Solubility properties of samples sh

Solubility properties of samples shown in Fig. 4(A) increased as
the temperature increase from 55 C to 95 C, attributing to the fact
that the crystal structure was gradually destroyed in the process of
heating, and the hydrogen bonding of water was easy to associate
with the hydroxyl of amylose. At the beginning of heating (55–
75 C), the solubility of MP-LRS3 was higher than GP-LRS3 and
UP-LRS3. This was because that MP-LRS3 contained the most
amorphous starch region (2.86%) by NMR, which was firstly
intruded during moisture heating, and the remaining un-associated
starch chains could solubilize into water and amylose leaching
mainly from the amorphous region, which would result in
the high solubility value (Lawal, 2011). A similar increase in solubility
after heat-moisture treatment was observed for Bambarra
groundnut starch (Adebowale & Lawal, 2002) and white sorghum
starch (Olayinka, Adebowale, & Olu-Owolabi, 2008). These studies
reported that the undefined structure was easier destroyed than
orderly crystalline structure. In the latter stages of the heating
(85–95 C), UP-LRS3 had the lowest solubility values comparing
to GP-LRS3 and MP-LRS3, which maybe attributed to the biggest
particle size of UP-LRS3 concluded from ESEM and the smallest
polydispersity value (Mw/Mn) by SEC-MALLS–RI system. The result
was in accordance with the report by Li, Ward, and Gao (2011). The
solubility of resistant starch from mung bean was affected by its
particle structure and the polydispersity in solution. Therefore,
the solubility of LRS3 was directly linked to amorphous s region
and particle structure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณสมบัติในการละลายของตัวอย่างที่แสดงในรูป 4(A) เพิ่มเป็นอุณหภูมิเพิ่มจาก 55 C ถึง C 95 ระบุความจริงโครงสร้างผลึกถูกค่อย ๆ ทำลายของเครื่องทำความร้อน และพันธะไฮโดรเจนของน้ำได้ง่ายการเชื่อมโยงมีไฮดรอกของอมิ ที่จุดเริ่มต้นของความร้อน (55-ทาง 75 ที่ C), ละลายของ MP LRS3 คือสูงกว่า GP LRS3 และขึ้น-LRS3 เนื่องจาก MP LRS3 ที่มีอยู่มากที่สุดแป้งไปภูมิภาค (2.86%) โดย NMR ซึ่งประการแรกintruded ระหว่างความชื้น เครื่องทำความร้อนเหลือยังไม่ได้ที่เกี่ยวข้องสามารถ solubilize โซ่แป้งลงในน้ำและละลายอมิส่วนใหญ่จากภูมิภาคไป ซึ่งจะส่งผลค่าการละลายสูง (Lawal, 2011) การเพิ่มขึ้นคล้ายในละลายหลังจากพบว่า การรักษาความชื้นความร้อนสำหรับ Bambarraแป้งถั่ว (Adebowale & Lawal, 2002) และขาวข้าวฟ่างแป้ง (Olayinka, Adebowale, & Olu Owolabi, 2008) การศึกษาเหล่านี้รายงานที่ ไม่ได้กำหนดโครงสร้างถูกทำลายได้ง่ายขึ้นกว่าโครงสร้างผลึกที่เป็นระเบียบ ในระยะหลังของการให้ความร้อน(85 – 95 C), ค่า LRS3 มีค่าต่ำละลายเปรียบเทียบGP LRS3 และ MP-LRS3 ที่ซึ่งอาจจะเกิดจากการใหญ่ที่สุดขนาดอนุภาคของขึ้น LRS3 สรุป จาก ESEM และที่เล็กที่สุดค่า polydispersity (Mw/Mn) โดยระบบ SEC-ห้างสรรพสินค้า – RI ผลแก้ไขตามรายงาน โดย Li, Ward, Gao (2011) การละลายแป้งทนจากถั่วเขียวที่ได้รับผลจากการโครงสร้างอนุภาคและ polydispersity ในการแก้ปัญหา ดังนั้นละลายของ LRS3 โดยตรงเชื่อมโยงภูมิภาคไป sและโครงสร้างของอนุภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณสมบัติการละลายของกลุ่มตัวอย่างที่แสดงในรูป 4 (A) เพิ่มขึ้นตาม
การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิ 55? C ถึง 95? C เจตนารมณ์ความจริงที่
ว่าโครงสร้างผลึกกำลังค่อย ๆ ทำลายในกระบวนการของ
ความร้อนและพันธะไฮโดรเจนจากน้ำเป็นเรื่องง่ายที่จะเชื่อมโยง
กับไฮดรอกสวยมี . ที่จุดเริ่มต้นของความร้อน (55
75? C), การละลายของ MP-LRS3 สูงกว่า GP-LRS3 และ
UP-LRS3 เป็นอย่างนี้เพราะที่ MP-LRS3 ที่มีมากที่สุด
ในภูมิภาคแป้งอสัณฐาน (2.86%) โดย NMR ซึ่งประการแรก
บุกเข้าไปในระหว่างการให้ความร้อนความชื้นและที่เหลือยกเลิกการเชื่อมโยง
ห่วงโซ่แป้งสามารถละลายลงไปในน้ำและอะมิโลสชะล้าง
ส่วนใหญ่มาจากภูมิภาคสัณฐานซึ่ง จะส่งผลให้
ค่าการละลายสูง (Lawal 2011) เพิ่มขึ้นที่คล้ายกันในการละลาย
หลังการรักษาความร้อนความชื้นสังเกต Bambarra
แป้งถั่วลิสง (Adebowale & Lawal, 2002) และข้าวฟ่างสีขาว
แป้ง (Olayinka, Adebowale และ Olu-Owolabi 2008) การศึกษาเหล่านี้
รายงานว่าโครงสร้างไม่ได้กำหนดถูกทำลายง่ายกว่า
โครงสร้างผลึกเป็นระเบียบเรียบร้อย ในระยะหลังของเครื่องทำความร้อน
(85-95 องศาเซลเซียส) ขึ้น LRS3 มีค่าการละลายต่ำสุดเมื่อเทียบ
กับคุณ GP-LRS3 และ MP-LRS3 ซึ่งอาจจะนำมาประกอบกับที่ใหญ่ที่สุด
ขนาดอนุภาคของ UP-LRS3 สรุปจาก ESEM และ ที่เล็กที่สุด
ค่า polydispersity (MW / MN) โดยระบบ ก.ล.ต. ห้าง-RI ผลที่ได้
เป็นไปตามรายงานจากหลี่วอร์ดและ Gao นี้ (2011)
สามารถในการละลายของแป้งทนจากถั่วเขียวได้รับผลกระทบโดยตัวของมัน
โครงสร้างอนุภาคและ polydispersity ในการแก้ปัญหา ดังนั้น
การละลายของ LRS3 ที่ถูกเชื่อมโยงโดยตรงกับสัณฐานของภูมิภาค
และอนุภาคโครงสร้าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณสมบัติการละลายของตัวอย่างที่แสดงในรูปที่ 4 ( a ) เพิ่มขึ้นอุณหภูมิเพิ่มขึ้นจาก 55 C ถึง 95 องศาเซลเซียส และความจริงที่โครงสร้างคริสตัลก็ค่อยๆทำลายในกระบวนการของความร้อน , และพันธะไฮโดรเจนของน้ำเป็นเรื่องง่ายที่จะเชื่อมโยงกับหมู่ไฮดรอกซิลของอะไมโลส . ที่จุดเริ่มต้นของความร้อน ( 55 )75 c ) , การละลายของ mp-lrs3 สูงกว่า gp-lrs3 และup-lrs3 . นี้เป็นเพราะ mp-lrs3 ที่มีอยู่มากที่สุดเขตแปรสัณฐาน ( 2.86% ) โดยเอ็นเอ็มอาร์ ซึ่งเป็นครั้งแรกรบกวนระหว่างความร้อนความชื้น และอีกอันที่เกี่ยวข้องแป้งโซ่อาจ solubilize ในน้ำและการชะล้างโลสส่วนใหญ่จากภูมิภาคไป ซึ่งจะส่งผลในค่าการละลายสูง ( ลาวาล , 2011 ) เพิ่มที่คล้ายกันในการละลายหลังจากการรักษาความชื้น ความร้อนที่เกิด bambarraแป้งถั่วลิสง ( adebowale & ลาวาล , 2002 ) และข้าวฟ่างขาวแป้ง ( olayinka adebowale , และ olu owolabi , 2008 ) การศึกษาเหล่านี้รายงานว่า โครงสร้างภาษาอังกฤษง่ายขึ้นทำลายมากกว่าโครงสร้างที่เป็นระเบียบ ในขั้นตอนต่อมาของความร้อน( 85 – 95 C ) up-lrs3 ได้ค่าการละลายค่าเปรียบเทียบและเพื่อ gp-lrs3 mp-lrs3 ซึ่งอาจจะเกิดจากการ ที่ใหญ่ที่สุดขนาดของอนุภาคที่ได้จาก up-lrs3 ESEM และน้อยที่สุดค่า polydispersity ( MW / MN ) โดยระบบริ– sec-malls . ผลสอดคล้องกับรายงานโดยหลี่ วอร์ด เกา ( 2011 ) ที่ป้องกันการละลายของแป้งจากถั่วเขียวได้รับผลกระทบจากของโครงสร้างและ polydispersity อนุภาคในสารละลาย ดังนั้นการละลายของ lrs3 คือการเชื่อมโยงโดยตรงกับสัณฐานของเขตและโครงสร้างของอนุภาค