- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Gradually, it became a discussion a
Gradually, it became a discussion about Hajime’s action. Kaori had already separated from Hajime’s chest and wiped her tears, but there was still the shock she received from a while ago, so she fell silent with a difficult expression while she was thinking of something.
Suddenly, a voice came to douse them with cold water.
“…What foolish people. Hajime, can we leave now?”
“Ah~, yup, let’s go.”
The one calling Kouki and the others “foolish” with tone so cold as if it was in absolute zero was Yue. Although the voice was spoken in small mutter, it clearly resounded even inside the commotion of Kouki and the others. For a moment, silence wrapped their location, then Kouki and the others moved their gazes towards Yue.
To begin with, the reason Hajime came here after hearing Endou’s story was his obligation to Kaori, and it had been accomplished. Thus, he went out of the room following Yue who pulled his hand. Shia followed after them without minding the others.
As such, the action of Hajime’s party made Kouki and the others stop.
“Please stop. Our talk here isn’t over yet. I won’t take Nagumo as my comrade if he doesn’t tell me his real intention. Besides, just who do you think you are? Although I am grateful for your help, to call us foolish at our first meeting… isn’t that rude? Just what is foolish about us?”
“…”
Kouki once again talk about something out of topic. Although what he said was correct in such situations, comparing their circumstances made Yue wanted to say, “Try to think while putting your hand on your chest.” To even go this far, it wouldn’t be strange to say Kouki was cursed by something.
Maybe because Yue had forsaken Kouki already; she didn’t look at him, expressing there’s no value in looking at him. Kouki was slightly irritated and frowned being of Yue’s attitude, but he immediately floated a gentle smile again, thinking she was just an ordinary girl, and he tried to talk to Yue.
Because this wouldn’t end with the way it was going and he felt Yue’s discomfort, Hajime decided to answer a little and sighed with an expression as though saying it was a hassle.
“Amanogawa. I have neither care nor obligation to answer everything to you whose existence is a joke in more ways than one. But, I’ll point it out to you a little because you are being persistent about it.”
“Point it out, you say? Are you saying I am wrong? I, I only say something obvious as a person.”
Because, It’s troublesome, truly!, was what Hajime expression turned to. Kouki irritatedly objected Hajime’s words which was then ignored, and Hajime continued his words.
“You can’t fool me.”
“What’s with that…”
“You, you are not angry because I killed that woman. You are only feeling unpleasant to see a person’s death. However, you knew you are mistaken to blame me to kill the woman who murdered the Knights and tried to kill you. That’s why you’re using “killing a non-resisting person” as your main point, right? Being made to see something you didn’t want to see and for someone to easily do things you couldn’t… those are the cause of your anger. However, you tried to cover it under the name of justice. What worse is you yourself aren’t conscious of it. You never change, huh. You interpret things at your own convenience as natural as breathing.”
“Y-You are wrong! Don’t say something for your own convenience! It is the true you killed a non-resisting person!”
“I killed my enemy, what’s wrong with that?”
“Wh-!? What are you saying? It’s murder! Of course it is wrong!”
“Haa, I don’t want to discuss with you, so can we end it now? ———— I, I won’t give any mercy to my enemy. If someone opposed me, as long as I don’t have any other need for it, I will absolutely kill that person. I don’t care whether they are good or evil, resisting or not. Hatefully, I knew I’d be dead if I show even a moment of weakness. This is my sense of value cultivated inside the abyss, and I won’t force it to other. But, if someone doesn’t like it and tried to block me…”
Hajime instantly closed the distance and pressed the muzzle against Kouki’s forehead. At the same time, Hajime’s “Pressure” activated and the dense killing intent fell into the surrounding like a large, powerful waterfall. Kouki’s party held their breaths. Even Kouki, who was able to chase after Shizuku whose movement was the fastest among his comrades, could not even perceive Hajime’s earlier movement and he trembled in fear.
“I will kill them, even if that person is a former classmate of mine.”
“Y-You…”
“Don’t misunderstand, okay? I never thought of returning to you. Also, I am not your comrade. I only came here to pay my obligation to Shirasaki. It’s a goodbye after we get out of here. I have my own path to take.”
After saying so, he glared at Kouki who couldn’t say anything and was holding his breath. Hajime returned Donner to its holster, and with “Pressure” deactivation, the classmates exhaled greatly while looking at Hajime with complexed gazes. However, Kouki still could not accept it and tried to argue some more. But it was prevented by Yue’s harsh words while she wore a disgusted expression.
“…The one who fought was Hajime. The loser who ran away after being defeated in fear has no qualification to criticize him.”
“Wh—, you say I ran away…”
Actually it was not a coincidence Hajime’s party could pinpointed their location. The truth was, Hajime guessed the explosive torrent of magic power he felt to be coming from Kouki’s party when he was still in upper floor. Then, he used full advantage of his perception type skills to search for people presences downstairs and used transmutation along with pile bunker to pierce through the floors.
The torrent of magic power he felt at that time was Kouki’s “Supreme Break.” Feeling the huge power, Hajime’s party understood that Kouki would be able to defeat the demon race woman in that condition. That’s why they could see through that Kouki hesitated to kill and invited their predicament after coming to their location. It was why Yue said, “he ran away after being defeated in fear.”
Kouki tried to refute Yue, but a deep voice interrupted him.
“Stop it, Kouki.”
“Meld-san!”
Meld’s consciousness had returned a while ago and he heard the conversation between Kouki and the others. Still somewhat in a daze, he stood up and shook his head to clear his mind. Next, he saw his abdomen which surely had been injured, and so he tilt his head in confusion.
Kaori explained to Meld in details about what had happened. Knowing he was miraculously helped with a valuable medicine and hearing the owner was Hajime, Meld was happy from the depth of his heart that Hajime was alive. Moreover, he thanked Hajime for saving him. He grandly prostrated for being unable to save him at that time which made Hajime felt uncomfortable to receive his apology.
Rather than not minding it, Hajime had completely forgotten when Meld said, “I will absolutely save you,” … but he read the mood when Meld was before him, apologizing while bowing deeply.
When his conversation with Hajime ended, Meld turned towards Kouki and apologized just like what he did to Hajime.
“M-Meld-san? Why, why are you apologizing?”
“Of course. I am your trainer… but, I forgot to teach you an important thing during a fight. It’s the resolution to kill a person. When the time comes, I’ve thought of making you experience killing people by setting them up as thieves while making it look like a coincidence… After all, that experience is something necessary if you participate in war against the demon race… However, I’ve spent a lot of time conversing with you which made me think if it was really okay to let you experience that… Thus, I’ve hesitated. If I am thinking of my position as the commander of the Knights, I would have taught you even earlier, but… a little longer, just a little longer, until we cleared this. Things dragged on in this manner and reached this situation… I am just being half-assed. It’s my mistake as your trainer. That’s why, to make you face death… I apologize.”
Saying so, Meld once again bowed which made the classmates try and comfort him in hurry. Apparently, Meld had been considerably worried about Kouki’s party. He was likely being pulled apart by his mission as the commander and him as a person.
Meld is a citizen of the Kingdom and a believer of Church of the Saints. Therefore, it wasn’t weird that he felt it was natural and an honor for Kouki and the others, the “God’s Apostles,” to fight the demon race. However, he doubted as he fought along with Kouki’s party which meant he was a good or maybe a gentle person, and at the level of a man of character just as Hajime said.
Hearing what was in Meld’s mind, Kouki fell silent. After knowing that he must kill people in due time, he recalled his fear when he was about to kill the demon race woman. At the same time, he received shock from Meld’s words saying they would kill people masked as thieves for the sake of training. If it’s thieves, then we have power to overwhelm them. But to purposely killed them… he thought.
On the other side, Kaori was also silent. But it was not because she heard Meld’s words. For a long time, she had been thinking about Hajime’s words.
The sense of value cultivated inside the abyss where enemy would be killed without hesitation even if it was his classmate… were impossible words coming from Hajime of the past. However, he proved he was serious with the previous killing intent. The Hajime who was gentle and acted by putting the sake of others before him had unhesitatingly turned his killing intent towards them. Kaori was perplexed and shaken by the differences between Hajime she knew and Hajime before her. Thinking of the Hajime who was worried about her from a little ago was an illusion, Kaori was uneasy.
Suddenly, a voice came to douse them with cold water.
“…What foolish people. Hajime, can we leave now?”
“Ah~, yup, let’s go.”
The one calling Kouki and the others “foolish” with tone so cold as if it was in absolute zero was Yue. Although the voice was spoken in small mutter, it clearly resounded even inside the commotion of Kouki and the others. For a moment, silence wrapped their location, then Kouki and the others moved their gazes towards Yue.
To begin with, the reason Hajime came here after hearing Endou’s story was his obligation to Kaori, and it had been accomplished. Thus, he went out of the room following Yue who pulled his hand. Shia followed after them without minding the others.
As such, the action of Hajime’s party made Kouki and the others stop.
“Please stop. Our talk here isn’t over yet. I won’t take Nagumo as my comrade if he doesn’t tell me his real intention. Besides, just who do you think you are? Although I am grateful for your help, to call us foolish at our first meeting… isn’t that rude? Just what is foolish about us?”
“…”
Kouki once again talk about something out of topic. Although what he said was correct in such situations, comparing their circumstances made Yue wanted to say, “Try to think while putting your hand on your chest.” To even go this far, it wouldn’t be strange to say Kouki was cursed by something.
Maybe because Yue had forsaken Kouki already; she didn’t look at him, expressing there’s no value in looking at him. Kouki was slightly irritated and frowned being of Yue’s attitude, but he immediately floated a gentle smile again, thinking she was just an ordinary girl, and he tried to talk to Yue.
Because this wouldn’t end with the way it was going and he felt Yue’s discomfort, Hajime decided to answer a little and sighed with an expression as though saying it was a hassle.
“Amanogawa. I have neither care nor obligation to answer everything to you whose existence is a joke in more ways than one. But, I’ll point it out to you a little because you are being persistent about it.”
“Point it out, you say? Are you saying I am wrong? I, I only say something obvious as a person.”
Because, It’s troublesome, truly!, was what Hajime expression turned to. Kouki irritatedly objected Hajime’s words which was then ignored, and Hajime continued his words.
“You can’t fool me.”
“What’s with that…”
“You, you are not angry because I killed that woman. You are only feeling unpleasant to see a person’s death. However, you knew you are mistaken to blame me to kill the woman who murdered the Knights and tried to kill you. That’s why you’re using “killing a non-resisting person” as your main point, right? Being made to see something you didn’t want to see and for someone to easily do things you couldn’t… those are the cause of your anger. However, you tried to cover it under the name of justice. What worse is you yourself aren’t conscious of it. You never change, huh. You interpret things at your own convenience as natural as breathing.”
“Y-You are wrong! Don’t say something for your own convenience! It is the true you killed a non-resisting person!”
“I killed my enemy, what’s wrong with that?”
“Wh-!? What are you saying? It’s murder! Of course it is wrong!”
“Haa, I don’t want to discuss with you, so can we end it now? ———— I, I won’t give any mercy to my enemy. If someone opposed me, as long as I don’t have any other need for it, I will absolutely kill that person. I don’t care whether they are good or evil, resisting or not. Hatefully, I knew I’d be dead if I show even a moment of weakness. This is my sense of value cultivated inside the abyss, and I won’t force it to other. But, if someone doesn’t like it and tried to block me…”
Hajime instantly closed the distance and pressed the muzzle against Kouki’s forehead. At the same time, Hajime’s “Pressure” activated and the dense killing intent fell into the surrounding like a large, powerful waterfall. Kouki’s party held their breaths. Even Kouki, who was able to chase after Shizuku whose movement was the fastest among his comrades, could not even perceive Hajime’s earlier movement and he trembled in fear.
“I will kill them, even if that person is a former classmate of mine.”
“Y-You…”
“Don’t misunderstand, okay? I never thought of returning to you. Also, I am not your comrade. I only came here to pay my obligation to Shirasaki. It’s a goodbye after we get out of here. I have my own path to take.”
After saying so, he glared at Kouki who couldn’t say anything and was holding his breath. Hajime returned Donner to its holster, and with “Pressure” deactivation, the classmates exhaled greatly while looking at Hajime with complexed gazes. However, Kouki still could not accept it and tried to argue some more. But it was prevented by Yue’s harsh words while she wore a disgusted expression.
“…The one who fought was Hajime. The loser who ran away after being defeated in fear has no qualification to criticize him.”
“Wh—, you say I ran away…”
Actually it was not a coincidence Hajime’s party could pinpointed their location. The truth was, Hajime guessed the explosive torrent of magic power he felt to be coming from Kouki’s party when he was still in upper floor. Then, he used full advantage of his perception type skills to search for people presences downstairs and used transmutation along with pile bunker to pierce through the floors.
The torrent of magic power he felt at that time was Kouki’s “Supreme Break.” Feeling the huge power, Hajime’s party understood that Kouki would be able to defeat the demon race woman in that condition. That’s why they could see through that Kouki hesitated to kill and invited their predicament after coming to their location. It was why Yue said, “he ran away after being defeated in fear.”
Kouki tried to refute Yue, but a deep voice interrupted him.
“Stop it, Kouki.”
“Meld-san!”
Meld’s consciousness had returned a while ago and he heard the conversation between Kouki and the others. Still somewhat in a daze, he stood up and shook his head to clear his mind. Next, he saw his abdomen which surely had been injured, and so he tilt his head in confusion.
Kaori explained to Meld in details about what had happened. Knowing he was miraculously helped with a valuable medicine and hearing the owner was Hajime, Meld was happy from the depth of his heart that Hajime was alive. Moreover, he thanked Hajime for saving him. He grandly prostrated for being unable to save him at that time which made Hajime felt uncomfortable to receive his apology.
Rather than not minding it, Hajime had completely forgotten when Meld said, “I will absolutely save you,” … but he read the mood when Meld was before him, apologizing while bowing deeply.
When his conversation with Hajime ended, Meld turned towards Kouki and apologized just like what he did to Hajime.
“M-Meld-san? Why, why are you apologizing?”
“Of course. I am your trainer… but, I forgot to teach you an important thing during a fight. It’s the resolution to kill a person. When the time comes, I’ve thought of making you experience killing people by setting them up as thieves while making it look like a coincidence… After all, that experience is something necessary if you participate in war against the demon race… However, I’ve spent a lot of time conversing with you which made me think if it was really okay to let you experience that… Thus, I’ve hesitated. If I am thinking of my position as the commander of the Knights, I would have taught you even earlier, but… a little longer, just a little longer, until we cleared this. Things dragged on in this manner and reached this situation… I am just being half-assed. It’s my mistake as your trainer. That’s why, to make you face death… I apologize.”
Saying so, Meld once again bowed which made the classmates try and comfort him in hurry. Apparently, Meld had been considerably worried about Kouki’s party. He was likely being pulled apart by his mission as the commander and him as a person.
Meld is a citizen of the Kingdom and a believer of Church of the Saints. Therefore, it wasn’t weird that he felt it was natural and an honor for Kouki and the others, the “God’s Apostles,” to fight the demon race. However, he doubted as he fought along with Kouki’s party which meant he was a good or maybe a gentle person, and at the level of a man of character just as Hajime said.
Hearing what was in Meld’s mind, Kouki fell silent. After knowing that he must kill people in due time, he recalled his fear when he was about to kill the demon race woman. At the same time, he received shock from Meld’s words saying they would kill people masked as thieves for the sake of training. If it’s thieves, then we have power to overwhelm them. But to purposely killed them… he thought.
On the other side, Kaori was also silent. But it was not because she heard Meld’s words. For a long time, she had been thinking about Hajime’s words.
The sense of value cultivated inside the abyss where enemy would be killed without hesitation even if it was his classmate… were impossible words coming from Hajime of the past. However, he proved he was serious with the previous killing intent. The Hajime who was gentle and acted by putting the sake of others before him had unhesitatingly turned his killing intent towards them. Kaori was perplexed and shaken by the differences between Hajime she knew and Hajime before her. Thinking of the Hajime who was worried about her from a little ago was an illusion, Kaori was uneasy.
0/5000
ค่อย ๆ มันกลายเป็นการสนทนาเกี่ยวกับการดำเนินการของ Hajime Kaori แล้วแยกออกจากหน้าอกของ Hajime และเช็ดน้ำตาของเธอ แต่มียังช็อตที่เธอได้รับจากขณะที่ผ่านมา เพื่อเธอตกเงียบกับนิพจน์ที่มีความยากในขณะที่เธอไม่คิดอะไรทันใดนั้น เสียงมาถึง douse กับน้ำเย็น“… คนอะไรโง่ Hajime สามารถเราบ้างตอนนี้""อา ~, ยุบ ลองไป"Kouki เรียกหนึ่งและคนอื่น ๆ "โง่" ด้วยโทนเย็นเพื่อว่าในศูนย์สัมบูรณ์เป็นยิว แม้ว่าเสียงที่พูดในเล็ก mutter มันชัดเจน resounded แม้ภายในหลีกหนีความวุ่นวายของ Kouki และอื่น ๆ ช่วง เงียบห่อตำแหน่ง แล้ว Kouki และอื่น ๆ ย้ายของ gazes ต่อยิวจะเริ่มต้นด้วย เหตุผล Hajime มาที่นี่หลังจากได้ยินเรื่องราวของ Endou มีข้อผูกมัดของเขากับ Kaori และมีการดำเนินการ ดังนั้น เขาออกจากห้องต่อยิวที่ดึงมือของเขา ฮฺตามลำดับโดยไม่ต้องดูแลผู้อื่นเช่น การกระทำของบุคคลของ Hajime ทำ Kouki และคนอื่น ๆ หยุด"โปรดหยุด เราพูดคุยนี่ไม่เกินยัง ฉันไม่ใช้ Nagumo เป็น comrade ของฉันถ้าเขาไม่บอกความตั้งใจจริงของเขา สำรอง เพียงแค่ที่คุณคิดคุณจะ แม้ว่าฉันขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ เรียกเราโง่ที่เราแรกประชุม...ไม่ว่าหยาบ เพียงคืออะไรเกี่ยวกับเราโง่“…”Kouki อีกครั้งพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้ออะไร ถึงแม้ว่าเขาพูดถูกต้องในสถานการณ์ดังกล่าว เปรียบเทียบสถานการณ์ที่พวกเขาทำยูอยากบอกว่า "ลองคิดขณะวางมือบนหน้าอกของคุณ" ไปแม้นี้ไกล มันจะไม่เป็นแปลกว่า Kouki ถูกสาปบางอย่างอาจเนื่องจากยิวได้ละทิ้ง Kouki แล้ว เธอไม่ได้ดูที่เขา แสดงมีเป็นค่าในการเขา Kouki เล็กน้อยมีการระคายเคือง และ frowned กำลังของทัศนคติของยิว แต่เขาทันทีลอยยิ้มอ่อนโยนอีก คิดเธอเพียงเป็นธรรมดาผู้หญิง และเขาพยายามพูดคุยกับยูเนื่องจากนี้จะไม่สิ้นสุด ด้วยวิธีมันกำลัง และเขารู้สึกไม่สบายของยิว Hajime ตัดสินใจที่จะตอบน้อย และถอนหายใจกับนิพจน์เหมือนบอกว่า มันเป็นการรบกวน"Amanogawa ไม่ดูแลหรือต้องการคำตอบทุกอย่างที่คุณดำรงอยู่ที่เป็นตลกในเพิ่มเติมรูปแบบมากกว่าหนึ่งแล้ว แต่ ฉันจะชี้ออกไปคุณเล็กน้อยเนื่องจากคุณกำลังแก้ไม่หายเลย""ชี้ออก คุณพูด คุณว่า ผมคิดผิด ฉันพูดเฉพาะสิ่งที่เห็นได้ชัดเป็นผู้ "ได้ ยากลำบาก อย่างแท้จริง!, มีนิพจน์ Hajime ที่เปิดเพื่อการ Kouki irritatedly objected คำของ Hajime ที่ถูกละเว้นแล้ว และ Hajime ต่อคำพูดของเขา"คุณไม่สามารถหลอกเรา""สิ่งที่...""คุณ คุณจะไม่โกรธเนื่องจากได้ฆ่าผู้หญิงคนนั้น คุณมีเฉพาะความรู้สึกธรรมดา ๆ ดูความตายของคน อย่างไรก็ตาม คุณรู้ว่า คุณมีดาวตามปกติจะตำหนิฉันฆ่าหญิงคนอัศวินฆาตกรรม และพยายามฆ่าคุณ คือเหตุผลที่ทำไมคุณกำลังใช้ "การฆ่าคนที่ไม่ได้ต่อต้าน" เป็นจุดหลักของคุณ ขวา การทำให้ดูไม่ต้องดู และบางคนได้ทำสิ่งที่คุณไม่สามารถ...ที่เป็นสาเหตุของความโกรธของคุณ อย่างไรก็ตาม คุณพยายามที่จะครอบคลุมภายใต้ชื่อของความยุติธรรม สิ่งที่แย่ลงคือตัวคุณเองไม่ได้สติของมัน คุณไม่เคยเปลี่ยน ฮะ คุณสามารถแปลสิ่งที่ตัวเองเป็นธรรมชาติที่หายใจ""วาย-คุณไม่ถูกต้อง ไม่พูดอะไรบางอย่างเพื่อความสะดวกของคุณเอง มันเป็นความจริงที่คุณฆ่าบุคคลที่ไม่ได้ต่อต้าน""ฉันฆ่าศัตรูของฉัน สิ่งผิดที่""Wh- เธอพูดว่าอะไรนะ เรื่องฆาตกรรม แน่นอนว่ามันไม่ถูกต้อง""ฮา ไม่อยากจะพูดคุยกับคุณ เพื่อให้ สามารถเราสิ้นสุดตอนนี้ — — —,ฉันจะไม่ให้ความเมตตาใด ๆ ศัตรูของฉัน ถ้าคนข้าม ฉันตราบใดที่ไม่จำเป็นอื่น ๆ สำหรับมัน ฉันจริง ๆ จะฆ่าคนนั้น ฉันไม่สนใจว่า จะดี หรือ ร้าย ต่อต้าน หรือไม่ Hatefully ฉันรู้ว่า ฉันจะตายถ้าฉันแสดงแม้แต่ช่วงเวลาของความอ่อนแอ นี่คือความรู้สึกของผมค่า cultivated ภายในหุบเหว และฉันจะไม่บังคับกัน แต่ ถ้าคนไม่ชอบ และพยายามบล็อกฉัน... "Hajime instantly closed the distance and pressed the muzzle against Kouki’s forehead. At the same time, Hajime’s “Pressure” activated and the dense killing intent fell into the surrounding like a large, powerful waterfall. Kouki’s party held their breaths. Even Kouki, who was able to chase after Shizuku whose movement was the fastest among his comrades, could not even perceive Hajime’s earlier movement and he trembled in fear.“I will kill them, even if that person is a former classmate of mine.”“Y-You…”“Don’t misunderstand, okay? I never thought of returning to you. Also, I am not your comrade. I only came here to pay my obligation to Shirasaki. It’s a goodbye after we get out of here. I have my own path to take.”After saying so, he glared at Kouki who couldn’t say anything and was holding his breath. Hajime returned Donner to its holster, and with “Pressure” deactivation, the classmates exhaled greatly while looking at Hajime with complexed gazes. However, Kouki still could not accept it and tried to argue some more. But it was prevented by Yue’s harsh words while she wore a disgusted expression.“…The one who fought was Hajime. The loser who ran away after being defeated in fear has no qualification to criticize him.”“Wh—, you say I ran away…”Actually it was not a coincidence Hajime’s party could pinpointed their location. The truth was, Hajime guessed the explosive torrent of magic power he felt to be coming from Kouki’s party when he was still in upper floor. Then, he used full advantage of his perception type skills to search for people presences downstairs and used transmutation along with pile bunker to pierce through the floors.The torrent of magic power he felt at that time was Kouki’s “Supreme Break.” Feeling the huge power, Hajime’s party understood that Kouki would be able to defeat the demon race woman in that condition. That’s why they could see through that Kouki hesitated to kill and invited their predicament after coming to their location. It was why Yue said, “he ran away after being defeated in fear.”Kouki tried to refute Yue, but a deep voice interrupted him.“Stop it, Kouki.”“Meld-san!”Meld’s consciousness had returned a while ago and he heard the conversation between Kouki and the others. Still somewhat in a daze, he stood up and shook his head to clear his mind. Next, he saw his abdomen which surely had been injured, and so he tilt his head in confusion.Kaori explained to Meld in details about what had happened. Knowing he was miraculously helped with a valuable medicine and hearing the owner was Hajime, Meld was happy from the depth of his heart that Hajime was alive. Moreover, he thanked Hajime for saving him. He grandly prostrated for being unable to save him at that time which made Hajime felt uncomfortable to receive his apology.
Rather than not minding it, Hajime had completely forgotten when Meld said, “I will absolutely save you,” … but he read the mood when Meld was before him, apologizing while bowing deeply.
When his conversation with Hajime ended, Meld turned towards Kouki and apologized just like what he did to Hajime.
“M-Meld-san? Why, why are you apologizing?”
“Of course. I am your trainer… but, I forgot to teach you an important thing during a fight. It’s the resolution to kill a person. When the time comes, I’ve thought of making you experience killing people by setting them up as thieves while making it look like a coincidence… After all, that experience is something necessary if you participate in war against the demon race… However, I’ve spent a lot of time conversing with you which made me think if it was really okay to let you experience that… Thus, I’ve hesitated. If I am thinking of my position as the commander of the Knights, I would have taught you even earlier, but… a little longer, just a little longer, until we cleared this. Things dragged on in this manner and reached this situation… I am just being half-assed. It’s my mistake as your trainer. That’s why, to make you face death… I apologize.”
Saying so, Meld once again bowed which made the classmates try and comfort him in hurry. Apparently, Meld had been considerably worried about Kouki’s party. He was likely being pulled apart by his mission as the commander and him as a person.
Meld is a citizen of the Kingdom and a believer of Church of the Saints. Therefore, it wasn’t weird that he felt it was natural and an honor for Kouki and the others, the “God’s Apostles,” to fight the demon race. However, he doubted as he fought along with Kouki’s party which meant he was a good or maybe a gentle person, and at the level of a man of character just as Hajime said.
Hearing what was in Meld’s mind, Kouki fell silent. After knowing that he must kill people in due time, he recalled his fear when he was about to kill the demon race woman. At the same time, he received shock from Meld’s words saying they would kill people masked as thieves for the sake of training. If it’s thieves, then we have power to overwhelm them. But to purposely killed them… he thought.
On the other side, Kaori was also silent. But it was not because she heard Meld’s words. For a long time, she had been thinking about Hajime’s words.
The sense of value cultivated inside the abyss where enemy would be killed without hesitation even if it was his classmate… were impossible words coming from Hajime of the past. However, he proved he was serious with the previous killing intent. The Hajime who was gentle and acted by putting the sake of others before him had unhesitatingly turned his killing intent towards them. Kaori was perplexed and shaken by the differences between Hajime she knew and Hajime before her. Thinking of the Hajime who was worried about her from a little ago was an illusion, Kaori was uneasy.
Rather than not minding it, Hajime had completely forgotten when Meld said, “I will absolutely save you,” … but he read the mood when Meld was before him, apologizing while bowing deeply.
When his conversation with Hajime ended, Meld turned towards Kouki and apologized just like what he did to Hajime.
“M-Meld-san? Why, why are you apologizing?”
“Of course. I am your trainer… but, I forgot to teach you an important thing during a fight. It’s the resolution to kill a person. When the time comes, I’ve thought of making you experience killing people by setting them up as thieves while making it look like a coincidence… After all, that experience is something necessary if you participate in war against the demon race… However, I’ve spent a lot of time conversing with you which made me think if it was really okay to let you experience that… Thus, I’ve hesitated. If I am thinking of my position as the commander of the Knights, I would have taught you even earlier, but… a little longer, just a little longer, until we cleared this. Things dragged on in this manner and reached this situation… I am just being half-assed. It’s my mistake as your trainer. That’s why, to make you face death… I apologize.”
Saying so, Meld once again bowed which made the classmates try and comfort him in hurry. Apparently, Meld had been considerably worried about Kouki’s party. He was likely being pulled apart by his mission as the commander and him as a person.
Meld is a citizen of the Kingdom and a believer of Church of the Saints. Therefore, it wasn’t weird that he felt it was natural and an honor for Kouki and the others, the “God’s Apostles,” to fight the demon race. However, he doubted as he fought along with Kouki’s party which meant he was a good or maybe a gentle person, and at the level of a man of character just as Hajime said.
Hearing what was in Meld’s mind, Kouki fell silent. After knowing that he must kill people in due time, he recalled his fear when he was about to kill the demon race woman. At the same time, he received shock from Meld’s words saying they would kill people masked as thieves for the sake of training. If it’s thieves, then we have power to overwhelm them. But to purposely killed them… he thought.
On the other side, Kaori was also silent. But it was not because she heard Meld’s words. For a long time, she had been thinking about Hajime’s words.
The sense of value cultivated inside the abyss where enemy would be killed without hesitation even if it was his classmate… were impossible words coming from Hajime of the past. However, he proved he was serious with the previous killing intent. The Hajime who was gentle and acted by putting the sake of others before him had unhesitatingly turned his killing intent towards them. Kaori was perplexed and shaken by the differences between Hajime she knew and Hajime before her. Thinking of the Hajime who was worried about her from a little ago was an illusion, Kaori was uneasy.
การแปล กรุณารอสักครู่..
แต่ก็ถูกขัดขวางโดยคำพูดว ในขณะที่เธอสวมสีหน้าขยะแขยง
" . . . . . . . คนที่สู้ได้ ฮาจิเมะ คนขี้แพ้ที่หนีไปหลังจากความพ่ายแพ้ในความกลัวไม่มีคุณสมบัติที่จะวิจารณ์เขา . . . "
" ฮะ นายว่าฉันวิ่งหนี . . . . . . . "
ที่จริงมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ฮาจิเมะพรรคสามารถระบุสถานที่ของพวกเขา ความจริงแล้วค่อย ๆ กลายเป็นการอภิปรายเกี่ยวกับฮาจิเมะก็กระทำ คาโอริได้แยกออกจากหน้าอก ฮาจิเมะ และเช็ดน้ำตาให้เธอ แต่ยังคงมีช็อตที่เธอได้รับจากเมื่อครู่นี้ เธอจึงลดลงเงียบด้วยสีหน้าที่ยากในขณะที่เธอกำลังคิดอะไรอยู่
อยู่ๆเสียงก็ดับได้ด้วยน้ำเย็น
" . . . . . . . คนโง่ ฮาจิเมะ เราไปได้แล้วใช่มั้ย "
" อ๊า ~ ครับไปกันเถอะ "
บอกโคคิและคนอื่น " โง่ " ด้วยน้ำเสียงเย็นชาราวกับว่ามันคือศูนย์สัมบูรณ์คือเย่ แม้ว่าเสียงที่พูดพึมพำเล็กน้อย มันดังก้องไปถึงข้างในที่วุ่นวายของโคคิ และคนอื่นๆ สักครู่ ความเงียบที่ห่อสถานที่พวกเขาแล้วโคคิและคนอื่นย้ายสายการบินของพวกเขาที่มีต่อเยว่
เริ่มต้นด้วยเหตุผลที่ฮาจิเมะมาหลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวของเอนโดภาระผูกพันของเขากับคาโอริ และมันก็สำเร็จ ดังนั้น เขาออกไปจากห้องตามยูเอะที่ดึงมือของเขา ชิตามหลังพวกเขาโดยไม่รังเกียจคนอื่น
เช่น การกระทำของพรรคประชาธิปัตย์ทำให้ฮาจิเมะ โคคิ และคนอื่น ๆหยุด
" หยุดเถอะ ที่เราพูดนี่ ยังไม่จบเปรียบเทียบสถานการณ์ของพวกเขา ทำให้ยูเอะต้องการพูดว่า " ลองคิดขณะใส่มือของคุณบนหน้าอกของคุณ . " แม้มาไกลขนาดนี้ มันก็ไม่แปลกหรอกที่จะบอกว่า โคคิต้องคำสาปอะไร
อาจจะเพราะเยว่ได้ทอดทิ้ง โคคิ เรียบร้อยแล้ว เธอไม่ได้มองเขา แสดงไม่มีประโยชน์มองไปที่เขา โคคิหงุดหงิดเล็กน้อย และขมวดคิ้วเป็นทัศนคติของ Yue ,ผมจะไม่พา นางุโมะ เป็นสหายของฉัน ถ้าเขาไม่ได้บอกเจตนาที่แท้จริงของเขา อีกอย่าง นายคิดว่านายเป็นใคร ? ถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ โทรหาเราที่โง่ ที่นัดแรกของเรา . . . มันไม่โหดร้ายไปหน่อยเหรอ ? ไอ้โง่ เรา "
" . . . . . . . "
โคคิอีกครั้งพูดคุยเกี่ยวกับบางอย่างของหัวข้อ แต่สิ่งที่เขาพูดมันถูกต้องในสถานการณ์เช่นนี้
" . . . . . . . คนที่สู้ได้ ฮาจิเมะ คนขี้แพ้ที่หนีไปหลังจากความพ่ายแพ้ในความกลัวไม่มีคุณสมบัติที่จะวิจารณ์เขา . . . "
" ฮะ นายว่าฉันวิ่งหนี . . . . . . . "
ที่จริงมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ฮาจิเมะพรรคสามารถระบุสถานที่ของพวกเขา ความจริงแล้วค่อย ๆ กลายเป็นการอภิปรายเกี่ยวกับฮาจิเมะก็กระทำ คาโอริได้แยกออกจากหน้าอก ฮาจิเมะ และเช็ดน้ำตาให้เธอ แต่ยังคงมีช็อตที่เธอได้รับจากเมื่อครู่นี้ เธอจึงลดลงเงียบด้วยสีหน้าที่ยากในขณะที่เธอกำลังคิดอะไรอยู่
อยู่ๆเสียงก็ดับได้ด้วยน้ำเย็น
" . . . . . . . คนโง่ ฮาจิเมะ เราไปได้แล้วใช่มั้ย "
" อ๊า ~ ครับไปกันเถอะ "
บอกโคคิและคนอื่น " โง่ " ด้วยน้ำเสียงเย็นชาราวกับว่ามันคือศูนย์สัมบูรณ์คือเย่ แม้ว่าเสียงที่พูดพึมพำเล็กน้อย มันดังก้องไปถึงข้างในที่วุ่นวายของโคคิ และคนอื่นๆ สักครู่ ความเงียบที่ห่อสถานที่พวกเขาแล้วโคคิและคนอื่นย้ายสายการบินของพวกเขาที่มีต่อเยว่
เริ่มต้นด้วยเหตุผลที่ฮาจิเมะมาหลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวของเอนโดภาระผูกพันของเขากับคาโอริ และมันก็สำเร็จ ดังนั้น เขาออกไปจากห้องตามยูเอะที่ดึงมือของเขา ชิตามหลังพวกเขาโดยไม่รังเกียจคนอื่น
เช่น การกระทำของพรรคประชาธิปัตย์ทำให้ฮาจิเมะ โคคิ และคนอื่น ๆหยุด
" หยุดเถอะ ที่เราพูดนี่ ยังไม่จบเปรียบเทียบสถานการณ์ของพวกเขา ทำให้ยูเอะต้องการพูดว่า " ลองคิดขณะใส่มือของคุณบนหน้าอกของคุณ . " แม้มาไกลขนาดนี้ มันก็ไม่แปลกหรอกที่จะบอกว่า โคคิต้องคำสาปอะไร
อาจจะเพราะเยว่ได้ทอดทิ้ง โคคิ เรียบร้อยแล้ว เธอไม่ได้มองเขา แสดงไม่มีประโยชน์มองไปที่เขา โคคิหงุดหงิดเล็กน้อย และขมวดคิ้วเป็นทัศนคติของ Yue ,ผมจะไม่พา นางุโมะ เป็นสหายของฉัน ถ้าเขาไม่ได้บอกเจตนาที่แท้จริงของเขา อีกอย่าง นายคิดว่านายเป็นใคร ? ถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ โทรหาเราที่โง่ ที่นัดแรกของเรา . . . มันไม่โหดร้ายไปหน่อยเหรอ ? ไอ้โง่ เรา "
" . . . . . . . "
โคคิอีกครั้งพูดคุยเกี่ยวกับบางอย่างของหัวข้อ แต่สิ่งที่เขาพูดมันถูกต้องในสถานการณ์เช่นนี้
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- In the case of Basmati rice, economic lo
- จากนั้น
- ฉันก็ตกหลุมรักเขา
- เชียงราย
- Other Saiyans join the fray, among them
- นวัตกรรมการดูแลเชิงป้องกันโดยการใช้สารอา
- วันนี้ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ
- หรือเรามีช่องทางอื่นที่สามารถคุยกันได้
- in via principale assoluzione per entram
- I agree with your discussion Because I h
- For several centuries,an idea called spo
- อ่านบทความในหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษทุกวัน
- ฉันเชื่อว่าถ้าคุณดูหนังอังกฤษทุกวันมันจะ
- เขาได้มีโอกาสเจอผู้หญิงคนใหม่ที่ถูกใจกว่
- ฉันจึงคิดว่า
- In relation to the percentage of DNA pre
- ขอบคุณ ที่สอนการทำความสะอาด
- ไม่เหมาะสำหรับฉัน
- to wander off what
- และคนญี่ปุ่นก็เต็มใจปฏิบัติจนเป็นนิสัย
- For a century and a half, tea remained a
- เป้าหมายของฉัน ฉันอยากจะเป็น AE เพราะมัน
- โรงเรียนประจำจะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแต่โรง
- ผมขอให้คุณอยู่กับพวกเราไปนานๆ
