As we outlined before, banks adjust

As we outlined before, banks adjust their lending activities during periods of sovereign distress. However, sovereign debt crises may also alter other activities conducted by financial institutions. In some cases, the outcome of this adjustment may lead to a higher level of risk in the system with additional macroeconomic implications. Bank assets are traditionally composed of loans and securities. These securities are further decomposed between those issued by the private sectors and those issued by the sovereign or local governments. In periods of sovereign stress, banks may have an incentive to shift the composition of their securities’ holdings. As noted before, under normal circumstances banks will hold sovereign securities as a means to maintain liquidity and repay withdrawals from depositors or other creditors (Gennaioli, Martin, and Rossi, 2013a,b). In contrast, in periods of sovereign stress, banks may find it desirable to increase their holdings of “risky” sovereign securities to increase their returns (Acharya and Steffen, 2013). This risk-taking behavior may enhance the adjustment that banks will have to perform in the event of a sovereign default. There are several factors that explain the banks’ decision to increase their sovereign debt holdings in periods of stress. First, sovereign securities are perhaps the safest asset for domestic banks, as private sector borrowers may become riskier under weak macroeconomic conditions. However, as shown by Acharya and Steffen (2013), banks without this constraint may also increase their holdings of “risky” sovereign securities. This was the case for some European banks, which purchased debt from foreign sovereigns in distress during the recent European sovereign crisis. Second, banks may have the incentive to arbitrage regulatory rules. As noted before, risk-weights on sovereign debt securities are zero in most cases. If the bank is faced with the option of making a loan or holding a sovereign security, regulatory requirements may tip the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามที่เราระบุไว้ก่อน ธนาคารปรับกิจกรรมให้กู้ยืมในระหว่างรอบระยะเวลาของความทุกข์อธิปไตย อย่างไรก็ตาม วิกฤตหนี้อาจยังเปลี่ยนแปลงกิจกรรมอื่น ๆ ที่ดำเนินการ โดยสถาบันการเงิน ในบางกรณี ผลของการปรับปรุงนี้อาจนำไปสู่ความเสี่ยงในระดับที่สูงขึ้นในระบบพร้อมเพิ่มเติมความเกี่ยวข้องด้านเศรษฐกิจมหภาค สินทรัพย์ธนาคารซึ่งประกอบด้วยเงินกู้ยืมและหลักทรัพย์ หลักทรัพย์เหล่านี้จะย่อยสลายไประหว่างที่ออก โดยภาคเอกชนและผู้ที่ออก โดยรัฐบาลท้องถิ่น หรืออธิปไตยเพิ่มเติม ในรอบระยะเวลาของความเครียดอธิปไตย ธนาคารได้เพื่อจูงใจให้เปลี่ยนส่วนประกอบของของทรัพย์โฮลดิ้งจำกัด ตามที่ระบุไว้ก่อน ภายใต้สถานการณ์ปกติ ธนาคารจะถืออธิปไตยหลักทรัพย์เป็นวิธี การรักษาสภาพคล่องชำระถอนจาก depositors หรือเจ้าหนี้อื่น ๆ (Gennaioli มาร์ติน และ Rossi, 2013a, b) ในทางตรงกันข้าม ในช่วงเวลาของความเครียดอธิปไตย ธนาคารอาจพบว่าสมควรเพิ่มการถือครองหลักทรัพย์อธิปไตย "ความเสี่ยง" เพื่อเพิ่มกำไร (ก้มคาราวะและ Steffen, 2013) พฤติกรรมนี้เสี่ยงอาจเพิ่มการปรับปรุงที่ธนาคารจะต้องดำเนินการในกรณีการอธิปไตย มีหลายปัจจัยที่อธิบายการตัดสินใจของธนาคารเพื่อเพิ่มการถือครองหนี้ในรอบระยะเวลาของความเครียด หลักทรัพย์แรก อธิปไตยเป็นอาจเป็นสินทรัพย์ปลอดภัยที่สุดสำหรับธนาคารภายในประเทศ ผู้กู้ภาคเอกชนอาจเป็น riskier สภาวะเศรษฐกิจมหภาคอ่อนแอ อย่างไรก็ตาม แสดง โดยก้มคาราวะและ Steffen (2013), ธนาคาร โดยไม่มีข้อจำกัดนี้อาจยังเพิ่มอาจมทรัพย์อธิปไตย "ความเสี่ยง" นี้ไม่ใช่สำหรับบางธนาคารยุโรป ที่ซื้อหนี้จากราชันทุกข์ต่างประเทศในช่วงวิกฤตอธิปไตยยุโรปล่าสุด สอง ธนาคารอาจจะจูงใจให้ท่านกำกับดูแลกฎ ตามที่ระบุไว้ก่อน น้ำหนักความเสี่ยงในหลักทรัพย์หนี้เป็นศูนย์ใหญ่ ถ้าธนาคารได้ประสบกับตัวของเงินกู้ หรือถือความปลอดภัยอธิปไตย กฎหมายอาจแนะนำเกี่ยวกับการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เราระบุไว้ก่อนหน้านี้ธนาคารปรับกิจกรรมการให้กู้ยืมเงินของพวกเขาในช่วงระยะเวลาของความทุกข์อธิปไตย อย่างไรก็ตามวิกฤตหนี้สาธารณะนอกจากนี้ยังอาจปรับเปลี่ยนกิจกรรมอื่น ๆ ที่จัดทำโดยสถาบันการเงิน ในบางกรณีผลของการปรับตัวนี้อาจนำไปสู่​​ระดับที่สูงขึ้นของความเสี่ยงในระบบเศรษฐกิจมหภาคที่มีผลกระทบเพิ่มเติม สินทรัพย์ธนาคารจะประกอบด้วยประเพณีของเงินให้สินเชื่อและหลักทรัพย์ หลักทรัพย์เหล่านี้จะถูกย่อยสลายต่อระหว่างผู้ที่ออกโดยภาคเอกชนและผู้ที่ออกโดยรัฐบาลอธิปไตยหรือท้องถิ่น ในช่วงเวลาของความเครียดอธิปไตยธนาคารอาจมีแรงจูงใจที่จะเปลี่ยนองค์ประกอบของการถือครองหลักทรัพย์ของพวกเขา ดังที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ภายใต้สถานการณ์ปกติธนาคารจะถือหลักทรัพย์อธิปไตยเป็นวิธีการรักษาสภาพคล่องและชำระคืนจากการถอนเงินฝากเงินหรือเจ้าหนี้อื่น ๆ (Gennaioli, มาร์ตินและรอสซี 2013A b) ในทางตรงกันข้ามในช่วงเวลาของความเครียดอธิปไตยธนาคารอาจพบว่ามันเป็นที่พึงปรารถนาที่จะเพิ่มการถือครองของ "ความเสี่ยง" อธิปไตยหลักทรัพย์เพื่อเพิ่มผลตอบแทนของพวกเขา (และคาราเตฟเฟน, 2013) ลักษณะการทำงานนี้ความเสี่ยงอาจเพิ่มการปรับตัวที่ว่าธนาคารจะมีการดำเนินการในกรณีที่มีการเริ่มต้นอธิปไตย มีหลายปัจจัยที่อธิบายการตัดสินใจของธนาคารเพื่อเพิ่มการถือครองหนี้สาธารณะของพวกเขาในช่วงเวลาของความเครียด แรกอธิปไตยหลักทรัพย์อาจจะเป็นสินทรัพย์ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับธนาคารในประเทศเป็นผู้กู้ภาคเอกชนอาจจะกลายเป็นความเสี่ยงภายใต้เงื่อนไขทางเศรษฐกิจมหภาคที่อ่อนแอ แต่ที่แสดงโดยคาราและสเตฟเฟ (2013), ธนาคารโดยไม่ จำกัด นี้ยังอาจจะเพิ่มการถือครองของ "ความเสี่ยง" อธิปไตยหลักทรัพย์ นี่เป็นกรณีของธนาคารยุโรปบางอย่างที่ซื้อหนี้จากภาครัฐบาลต่างประเทศอยู่ในความทุกข์ในช่วงที่ผ่านมาวิกฤตยุโรปกษัตริย์ ประการที่สองธนาคารอาจจะมีแรงจูงใจในการเก็งกำไรกฎกฎระเบียบ ดังที่ระบุไว้ก่อนที่จะมีความเสี่ยงน้ำหนักในตราสารหนี้เป็นศูนย์ในกรณีส่วนใหญ่ หากธนาคารจะต้องเผชิญกับตัวเลือกในการกู้ยืมเงินหรือถือการรักษาความปลอดภัยอธิปไตยข้อกำหนดอาจปลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในฐานะที่เราระบุไว้ก่อนหน้านี้ ธนาคารปรับกิจกรรมการให้กู้ยืมเงินของพวกเขาในช่วงระยะเวลาของจักรพรรดิ ทุกข์ อย่างไรก็ตาม วิกฤตหนี้อธิปไตยอาจปรับเปลี่ยนกิจกรรมอื่น ๆ ดำเนินการโดยสถาบันการเงิน ในบางกรณีผลของการปรับตัวนี้จะนำไปสู่ระดับที่สูงขึ้นของความเสี่ยงในระบบที่มีผลกระทบทางเศรษฐกิจเพิ่มเติมสินทรัพย์ ธนาคารแบบดั้งเดิม ประกอบด้วย เงินกู้และหลักทรัพย์ หลักทรัพย์เหล่านี้จะย่อยสลายต่อไป ระหว่างผู้ที่ออกโดยภาคเอกชน และผู้ที่ออกโดยรัฐบาลประเทศหรือท้องถิ่น ในช่วงเวลาของความเครียดอธิปไตย ธนาคารอาจจะมีแรงจูงใจที่จะเปลี่ยนองค์ประกอบของหลักทรัพย์ที่ถือครอง . ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ภายใต้สถานการณ์ปกติธนาคารจะถือหลักทรัพย์อธิปไตยเป็นวิธีการที่จะรักษาสภาพคล่องและจ่ายคืนผู้ฝากเงินหรือเจ้าหนี้อื่น ( ถอนจาก gennaioli มาร์ติน และ รอสซี่ 2013A , B ) ในทางตรงกันข้าม ในช่วงเวลาของความเครียดอธิปไตย ธนาคารอาจพบว่าพึงปรารถนาที่จะเพิ่มการถือครองของ " ความเสี่ยง " อธิปไตยเพื่อเพิ่มผลตอบแทนของหลักทรัพย์ ( Acharya และ Steffen , 2013 )นี้จะเพิ่มการปรับพฤติกรรมเสี่ยงที่ธนาคารจะต้องดำเนินการในกรณีของการเริ่มต้นอธิปไตย มีปัจจัยหลายอย่างที่อธิบายการตัดสินใจของธนาคารเพื่อเพิ่มการถือครองหนี้ของพวกเขาในช่วงเวลาของความเครียด แรก , หลักทรัพย์อธิปไตยบางทีสินทรัพย์ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับธนาคารในประเทศเป็นผู้กู้ภาคเอกชนอาจกลายเป็นความเสี่ยงภายใต้เงื่อนไขทางเศรษฐกิจที่อ่อนแอ อย่างไรก็ตาม , ที่แสดงโดย Acharya และ Steffen ( 2013 ) , ธนาคารโดยไม่มีข้อจำกัดนี้อาจเพิ่มการถือครอง " เสี่ยง " มูลค่าหลักทรัพย์ นี้เป็นกรณีสำหรับบางธนาคารยุโรป ซึ่งการซื้อหนี้จากรัฐบาลหรือจากต่างประเทศที่ประสบปัญหาในช่วงวิกฤตอธิปไตยในยุโรป . ประการที่สองธนาคารอาจจะมีแรงจูงใจที่จะเก็งกำไรกฎระเบียบกติกา ตามที่ระบุไว้ก่อน , น้ำหนักความเสี่ยงในหนี้อธิปไตยซึ่งเป็นศูนย์ในกรณีส่วนใหญ่ หากธนาคารจะเผชิญกับทางเลือกของการกู้เงินหรือถือความมั่นคงอธิปไตย ข้อกำหนดอาจทิป