But we were still at the entrance o

But we were still at the entrance of the park. To get to the center, where the information center is its still another 26 km’s. We weren’t ready at all. This whole trip was very spontaneous and had no idea how to get there. The friendly guards, told us that if we have no car, there would be no way how to get up there unless we wanted to walk all the way up there in humid 30 degrees without a bottle of water. Of course they had a plan. We could hire one of their government bikes for 500 baht for 24 hours. Any extra hour would cost 100 baht. We decided to take one for the two of us. But the two of us were too heavy for the bike and the second bike wasn’t working and they still needed one bike to do the patrol. So no bikes for us. We were screwed. There was no way that we would walk all the way up to the visitor center in this heat.

There was only one option: The Thumb!

Hitchhiking in Thailand

Hitchhiking our way up there seemed the only possible solution and therefore we used our thumb and hoped to get up there with only one ride. And, lucky us, the first car, a pickup, stopped and let us jump on the back of the car. Scott and I were finally on the way. The wind was blowing in our face and we were just a small step away from our weekend adventure. They drove us all the way to the visitor center and in return they only wanted to have a picture with the two white “falang” guys (falang= Thai for foreigner).

Finding shelter at Khao Yai

Once up at the visitor center, we looked for a decent place to stay the night. The visitor center has a map with all the cabins in the national park. We found a nice and cheap place, paid for it and made our way down there. It was about one kilometer away from the visitor center and we started hiking our way down there. It was a humid and hot afternoon and up-hill. A police car stopped next to us and the officer asked us if we need a ride. We were a hesitating a bit but only walked for about 100 meters and were already exhausted. Therefore we happily accepted his offer to drive us to our little cabin. In return he only wanted a picture with the two white “falang” guys (Falang= Thai for foreigner).

cabin at khao yai national park

For the first time since we were living in Thailand we found a place that wasn’t that touristy and were foreigners are still something special. We thought about making our way through the national park and paying with pictures of us with the locals. That would have been a great and cheap weekend.

Hitchhiking to the waterfalls

After we moved into our small cabin, we got ready and wandered down the street. Our goal was to make our way to one of the big waterfalls in the park. It wouldn’t be easy. Another 20 kms were separating us from there. Since we still had no bikes or anything else that would take us there fast enough before the sun would set we tried to hitchhike our way down there. And we were successful. It only took three rides to get to the waterfalls.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่เราก็อยู่ในทางเข้าสวน เข้าไปที่ศูนย์ ศูนย์ข้อมูลอยู่มันยังอีก 26 กิโลเมตร เป็น เราไม่พร้อมเลย เดินทางทั้งหมดนี้มีอยู่มาก และมีความคิดว่าจะมี ยามดี บอกเราว่าถ้าเรามีรถยนต์ไม่ จะมีวิธีการเดินขึ้นยกเว้นว่าเราต้องการเดินทางขึ้นมีชื้น 30 องศาไม่มีขวดน้ำ แน่นอนว่าพวกเขามีแผนการ เราสามารถเช่าจักรยานของรัฐบาลหนึ่ง 500 บาท 24 ชั่วโมง ชั่วโมงใด ๆ เพิ่มเติมจะต้นทุน 100 บาท เราตัดสินใจที่จะให้เราทั้งสอง แต่เราทั้งสองก็หนักเกินไปสำหรับจักรยาน และจักรยานสองไม่ได้ทำงาน และพวกเขายังคงต้องการจักรยานหนึ่งทำการลาดตระเวน จักรยานจึงไม่มีสำหรับเรา เรามีเรื่อง มีวิธีที่เราจะเดินถึงศูนย์นักท่องเที่ยวในร้อนนี้มีเพียงตัวเลือกเดียว: นิ้วหัวแม่มือHitchhiking ในประเทศไทยHitchhiking มีวิธีของเราดูเหมือน การแก้ปัญหาเท่า และดังนั้นเราใช้นิ้วหัวแม่มือของเรา และหวังว่าจะขึ้นมีด้วยเดียวขี่ ก ลัคกี้เรา รถแรก การเบิกสินค้า หยุด และให้เราไปที่ด้านหลังของรถ สก็อตและสุดท้ายมา ลมพัดในหน้าของเรา และเรามีเพียงขั้นตอนเล็ก ๆ จากการผจญภัยวันหยุดสุดสัปดาห์ของเรา พวกเขาขับรถเราไปทางศูนย์นักท่องเที่ยว และกลับ พวกเขาเพียงอยากได้รูป ด้วยสองคนขาว "falang" (falang =ไทยสำหรับชาวต่างชาติ)หาที่พักอาศัยที่เขาใหญ่เมื่อค่าที่ผู้เยี่ยมชม เรามองสำหรับพักค้างคืนดี ศูนย์นักท่องเที่ยวมีแผนที่กับเคบินทั้งหมดในอุทยานแห่งชาติ เราพบดี และราคาประหยัด จ่ายเพื่อมัน และทำทางลงมี ก็ประมาณ 1 กิโลเมตรจากศูนย์นักท่องเที่ยว และเราเริ่มต้นเดินป่าทางลงมี ยามบ่ายที่ร้อน และชื้นและขึ้นเขาได้ รถตำรวจหยุดเราและเจ้าหน้าที่คนนั้นถามถ้า เราต้องนั่ง เรามี hesitating เป็นบิต แต่เพียงเดินประมาณ 100 เมตร และมีแล้วเหนื่อย ดังนั้น เราอย่างมีความสุขยอมรับที่จะขับรถเราไปกระท่อมน้อยของเรา กลับ เขาเพียงต้องการรูป ด้วยสองคนขาว "falang" (Falang =ไทยสำหรับชาวต่างชาติ)ห้องโดยสารที่อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่เป็นครั้งแรก เนื่องจากเราได้อาศัยอยู่ในประเทศไทย เราพบสถานที่ไม่ว่าแห้ง และมีชาวต่างชาติจะยังบางสิ่งบางอย่างพิเศษ เราคิดว่า เกี่ยวกับการทำทางผ่านอุทยานแห่งชาติ และจ่ายกับภาพของเรากับชาวบ้าน ที่จะได้รับวันหยุดมาก และราคาประหยัดHitchhiking ไปน้ำตกหลังจากที่เราย้ายเข้าไปในกระท่อมเล็ก ๆ ของเรา เราได้พร้อม และได้เดินไปมาลงบนถนน เป้าหมายของเราคือการ ทำของเราไปน้ำตกขนาดใหญ่ในสวน มันไม่ใช่เรื่องง่าย อีก 20 กิโลเมตรมีแยกเราจาก เนื่องจากเรายังมีจักรยานไม่หรืออะไรที่จะใช้เรามีอย่างเพียงพอก่อนที่ดวงอาทิตย์จะตั้ง เราพยายามโบกรถทางลงมี และเราสำเร็จ เพียงใช้เวลาขี่สามเพื่อไปน้ำตก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่เรายังทางเข้าของสวนสาธารณะ ไปที่ศูนย์ ที่ศูนย์สารสนเทศและอีก 26 กิโลเมตร เรายังไม่พร้อมเลย ทริปนี้ทั้งหมดถูกมาก เป็นธรรมชาติ และมีความคิดวิธีการที่จะได้รับมี ยามที่เป็นกันเอง ได้บอกเราว่า ถ้าเราไม่มีรถจะไม่มีวิธีที่จะไปที่นั่น ถ้าเราต้องการจะเดินทางไปในที่ที่มีความชื้น 30 องศา ไม่มีขวดน้ำ แน่นอนพวกเขาได้วางแผน เราสามารถจ้างหนึ่งของจักรยานที่รัฐบาลของพวกเขาสำหรับ 500 บาท ตลอด 24 ชั่วโมง ชั่วโมงพิเศษใด ๆ ราคา 100 บาท เราตัดสินใจที่จะใช้เวลาหนึ่งสำหรับเราสองคนแต่เราสองคนก็หนักเกินไปสำหรับจักรยานและจักรยานที่สองไม่ได้ทำงานและพวกเขายังต้องการจักรยานเพื่อทำการลาดตระเวน ไม่มีจักรยานให้พวกเรา เรากำลังเมา ไม่มีทางที่พวกเราจะเดินทางถึงมาเยี่ยมศูนย์ในความร้อนนี้

มีเพียงหนึ่งตัวเลือก : ง่ายๆ !



โบกรถในประเทศไทยโบกรถไปขึ้นดูเหมือนว่าทางออกเดียวที่เป็นไปได้และดังนั้นเราจึงใช้นิ้วโป้งของเราและหวังที่จะได้รับมีขึ้นเพียงหนึ่งนั่ง และโชคดีที่เราแรก รถยนต์ รถกระบะ หยุด และให้เรากระโดดขึ้นไปบนหลังของรถ สก็อต และฉันได้รับในทาง ลมก็พัดในหน้าของเรา และเราเป็นเพียงขั้นตอนเล็ก ๆห่างจากการผจญภัยวันหยุดสุดสัปดาห์ของเราพวกเขาขับรถพาพวกเรา ไป ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว และในกลับ พวกเขาเพียงต้องการที่จะมีภาพที่มีสองสีขาว " ฝรั่ง " หนุ่มฝรั่ง = ภาษาไทยสำหรับชาวต่างชาติ )

หาที่พักที่เขาใหญ่

เมื่อขึ้นที่ศูนย์ผู้เข้าชม เราค้นหาสถานที่ที่เหมาะสมที่จะอยู่ทั้งคืน ศูนย์ผู้เข้าชมได้แผนที่ที่มีห้องพักทั้งหมดในอุทยานแห่งชาติ เราพบสถานที่ที่ดีและราคาถูกจ่ายและทำทางของเราลงไป มันประมาณหนึ่งกิโลเมตรห่างจากศูนย์บริการนักท่องเที่ยว และเราก็เริ่มออกเดินทางของเราลงไป มันชื้นและร้อนตอนบ่าย และขึ้นเนิน รถตำรวจจอดข้างๆเราและเจ้าหน้าที่ถามเราถ้าเราต้องการส่ง เราก็ลังเลเล็กน้อยแต่ก็เดินประมาณ 100 เมตร ก็หมดแรงดังนั้นเราจึงมีความสุข ยอมรับข้อเสนอของเขาขับรถไปกระท่อมน้อยของเรา เขาเพียงต้องการถ่ายรูปกับสองสีขาว " ฝรั่ง " หนุ่มฝรั่ง = ภาษาไทยสำหรับชาวต่างชาติ ) .

กระท่อมที่อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่

เป็นครั้งแรกตั้งแต่เราอยู่ในประเทศไทย เราพบสถานที่ที่ไม่ใช่นักท่องเที่ยวและชาวต่างชาติยังคงมีบางสิ่งที่พิเศษเราคิดว่าเกี่ยวกับวิธีการของเราผ่านสวนสาธารณะแห่งชาติและจ่ายให้กับภาพเรากับคนในท้องถิ่น ที่จะได้รับที่ดีและราคาถูกวันหยุด

โบกรถไปยังน้ำตก

หลังจากเราย้ายเข้าไปอยู่ในกระท่อมเล็ก ๆของเรา เราก็พร้อมและเดินลงบนถนน เป้าหมายของเราคือเพื่อให้หนทางหนึ่งของน้ำตกใหญ่ในสวนสาธารณะ มันคงไม่ง่ายนักอีก 20 กม. มีแยกเราจากที่นั่น เนื่องจากเรายังไม่มีจักรยานหรืออื่น ๆที่จะพาเราไปที่นั่นเร็วพอ ก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้น เราพยายามโบกรถไปที่นั่น และเราประสบความสำเร็จ มันใช้เวลาเพียงแค่ 3 ขี่ไปที่น้ำตก