Odontochelys semitestacea (meaning

Odontochelys semitestacea (meaning "toothed turtle with a half-shell") is the oldest known extinct species of turtles. It is the only known species in the genus Odontochelys and the family Odontochelyidae. O. semitestacea was first described from three 220-million-year-old specimens excavated in Triassic deposits in Guizhou, China.[1][2]


Restoration.
Odontochelys differed grossly from modern turtles. Modern turtles possess a horny beak without any teeth in their mouth. In contrast, Odontochelys fossils were found to have had teeth embedded in their upper and lower jaws. One of the most striking features of turtles, both modern and prehistoric alike, are their dorsal shells, forming an armored carapace over the body of the animal. Odontochelys only possessed the bottom portion of a turtle's armor, the plastron. It did not yet have a solid carapace as most other turtles do. Instead of a solid carapace, Odontochelys possessed broadened ribs like those of modern turtle embryos that still have not started developing the ossified plates of a carapace.[1]

Aside from the presence of teeth and the absence of a solid carapace, a few other skeletal traits distinguish Odontochelys as basal compared to other turtles, extant and otherwise. The point of articulation between the dorsal ribs and the vertebrae are decidedly different in Odontochelys than in later turtles. In a comparison of skull proportions, the skull of Odontochelys is far more elongated pre-orbitally (in front of the eyes) compared to other turtles. The tail of the prehistoric turtle was longer in proportion to its body than other turtles. In addition, the transverse processes found in the tail are not fused such as in later turtles. Also, the scapulae of the examined specimens were identified to lack acromion processes. Taken together, these anatomical differences have been interpreted by the discoverers to mean that Odontochelys has some of the most primitive features ever seen in a turtle and is somewhat of a transitional fossil.[1] Some scientists, however, are skeptical of this idea.[3]

Evidence that the plastron evolved before the carapace, as indicated by the lack of carapace in Odontochelys semitestacea is often viewed as an indication of the aquatic origin of turtles.[1] The fossil was found in marine deposits, further supporting that the primitive turtle frequented shallow marine water. Since it is generally accepted that the shell arose to provide protection against predators, the semi-aquatic nature of turtles and the development of the plastron complement each other. Ancestral turtles with protection on their underside are more protected from predators that attack from below.[4] Based on this interpretation, the development of the carapace was likely driven in a land animal.

Reisz and Head (2008), however, have a different interpretation on the same specimen. Instead, they suggest that the carapace on O. semitestacea was in fact present; it just lacked ossification of some of its dermal components. With this interpretation, the authors suggest that either turtle shells originally evolved in aquatic environments, or this fossil represents the earliest turtle traveling from terrestrial environments to marine habitats. Even though the Odontochelys was found in marine deposits, it is still unclear whether it is was primarily aquatic or a turtle transitioning from marine to terrestrial habitats.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Semitestacea Odontochelys (หมายถึง "ฟันเต่ากับเชลล์ของครึ่ง") เป็นสายพันธุ์สูญพันธุ์เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักของเต่า มันเป็นเพียงสายพันธุ์ที่เป็นที่รู้จักในสกุล Odontochelys และครอบครัว Odontochelyidae โอ semitestacea แรกอธิบายไว้จากตัวอย่าง 220 ล้านปีสามที่ขุดในยุคไทรแอสซิกฝากในกุ้ยโจว จีน [1] [2]ฟื้นฟูOdontochelys แตกต่าง grossly จากเต่าที่ทันสมัย สมัยเต่ามีจะงอยปากมีเขาไม่ มีฟันในปาก คมชัด ฟอสซิ Odontochelys พบมีฟันฝังในขากรรไกรบน และล่างของพวกเขา คุณลักษณะอย่างหนึ่งโดดเด่นที่สุดของเต่า ทันสมัย และยุคก่อนประวัติศาสตร์เหมือนกัน มีกระดองเปลือก ขึ้นรูปมีกระดองเกราะทั่วร่างกายของสัตว์ Odontochelys สิงส่วนล่างของเกราะของเต่า plastron เท่านั้น มันไม่ได้ยังไม่มีกระดองแข็งเช่นเต่าอื่น ๆ ส่วนใหญ่ แทนลงไปแข็ง Odontochelys สิงขยายซี่โครงเหมือนของ embryos เต่าสมัยใหม่ที่ยัง ไม่ได้เริ่มต้นพัฒนาแผ่น ossified ของลงไป [1]นอกเหนือจากการปรากฏตัวของฟันและการขาดงานของกระดองแข็ง ลักษณะกระดูกอื่น ๆ กี่แยก Odontochelys เป็นแรกเริ่มเมื่อเทียบกับเต่าอื่น ๆ ยังหลงเหลืออยู่ และที่ไม่ จุดควบคุมระหว่างซี่โครงด้านหลังและกระดูกสันหลังได้เด็ดแตกใน Odontochelys กว่าในภายหลังเต่า ในการเปรียบเทียบสัดส่วนของกะโหลกศีรษะ กะโหลกศีรษะของ Odontochelys ที่เป็นยิ่งยาว pre-orbitally (หน้าตา) เทียบกับเต่าอื่น ๆ หางของเต่ายุคก่อนประวัติศาสตร์ถูกสัดส่วนร่างกายนานกว่าเต่าอื่น ๆ กระบวนการขวางพบในหางจะไม่ผสมผสานเช่นในเต่าภายหลัง ยัง กระดูกสะบักของตัวอย่างตรวจสอบได้ระบุการขาดอโครเมียนกระบวนการ นำมารวมกัน ความแตกต่างทางกายวิภาคเหล่านี้ได้ถูกแปล โดย discoverers ไปที่ Odontochelys มีของดั้งเดิมมากที่สุดเท่าที่เคยเห็นในเต่า และเป็นของฟอสซิช [1] นักวิทยาศาสตร์บาง อย่างไรก็ตาม จะเคยเชื่อแนวคิดนี้ [3]มักจะมีดูหลักฐานว่า plastron ที่พัฒนาก่อนกระดอง ตามที่ระบุ โดยการขาดลงไปใน Odontochelys semitestacea เป็นการบ่งชี้แหล่งกำเนิดน้ำของเต่า [1] ซากดึกดำบรรพ์ที่พบในทะเลฝาก การ สนับสนุนว่า เต่าดั้งเดิมมักน้ำทะเลตื้น ตั้งแต่จะโดยทั่วไปยอมรับว่า เปลือกที่เกิดขึ้นเพื่อให้การป้องกันล่า ลักษณะน้ำกึ่งของเต่าและการพัฒนาของ plastron ช่วยเสริม ของบรรพบุรุษเต่าป้องกันด้านล่างของพวกเขามากขึ้นได้รับการป้องกันจากผู้ล่าที่โจมตีจากด้านล่าง [4] จากการตีความนี้ การพัฒนาของกระดองถูกน่าจะขับเคลื่อนในสัตว์บกหัวและ Reisz (2008), มีการตีความที่แตกต่างกันอย่างไรก็ตาม ในตัวเดียวกัน แทน พวกเขาแนะนำว่า กระดองบนโอ semitestacea มีอยู่ ในความเป็นจริง มันแค่ขาดการกลายเป็นกระดูกบางส่วนของส่วนประกอบของหนังแท้ มีการตีความนี้ ผู้เขียนแนะนำว่า หอยเต่าเดิมพัฒนาในสภาพแวดล้อมทางน้ำ หรือซากดึกดำบรรพ์นี้แทนเต่าแรกสุดที่การเดินทางไปบ้านทะเลบกสภาพแวดล้อม แม้ว่า Odontochelys ที่พบในทะเลฝาก ก็ยังไม่แน่ชัดว่า จะเป็นน้ำเป็นหลักหรือเป็นเต่าก้าวจากทะเลไปบ้านบก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Odontochelys semitestacea (หมายถึง "เต่าฟันกับครึ่งเปลือก") เป็นที่เก่าแก่ที่สุดชนิดที่รู้จักกันสูญพันธุ์ของเต่าทะเล มันเป็นสายพันธุ์ที่รู้จักกันเฉพาะในประเภท Odontochelys และครอบครัว Odontochelyidae ทุม semitestacea เป็นครั้งแรกจากสามตัวอย่าง 220 ล้านปีที่ขุดในเงินฝาก Triassic ในกุ้ยโจว, จีน. [1] [2] ฟื้นฟู. Odontochelys แตกต่างกันอย่างไม่มีการลดจากเต่าที่ทันสมัย เต่าที่ทันสมัยมีจะงอยปากของเขาโดยไม่ต้องฟันในปากของพวกเขา ในทางตรงกันข้ามฟอสซิล Odontochelys พบว่ามีฟันมีฝังอยู่ในขากรรไกรบนและล่างของพวกเขา หนึ่งในคุณสมบัติที่โดดเด่นที่สุดของเต่าทั้งทันสมัยและยุคก่อนประวัติศาสตร์เหมือนกันมีเปลือกหอยหลังของพวกเขาไว้เป็นกระดองหุ้มเกราะทั่วร่างกายของสัตว์ Odontochelys เพียงครอบครองส่วนด้านล่างของชุดเกราะเต่าที่ plastron มันยังไม่ได้มีกระดองแข็งเป็นส่วนใหญ่เต่าอื่น ๆ ทำ แทนที่จะเป็นกระดองของแข็ง Odontochelys ครอบครองซี่โครงขยายขีดเหมือนพวกตัวอ่อนเต่าที่ทันสมัยที่ยังไม่ได้เริ่มพัฒนาแผ่นคล้ายกระดูกของกระดองได้. [1] นอกเหนือจากการปรากฏตัวของฟันและตัวตนของกระดองแข็งอื่น ๆ โครงกระดูกไม่กี่ ลักษณะแตกต่าง Odontochelys เป็นฐานเมื่อเทียบกับเต่าอื่น ๆ ที่ยังหลงเหลืออยู่และอื่น ๆ จุดของข้อระหว่างกระดูกซี่โครงหลังและกระดูกสันหลังจะแตกต่างกันใน Odontochelys เด็ดกว่าในภายหลังเต่า ในการเปรียบเทียบสัดส่วนของกะโหลกศีรษะกะโหลกศีรษะของ Odontochelys อยู่ไกลมากขึ้นยาวก่อน orbitally (ในด้านหน้าของตา) เมื่อเทียบกับเต่าอื่น ๆ หางของเต่ายุคก่อนประวัติศาสตร์เป็นอีกต่อไปในสัดส่วนที่ร่างกายกว่าเต่าอื่น ๆ นอกจากนี้กระบวนการขวางพบในหางจะไม่หลอมละลายเช่นเต่าภายหลัง นอกจากนี้กระดูกสะบักตัวอย่างการตรวจสอบที่ถูกระบุขาดกระบวนการไหปลาร้า นำมารวมกันความแตกต่างทางกายวิภาคเหล่านี้ได้รับการแปลโดยค้นพบที่จะหมายความว่า Odontochelys มีบางส่วนของคุณสมบัติดั้งเดิมที่สุดเท่าที่เคยเห็นในเต่าและเป็นบางส่วนของฟอสซิลเฉพาะกาล. [1] นักวิทยาศาสตร์บางคน แต่ที่สงสัยของความคิดนี้ [3] หลักฐานที่แสดงว่า plastron พัฒนาก่อนกระดองตามที่ระบุโดยขาดกระดองใน Odontochelys semitestacea มักจะถูกมองว่าเป็นข้อบ่งชี้ของแหล่งกำเนิดน้ำเต่า. [1] ซากดึกดำบรรพ์ที่พบในทะเลฝากต่อการสนับสนุนว่า เต่าดั้งเดิมแวะเวียนน้ำทะเลตื้น เพราะมันเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าเปลือกที่เกิดขึ้นเพื่อให้การป้องกันการล่าลักษณะกึ่งน้ำเต่าและการพัฒนาของ plastron ประกอบกัน เต่าบรรพบุรุษที่มีการป้องกันด้านล่างของพวกเขาได้รับความคุ้มครองเพิ่มเติมจากนักล่าที่โจมตีจากด้านล่าง. [4] ขึ้นอยู่กับการตีความนี้การพัฒนาของกระดองมีแนวโน้มที่ขับเคลื่อนในสัตว์บก. Reisz และหัวหน้า (2008) แต่มีความแตกต่างกัน การตีความในชิ้นเดียวกัน แต่พวกเขาแสดงให้เห็นว่าในกระดองทุม semitestacea ในความเป็นจริงในปัจจุบัน; มันก็กลายเป็นกระดูกขาดบางส่วนของส่วนประกอบของผิวหนัง กับการตีความนี้ผู้เขียนขอแนะนำว่าเปลือกหอยทั้งเต่าถูกพัฒนาขึ้นในสภาพแวดล้อมทางน้ำหรือฟอสซิลนี้หมายถึงเต่าที่เก่าแก่ที่สุดที่เดินทางมาจากสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยที่จะบกทางทะเล แม้ว่าจะถูกพบในเงินฝากทางทะเล Odontochelys ก็ยังคงไม่มีความชัดเจนไม่ว่าจะเป็นน้ำเป็นหลักหรือการเปลี่ยนจากเต่าทะเลเพื่อที่อยู่อาศัยบนบก