Although the mod7 system proposed h

Although the mod7 system proposed here is meant to be used as a tool for the
analysis of post-tonal diatonic music, we need not limit ourselves to purely
diatonic music. That is, a mod7 analysis could still be a powerful tool when
applied to post-tonal music that is primarily diatonic, but that is embellished
with chromatic notes, provided that there is a sufficient musical reason to hear
the chromatic notes as embellishments. The mod7 system described here is
itself purely diatonic, and any pitch outside the prevailing diatonic collection in
a mod7 analysis will be understood as an alteration of one of its seven step-
classes. A mod7 analysis is therefore reductive to the same extent that the
music to which it is applied is chromatic. Two important decisions must be
faced in the mod7 analysis of music that is not purely diatonic: one must
determine what the prevailing diatonic collection is, and then determine how
the chromatic pitches embellish the diatonic ones.
To aid the analyst in determining the prevailing collections throughout a
musical work, this article proposes parsing the music into spans that contain at
least one complete diatonic collection (i.e. all seven pitch-classes of some
diatonic collection must be represented in any given span), beginning a new
span whenever a pitch-class appears that is not part of the current span's pitch-
class content, and closing a span once a complete diatonic collection has been
stated. For example, if the current span contains the DT±0 collection (the
notes of C major or one of its modes) and a B[ appears, then a new span is
begun. New spans should overlap as much as possible with the previous span;
i.e. they should be extended backwards up to a note with the same letter name
as the new pitch-class, but with a different accidental. For example, the new
span should be extended backwards in time from the B[ until a B occurs
(because B[ and B could not fit into the same diatonic collection). If the B[
mentioned above is preceded by an F major triad which is in turn preceded by
a G major triad, then the span should be extended backwards from the B[ to
include the F major triad, but not the G major one. In post-tonal diatonic
music, spans will often contain more than one diatonic collection because all
seven notes of any one collection will not appear before notes of another are
introduced. An example of such a span is found at the beginning of
Stravinsky's Serenade in A, given as Ex. 5. In this passage, both B[ and B
appear before either collection is completed, and thus fall under one span; all
seven notes of collection DT±11 are not played until bar 5, when E and G
appear for the first time, and the same holds true for collection DT±0.
The analyst should create a fuzzy set for each span with more than one
collection present indicating the degree to which the notes in the span belong
to each collection represented therein. Each fuzzy set would therefore consist
of two or more diatonic collections, each one with a value that indicates the
given span's degree of membership within that collection. For example, a fuzzy
set for the first six bars of Serenade in A would read {(DT±11, .97), (DT±0,
.90)}, and would indicate that 97% of the notes in the span suggest collection
DT±11 (the key signature of F major or D minor), while 90% of the notes in
the span suggest collection DT±0 (the key signature of C major or A minor).
These membership values are determined by dividing the number of notes in
the span that are part of the given diatonic collection by the total number of
notes in the span. In the case of Serenade in A, there are 124 notes in the span
(counting notes tied over the barline, but not counting notes tied within a bar),

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าระบบ mod7
เสนอที่นี่จะหมายถึงการที่จะใช้เป็นเครื่องมือสำหรับการวิเคราะห์ของเพลงคู่โพสต์วรรณยุกต์เราไม่จำเป็นต้องจำกัด
ตัวเองไปอย่างหมดจดเพลงคู่ นั่นคือการวิเคราะห์ mod7
ยังคงเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพเมื่อนำไปใช้กับเพลงโพสต์โทนสีที่เป็นคู่เป็นหลักแต่ที่เป็น embellished กับบันทึกสีโดยมีเงื่อนไขว่าจะมีเหตุผลเพียงพอที่จะดนตรีได้ยินบันทึกเป็นสีปรุงแต่ง ระบบ mod7 อธิบายไว้ที่นี่เป็นตัวเองคู่อย่างหมดจดและนอกสนามใดๆ คอลเลกชันคู่ที่เกิดขึ้นในการวิเคราะห์mod7 จะต้องทำความเข้าใจในฐานะที่เป็นการเปลี่ยนแปลงของหนึ่งในเจ็ดของจํา Step ของชั้นเรียน การวิเคราะห์ mod7 ลดลงดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่มีขอบเขตเดียวกับที่เพลงที่มันถูกนำไปใช้เป็นสี สองตัดสินใจที่สำคัญจะต้องเผชิญในการวิเคราะห์ mod7 ของเพลงที่ไม่ได้เป็นอย่างหมดจดคู่หนึ่งต้องตรวจสอบสิ่งที่คอลเลกชันคู่แลกเปลี่ยนเป็นและจากนั้นกำหนดวิธีการที่สนามสีประดับประดาคนคู่. เพื่อช่วยนักวิเคราะห์ในการกำหนดคอลเลกชันที่แพร่หลายไปทั่วงานเพลงบทความนี้นำเสนอการแยกเพลงลงในช่วงที่มีอย่างน้อยหนึ่งที่สมบูรณ์แบบคอลเลกชันคู่(คือทั้งเจ็ดสนามชั้นเรียนของคอลเลกชันคู่จะต้องมีการแสดงในช่วงใดก็ตาม) เริ่มต้นใหม่ช่วงเมื่อใดก็ตามที่สนามชั้นปรากฏที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของช่วงปัจจุบัน pitch- เนื้อหาที่เรียนและปิดช่วงหนึ่งเคยเป็นคอลเลกชันคู่ที่สมบูรณ์ได้รับการระบุไว้ ตัวอย่างเช่นถ้าช่วงปัจจุบันมี DT ± 0 คอลเลกชัน (คนบันทึกของเมเจอร์หรือหนึ่งในรูปแบบของมัน) และ [B ปรากฏขึ้นจากนั้นช่วงใหม่จะเริ่ม ช่วงใหม่ควรทับซ้อนกันมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้กับช่วงก่อนหน้านั้นคือพวกเขาควรจะขยายไปข้างหลังถึงบันทึกที่มีชื่อเดียวกันจดหมายเป็นสนามระดับใหม่แต่มีความแตกต่างกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ยกตัวอย่างเช่นตัวใหม่ช่วงควรจะขยายไปข้างหลังในเวลาจาก B [จนกระทั่ง B เกิดขึ้น (เพราะ B [และ B ไม่สามารถปรับตัวให้เข้าคอลเลกชันคู่เดียวกัน) ถ้า B [ดังกล่าวข้างต้นจะนำหน้าโดยF สามที่สำคัญซึ่งเป็นในทางกลับกันนำโดยจีสามรายใหญ่แล้วช่วงที่ควรจะขยายไปข้างหลังจากB [ไปรวมถึงF สามที่สำคัญ แต่ไม่ G ที่สำคัญอย่างหนึ่ง ในคู่โพสต์ประเภทเพลงช่วงมักจะมีคอลเลกชันคู่มากกว่าหนึ่งเพราะทุกเจ็ดบันทึกของคอลเลกชันใดคนหนึ่งจะไม่ปรากฏก่อนที่จะบันทึกของผู้อื่นได้รับการแนะนำให้รู้จัก ตัวอย่างของช่วงดังกล่าวถูกพบที่จุดเริ่มต้นของเซเรเนดสตรา A, ให้เป็นอดีต 5. ในทางนี้ทั้ง B [และ B ปรากฏก่อนที่ทั้งคอลเลกชันจะเสร็จสมบูรณ์และทำให้ตกอยู่ภายใต้ช่วงหนึ่ง; ทั้งหมดเจ็ดบันทึกของคอลเลกชัน DT ± 11 จะไม่ได้เล่นจนบาร์ 5 เมื่ออีและจีปรากฏเป็นครั้งแรกและเดียวกันถือเป็นจริงสำหรับคอลเลกชันDT ± 0. นักวิเคราะห์ควรสร้างชุดเลือนสำหรับช่วงแต่ละคนมีมากกว่าหนึ่งคอลเลกชันในปัจจุบันแสดงให้เห็นระดับที่บันทึกในช่วงที่อยู่ในคอลเลกชันนั้นเป็นตัวแทนของแต่ละคน แต่ละชุดเลือนจึงจะประกอบด้วยสองคนหรือมากกว่าคอลเลกชันคู่แต่ละคนมีค่าที่บ่งชี้ว่ามีการศึกษาระดับปริญญาช่วงที่ได้รับของสมาชิกที่อยู่ในคอลเลกชันที่ ยกตัวอย่างเช่นเลือนที่ตั้งไว้สำหรับครั้งแรกที่หกของบาร์เซเรเนดใน บริษัท A จะอ่าน {(DT ± 11 0.97), (DT ± 0, 0.90)} และจะแสดงให้เห็นว่า 97% ของบันทึกในช่วงแนะนำ คอลเลกชันDT ± 11 (ลายเซ็นที่สำคัญของเอฟเมเจอร์หรือดีกว่า) ในขณะที่ 90% ของการบันทึกในช่วงแนะนำคอลเลกชันDT ± 0 (ลายเซ็นคีย์ C ใหญ่หรือรายย่อย A). ค่าสมาชิกเหล่านี้จะถูกคำนวณโดยการหาร จำนวนของบันทึกในช่วงที่เป็นส่วนหนึ่งของคอลเลกชันคู่ที่กำหนดด้วยจำนวนของบันทึกในช่วง ในกรณีที่เซเรเนดใน บริษัท A มี 124 บันทึกในช่วง(นับบันทึกผูก barline แต่ไม่นับบันทึกผูกติดอยู่ภายในบาร์)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่า mod7 ระบบเสนอนี้มีขึ้นเพื่อใช้เป็นเครื่องมือสำหรับการวิเคราะห์เสียงเพลง
โพสต์รูปเราต้องไม่ จำกัด ตัวเองให้หมดจด
รูปเพลง นั่นคือ การวิเคราะห์ mod7 ยังอาจเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพเมื่อใช้กับเสียงเพลง
โพสต์รูปที่เป็นหลัก แต่ที่เป็น embellished
กับบันทึกรงค์ ให้การว่า ไม่มีเหตุผลเพียงพอที่จะได้ยิน
ดนตรีบันทึกโดยเป็น embellishments . ระบบ mod7 อธิบายไว้ที่นี่
รูปตัวเองล้วนๆ และสนามนอกมีรูปคอลเลกชัน
การวิเคราะห์ mod7 จะเข้าใจว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงของหนึ่งในเจ็ดขั้นตอน -
เรียน การวิเคราะห์ mod7 จึงลดลงมาเท่าเดิมที่
เพลงที่ใช้คือสี . 2 การตัดสินใจครั้งสำคัญต้อง
หน้าใน mod7 การวิเคราะห์เพลงที่ไม่หมดจด รูปหนึ่งต้องตรวจสอบสิ่งที่ออก
รูปคอลเลกชันและจากนั้นตรวจสอบว่า
สนามสีประดับประดาสิ่งรูป .
ช่วยนักวิเคราะห์ในการกำหนดออกคอลเลกชันตลอด
งานดนตรี บทความนี้นำเสนอการดนตรีในช่วง ที่ มี ที่
อย่างน้อยหนึ่งเสร็จสมบูรณ์รูปคอลเลกชัน ( IE . ทั้งหมด 7 สนามคลาสของคอลเลกชันบาง
รูปต้องแสดงในช่วงใด ๆ ) , เริ่มต้นใหม่
ช่วงเมื่อใดก็ตามที่สนามเรียนปรากฏว่าไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของช่วงปัจจุบันเป็นสนาม -
เรียนเนื้อหา และปิดช่วงเมื่อเสร็จสมบูรณ์คอลเลกชันรูปได้
กล่าว ตัวอย่างเช่น ถ้าช่วงปัจจุบันประกอบด้วยคอลเลกชัน (
0 ±แฟรช