That morning my wife and I said our

That morning my wife and I said our usual goodbyes She left her second cup of tea, and she followed me to the front door. She did this every day. She took from my coat a hair which was not there, and she told me to be careful. She always did this. I closed the door, and she went back to her tea. I am a lawyer and I work very hard. My friend, Doctor Volney, told me not to work so hard. You'll be ill, he said. "A lot of people who work too hard get very tired, and suddenly they forget who they are. They can't remember anything. It's called amnesia. You need a change and a rest.' But I do rest, I replied. "On Thursday nights my wife and I play a game of cards, and on Sundays she reads me her weekly letter from her mother. That morning, when I was walking to work, I thought about Doctor Volney's words. I was feeling senmai very well, and pleased with life

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช้านั้นผมและภรรยาว่า เรา-อำลา-แนะปกติเธอซ้ายชาถ้วยที่สองของเธอ และเธอตามฉันไปหน้าประตู เธอทำอย่างนี้ทุกวัน เธอเอาจากเสื้อของฉันผมไม่มี และเธอบอกฉันต้องระมัดระวัง เธอจะไม่ได้นี้ ฉันปิดประตู และเธอไปเธอชา ผมเป็นทนายความ และทำงานมาก เพื่อนของฉัน แพทย์กองกอร์ดมงปาร์นาสส์ บอกฉันไม่ต้องทำงานหนักดังนั้น คุณจะป่วย เขากล่าวว่า "เหนื่อยมากคนที่ทำงานหนักเกินไปได้มาก และทันใดนั้นพวกเขาลืมที่จะ พวกเขาไม่สามารถจำอะไร เรียกว่า amnesia คุณต้องการเปลี่ยนแปลงและพักผ่อน " แต่ผมเหลือ ผมตอบ "ในคืนวันพฤหัส ผมและภรรยาเล่นเกมไพ่ และวันอาทิตย์ เธออ่านฉันเธอจดหมายรายสัปดาห์จากแม่ของเธอ เช้าวัน เมื่อฉันได้เดินไปทำงาน ฉันคิดว่า เกี่ยวกับคำแพทย์กองกอร์ดมงปาร์นาสส์ ผมได้ senmai รู้สึกดี และพอใจกับชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช้าวันนั้นผมและภรรยากล่าวว่าลาตามปกติของเราเธอทิ้งถ้วยที่สองของเธอของชาและเธอตามฉันไปที่ประตูหน้า เธอทำอย่างนี้ทุกวัน เธอเอามาจากเสื้อของฉันซึ่งผมก็ไม่ได้มีและเธอบอกฉันจะต้องระมัดระวัง เธอมักจะทำอย่างนี้ ฉันปิดประตูและเธอก็กลับไปชาของเธอ ผมเป็นทนายความและผมทำงานหนักมาก เพื่อนของฉันหมอนีย์บอกผมไม่ได้ที่จะทำงานอย่างหนัก คุณจะไม่ดีเขากล่าวว่า "คนจำนวนมากที่ทำงานหนักเกินไปได้รับเหนื่อยมากและพวกเขาก็ลืมว่าเขาเป็นใคร. พวกเขาไม่สามารถจำอะไร. มันเรียกความทรงจำ. คุณจำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงและส่วนที่เหลือ. แต่ผมทำส่วนที่เหลือผมตอบ. "ในคืนวันพฤหัสผมและภรรยาเล่นไพ่และในวันอาทิตย์เธออ่านจดหมายฉันรายสัปดาห์ของเธอจากแม่ของเธอ เช้าวันนี้เมื่อผมเดินไปทำงานฉันคิดเกี่ยวกับคำพูดของหมอนีย์ ผมรู้สึก senmai ดีมากและพอใจกับชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช้าวันนั้น ผมและภรรยากล่าวคำอำลาของเราปกติเธอซ้ายชาถ้วยที่สองของเธอ เธอตามผมไปที่หน้าประตู เธอทำแบบนี้ทุกวัน เธอเอาเสื้อผมที่ไม่ได้อยู่ที่นั่น และเธอบอกให้ฉันระวัง เธอมักจะทำแบบนี้ ผมปิดประตู เธอกลับไปชาของเธอ ผมเป็นทนายความ ผมทำงานหนักมาก เพื่อนของผม หมอโวลนีย์บอกไม่ต้องทำงานหนักคุณจะป่วย เขากล่าว คนที่ทำงานหนักเกินไปจะเหนื่อยมาก และก็มันลืมไปว่าพวกเค้าเป็นใคร เขาจำอะไรไม่ได้ มันเรียกว่า ความจำเสื่อม คุณต้องการการเปลี่ยนแปลง และพักผ่อน แต่ผมทำเอง ผมตอบว่า " ในคืนวันพฤหัสบดีที่ภรรยาของฉันและฉันเล่นเกมของการ์ด และในวันอาทิตย์ เธออ่านฉันเธอจดหมายรายสัปดาห์จากแม่ของเธอ เช้านั้น ตอนเดินไปทำงานฉันคิดถึงคำพูดหมอโวลนีย์ . ผมรู้สึก senmai ได้ดีมาก และพอใจกับชีวิต