุทธศาสนาได้อย่างแน่นอนไม่ BioCentric และความรู้สึกธรรมชาติที่แข็งแรง infused พุทธศาสนาในประเทศจีนเกาหลีและญี่ปุ่นปรากฏว่าได้รับมาจากพุทธศาสนาวัดแม้ว่าธรรมชาติมีบทบาทในความกตัญญูที่นิยม อย่างไรก็ตามตัวเลขโลกธรรมชาติอย่างเด่นชัดในความคิดทางพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองของมนุษย์อาจจะเป็นในส่วนหนึ่งเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงอย่างมากของสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติที่มันเกิด ในขณะที่เราจะได้เห็นในขณะที่ธรรมชาติเป็นค่าในตัวของมันเองอาจจะไม่ได้มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาความคิดทางพุทธศาสนาในช่วงต้นและการปฏิบัติมันเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของข้อประเพณีของระบบนิเวศของความเจริญรุ่งเรืองของมนุษย์. แม้ว่าภาพ ของพระพุทธเจ้านั่งใต้ต้นไม้แห่งการตรัสรู้ยังไม่ได้รับการแบบดั้งเดิมตีความว่าเป็นกระบวนทัศน์สำหรับการคิดระบบนิเวศ, กิจกรรมเพื่อสิ่งแวดล้อมของชาวพุทธในวันนี้ชี้ให้เห็นว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเด็ดขาดในชีวิตของพระพุทธเจ้าที่เกิดขึ้นในการตั้งค่าธรรมชาติที่พระพุทธเจ้าพระพุทธเจ้าประสูติตรัสรู้, และเสียชีวิตใต้ต้นไม้ บันทึกเกี่ยวกับใจยิ่งเป็นพยานถึงความสำคัญของป่าไม้ที่ไม่เพียง แต่เป็นสภาพแวดล้อมที่แนะนำสำหรับปฏิบัติทางจิตวิญญาณเช่นการทำสมาธิ แต่ยังเป็นสถานที่ที่ฆราวาสขอเรียนการสอน ประวัติศาสตร์ในเอเชียและเพิ่มมากขึ้นในเวสต์ชาวพุทธได้ตั้งศูนย์ของการปฏิบัติและการเรียนการสอนในป่าและในหมู่ภูเขาที่ลบจากความวุ่นวายของชีวิตในเมืองบาง. ตัวอย่างของตัวเองของพระพุทธเจ้าให้แรงผลักดันเดิมสำหรับสถานที่ดังกล่าว: "ที่กำลังมองหา รัฐสูงสุดของความสงบสุขประเสริฐฉันเดิน . . จนกระทั่ง . . ผมเห็นยืดน่ารื่นรมย์ของที่ดินและป่าป่าที่น่ารักและแม่น้ำไหลชัดเจนกับป่าที่สวยงามเพื่อให้ฉันนั่งลงคิด 'อันที่จริงนี้เป็นสถานที่ที่เหมาะสมในการมุ่งมั่นเพื่อความสำนึกที่ดีที่สุดของ . . นิพพาน "(Ariyapariyesana ซูต Majjhima นิกาย). อุปถัมภ์ฟุ่มเฟือยและการจราจรของผู้แสวงบุญมักจะซับซ้อนและถูกบุกรุกความเหงาและชีวิตที่เรียบง่ายของวัดป่า แต่ป่าแม่น้ำและภูเขาที่เป็นปัจจัยสำคัญในระบบนิเวศของชาวพุทธที่เจริญรุ่งเรืองของมนุษย์ จำตัวอย่างเช่นคำอธิบายเซนแห่งการตรัสรู้นั้นปรากฏการณ์ธรรมชาติเช่นแม่น้ำและภูเขาจะมองว่าเป็นตำแหน่งของศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าผู้ปฏิบัติทางศาสนามักจะผ่านการทดสอบความกล้าหาญทางจิตวิญญาณของพวกเขาในธรรมชาติป่าบรรทัดฐานที่ดูเหมือนจะเป็นรัฐอ่อนโยนค่อนข้างของธรรมชาติที่เอื้อต่อการทำสมาธิที่เงียบสงบตามที่แนะนำโดยคำพูดข้างต้นหรือด้วยสวนธรรมชาติที่หนึ่งที่พบว่าวันนี้ในอารามเซนหลายญี่ปุ่นตั้งอยู่เดิม . ในเขตชานเมืองของเมืองพุทธBhikkhu เรียกว่าวัดป่าของเขาในภาคใต้ของประเทศไทย "สวนเพิ่มขีดความสามารถปลดปล่อย" สังเกต "ความรู้สึกลึก ๆ ของความสงบธรรมชาติที่ให้ผ่านการแยกออกจากความเครียดที่ภัยพิบัติเราในโลกแบบวันต่อวัน ช่วยปกป้องหัวใจและจิตใจของเรา ลักษณะบทเรียนสอนให้เรานำไปสู่การเกิดใหม่ที่นอกเหนือจากความทุกข์ที่เกิดจากความลุ่มหลงตัวเองโลภของเรา. "สำหรับ enviromentalists พุทธศูนย์เช่นสวนพุทธของเพิ่มขีดความสามารถปลดปล่อยยังนำเสนอตัวอย่างของการดำเนินชีวิตอย่างยั่งยืนเหตุผลในคุณค่าของการดูแลความเรียบง่ายและ ที่ไม่ละโมบ เทคโนโลยีเพียงอย่างเดียวไม่สามารถแก้ ecocrisis ที่สำคัญจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงของค่านิยมและวิถีชีวิต. พุทธตั้งใจสวนเพิ่มขีดความสามารถปลดปล่อยไม่เป็นสถานที่พักผ่อนจากโลก แต่เป็นสถานที่ที่ทุกรูปแบบของชีวิตมนุษย์สัตว์และพืชสดเป็นพิภพร่วมมือของ ระบบนิเวศขนาดใหญ่และเป็นชุมชนที่มนุษย์สามารถพัฒนาจริยธรรมในระบบนิเวศ ไฮไลท์ดังกล่าวจริยธรรมคุณธรรมของความยับยั้งชั่งใจ, ความเรียบง่ายความเมตตาเห็นอกเห็นใจความใจเย็นอดทนภูมิปัญญาอหิงสาและความเอื้ออาทร คุณงามความดีเหล่านี้เป็นตัวแทนอุดมการณ์ทางศีลธรรมสำหรับสมาชิกทุกคนในชุมชนประกอบวิชาชีพทางศาสนาพุทธวางคนผู้นำทางการเมืองพลเมืองสามัญชายหญิง ยกตัวอย่างเช่นผู้นำทางการเมืองที่มีการรับคำสั่งให้รักษาความสงบและความปลอดภัยของประเทศที่คาดว่ายังจะรวบรวมอาศัยอำนาจตามความอหิงสา ในการนี้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอโศกถูกอ้างถึงการปฏิเสธของเขาเสียสละสัตว์และการคุ้มครองสัตว์ คุณธรรมคู่ของภูมิปัญญาและความเมตตากำหนดความสมบูรณ์ทางจิตวิญญาณของพระโพธิสัตว์ (นักบุญ) แต่เหล่านี้ถือว่ามีคุณภาพคุณธรรมโดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับพระพุทธรูปหรือพระสงฆ์จะเป็นตัวแทนในการเล่าเรื่องและวรรณกรรมคำสอนด้วยความหลากหลายของมนุษย์และสัตว์มีชีวิตรูปแบบหนึ่ง สำหรับการทำงานร่วมสมัยชาวพุทธดาไลลามะโดยเฉพาะอย่างยิ่งความรู้สึกของความ responsib