PART 1, CHAPTER 16: THE FIRELater o

PART 1, CHAPTER 16: THE FIRE

Later on in the evening a traveler's horse was brought in by the second hostler, and while he was cleaning him a young man with a pipe in his mouth lounged into the stable to gossip.
"I say, Towler," said the hostler, "just run up the ladder into the loft and put some hay down into this horse's rack, will you? only lay down your pipe."
"All right," said the other, and went up through the trapdoor; and I heard him step across the floor overhead and put down the hay. James came in to look at us the last thing, and then the door was locked.
I cannot say how long I had slept, nor what time in the night it was, but I woke up very uncomfortable, though I hardly knew why. I got up; the air seemed all thick and choking. I heard Ginger coughing and one of the other horses seemed very restless; it was quite dark, and I could see nothing, but the stable seemed full of smoke, and I hardly knew how to breathe.
The trapdoor had been left open, and I thought that was the place it came through. I listened, and heard a soft rushing sort of noise and a low crackling and snapping. I did not know what it was, but there was something in the sound so strange that it made me tremble all over. The other horses were all awake; some were pulling at their halters, others stamping.
At last I heard steps outside, and the hostler who had put up the traveler's horse burst into the stable with a lantern, and began to untie the horses, and try to lead them out; but he seemed in such a hurry and so frightened himself that he frightened me still more. The first horse would not go with him; he tried the second and third, and they too would not stir. He came to me next and tried to drag me out of the stall by force; of course that was no use. He tried us all by turns and then left the stable.
No doubt we were very foolish, but danger seemed to be all round, and there was nobody we knew to trust in, and all was strange and uncertain. The fresh air that had come in through the open door made it easier to breathe, but the rushing sound overhead grew louder, and as I looked upward through the bars of my empty rack I saw a red light flickering on the wall. Then I heard a cry of "Fire!" outside, and the old hostler quietly and quickly came in; he got one horse out, and went to another, but the flames were playing round the trapdoor, and the roaring overhead was dreadful.
The next thing I heard was James' voice, quiet and cheery, as it always was.
"Come, my beauties, it is time for us to be off, so wake up and come along." I stood nearest the door, so he came to me first, patting me as he came in.
"Come, Beauty, on with your bridle, my boy, we'll soon be out of this smother." It was on in no time; then he took the scarf off his neck, and tied it lightly over my eyes, and patting and coaxing he led me out of the stable. Safe in the yard, he slipped the scarf off my eyes, and shouted, "Here somebody! take this horse while I go back for the other."
A tall, broad man stepped forward and took me, and James darted back into the stable. I set up a shrill whinny as I saw him go. Ginger told me afterward that whinny was the best thing I could have done for her, for had she not heard me outside she would never have had courage to come out.
There was much confusion in the yard; the horses being got out of other stables, and the carriages and gigs being pulled out of houses and sheds, lest the flames should spread further. On the other side the yard windows were thrown up, and people were shouting all sorts of things; but I kept my eye fixed on the stable door, where the smoke poured out thicker than ever, and I could see flashes of red light; presently I heard above all the stir and din a loud, clear voice, which I knew was master's:
"James Howard! James Howard! Are you there?" There was no answer, but I heard a crash of something falling in the stable, and the next moment I gave a loud, joyful neigh, for I saw James coming through the smoke leading Ginger with him; she was coughing violently, and he was not able to speak.
"My brave lad!" said master, laying his hand on his shoulder, "are you hurt?"
James shook his head, for he could not yet speak.
"Ay," said the big man who held me; "he is a brave lad, and no mistake."
"And now," said master, "when you have got your breath, James, we'll get out of this place as quickly as we can," and we were moving toward the entry, when from the market-place there came a sound of galloping feet and loud rumbling wheels.
"'Tis the fire-engine! the fire-engine!" shouted two or three voices, "stand back, make way!" and clattering and thundering over the stones two horses dashed into the yard with a heavy engine behind them. The firemen leaped to the ground; there was no need to ask where the fire was—it was rolling up in a great blaze from the roof.
We got out as fast as we could into the broad quiet market-place; the stars were shining, and except the noise behind us, all was still. Master led the way to a large hotel on the other side, and as soon as the hostler came, he said, "James, I must now hasten to your mistress; I trust the horses entirely to you, order whatever you think is needed," and with that he was gone. The master did not run, but I never saw mortal man walk so fast as he did that night.
There was a dreadful sound before we got into our stalls—the shrieks of those poor horses that were left burning to death in the stable—it was very terrible! and made both Ginger and me feel very bad. We, however, were taken in and well done by.
The next morning the master came to see how we were and to speak to James. I did not hear much, for the hostler was rubbing me down, but I could see that James looked very happy, and I thought the master was proud of him. Our mistress had been so much alarmed in the night that the journey was put off till the afternoon, so James had the morning on hand, and went first to the inn to see about our harness and the carriage, and then to hear more about the fire. When he came back we heard him tell the hostler about it. At first no one could guess how the fire had been caused, but at last a man said he saw Dick Towler go into the stable with a pipe in his mouth, and when he came out he had not one, and went to the tap for another. Then the under hostler said he had asked Dick to go up the ladder to put down some hay, but told him to lay down his pipe first. Dick denied taking the pipe with him, but no one believed him. I remember our John Manly's rule, never to allow a pipe in the stable, and thought it ought to be the rule everywhere.
James said the roof and floor had all fallen in, and that only the black walls were standing; the two poor horses that could not be got out were buried under the burnt rafters and tiles.

PART 1, CHAPTER 16: THE FIRE

Later on in the evening a traveler's horse was brought in by the second hostler, and while he was cleaning him a young man with a pipe in his mouth lounged into the stable to gossip.
"I say, Towler," said the hostler, "just run up the ladder into the loft and put some hay down into this horse's rack, will you? only lay down your pipe."
"All right," said the other, and went up through the trapdoor; and I heard him step across the floor overhead and put down the hay. James came in to look at us the last thing, and then the door was locked.
I cannot say how long I had slept, nor what time in the night it was, but I woke up very uncomfortable, though I hardly knew why. I got up; the air seemed all thick and choking. I heard Ginger coughing and one of the other horses seemed very restless; it was quite dark, and I could see nothing, but the stable seemed full of smoke, and I hardly knew how to breathe.
The trapdoor had been left open, and I thought that was the place it came through. I listened, and heard a soft rushing sort of noise and a low crackling and snapping. I did not know what it was, but there was something in the sound so strange that it made me tremble all over. The other horses were all awake; some were pulling at their halters, others stamping.
At last I heard steps outside, and the hostler who had put up the traveler's horse burst into the stable with a lantern, and began to untie the horses, and try to lead them out; but he seemed in such a hurry and so frightened himself that he frightened me still more. The first horse would not go with him; he tried the second and third, and they too would not stir. He came to me next and tried to drag me out of the stall by force; of course that was no use. He tried us all by turns and then left the stable.
No doubt we were very foolish, but danger seemed to be all round, and there was nobody we knew to trust in, and all was strange and uncertain. The fresh air that had come in through the open door made it easier to breathe, but the rushing sound overhead grew louder, and as I looked upward through the bars of my empty rack I saw a red light flickering on the wall. Then I heard a cry of "Fire!" outside, and the old hostler quietly and quickly came in; he got one horse out, and went to another, but the flames were playing round the trapdoor, and the roaring overhead was dreadful.
The next thing I heard was James' voice, quiet and cheery, as it always was.
"Come, my beauties, it is time for us to be off, so wake up and come along." I stood nearest the door, so he came to me first, patting me as he came in.
"Come, Beauty, on with your bridle, my boy, we'll soon be out of this smother." It was on in no time; then he took the scarf off his neck, and tied it lightly over my eyes, and patting and coaxing he led me out of the stable. Safe in the yard, he slipped the scarf off my eyes, and shouted, "Here somebody! take this horse while I go back for the other."
A tall, broad man stepped forward and took me, and James darted back into the stable. I set up a shrill whinny as I saw him go. Ginger told me afterward that whinny was the best thing I could have done for her, for had she not heard me outside she would never have had courage to come out.
There was much confusion in the yard; the horses being got out of other stables, and the carriages and gigs being pulled out of houses and sheds, lest the flames should spread further. On the other side the yard windows were thrown up, and people were shouting all sorts of things; but I kept my eye fixed on the stable door, where the smoke poured out thicker than ever, and I could see flashes of red light; presently I heard above all the stir and din a loud, clear voice, which I knew was master's:
"James Howard! James Howard! Are you there?" There was no answer, but I heard a crash of something falling in the stable, and the next moment I gave a loud, joyful neigh, for I saw James coming through the smoke leading Ginger with him; she was coughing violently, and he was not able to speak.
"My brave lad!" said master, laying his hand on his shoulder, "are you hurt?"
James shook his head, for he could not yet speak.
"Ay," said the big man who held me; "he is a brave lad, and no mistake."
"And now," said master, "when you have got your breath, James, we'll get out of this place as quickly as we can," and we were moving toward the entry, when from the market-place there came a sound of galloping feet and loud rumbling wheels.
"'Tis the fire-engine! the fire-engine!" shouted two or three voices, "stand back, make way!" and clattering and thundering over the stones two horses dashed into the yard with a heavy engine behind them. The firemen leaped to the ground; there was no need to ask where the fire was—it was rolling up in a great blaze from the roof.
We got out as fast as we could into the broad quiet market-place; the stars were shining, and except the noise behind us, all was still. Master led the way to a large hotel on the other side, and as soon as the hostler came, he said, "James, I must now hasten to your mistress; I trust the horses entirely to you, order whatever you think is needed," and with that he was gone. The master did not run, but I never saw mortal man walk so fast as he did that night.
There was a dreadful sound before we got into our stalls—the shrieks of those poor horses that were left burning to death in the stable—it was very terrible! and made both Ginger and me feel very bad. We, however, were taken in and well done by.
The next morning the master came to see how we were and to speak to James. I did not hear much, for the hostler was rubbing me down, but I could see that James looked very happy, and I thought the master was proud of him. Our mistress had been so much alarmed in the night that the journey was put off till the afternoon, so James had the morning on hand, and went first to the inn to see about our harness and the carriage, and then to hear more about the fire. When he came back we heard him tell the hostler about it. At first no one could guess how the fire had been caused, but at last a man said he saw Dick Towler go into the stable with a pipe in his mouth, and when he came out he had not one, and went to the tap for another. Then the under hostler said he had asked Dick to go up the ladder to put down some hay, but told him to lay down his pipe first. Dick denied taking the pipe with him, but no one believed him. I remember our John Manly's rule, never to allow a pipe in the stable, and thought it ought to be the rule everywhere.
James said the roof and floor had all fallen in, and that only the black walls were standing; the two poor horses that could not be got out were buried under the burnt rafters and tiles.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ส่วนที่ 1 บทที่ 16: ไฟในภายหลังในช่วงเย็นของนักเดินทางม้าถูกนำเข้า โดย hostler สอง และใน ขณะที่เขาถูกทำความสะอาดเขา หนุ่มกับท่อในปากของเขา lounged ในเสถียรภาพในการนินทา"ฉันพูด Towler กล่าวว่า hostler "เพียงวิ่งขึ้นบันไดเป็นแบบลอฟท์ และใส่เฮย์บางลงเป็นชั้นวางของม้านี้ จะคุณ เพียง วางท่อของคุณ""ทั้งหมด, " กล่าวว่า อีก และขวาขึ้นไปผ่าน trapdoor และได้ยินเขาก้าวข้ามชั้นค่าใช้จ่าย และวางลงเฮย์ เจมส์มาดู สิ่งสุดท้ายที่เรา แล้ว ประตูที่ล็อคฉันไม่ว่า นานแค่ไหนฉันก็นอนหลับ หรือเวลายามค่ำคืนก็ แต่ฉันตื่นแนะนำ แต่ไม่รู้ทำไม ผมค่า อากาศดูเหมือนทั้งหมดหนา และ choking ผมได้ยินไอขิงและหนึ่งในม้าอื่น ๆ ลำบากกระสับกระส่ายมาก มันค่อนข้างมืด และได้เห็นอะไร แต่คอกดูเหมือนเต็มไปด้วยควัน และแทบไม่รู้วิธีการหายใจTrapdoor ที่ได้รับจากไปเปิด และฉันคิดว่า เป็นสถานที่ที่ผ่านมา ฉันฟัง และการได้ยินความรีบจัดเรียงของเสียงและเสียงแตก ๆ ที่ต่ำ และการจัดระยะการ ผมไม่รู้อะไรที่มันเป็น แต่มีบางสิ่งบางอย่างในเสียงดังแปลกที่มันทำฉันสั่นเครือทั้งหมดกว่า ม้าได้ทำงานทั้งหมด บางส่วนถูกดึงที่ตน halters อื่น ๆ ปั๊มAt last I heard steps outside, and the hostler who had put up the traveler's horse burst into the stable with a lantern, and began to untie the horses, and try to lead them out; but he seemed in such a hurry and so frightened himself that he frightened me still more. The first horse would not go with him; he tried the second and third, and they too would not stir. He came to me next and tried to drag me out of the stall by force; of course that was no use. He tried us all by turns and then left the stable.No doubt we were very foolish, but danger seemed to be all round, and there was nobody we knew to trust in, and all was strange and uncertain. The fresh air that had come in through the open door made it easier to breathe, but the rushing sound overhead grew louder, and as I looked upward through the bars of my empty rack I saw a red light flickering on the wall. Then I heard a cry of "Fire!" outside, and the old hostler quietly and quickly came in; he got one horse out, and went to another, but the flames were playing round the trapdoor, and the roaring overhead was dreadful.The next thing I heard was James' voice, quiet and cheery, as it always was."Come, my beauties, it is time for us to be off, so wake up and come along." I stood nearest the door, so he came to me first, patting me as he came in."Come, Beauty, on with your bridle, my boy, we'll soon be out of this smother." It was on in no time; then he took the scarf off his neck, and tied it lightly over my eyes, and patting and coaxing he led me out of the stable. Safe in the yard, he slipped the scarf off my eyes, and shouted, "Here somebody! take this horse while I go back for the other."A tall, broad man stepped forward and took me, and James darted back into the stable. I set up a shrill whinny as I saw him go. Ginger told me afterward that whinny was the best thing I could have done for her, for had she not heard me outside she would never have had courage to come out.There was much confusion in the yard; the horses being got out of other stables, and the carriages and gigs being pulled out of houses and sheds, lest the flames should spread further. On the other side the yard windows were thrown up, and people were shouting all sorts of things; but I kept my eye fixed on the stable door, where the smoke poured out thicker than ever, and I could see flashes of red light; presently I heard above all the stir and din a loud, clear voice, which I knew was master's:"James Howard! James Howard! Are you there?" There was no answer, but I heard a crash of something falling in the stable, and the next moment I gave a loud, joyful neigh, for I saw James coming through the smoke leading Ginger with him; she was coughing violently, and he was not able to speak."My brave lad!" said master, laying his hand on his shoulder, "are you hurt?"James shook his head, for he could not yet speak."Ay," said the big man who held me; "he is a brave lad, and no mistake.""And now," said master, "when you have got your breath, James, we'll get out of this place as quickly as we can," and we were moving toward the entry, when from the market-place there came a sound of galloping feet and loud rumbling wheels."'Tis the fire-engine! the fire-engine!" shouted two or three voices, "stand back, make way!" and clattering and thundering over the stones two horses dashed into the yard with a heavy engine behind them. The firemen leaped to the ground; there was no need to ask where the fire was—it was rolling up in a great blaze from the roof.We got out as fast as we could into the broad quiet market-place; the stars were shining, and except the noise behind us, all was still. Master led the way to a large hotel on the other side, and as soon as the hostler came, he said, "James, I must now hasten to your mistress; I trust the horses entirely to you, order whatever you think is needed," and with that he was gone. The master did not run, but I never saw mortal man walk so fast as he did that night.There was a dreadful sound before we got into our stalls—the shrieks of those poor horses that were left burning to death in the stable—it was very terrible! and made both Ginger and me feel very bad. We, however, were taken in and well done by.The next morning the master came to see how we were and to speak to James. I did not hear much, for the hostler was rubbing me down, but I could see that James looked very happy, and I thought the master was proud of him. Our mistress had been so much alarmed in the night that the journey was put off till the afternoon, so James had the morning on hand, and went first to the inn to see about our harness and the carriage, and then to hear more about the fire. When he came back we heard him tell the hostler about it. At first no one could guess how the fire had been caused, but at last a man said he saw Dick Towler go into the stable with a pipe in his mouth, and when he came out he had not one, and went to the tap for another. Then the under hostler said he had asked Dick to go up the ladder to put down some hay, but told him to lay down his pipe first. Dick denied taking the pipe with him, but no one believed him. I remember our John Manly's rule, never to allow a pipe in the stable, and thought it ought to be the rule everywhere.James said the roof and floor had all fallen in, and that only the black walls were standing; the two poor horses that could not be got out were buried under the burnt rafters and tiles.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ส่วนที่ 1, บทที่ 16: FIRE . ต่อมาในช่วงเย็นม้าเดินทางเข้ามาโดยคนดูแลม้าที่สองและในขณะที่เขาได้รับการทำความสะอาดเขาเป็นชายหนุ่มที่มีท่อในปากของเขา lounged เข้าไปในที่มีเสถียรภาพที่จะนินทา"ผมพูดว่า Towler "กล่าวว่าคนดูแลม้า" เพียงแค่วิ่งขึ้นบันไดเข้าไปในห้องใต้หลังคาและนำหญ้าแห้งบางส่วนลงไปในชั้นของม้านี้คุณจะ? เพียงวางท่อของคุณ. " "สิทธิทั้งหมด" อื่น ๆ กล่าวว่าและเดินผ่าน ประตูกล; และผมได้ยินเขาก้าวข้ามชั้นค่าใช้จ่ายและใส่ลงหญ้าแห้ง เจมส์เข้ามาดูเราสิ่งที่ผ่านมาและจากนั้นประตูถูกล็อค. ฉันไม่สามารถพูดระยะเวลาที่ฉันเคยนอนหรือสิ่งที่เวลาในตอนกลางคืนมันเป็น แต่ฉันตื่นขึ้นมาอึดอัดมาก แต่ผมรู้ว่าทำไมแทบจะไม่ ฉันตื่น; อากาศดูเหมือนทุกหนาและสำลัก ผมได้ยินขิงไอและเป็นหนึ่งในม้าอื่น ๆ ดูเหมือนกระสับกระส่ายมาก มันมืดมากและฉันจะได้เห็นอะไร แต่มั่นคงดูเหมือนเต็มไปด้วยควันและฉันแทบจะรู้ว่าวิธีการหายใจ. ประตูกลได้รับการเปิดทิ้งไว้และผมคิดว่าเป็นสถานที่ที่มันผ่านมา ผมฟังและได้ยินเรียงวิ่งอ่อนของเสียงรบกวนและการประทุต่ำและ snapping ผมไม่ทราบว่ามันคืออะไร แต่ก็มีบางสิ่งบางอย่างเพื่อให้เสียงแปลกที่มันทำให้ฉันสั่นไปทั่ว ม้าอื่น ๆ ทุกคนตื่น; บางคนถูกดึงที่ halters ของพวกเขาคนอื่น ๆ ปั๊ม. ที่ล่าสุดผมได้ยินขั้นตอนนอกและคนดูแลม้าที่ได้นำขึ้นม้าเดินทางออกมาเป็นที่มั่นคงกับโคมไฟและเริ่มที่จะแก้ม้าและพยายามที่จะนำพวกเขาออก แต่ดูเหมือนว่าเขาดังกล่าวจึงรีบร้อนและกลัวตัวเองว่าเขากลัวฉันยังคงมากขึ้น ม้าเป็นครั้งแรกจะไม่ไปกับเขา เขาพยายามที่สองและสามและพวกเขาก็จะไม่ลงไปผัด เขามาให้ฉันต่อไปและพยายามที่จะลากฉันออกจากคอกโดยการบังคับ; แน่นอนว่าไม่มีประโยชน์ เขาพยายามที่พวกเราทุกคนโดยจะเปิดแล้วที่เหลือที่มีเสถียรภาพ. ไม่มีข้อสงสัยเราก็โง่มาก แต่อันตรายที่ดูเหมือนจะเป็นรอบทั้งหมดและไม่มีใครรู้ว่าเราให้ความไว้วางใจในและทั้งหมดเป็นเรื่องแปลกและมีความไม่แน่นอน อากาศบริสุทธิ์ที่ผ่านมาในการเปิดประตูทำให้มันง่ายต่อการหายใจ แต่ค่าใช้จ่ายในการวิ่งเสียงดังขึ้นและในขณะที่ผมมองขึ้นผ่านบาร์แร็คที่ว่างเปล่าของฉันฉันเห็นแสงสีแดงกะพริบบนผนัง จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงร้องของ "ไฟ" นอกและคนดูแลม้าเก่าอย่างเงียบ ๆ และรวดเร็วมา; เขาได้ม้าออกมาและเดินไปที่อื่น แต่เปลวไฟกำลังเล่นรอบประตูกลและค่าใช้จ่ายเป็นคำรามน่ากลัว. สิ่งต่อไปที่ผมได้ยินเป็นเสียงของเจมส์ที่เงียบสงบและความสุขในขณะที่มันมักจะเป็น. "มาของฉัน ความงามมันเป็นเวลาที่เราจะถูกปิดเพื่อตื่นขึ้นมาและมาพร้อม. " ฉันยืนอยู่ใกล้ที่สุดประตูเพื่อให้เขามาหาผมครั้งแรกที่ตบฉันในขณะที่เขาเดินเข้ามาใน. "มาความงาม, กับบังเหียนของเด็กของเราเร็ว ๆ นี้จะออกจากปกคลุมนี้". มันอยู่ในเวลาไม่นาน; แล้วเขาเอาผ้าพันคอคอของเขาและผูกมันเบาเกินตาของฉันและตบและเกลี้ยกล่อมเขาพาฉันออกไปจากที่มีเสถียรภาพ ปลอดภัยในบ้านของเขาลื่นผ้าพันคอปิดตาของฉันและตะโกน "นี่ใครสักคน! ม้าใช้เวลานี้ในขณะที่ฉันกลับไปหาคนอื่น ๆ ." สูงคนในวงกว้างก้าวไปข้างหน้าและเอาผมและเจมส์พุ่งกลับเข้ามามีเสถียรภาพ . ฉันจะตั้งค่าเสียงร้องอย่างม้าโหยหวนที่ฉันเห็นเขาไป ขิงบอกผมหลังจากที่เสียงร้องอย่างม้าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันจะได้ทำเพื่อเธอได้สำหรับเธอไม่ได้ยินฉันนอกเธอจะไม่ได้มีความกล้าหาญที่จะออกมา. มีความสับสนมากในบ้าน; ม้าที่ถูกออกมาจากคอกม้าอื่น ๆ และรถม้าและกิ๊กที่ถูกดึงออกมาจากบ้านและเพิงเกรงว่าเปลวไฟควรจะแพร่กระจายต่อไป ในอีกด้านหนึ่งหน้าต่างบ้านถูกโยนขึ้นและคนถูกตะโกนทุกประเภทของสิ่ง; แต่ผมเก็บไว้สายตาของฉันจับจ้องอยู่ที่ประตูคอกที่ควันออกเทหนากว่าที่เคยและฉันจะได้เห็นกะพริบของแสงสีแดง; ปัจจุบันผมได้ยินมาข้างต้นทั้งหมดคนและดินดังเสียงที่ชัดเจนซึ่งผมรู้ว่าเป็นปริญญาโท: "!? เจมส์โฮเวิร์ดเจมส์โฮเวิร์ดคุณมี" มีคำตอบไม่ได้ แต่ผมได้ยินความผิดพลาดของบางสิ่งบางอย่างตกอยู่ในที่มีเสถียรภาพและช่วงเวลาถัดไปฉันให้ดังสนุกสนานฮี้สำหรับผมเห็นเจมส์ที่ผ่านมาทางควันชั้นนำขิงกับเขา เธอได้รับการไออย่างรุนแรงและเขาก็ไม่สามารถที่จะพูด. "เด็กหนุ่มผู้กล้าหาญของฉัน!" กล่าวว่าต้นแบบมือของเขาวางบนไหล่ของเขา "คุณเจ็บ" . เจมส์ส่ายหัวเพราะเขายังไม่สามารถพูด"เฮลโล" ชายร่างใหญ่ที่จัดขึ้นฉันกล่าวว่า "เขาเป็นเด็กหนุ่มที่กล้าหาญและไม่มีข้อผิดพลาด." "และตอนนี้" กล่าวว่าต้นแบบ "เมื่อคุณมีลมหายใจของคุณเจมส์เราจะได้รับจากสถานที่นี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่เราสามารถทำได้" และเราก็ย้ายไป รายการเมื่อจากตลาดที่มีมาเสียงควบฟุตและดังเสียงดังก้องล้อ. "พ่อไฟเครื่องยนต์! ไฟไหม้เครื่องยนต์!" ตะโกนสองหรือสามเสียง "ยืนกลับทำให้ทาง!" และกระทบและฟ้าร้องมากกว่าหินม้าสองตัววิ่งเข้าไปในสนามด้วยเครื่องยนต์หนักอยู่เบื้องหลังพวกเขา เจ้าหน้าที่ดับเพลิงก็ดิ้นกับพื้น; ไม่มีความจำเป็นที่จะขอให้ที่ไฟไหม้ได้รับมันก็กลิ้งขึ้นมาในเปลวไฟที่ดีจากหลังคา. เราได้ออกให้เร็วที่สุดเท่าที่เราสามารถเข้าสู่ตลาดในวงกว้างที่เงียบสงบสถานที่; ดาวถูกส่องแสงและเสียงยกเว้นหลังเราทั้งหมดก็ยังคง ปริญญาโทนำวิธีการโรงแรมขนาดใหญ่ในด้านอื่น ๆ และเร็วที่สุดเท่าที่คนดูแลม้ามาเขากล่าวว่า "เจมส์ตอนนี้ผมต้องรีบเร่งที่จะเป็นที่รักของคุณผมเชื่อม้าทั้งหมดให้กับคุณเพื่อสิ่งที่คุณคิดว่าเป็นสิ่งจำเป็น "และด้วยความที่เขาก็หายไป ต้นแบบไม่ได้ทำงาน แต่ฉันไม่เคยเห็นเดินเท้ามนุษย์อย่างรวดเร็วขณะที่เขาทำในคืนนั้น. มีเสียงที่น่ากลัวก่อนที่เราจะได้เข้าไปในคอกม้า-shrieks ของเราของบรรดาม้าที่น่าสงสารที่ถูกทิ้งเผาไหม้ตายในที่มั่นคงมันเป็น น่ากลัวมาก! และทำให้ทั้งขิงและฉันรู้สึกไม่ดีมาก อย่างไรก็ตามเราถูกถ่ายในและทำได้ดีโดย. เช้าวันรุ่งขึ้นนายมาดูวิธีการที่เรามีและจะพูดคุยกับเจมส์ ฉันไม่ได้ยินมากสำหรับคนดูแลม้าถูฉันลง แต่ฉันจะได้เห็นว่าเจมส์ดูมีความสุขมากและฉันคิดว่านายเป็นความภาคภูมิใจของเขา ผู้เป็นที่รักของเราได้รับการตื่นตระหนกมากในเวลากลางคืนว่าการเดินทางที่ถูกนำออกไปจนถึงช่วงบ่ายเพื่อให้เจมส์มีอยู่ในมือตอนเช้าและไปถึงโรงแรมแห่งแรกที่จะเห็นเกี่ยวกับเทียมและสายการบินของเราแล้วที่จะได้ยินเพิ่มเติมเกี่ยวกับ ไฟไหม้ เมื่อเขากลับมาเราได้ยินเขาบอกคนดูแลม้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตอนแรกไม่มีใครสามารถคาดเดาว่าไฟไหม้ที่เกิดจากการได้รับ แต่ในที่สุดชายคนหนึ่งกล่าวว่าเขาเห็นดิ๊ก Towler ไปลงที่มั่นคงกับท่อในปากของเขาและเมื่อเขาออกมาเขาไม่ได้อย่างใดอย่างหนึ่งและไปแตะสำหรับ อื่น จากนั้นภายใต้คนดูแลม้ากล่าวว่าเขาได้ถามดิ๊กที่จะไปขึ้นบันไดที่จะใส่ลงหญ้าแห้งบางส่วน แต่บอกให้เขาวางท่อครั้งแรกของเขา ดิ๊กปฏิเสธการท่อกับเขา แต่ไม่มีใครเชื่อว่าเขา ผมจำได้ว่ากฎของลูกผู้ชายจอห์นของเราไม่เคยที่จะช่วยให้ท่อที่มีเสถียรภาพและคิดว่ามันควรจะเป็นกฎทุกที่. เจมส์กล่าวว่าหลังคาและพื้นได้ลดลงทั้งหมดในและว่ามีเพียงผนังสีดำยืนอยู่; ม้าสองตัวที่ไม่ดีที่ไม่สามารถออกมาถูกฝังอยู่ใต้คานเผาและกระเบื้อง

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ส่วนที่ 1 บทที่ 16 : ไฟ

ต่อมาในตอนเย็นของนักเดินทาง ม้าถูกนำโดยเด็กเลี้ยงม้าตัวที่สอง และขณะที่เขากำลังทำความสะอาดเขาชายหนุ่มกับท่อในปากของเขานอกจากนี้สู่เสถียรภาพนินทา .
" ฉันพูด เนท ทาวเลอร์ กล่าวว่า เด็กเลี้ยงม้า " แค่ วิ่งขึ้นบันไดเข้าห้อง เอาหญ้าแห้งลงแร็ค ม้าตัวนี้จะได้ไหม เพียงวางท่อของคุณ . "
" เอาล่ะ " กล่าวว่า อื่น ๆแล้วขึ้นไปทางช่อง และได้ยินเขาเดินข้ามห้อง ข้ามศีรษะ และใส่หญ้าแห้งลง เจมส์ เข้ามาดูเราเลย แล้วประตูมันล็อค .
ผมไม่สามารถพูดได้นานแค่ไหน ฉันก็นอน หรือเวลาในตอนกลางคืนมัน แต่ฉันตื่นขึ้นมาอึดอัดมาก แต่ผมก็รู้ว่าทำไม ผมตื่น ดูเหมือนว่าอากาศที่หนาและสำลักฉันได้ยินว่า ขิง ไอและหนึ่งของม้าตัวอื่นดูกระสับกระส่ายมาก มันค่อนข้างมืด ผมมองไม่เห็น แต่มั่นคงเหมือนควันเต็มไปหมด ฉันแทบจะไม่รู้จักวิธีการหายใจ .
ช่องถูกเปิดทิ้งไว้ และฉันคิดว่านั่นคือสถานที่มันผ่านเข้ามา ผมฟังและได้ยินเสียงนุ่มรีบเรียงเสียงต่ำและเสียงและ snapping . ผมไม่ได้รู้ว่ามันคืออะไรแต่มันมีบางอย่างในเสียงแปลกๆ นั่นทำให้ผมตัวสั่นไปหมด ม้าอื่นๆ ทุกคนตื่น บางคนก็ดึงเสื้อมีปกได้นะ ผู้อื่นปั๊ม
ในที่สุดผมได้ยินตอนนอกและคนเลี้ยงม้าที่วางของนักเดินทางม้าออกมาเป็นมั่นคง ด้วยโคมไฟ และเริ่มปล่อยม้า และพยายามที่จะนำพวกเขาออกแต่ดูเหมือนเขาจะรีบร้อนและตกใจตัวเองว่า เขาตกใจนิ่งมากขึ้น ม้าตัวแรกจะไม่ไปกับเขา เขาพยายามที่สองและสาม และพวกเขาก็จะไม่กวน เขามาหาฉันต่อไป และพยายามจะลากฉันออกจากร้านโดยการบังคับของหลักสูตรที่ไม่มีการใช้ เขาพยายามให้เราทั้งหมด โดยหันและซ้ายแล้วมั่นคง
สงสัยเราโง่มากแต่อันตรายที่ดูเหมือนจะเป็นรอบทั้งหมด และไม่มีใครที่เรารู้จักเชื่อใจ และทั้งหมดก็แปลกและไม่แน่นอน สดอากาศที่เข้ามาผ่านประตูเปิดทำให้มันง่ายขึ้นที่จะหายใจ แต่เร่งเสียงก็ดังขึ้นเหนือศีรษะ และเมื่อผมมองขึ้นไป ผ่านกรงของแร็คของฉันว่างเปล่า ผมเห็นไฟสีแดงกระพริบบนผนัง แล้วผมก็ได้ยินเสียงร้องของ " ไฟ " ภายนอกและคนเลี้ยงม้าเก่าอย่างรวดเร็ว โดยเข้ามา เขามีม้าออก ไปอีก แต่เปลวไฟเล่นรอบช่องและเสียงคำรามและแย่มาก
สิ่งต่อไปที่ผมได้ยินคือเสียงของเจมส์ เงียบ และยิ้มแย้มแจ่มใส ตามที่มันเป็นเสมอ .
" มา ชั้นงาม มันถึงเวลาที่พวกเราจะปิดแล้ว ตื่นมา ฉันยืนอยู่ใกล้ประตู เพื่อให้เขามาหาฉันก่อนลูบผมเขามาใน .
" มา , ความงาม , กับชุดของคุณหนุ่มน้อย เดี๋ยวเราออกไปยิงนี้ " มันเป็นในไม่มีเวลา แล้วเขาเอาผ้าพันคอออกจากคอของเขาและผูกมันเบาตา และตบ และตามใจเขาพาฉันออกจาก ที่มั่นคง ปลอดภัยในบ้าน เขาลื่นผ้าพันคอออกจากตาของฉันและตะโกนว่า " ที่นี่มีใคร ! ใช้ตัวนี้ตอนผมกลับไปอีก "
สูง

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.