3.2. Impacts on the provision of go

3.2. Impacts on the provision of goods and services
Human populations in tropical coastal areas benefit substantially from goods and services provided by their bordering seas.
They also stress and degrade these systems (Lotze et al., 2006).
Urban residents, although depending less on food from immediate
waters, cause significant pollution, eutrophication and low oxygen
‘dead’ zones (Doney, 2010; von Glasow et al., 2013) while adding to
pressures on fisheries. Climate change and ocean acidification now
impose additional and growing stresses on coastal waters
(Cochrane et al., 2009; Doney et al., 2012; Bell et al., 2013), while
growing populations, rising standards of living, and growing access
to international trade add to local pressures (Berkes et al., 2006;
Hall et al., 2013).
While global efforts might ameliorate effects of GHG emissions,
and rising socio-economic status may further curtail population
growth, the difference between sustainable coastal ecosystems
and substantially degraded ones in 2050 will be determined by
the effectiveness of local management in place. While there are a
few exceptional places, all too often, current management of development, habitat destruction, pollution, and overfishing is seriously
inadequate, and if this management is not improved we are
confident in stating the following: (1) Most coastal fisheries will
be chronically overfished or collapsed (Newton et al., 2007;
Smith et al., 2010). (2) Loss of reef habitat will further reduce fisheries production and strain food security (Pratchett et al., 2011). (3)
Land-based pollution will increase to the extent that hypoxia and
harmful algal blooms are routinely present (Fu et al., 2012). (4)
Pressures of coastal development will combine with sea level rise
and more intense storms to further intrude on and erode natural
coastlines, severely reducing mangrove, salt marsh and sea grass
habitats (Nicholls and Cazenave, 2010, Waycott et al., 2011; Bell
et al., 2013; Saunders et al., 2013). (5) The cost of dealing with
these impacts will further strain coastal economies, and the future
for people on tropical coasts in 2050 will be substantially more
bleak than at present.
Our analysis of future trends outlines the dimensions of
cumulative anthropogenic stressors on tropical coastal ecosystems
and how their growing impacts will affect livelihoods, food
security, and human well-being. But our analysis also suggests that
the extent of stress and thus the need for appropriate management
response is not uniform across tropical seas – priority locations can
be identified. In these priority locations, comprehensive MSP and
consequent ocean zoning can and should be launched now.
4. Results II: Building effective management for tropical coasts
4.1. Background
Current management of coastal marine environments suffers
from a piecemeal approach, failure to recognize connectivity
among local habitat units including critical links with inland systems, weak governance, corruption, and persistence of deeply
embedded belief systems that view the ocean as unlimited and
open to all (Christie et al., 2005; White et al., 2005; Sale et al.,
2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2. ผลกระทบต่อการจัดหาสินค้าและบริการ
ประชากรมนุษย์ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลเขตร้อน benefit มากจากสินค้าและบริการจากความข้างเคียงทะเล.
ก็ยังเครียด และลดลง (Lotze et al., 2006) ระบบเหล่านี้
คนเมือง แต่ขึ้นอยู่กับอาหารน้อยลงจากทันที
น้ำ ทำให้เกิดมลพิษ significant เค และออกซิเจนต่ำ
โซน 'ตาย' (Doney 2010 ฟอน Glasow et al., 2013) ในขณะที่เพิ่มการ
ดันบน fisheries สภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงและมหาสมุทร acidification ตอนนี้
กำหนดเครียดเพิ่มเติม และเติบโตในชายฝั่งน้ำ
(ขั้น et al., 2009 Doney et al., 2012 Et al. เบลล์ 2013) ขณะ
ประชากร เพิ่มขึ้นมาตรฐานของที่อยู่อาศัย การเจริญเติบโต และเติบโตเข้า
การค้าระหว่างประเทศเพิ่มความดันภายใน (Berkes และ al., 2006;
ฮอลล์ et al., 2013) .
ในขณะที่ความพยายามทั่วโลกอาจ ameliorate ผลกระทบของการปล่อยก๊าซ GHG,
และสถานะทางเศรษฐกิจสังคมสูงขึ้นอาจเพิ่มเติม curtail ประชากร
เจริญเติบโต ความแตกต่างระหว่างระบบนิเวศชายฝั่งอย่างยั่งยืน
และเสื่อมโทรมมากคนใน 2050 จะถูกกำหนดโดย
ประสิทธิภาพของผู้บริหารในการ ในขณะที่มีการ
น้อยยกเว้นสถาน ทั้งหมดบ่อยเกินไป จัดการปัจจุบันพัฒนา ทำลายถิ่นฐานธรรมชาติ มลภาวะ และ overfishing เป็นอย่างจริงจัง
ไม่เพียงพอ และถ้าไม่มีปรับการจัดการนี้ เรา
confident ในระบุต่อไปนี้: fisheries (1) ชายฝั่งทะเลมากที่สุดจะ
เป็นสิ่งแปลกปลอมที่เข้าสู่ overfished หรือยุบ (นิวตัน et al., 2007;
Smith et al., 2010) (2) สูญเสียปะการังอยู่อาศัยเพิ่มเติมจะช่วยลด fisheries ผลิตและต้องใช้อาหารปลอดภัย (Pratchett et al., 2011) (3)
มลพิษจากแผ่นดินจะเพิ่มขึ้นระดับที่ hypoxia และ
ปรากฎการณ์เป็นอันตรายอยู่เป็นประจำปัจจุบัน (ฟู et al., 2012) (4)
ดันพัฒนาชายฝั่งทะเลจะรวมกับระดับน้ำทะเลสูงขึ้น
และพายุรุนแรงขึ้นเพื่อบุกรุกบน และกัดกร่อนธรรมชาติ
ชายฝั่งอัน เลน มาร์ชเกลือ และหญ้าทะเลลดรุนแรง
อยู่อาศัย (Nicholls และ Cazenave, 2010, Waycott et al., 2011 เบลล์
et al, 2013 ซอนเดอร์ส et al., 2013) (5) ต้นทุนการจัดการกับ
ผลกระทบเหล่านี้จะเพิ่มเติมสายพันธุ์เศรษฐกิจชายฝั่งทะเล และอนาคต
สำหรับผู้คนในชายเขตร้อนใน 2050 จะเพิ่มเติมมาก
เยือกเย็นกว่าในปัจจุบัน
ของเราวิเคราะห์แนวโน้มในอนาคตสรุปขนาดของ
ลดสะสมมาของมนุษย์ในระบบนิเวศชายฝั่งเขตร้อน
และวิธีการผลกระทบต่อการเจริญเติบโตจะมีผลต่อวิถีชีวิต อาหาร
ความปลอดภัย และมนุษย์เป็นอยู่ แต่การวิเคราะห์ของเรายังแนะนำที่
ขอบเขตของความเครียด จึงจำเป็นสำหรับการจัดการที่เหมาะสม
ตอบไม่สม่ำเสมอในทะเลเขตร้อน – สถานสำคัญสามารถ
สามารถ identified ในตำแหน่งเหล่านี้สำคัญ MSP ที่ครอบคลุม และ
โซนทะเลทอดสามารถ และควรจะเปิดตอนนี้
4 ผลลัพธ์ที่ II: อาคารจัดการที่มีประสิทธิภาพสำหรับชายร้อน
4.1. พื้นหลัง
suffers จัดการปัจจุบันของสภาพแวดล้อมทางทะเลชายฝั่ง
จากวิธีดำเนินการ ความล้มเหลวในการเชื่อมต่อรับรู้
ผู้อยู่อาศัยภายในหน่วยรวมทั้งเชื่อมโยงสำคัญกับระบบรื่นรมย์ บริหารจัดการที่อ่อนแอ ความเสียหาย และติดตาของลึก
ฝังระบบความเชื่อที่ดูทะเลเป็นไม่จำกัด และ
เปิดทั้งหมด (คริสตี้ et al., 2005 ขาวร้อยเอ็ด al., 2005 ขาย et al.,
2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 ผลกระทบต่อการจัดหาสินค้าและบริการที่
ประชากรมนุษย์ในเขตร้อนเสื้อประโยชน์พื้นที่ชายฝั่งทะเลไฟอย่างมากจากสินค้าและบริการโดยมีพรมแดนติดทะเลของพวกเขา
พวกเขายังลดความเครียดและระบบเหล่านี้ (Lotze et al. 2006)
ที่อาศัยอยู่ในเมือง แต่ขึ้นอยู่น้อยลงในอาหาร จากทันทีที่
น้ำก่อให้เกิดมลพิษไฟลาดเทนัยสำคัญ, eutrophication และออกซิเจนต่ำ
'ตาย' โซน (Doney, 2010. ฟอน Glasow, et al, 2013) ในขณะที่การเพิ่ม
แรงกดดันต่อ sheries ไฟ เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและมหาสมุทรไอออนบวกไฟ acidi ตอนนี้
กำหนดความเครียดเพิ่มขึ้นและการเติบโตในน่านน้ำชายฝั่ง
(Cochrane, et al, 2009. Doney, et al, 2012. เบลล์และคณะ, 2013). ในขณะที่
การเจริญเติบโตของประชากรมาตรฐานการครองชีพที่เพิ่มขึ้นและการเติบโตของการเข้าถึง
การ การค้าระหว่างประเทศเพิ่มแรงกดดันในท้องถิ่น (Berkes, et al, 2006.
. ฮอลล์และคณะ, 2013)
ในขณะที่ความพยายามทั่วโลกอาจเยียวยาผลกระทบของการปล่อยก๊าซเรือนกระจก,
และเพิ่มขึ้นสถานะทางสังคมและเศรษฐกิจต่อไปอาจลดประชากร
การเจริญเติบโตแตกต่างระหว่างระบบนิเวศชายฝั่งอย่างยั่งยืน
และคนที่เสื่อมโทรมอย่างมีนัยสำคัญในปี 2050 จะถูกกำหนดโดย
ความมีประสิทธิผลของการจัดการท้องถิ่นในสถานที่ ในขณะที่มี
สถานที่ไม่กี่พิเศษทั้งหมดบ่อยเกินไปในการจัดการในปัจจุบันของการพัฒนาสิ่งแวดล้อมถูกทำลายมลพิษและไฟชิงเป็นอย่างจริงจัง
ไม่เพียงพอและหากการจัดการนี้จะไม่ดีขึ้นเรามี
บุ๋มไฟ con ในการระบุดังต่อไปนี้ (1) ส่วนใหญ่ชายฝั่ง sheries ไฟจะ
จะเรื้อรังกว่าไฟหลั่งหรือทรุดตัวลง (นิวตัน et al, 2007.
. สมิ ธ และคณะ, 2010) (2) การสูญเสียที่อยู่อาศัยแนวปะการังต่อไปจะลดการผลิต sheries ไฟและความมั่นคงด้านอาหารความเครียด (แพร et al., 2011) (3)
มลพิษที่ดินที่ใช้จะเพิ่มขึ้นในกรณีที่การขาดออกซิเจนและ
สาหร่ายที่เป็นอันตรายบุปผาที่มีอยู่เป็นประจำ (Fu et al., 2012) (4)
แรงกดดันของการพัฒนาชายฝั่งทะเลที่จะรวมกับการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเล
และพายุที่รุนแรงมากขึ้นในการบุกรุกเพิ่มเติมเกี่ยวกับธรรมชาติและการกัดเซาะ
ชายฝั่งอย่างรุนแรงลดป่าชายเลนเกลือบึงหญ้าทะเลและ
แหล่งที่อยู่อาศัย (นิคอลส์และ Cazenave, 2010, Waycott, et al, 2011. เบลล์
และคณะ, 2013.. แซนเดอและคณะ, 2013) (5) ค่าใช้จ่ายในการจัดการกับ
ผลกระทบเหล่านี้จะต่อสายพันธุ์เศรษฐกิจชายฝั่งทะเลและในอนาคต
สำหรับคนที่ชายฝั่งเขตร้อนในปี 2050 จะยิ่ง
หนาวเย็นกว่าในปัจจุบัน
การวิเคราะห์ของเราของแนวโน้มในอนาคตแสดงขนาดของ
ความเครียดของมนุษย์สะสมบนชายฝั่งทะเลเขตร้อน ระบบนิเวศ
และวิธีการที่ส่งผลกระทบต่อการเจริญเติบโตของพวกเขาจะมีผลกระทบต่อชีวิตความเป็นอยู่และอาหาร
การรักษาความปลอดภัยและมนุษย์เป็นอยู่ที่ดี แต่การวิเคราะห์ของเรายังแสดงให้เห็นว่า
ขอบเขตของความเครียดและดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องจัดการที่เหมาะสม
ตอบสนองไม่สม่ำเสมอทั่วทั้งท้องทะเลเขตร้อน - สถานที่สำคัญสามารถ
เป็นการระบุไฟเอ็ด ในสถานที่สำคัญเหล่านี้ MSP ที่ครอบคลุมและ
กำหนดเขตมหาสมุทรที่เกิดขึ้นสามารถและควรจะเปิดตัวตอนนี้
4 ผลลัพธ์ที่สอง: การสร้างการจัดการที่มีประสิทธิภาพสำหรับชายฝั่งเขตร้อน
4.1 พื้นหลัง
การจัดการในปัจจุบันสภาพแวดล้อมทางทะเลชายฝั่งที่ทนทุกข์ทรมาน
จากวิธีการทีละน้อยความล้มเหลวที่จะยอมรับการเชื่อมต่อ
ระหว่างหน่วยที่อยู่อาศัยในท้องถิ่นรวมทั้งการเชื่อมโยงที่สำคัญกับระบบการประมงการกำกับดูแลอ่อนแอทุจริตและความคงทนของลึก
ระบบความเชื่อฝังตัวที่มองเห็นวิวทะเลที่ไม่ จำกัด และ
เปิดให้ทุก (คริสตี้และคณะ 2005. ขาว. และคณะ, 2005; ขายและคณะ.
2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . ผลกระทบในการจัดหาสินค้าและบริการ
ประชากรมนุษย์ในเขตร้อนบริเวณชายฝั่งดีจึงไม่อย่างมากจากสินค้าและบริการ โดยตนที่ติดกับทะเล
พวกเขายังความเครียดและทำให้ระบบเหล่านี้ ( lotze et al . , 2006 ) .
ชาวเมือง แต่ขึ้นอยู่น้อยในอาหารจากน้ำทันที
signi จึงทำให้ไม่ได้ มลพิษ , บานชื่นและต่ำออกซิเจน
' โซน ( ดอนนี่ตาย ,2010 ; ฟอนกลาโซว์ et al . , 2013 ) ในขณะที่การเพิ่มแรงกดดันต่อ

จึง sheries . การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และการถ่ายทอด acidi มหาสมุทรตอนนี้
รบกวนเพิ่มเติมและการเน้นในน้ำชายฝั่ง
( Cochrane et al . , 2009 ; Doney et al . , 2012 ; เบลล์ et al . , 2013 ) ในขณะที่
เติบโตประชากร มาตรฐานที่เพิ่มขึ้นของที่อยู่อาศัยและการเข้าถึง
การค้าระหว่างประเทศเพิ่มแรงกดดันท้องถิ่น ( berkes et al . , 2006 ;
Hall et al . ,
) )ในขณะที่ความพยายามทั่วโลกอาจกระเตื้องผลของการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ,
/ สถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคมอาจเพิ่มเติมตัดทอนประชากร
การเจริญเติบโต ความแตกต่างระหว่างระบบนิเวศชายฝั่งอย่างยั่งยืน ดังนั้น ที่เสื่อมโทรม
2050 จะถูกกำหนดโดย
ประสิทธิผลของการจัดการท้องถิ่นในสถานที่ ในขณะที่มีสถานที่พิเศษ
น้อย ทั้งหมดบ่อยเกินไป , การจัดการปัจจุบันของการพัฒนาการทำลายสิ่งแวดล้อม มลพิษ และจึงชิงอย่างจริงจัง
ไม่เพียงพอ และถ้าจัดการไม่ได้ดีขึ้นเรา
หลอกจึงเสื่อมเสียระบุต่อไปนี้ : ( 1 ) ชายฝั่งทะเลส่วนใหญ่จึงจะเป็นเรื้อรัง sheries
กว่าจึงหลั่งหรือยุบลง ( นิวตัน et al . , 2007 ;
Smith et al . , 2010 ) . ( 2 ) การสูญเสียแนวปะการังที่อยู่อาศัยจะลดการผลิตและความมั่นคงด้านอาหาร ความเครียดจึง sheries ( Pratchett et al . , 2011 ) ( 3 )
ที่ดินใช้มลพิษจะเพิ่มขึ้นในขอบเขตที่ขาดออกซิเจนและ
เป็นอันตรายสาหร่ายบุปผาตรวจปัจจุบัน ( Fu et al . , 2012 ) ( 4 )
แรงกดดันของการพัฒนาชายฝั่งจะรวมกับระดับน้ำทะเลสูงขึ้น
และแรงกว่าพายุต่อมะกอกป่าและกัดกร่อนชายฝั่งธรรมชาติ
อย่างรุนแรงลด ป่าชายเลน บึงเกลือทะเลและแหล่งหญ้า
( นิโคล และ cazenave , 2010 , waycott et al . , 2011 ; เบลล์
et al .2013 ; Saunders et al . , 2013 ) ( 5 ) ค่าใช้จ่ายในการจัดการกับผลกระทบเหล่านี้ต่อไปจะเครียด

ประเทศชายฝั่ง และในอนาคตประชาชนบนชายฝั่งเขตร้อนใน 2050 จะเยือกเย็นกว่าปัจจุบันอย่างมาก มากกว่า
.
การวิเคราะห์ของเราจากแนวโน้มในอนาคตแสดงมิติของมนุษย์ต่อระบบนิเวศชายฝั่งทะเล ความเครียดสะสม

และวิธีการผลกระทบของพวกเขาเติบโตในเขตร้อน จะมีผลต่อ วิถีชีวิต ,ความมั่นคงด้านอาหาร
และความผาสุกของมนุษย์ แต่การวิเคราะห์ของเราแสดงให้เห็นว่า
ขอบเขตของความเครียดและดังนั้นจึงต้องการการตอบสนองการจัดการ
เหมาะสมไม่ได้ชุดข้ามทะเลเขตร้อน–ความสำคัญสถานที่สามารถ
identi จึงเป็นเอ็ดในสถานที่สำคัญเหล่านี้ครอบคลุมและเขตมหาสมุทร MSP
จึงสามารถและควรจะเปิดตัวตอนนี้ .
4 ผลลัพธ์ที่ 2 : สร้างการจัดการที่มีประสิทธิภาพสำหรับ
ชายฝั่งทะเลเขตร้อน4.1 . พื้นหลังการจัดการปัจจุบันของสภาพแวดล้อมชายฝั่ง ได้รับความทุกข์
จากวิธีการทีละน้อย ความล้มเหลวที่จะยอมรับการเชื่อมต่อของหน่วยที่อยู่อาศัยในท้องถิ่นรวมทั้ง
มีการเชื่อมโยงกับระบบการปกครองภายในประเทศอ่อนแอ คอรัปชั่น และการคงอยู่ของลึก
ระบบความเชื่อที่วิวมหาสมุทรเป็นไม่ จำกัด และเปิดให้ทุกคน (
ฝังตัวคริสตี้ et al . , 2005 ; สีขาว et al . , 2005 ; ขาย et al . ,
2008 )