On the other hand, for those crops

On the other hand, for those crops which lie outside the objectives of the state (in other words
crops that have no role to play in the avoidance of social unrest or the maintenance of state
enterprises), the government has been quite indifferent. Particularly surprising has been the
government’s low interest in pulses which have become a most important export crop for Myanmar.
Even in the major pulse-producing areas, the main task of government officials has been to take care
of the politically important crops, especially rice.
The same tendency can be observed as regards some of the crops, profitable for the farmers,
which have been grown for the domestic market. Examples include tomatoes in the Inle Lake area,
and chilli production in Kyaukse. In these areas, too, the agricultural administration have focused
mainly on rice, whether with respect to the expanding the area under rice and or achieving an
increase in yields, and have paid less attention to the cultivation of tomatoes or chilli.
In fact, the agricultural development of Myanmar since 1988 has owed a lot to self-sustaining
growth pioneered by the private sector, in crop categories that have fallen outside the main concerns
of the government. In this respect, the role of the government has been minimal. Another notable
feature is that development has not been supported by improvements in productivity. In particular,
the success of pulses was due to the existence of a area that had formerly lain unused during the dry
season. In this sense, the development pattern has been a typical example of the “vent for surplus”.
The Myanmar government has been highly fortunate in that Myanmar has had room for
development under the “vent for surplus” process. At the same time, however, a challenge will
inevitably occur once the development potentiality of this path has been exhausted. Needless to
say, opening up a development path through improvements in productivity would have been a far
more difficult task.
Finally, mention must be made of recent changes in rice policy in Myanmar. There can be no

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทางตรงกันข้ามสำหรับพืชเหล่านั้นที่อยู่นอกวัตถุประสงค์ของรัฐ (ในคำอื่น ๆ
พืชที่มีบทบาทในการเล่นในการหลีกเลี่ยงความไม่สงบทางสังคมหรือการบำรุงรักษาของรัฐรัฐวิสาหกิจ) รัฐบาลได้รับค่อนข้างไม่แยแส โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่น่าแปลกใจที่ได้รับดอกเบี้ยต่ำของรัฐบาลในการพัลส์ซึ่งได้กลายเป็นส่งออกที่สำคัญที่สุดพืชพม่า. แม้จะอยู่ในพื้นที่การผลิตชีพจรที่สำคัญงานหลักของเจ้าหน้าที่ของรัฐที่ได้รับการดูแลของพืชที่สำคัญทางการเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งข้าวแนวโน้มเดียวกันสามารถสังเกตที่เกี่ยวกับบางส่วนของพืชผลกำไรสำหรับเกษตรกรที่ได้รับการปลูกสำหรับตลาดในประเทศ ตัวอย่าง ได้แก่ มะเขือเทศในพื้นที่ทะเลสาปอินเล, และการผลิตพริกใน Kyaukse ในพื้นที่เหล่านี้มากเกินไปการบริหารการเกษตรได้มุ่งเน้นหลักในข้าวไม่ว่าจะเกี่ยวกับการขยายพื้นที่ภายใต้ข้าวและหรือการบรรลุการเพิ่มขึ้นของอัตราผลตอบแทนและได้รับความสนใจน้อยลงในการเพาะปลูกมะเขือเทศหรือพริก. ในความเป็นจริง การพัฒนาการเกษตรของประเทศพม่าตั้งแต่ปี 1988 มีหนี้ที่ค้างชำระจำนวนมากที่จะตนเองอย่างยั่งยืนการเจริญเติบโตโดยหัวหอกภาคเอกชนในประเภทพืชที่ได้ลดลงนอกความกังวลหลักของรัฐบาล ในแง่นี้บทบาทของภาครัฐที่ได้รับน้อยที่สุด ที่น่าสังเกตอีกประการหนึ่งที่มีคุณลักษณะเป็นว่าการพัฒนายังไม่ได้รับการสนับสนุนจากการปรับปรุงในการผลิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งความสำเร็จของพัลส์เป็นเพราะการดำรงอยู่ของพื้นที่ที่ได้นอนก่อนที่ไม่ได้ใช้ในช่วงแห้งฤดูกาล ในแง่นี้รูปแบบการพัฒนาที่ได้รับเป็นตัวอย่างทั่วไปของ "ระบายสำหรับส่วนเกิน". รัฐบาลพม่าได้รับโชคดีอย่างมากในการที่พม่ามีห้องพักสำหรับการพัฒนาภายใต้ "ระบายสำหรับส่วนเกิน" กระบวนการ ในเวลาเดียวกัน แต่เป็นความท้าทายที่จะหลีกเลี่ยงไม่ได้เกิดขึ้นครั้งเดียวศักยภาพการพัฒนาของเส้นทางนี้ได้หมด จำเป็นที่จะกล่าวว่าการเปิดเส้นทางการพัฒนาผ่านการปรับปรุงในการผลิตจะได้รับไกลงานที่ยากมากขึ้น. สุดท้ายกล่าวถึงจะต้องทำจากการเปลี่ยนแปลงล่าสุดในนโยบายข้าวในพม่า จะต้องไม่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บนมืออื่น ๆ , สำหรับพืชซึ่งนอนนอกวัตถุประสงค์ของรัฐ ( ในคำอื่น
พืชที่ไม่มีบทบาทในการหลีกเลี่ยงความไม่สงบทางสังคมหรือการรักษาสภาพ
Enterprises ) รัฐบาลได้รับค่อนข้างแตกต่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งน่าแปลกใจได้รับดอกเบี้ยต่ำ
รัฐบาลในพัลส์ซึ่งเป็นพืชส่งออกที่สำคัญที่สุดสำหรับพม่า
แม้ในพื้นที่การผลิตหลัก ชีพจร งานหลักของเจ้าหน้าที่ของรัฐ ได้รับการดูแล
ของพืชที่สำคัญในทางการเมือง โดยเฉพาะข้าว
แนวโน้มเดียวกันสามารถสังเกตได้เกี่ยวกับบางส่วนของพืช เพื่อประโยชน์ของเกษตรกร ซึ่งมีการปลูก
สำหรับตลาดในประเทศ ตัวอย่าง ได้แก่ มะเขือเทศในทะเลสาบอินเลพื้นที่
และการผลิตพริกใน kyaukse . ในพื้นที่เหล่านี้ด้วยการบริหารการเกษตร ได้มุ่งเน้น
ส่วนใหญ่บนข้าว ไม่ว่าด้วยการขยายพื้นที่ในข้าวและหรือได้รับ
เพิ่มผลผลิต และให้ความสนใจ การปลูกมะเขือเทศและพริก
ในความเป็นจริง พัฒนาการเกษตรของพม่าตั้งแต่ปี 1988 มีหนี้มาก เพื่อการเจริญเติบโตอย่างยั่งยืน
บุกเบิกโดย ภาคเอกชนในประเภทพืชที่ได้ลดลงนอกหลักกังวล
ของรัฐบาล ในส่วนนี้ บทบาทของรัฐบาลได้น้อยที่สุด อีกคุณลักษณะเด่น
คือการพัฒนาได้รับการสนับสนุนโดยการปรับปรุงการเพิ่มผลผลิต โดย
ความสำเร็จของกะพริบเนื่องจากการดำรงอยู่ของพื้นที่ที่ได้ก่อนคนอื่นที่ไม่ได้ใช้ในฤดูแล้ง

ในความรู้สึกนี้รูปแบบการพัฒนาได้รับตัวอย่างทั่วไปของ " ระบายสำหรับส่วนเกิน " .
รัฐบาลพม่าได้ถูกขอโชคดีในพม่ามีห้องพักสำหรับการพัฒนาภายใต้ " ระบายสำหรับกระบวนการส่วนเกิน " ในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม ความท้าทายจะ
ย่อมเกิดขึ้นเมื่อการพัฒนาศักยภาพของเส้นทางนี้ได้หมด ไม่จำเป็นต้อง
บอกว่าเปิดเส้นทางการพัฒนาที่ผ่านการปรับปรุงในการผลิตจะได้รับยากกว่าไกล
.
ในที่สุด เอ่ย ต้องทำให้การเปลี่ยนแปลงล่าสุดในนโยบายข้าวในพม่า สามารถมีได้ไม่