The Phra Chedi, or Stupa, is the mo

The Phra Chedi, or Stupa, is the most venerated religious structure of Buddhism. Originally, it enshrined relics of Lord Buddha. Later, it contained relics of holy men or kings, and now has become a religious symbol much like the cross. A Stupa was often built to announce the arrival of Buddhist monks carrying the Doctrine from India to Southeast Asia or Ceylon. Sizes of the Phra Chedi range from about two meters high to the larger stupas of which may reach up to 115 meters. When newer or larger ones were desired, they were built encasing the old rather than destroying them and starting anew.

The prototype of the Chedi originated in central India. It is composed of: the drum (basement); dome (tumulus); surmounted by a cubical chair symbolizing the seat of Buddha; and over it the chatra (umbrella), which originally only had one tier and later on became a slender pinnacle formed by many tiers. Numerous variations of the stupa exist in Thailand, but they can be limited to these principle types:

Northern Type: formed by a cubical solid mass having four niches at its sides containing images of Buddha in high relief or round relief; this cubical mass is superimposed by one or more stories and crowned by the domed stupa (Figure 1, top image).
Reminiscent of the Sat Mahal Pasada at Polonnaruva in Ceylon, formed by many receding cubical stories enriched with horizontal rows of standing Buddha images in high relief. This type of Phra Chedi is common in northern Thailand (Figure 1, bottom image).
Round-planned stupa having the same elements as the Indian prototype which was introduced from Ceylon. This stupa has a high drum formed by many moldings of the same design, a bell-shaped dome, a square throne surmounted by a low circular colonnade supporting the high and slender chatra (Figure 2, image 1).
Ayudhya period stupa: by adding four niches, borrowed from the northern art, to the dome of the classic Phra Chedi, the Thai composed a newly refined type of stupa form (Figure 2, image 2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พระเจดีย์ หรือเจดีย์ มีโครงสร้างทางศาสนา venerated สุดของพระพุทธศาสนา ตอนแรก จะประดิษฐานพระธาตุของพระพุทธเจ้า ภายหลัง มันประกอบด้วยธาตุศักดิ์สิทธิ์คนหรือพระมหากษัตริย์ และตอนนี้ ได้กลายเป็น สัญลักษณ์ทางศาสนาเหมือนข้าม มักสร้างเจดีย์เป็นการประกาศการมาถึงของพระภิกษุสงฆ์ถือครองหลักคำสอนจากอินเดียสู่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้หรือซีลอน ขนาดของช่วงพระเจดีย์จากสูงประมาณสองเมตรเพื่อพระธาตุขนาดใหญ่ซึ่งอาจถึงถึง 115 เมตร เมื่อคนรุ่นใหม่ หรือขนาดใหญ่ถูกต้อง จะถูกสร้างขึ้น encasing พวกเก่าแทนที่ทำลายพวกเขา และเริ่มต้นนั้นใหม่ต้นแบบของเจดีย์ที่เป็นต้นกำเนิดในอินเดียกลาง ประกอบด้วย: กลอง (ใต้ดิน), โดม (tumulus); surmounted โดยเก้าอี้ cubical เป็นสัญลักษณ์ของพระพุทธเจ้า และกว่า chatra (ร่ม), ซึ่งเดิมเท่านั้นได้ระดับหนึ่ง และในภายหลังกลายเป็น พินนาเคิลสเลนเดอร์ ที่เกิดขึ้นจากหลายระดับ หลายรูปแบบของเจดีย์มีอยู่ในประเทศไทย แต่พวกเขาสามารถจำกัดชนิดหลักการเหล่านี้: ชนิดเหนือ: ก่อตั้งขึ้น โดยมวลแข็ง cubical มีตรงไหนที่สี่ในด้านประกอบด้วยรูปพระสูงบรรเทาหรือบรรเทากลม มวลนี้ cubical วางซ้อนอยู่ ด้วยอย่าง น้อยหนึ่งเรื่อง และมงกุฎ โดยเจดีย์ domed (รูปที่ 1 รูปภาพด้านบน) เตือนความทรงจำของนั่งมา Pasada ที่ Polonnaruva ในซีลอน ก่อตั้งขึ้น โดย receding cubical เรื่องราวมากมายอุดมไป ด้วยแถวแนวตั้งพระพุทธรูปในสูงบรรเทา พระเจดีย์ชนิดนี้ได้ทั่วไปในภาคเหนือ (รูปที่ 1 รูปภาพด้านล่าง) วางแผนรอบเจดีย์มีองค์ประกอบเดียวกันเป็นต้นแบบอินเดียซึ่งเป็นการแนะนำจากซีลอน เจดีย์นี้มีกลองสูงเกิดขึ้นจาก moldings หลายแบบเดียวกัน โดมที่ทรงระฆังคว่ำ บัลลังก์สี่เหลี่ยม surmounted โดยเนดกลมต่ำสนับสนุน chatra สูง และสเลนเดอร์ (รูปที่ 2 ภาพที่ 1) อยุธยาเจดีย์รอบระยะเวลา: โดยเพิ่มตรงไหน 4 ยืมมาจากศิลปะภาคเหนือ การโดมของพระเจดีย์ที่คลาสสิก ไทยประกอบด้วยชนิดกลั่นใหม่ของเจดีย์ฟอร์ม (รูปที่ 2 ภาพที่ 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พระเจดีย์หรือสถูปเป็นโครงสร้างทางศาสนาส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ แต่เดิมก็ประดิษฐานพระธาตุของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ต่อมาก็มีพระธาตุของบุรุษผู้ศักดิ์สิทธิ์หรือพระมหากษัตริย์และตอนนี้ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ทางศาสนาเหมือนไม้กางเขน เจดีย์ถูกสร้างขึ้นมักจะประกาศการมาถึงของพระสงฆ์ถือหลักคำสอนจากอินเดียไปยังเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หรือซีลอน ขนาดของช่วงพระเจดีย์จากประมาณสองเมตรสูงกับเจดีย์ขนาดใหญ่ที่อาจขึ้นไปถึง 115 เมตร เมื่อคนใหม่หรือมีขนาดใหญ่ถูกต้องการพวกเขาถูกสร้างขึ้น encasing เก่ามากกว่าทำลายพวกเขาและเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง. ต้นแบบของเจดีย์ที่เกิดขึ้นในภาคกลางของอินเดีย มันประกอบด้วย: กลอง (ชั้นใต้ดิน); โดม (สุสาน); กอปรด้วยเก้าอี้ที่นั่งสามมิติสัญลักษณ์ของพระพุทธเจ้า; และมากกว่านั้นฉัตรา (ที่ร่ม) ซึ่ง แต่เดิมมีเพียงหนึ่งชั้นและต่อมาได้กลายเป็นสุดยอดเรียวที่เกิดขึ้นจากหลายชั้น รูปแบบต่าง ๆ นานาของเจดีย์ที่มีอยู่ในประเทศไทย แต่พวกเขาสามารถถูก จำกัด ให้ใช้หลักการเหล่านี้ประเภทคือประเภทเหนือที่เกิดขึ้นจากมวลของแข็งสามมิติที่มีสี่ซอกที่ด้านข้างของมันที่มีภาพของพระพุทธเจ้าในการบรรเทาสูงหรือบรรเทารอบ; มวลนี้สามมิติซ้อนทับด้วยหนึ่งหรือมากกว่าเรื่องราวและปราบดาภิเษกโดยเจดีย์โดม (รูปที่ 1 ภาพบน). เตือนความทรงจำของมาฮาลเสาร์ Pasada ที่ Polonnaruva ในศรีลังกาที่เกิดขึ้นจากถอยหลายเรื่องราวลูกบาศก์อุดมไปด้วยแถวแนวนอนของพระพุทธรูปยืนใน นูนสูง ชนิดของพระเจดีย์นี้เป็นเรื่องธรรมดาในภาคเหนือของประเทศไทย (รูปที่ 1 ภาพล่าง). รอบวางแผนเจดีย์มีองค์ประกอบเช่นเดียวกับต้นแบบอินเดียซึ่งเป็นที่รู้จักจากประเทศศรีลังกา เจดีย์นี้มีกลองสูงที่เกิดขึ้นจากเครือเถาหลายการออกแบบเดียวกันโดมรูประฆังเป็นบัลลังก์ตารางกอปรด้วยต้นไม้วงกลมต่ำสนับสนุนฉัตราสูงและเรียว (รูปที่ 2 ภาพที่ 1). กรุงศรีอยุธยาเจดีย์ระยะเวลา: โดยการเพิ่ม สี่ซอกยืมมาจากศิลปะภาคเหนือเพื่อโดมคลาสสิกของพระเจดีย์ที่ไทยประกอบด้วยประเภทการกลั่นใหม่ในรูปแบบเจดีย์ (รูปที่ 2 ภาพที่ 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนพระเจดีย์ หรือพระปรางค์ เป็นโครงสร้างทางศาสนาส่วนใหญ่นับถือพระพุทธศาสนา เดิมที ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้า ต่อมาก็มีพระธาตุของนักบุญหรือกษัตริย์ และตอนนี้ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ทางศาสนาเหมือนไม้กางเขน สถูปมักจะสร้างขึ้นเพื่อประกาศการมาถึงของพระสงฆ์ ถือลัทธิจากอินเดียถึงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หรือซีลอน .ขนาดขององค์พระเจดีย์ในช่วงตั้งแต่ประมาณสองเมตรสูง เจดีย์ขนาดใหญ่ซึ่งอาจสูงถึง 115 เมตร ตอนใหม่ หรือขนาดใหญ่อยู่ที่ต้องการ พวกเขาถูกสร้างขึ้นบรรจุเก่ามากกว่าการทำลาย และการเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

ต้นแบบของเจดีย์ มีถิ่นกําเนิดในภาคกลางของอินเดีย มันประกอบด้วย : กลอง ( ชั้นใต้ดิน ) ; โดม ( เรียก )surmounted โดยลูกบาศก์เก้าอี้คือ ที่นั่งของพระพุทธเจ้า และผ่านมัน Chatra ( ร่ม ) ซึ่งแต่เดิมมีเพียงหนึ่งชั้น และในภายหลังได้กลายมาเป็นเรียว พินนาเคิล ที่เกิดขึ้นจากหลายชั้น . หลายรูปแบบของเจดีย์อยู่ในประเทศไทย แต่พวกเขาจะถูก จำกัด ประเภทหลักเหล่านี้ :

ภาคเหนือประเภท :รูปแบบโดยลูกบาศก์มวลของแข็งมี niches ที่ 4 ด้านประกอบด้วยพระพุทธรูปนูนสูงหรือรอบโล่ง ; มวลสามมิตินี้ทับโดยหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งเรื่องราวและปราบดาภิเษกโดยเจดีย์รูปโดม ( รูปด้านบนรูป 1 )
ให้นึกถึงนั่งมาล pasada ที่โปลนนารุวะในศรีลังกาก่อตั้งขึ้นโดยมากลดลงสามมิติเรื่องอุดมด้วยแนวนอน แถวยืน พระพุทธรูปนูนสูง พระเจดีย์ชนิดนี้มีทั่วไปในภาคเหนือของประเทศไทย ( ภาพด้านล่างรูปที่ 1 ) .
รอบวางแผนเจดีย์มีองค์ประกอบเช่นเดียวกับอินเดียต้นแบบซึ่งได้รับการแนะนำจากซีลอน . เจดีย์นี้มีสูง ขึ้น โดยมีกลอง moldings ของแบบเดียวกัน มีกระดิ่งรูปโดมบัลลังก์ฐานเขียงสี่เหลี่ยมโดยระเบียงวงกลมต่ำสนับสนุน Chatra สูงและผอม ( รูปที่ 2 , ภาพ 1 )
( ปี เจดีย์ : โดยการเพิ่มสี่ niches ที่ยืมมาจากศิลปะภาคเหนือ กับโดมเจดีย์ พระคลาสสิค ไทยประกอบด้วยการกลั่นใหม่ประเภทของเจดีย์รูปแบบ ( รูปที่ 2 รูปที่ 2
)