Probably one of the most frequently

Probably one of the most frequently asked questions over the last two decades about family life has been, "Is divorce harmful to children?" Although this may seem like a very important question, I would suggest that it is time to examine a more important question which is-- "what are the factors in divorcing families that contribute to children having difficulties and what are the factors that foster children's adaptation?" In this paper I will review several explanations for why children have difficulty and the scientific evidence regarding these factors.
Are children of divorce worse off than children in married two-parent families?
Since there is so much discussion of the effects of divorce on children, I want to begin by addressing whether there are really any differences between children who live in divorced families and children who live in married two-parent families (I will call them "intact."). In 1991 Amato and Keith examined the results of 92 studies involving 13,000 children ranging from preschool to young adulthood to determine what the overall results indicated. The overall result of this analysis was that children from divorced families are on "average" somewhat worse off than children who have lived in intact families. These children have more difficulty in school, more behavior problems, more negative self- concepts, more problems with peers, and more trouble getting along with their parents. A more recent update of the findings indicates that this pattern continues in more recent research (Amato, 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาจเป็นหนึ่งในคำถามที่ถามบ่อยในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาเกี่ยวกับชีวิตครอบครัวที่ได้รับ "การหย่าร้างเป็นอันตรายต่อเด็ก?" แม้ว่านี้อาจดูเหมือนเป็นคำถามที่สำคัญมากผมจะแนะนำว่ามันเป็นเวลาที่จะตรวจสอบคำถามที่สำคัญมากขึ้นซึ่ง is-- "สิ่งที่เป็นปัจจัยในการหย่าครอบครัวที่นำไปสู่เด็กมีปัญหาและสิ่งที่เป็นปัจจัยที่ส่งเสริมให้เกิดการปรับตัวของเด็ก ? " ในบทความนี้ผมจะทบทวนคำอธิบายหลายเหตุผลที่เด็กมีความยากลำบากและหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวกับปัจจัยเหล่านี้.
มีเด็กของการหย่าร้างที่เลวร้ายยิ่งกว่าเด็กแต่งงานครอบครัวสองแม่?
เนื่องจากมีการอภิปรายมากของผลกระทบของการหย่าร้างในเด็ก ฉันต้องการที่จะเริ่มต้นด้วยการที่อยู่ไม่ว่าจะมีจริงๆความแตกต่างระหว่างเด็กที่อาศัยอยู่ในครอบครัวที่หย่าร้างและเด็กที่อาศัยอยู่ในครอบครัวที่แต่งงานกับสองแม่ (ฉันจะเรียกพวกเขา "เหมือนเดิม.") ในปี 1991 และคี ธ อะมาตรวจสอบผลของการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับ 92 13,000 เด็กตั้งแต่ก่อนวัยเรียนวัยหนุ่มสาวที่จะตรวจสอบว่าผลโดยรวมที่ระบุ ผลโดยรวมของการวิเคราะห์นี้คือการที่เด็ก ๆ จากครอบครัวหย่าร้างอยู่ใน "ค่าเฉลี่ย" ค่อนข้างเลวร้ายยิ่งกว่าเด็กที่ได้อาศัยอยู่ในครอบครัวเหมือนเดิม เด็กเหล่านี้มีความยากลำบากมากขึ้นในโรงเรียนมากขึ้นปัญหาพฤติกรรมแนวคิดตนเองเชิงลบมากขึ้น, ปัญหามากขึ้นกับเพื่อนร่วมงานและปัญหาอื่น ๆ อีกมากมายได้รับพร้อมกับพ่อแม่ของเขา การปรับปรุงล่าสุดของผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่ารูปแบบนี้อย่างต่อเนื่องในการวิจัยเมื่อเร็ว ๆ นี้ (อะ, 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาจเป็นหนึ่งในคำถามที่ถามบ่อยที่สุดในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา เกี่ยวกับชีวิตครอบครัวได้รับ " หย่าเป็นอันตรายต่อเด็ก ? แม้ว่านี้อาจดูเหมือนเป็นคำถามที่สำคัญมากผมแนะนำว่า เวลาตรวจคำถามสำคัญซึ่งเป็น . . . " อะไรคือปัจจัยในการหย่ากับครอบครัวที่สนับสนุนเด็กมีปัญหา และอะไรคือปัจจัยที่สนับสนุนการปรับตัวของเด็ก ? ในบทความนี้ผมจะอธิบายว่าทำไมเด็กต้องทบทวนหลายระดับความยาก และหลักฐานทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับปัจจัยเหล่านี้ .
เด็กการหย่าร้างแย่กว่าเด็กแต่งงานสองพ่อแม่ครอบครัว
เนื่องจากมีการอภิปรายมากของผลกระทบของการหย่าร้างกับลูก , ฉันต้องการที่จะเริ่มต้นด้วยการเรียกว่ามีจริงๆความแตกต่างระหว่างเด็กที่อาศัยอยู่ในครอบครัวหย่าร้าง และเด็กที่อาศัยอยู่ในครอบครัวที่แต่งงานสองหลัก ( ผมจะเรียกพวกเขาว่า " เหมือนเดิม " )ในปี 1991 และตรวจสอบผลของคีธ Amato 92 การศึกษาที่เกี่ยวข้องกับ 13 , 000 เด็กตั้งแต่อนุบาลให้วัยหนุ่มเพื่อตรวจสอบว่าผลโดยรวมพบว่า ผลโดยรวมของการวิเคราะห์นี้คือว่า เด็กจากครอบครัวหย่าร้างใน " เฉลี่ย " ค่อนข้างแย่กว่าเด็กที่อาศัยอยู่ในครอบครัวเหมือนเดิม เด็กเหล่านี้มีปัญหาในโรงเรียนปัญหาพฤติกรรมมากขึ้น มากลบด้วยตนเองแนวคิด ปัญหากับเพื่อนร่วมงาน และอีกปัญหาที่ได้รับพร้อมกับพ่อแม่ของพวกเขา การปรับปรุงล่าสุดของผลการวิจัยพบว่า รูปแบบนี้อย่างต่อเนื่องในการวิจัยล่าสุด ( Amato , 2001 )