The effect of crude protease from P

The effect of crude protease from Pacific white shrimp hepatopancreas at different levels and various hydrolysis times on the recovery of carotenoprotein from Pacific white shrimp shells is shown in Fig. 1A. At the same hydrolysis time, the recovery of carotenoproteins increased with increasing protease levels (p0.05). The limited amount of protein substrate for hydrolysis reaction by crude protease most likely contributed to the plateau observed when crude protease above 20 units/g shrimp shells was used. The results indicated that the addition of crude protease from Pacific white shrimp hepatopancreas was effective in increasing the recovery of carotenoproteins from shrimp shell. For all protease levels used, the rapid hydrolysis of protein was observed within the first 60 min. Thereafter, a slower rate of hydrolysis was found up to 120 min. No differences in protein recovery were observed after 120 min (p>0.05). This was in accordance with the slower rate of hydrolysis after 60 min. This typical curve was also reported by Klomklao et al. (2009) when trypsin from bluefish was used for recovery of carotenoproteins from black tiger shrimp shells. Furthermore, the increase in trypsin concentration (0–1.2 units/g shrimp shells) resulted in an increase in recovered proteins ( Klomklao et al., 2009). Trypsin was used to extract carotenoprotein from brown shrimp shell waste and showed the maximum recovery (55%) of carotenoid pigment in 4 h at (28±2 °C). Pepsin and papain yielded 50% recovery when the same hydrolysis time was used ( Chakrabarti, 2002). Armenta and Guerrero-Legarreta (2009) reported that fermented carotenoproteins from Pacific white shrimp waste were hydrolysed with a combination of protease and lipase. Protein recovery was used as an indicator for the cleavage of peptide bond, and the release of the carotenoprotein

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของรติเอสดิบจากสีขาวแปซิฟิกกุ้ง hepatopancreas ในระดับต่าง ๆ และเวลาไฮโตรไลซ์ต่าง ๆ ในการกู้คืน carotenoprotein จากแปซิฟิกกุ้งขาวหอยจะแสดงใน Fig. 1A ขณะเดียวกันไฮโตรไลซ์ การฟื้นตัวของ carotenoproteins เพิ่มกับเพิ่มระดับรติเอส (p < 0.05) อย่างไรก็ตาม ไม่มีความแตกต่างในการกู้คืนได้อย่างเห็นได้ชัดเมื่อใช้รติเอสระดับ 20 และ 30 (ตัวอย่าง หน่วย/g) (p > 0.05) จำนวนจำกัดของพื้นผิวโปรตีนสำหรับไฮโตรไลซ์ปฏิกิริยาโดยรติเอสดิบส่วนคล้ายกับราบสูงที่สังเกตเมื่อใช้รติเอสดิบข้างต้น 20 หน่วย/กรัมกุ้งหอย ผลระบุว่า แห่งรติเอสดิบจาก hepatopancreas กุ้งขาวมีประสิทธิภาพในการเพิ่มการกู้คืน carotenoproteins จากเปลือกกุ้ง สำหรับรติเอสทุกระดับใช้ ไฮโตรไลซ์อย่างรวดเร็วของโปรตีนที่พบใน 60 นาทีแรก หลังจากนั้น ไฮโตรไลซ์อัตราช้าพบถึง 120 นาที ไม่มีความแตกต่างในการกู้คืนโปรตีนได้สังเกตหลังจาก 120 นาที (p > 0.05) นี้เป็นไปตามอัตราช้าลงของไฮโตรไลซ์หลัง 60 นาที เส้นโค้งปกตินี้ยังรายงานโดย Klomklao et al. (2009) ทริปซินจาก bluefish ถูกใช้เมื่อการกู้คืน carotenoproteins จากเปลือกกุ้งกุลาดำ นอกจากนี้ เพิ่มความเข้มข้นของทริปซิน (0 – 1.2 หน่วย/กรัมกุ้งหอย) ส่งผลให้เกิดการเพิ่มขึ้นในการกู้คืนโปรตีน (Klomklao et al., 2009) ทริปซินได้ใช้สารสกัด carotenoprotein จากเปลือกกุ้งสีน้ำตาล และแสดงให้เห็นการฟื้นตัวสูงสุด (55%) ของรงควัตถุ carotenoid ใน h 4 ที่ (28±2 ° C) เพพซินและเอนไซม์ปาเปนผลกู้ 50% เมื่อใช้ไฮโตรไลซ์กัน (Chakrabarti, 2002) Armenta และโร-Legarreta (2009) รายงานว่า carotenoproteins ร้าจากกุ้งขาวมี hydrolysed กับรติเอสและเอนไซม์ไลเปส กู้คืนโปรตีนถูกใช้เป็นตัวบ่งชี้การปริของเพปไทด์ ของ carotenoprotein

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของโปรติเอสจากน้ำมันดิบแปซิฟิกตับกุ้งขาวในระดับที่แตกต่างกันและเวลาการย่อยต่างๆในการฟื้นตัวของ carotenoprotein แปซิฟิกจากเปลือกกุ้งขาวที่มีการแสดงในรูป 1A ในเวลาเดียวกันการย่อยสลาย, การฟื้นตัวของ carotenoproteins เพิ่มขึ้นด้วยระดับโปรติเอสที่เพิ่มขึ้น (p <0.05) แต่ไม่มีความแตกต่างในการกู้คืนเป็นที่เห็นได้ชัดเมื่อระดับโปรติเอส 20 และ 30 (ยูนิต / กรัมตัวอย่าง) ถูกนำมาใช้ (p> 0.05) จำนวนเงินที่ จำกัด ของพื้นผิวโปรตีนสำหรับปฏิกิริยาโดยน้ำย่อยน้ำมันดิบส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีส่วนที่ราบสูงสังเกตเมื่อน้ำย่อยน้ำมันดิบสูงกว่า 20 หน่วย / กรัมเปลือกกุ้งถูกนำมาใช้ ผลการวิจัยพบว่าการเพิ่มขึ้นของราคาน้ำมันดิบน้ำย่อยจากแปซิฟิกตับกุ้งขาวคือประสิทธิภาพในการเพิ่มการกู้คืนของ carotenoproteins จากเปลือกกุ้ง ระดับโปรติเอสทั้งหมดใช้การย่อยอย่างรวดเร็วของโปรตีนที่ถูกพบในครั้งแรก 60 นาที หลังจากนั้นเป็นต้นมาอัตราที่ช้าลงของการย่อยสลายก็พบได้ถึง 120 นาที ความแตกต่างในการกู้คืนโปรตีนไม่ถูกตั้งข้อสังเกตหลังจาก 120 นาที (p> 0.05) นี้เป็นไปตามอัตราที่ช้าลงของการย่อยสลายหลังจาก 60 นาที เส้นโค้งนี้โดยทั่วไปยังถูกรายงานโดย Klomklao et al, (2009) เมื่อ trypsin จากบลูฟิชถูกนำมาใช้สำหรับการกู้คืน carotenoproteins จากเปลือกกุ้งลายเสือสีดำ นอกจากนี้การเพิ่มขึ้นของความเข้มข้น trypsin (ที่ 0-1.2 หน่วย / กรัมเปลือกกุ้ง) ส่งผลให้เกิดการเพิ่มขึ้นของโปรตีนกู้คืน (Klomklao et al., 2009) trypsin ถูกใช้ในการดึง carotenoprotein จากเปลือกกุ้งเสียสีน้ำตาลและแสดงให้เห็นว่าการฟื้นตัวสูงสุด (55%) ของเม็ดสี carotenoid 4 ชั่วโมงที่ (28 ± 2 ° C) น้ำย่อยและปาเปนผลการกู้คืน 50% เมื่อเวลาย่อยสลายเดียวกันถูกใช้ (Chakrabarti, 2002) Armenta และเกร์เรโร-Legarreta (2009) รายงานว่า carotenoproteins หมักจากขยะกุ้งขาวแปซิฟิกถูกย่อยด้วยการรวมกันของโปรติเอสและไลเปส การกู้คืนโปรตีนที่ใช้เป็นตัวบ่งชี้สำหรับความแตกแยกของพันธบัตรเปปไทด์และการเปิดตัวของ carotenoprotein ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของปริมาณโปรตีนจากกุ้งขาวกุ้งในระดับที่แตกต่างกัน และต่าง ๆย่อยสลายครั้งในการกู้คืนของ carotenoprotein จากกุ้งขาวเปลือกที่แสดงในรูปที่ 1A เวลาการย่อยสลายเดียวกัน การฟื้นตัวของระดับโปร carotenoproteins เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) อย่างไรก็ตามไม่มีความแตกต่างในการฟื้นตัวได้ชัดเจนเมื่อระดับโปรตีน 20 และ 30 ( หน่วยตัวอย่าง / g ) ตามลำดับ ( P > 0.05 ) จำกัดวัสดุย่อยสลายโปรตีนหยาบจากปฏิกิริยาเอสมากที่สุดส่วนที่ราบสูงที่สังเกตเมื่อดิบโปรข้างบน 20 หน่วย / กรัมเปลือกกุ้งที่ใช้ผลการศึกษาพบว่า นอกจากสกัดโปรตีนจากกุ้งขาวกุ้งมีประสิทธิภาพในการเพิ่มการกู้คืน carotenoproteins จากเปลือกกุ้ง สำหรับทุกระดับสามารถใช้เอนไซม์อย่างรวดเร็วของโปรตีนภายในแรก 60 นาที หลังจากนั้น สำหรับอัตราการย่อยได้ถึง 120 นาทีไม่มีความแตกต่างในการฟื้นตัวของโปรตีนที่พบหลังจาก 120 นาที ( p > 0.05 ) นี้สอดคล้องกับอัตราที่ช้าลงของการย่อยสลายหลังจาก 60 นาที เส้นโค้งปกตินี้ถูกรายงานโดย klomklao et al . ( 2009 ) เมื่อเอนไซม์จากบลูฟิชถูกใช้สำหรับการกู้คืนของ carotenoproteins จากกุ้งกุลาดำหอย นอกจากนี้ การเพิ่มความเข้มข้นของเอนไซม์ ( 0 – 12 หน่วย / กรัมเปลือกกุ้ง ) มีผลทำให้มีการเพิ่มโปรตีนในการกู้คืน ( klomklao et al . , 2009 ) ใช้สารสกัดจากเอนไซม์ carotenoprotein สีน้ำตาลเปลือกกุ้งเสียและมีการกู้คืนสูงสุด ( ร้อยละ 55 ) ของเม็ดสีแคโรทีนอยด์ใน 4 H ( 28 ± 2 ° C ) เพพซินและปาเปนจากการกู้คืน 50% เมื่อเวลาการย่อยสลายเดียวกันถูกใช้ ( chakrabarti , 2002 )และ armenta เกอร์เรโร legarreta ( 2009 ) รายงานว่า carotenoproteins หมักจากเศษกุ้งกุ้งขาวเป็นซอสปรุงรสที่มีการรวมกันของเอนไซม์โปรตีเอส และไลเปส . การกู้คืนโปรตีนถูกใช้เป็นตัวบ่งชี้สำหรับการแยกออกของพันธะเพปไทด์ และการเปิดตัวของ carotenoprotein