Association of Southeast Asian Nati

Association of Southeast Asian Nations

The Association of Southeastern Asian Nations (ASEAN) was founded in 1967 primarily as a forum for discussing issues of mutual concern among neighboring Southeast Asian countries rather than as a trading union similar to the EEC. In part, this orientation was because, other than Singapore, most of the ASEAN countries had similar products, tending to make them more competitive than cooperative. Although trade relations among the ASEAN countries remained largely bilateral, there was some informal economic cooperation, including joint representations to foreign governments on economic issues of common concern. In 1989 the possibility of a more formalized economic entity was at least being considered by the ASEAN members.

In 1988 Malaysia was Singapore's largest ASEAN trading partner and third largest overall trading partner, after the United States and Japan. The Malaysian market was the single largest ASEAN destination for Singapore's exports and its second largest export market overall. In the late 1980s, Singapore established increasingly close economic and industrial ties with Malaysia's Johor state, which had served as Singapore's hinterland in colonial times. To alleviate its land shortage as well as its labor shortage and high labor costs, Singapore, began to transfer labor-intensive industries to sites across the causeway connecting it to Malaysia's southernmost state. Johor, in turn, hoped "economic twinning" with Singapore would boost its long-term development. By early 1987, there were 217 Singaporean companies or Singapore-based multinationals in Malaysia, having total investments of slightly more than S$200 million.

Singapore's much smaller markets with the other ASEAN countries also were growing. In 1989 Singapore recorded its highest growth in bilateral ASEAN trade with Thailand, which replaced Taiwan as its fifth largest trading partner. Intra-ASEAN trade generally might have been underestimated, partly because of the volume of informal trade, including smuggling, and partly because so much of it was controlled by the Chinese community in each country. Keeping business within the family, clan, or dialect group was a central Chinese business practice that persisted across national boundaries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) ก่อตั้งขึ้นในปี 1967 ส่วนใหญ่เป็นฟอรั่มเพื่อหารือประเด็นความกังวลร่วมกันในกลุ่มประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่อยู่ใกล้เคียงมากกว่าที่จะเป็นสหภาพการค้าที่มีความคล้ายคลึงกับประชาคมเศรษฐกิจยุโรป ในส่วนของการวางแนวนี้เป็นเพราะนอกเหนือจากสิงคโปร์ส่วนใหญ่ของประเทศอาเซียนมีผลิตภัณฑ์ที่คล้ายกันพุ่งไปทำให้พวกเขาในการแข่งขันมากกว่าความร่วมมือ แม้ว่าความสัมพันธ์ทางการค้าระหว่างประเทศอาเซียนยังคงทวิภาคีส่วนใหญ่มีความร่วมมือทางเศรษฐกิจบางอย่างไม่เป็นทางการรวมถึงการเป็นตัวแทนร่วมกับรัฐบาลต่างประเทศในประเด็นทางเศรษฐกิจของความกังวลที่พบบ่อย ในปี 1989 ความเป็นไปได้ขององค์กรทางเศรษฐกิจที่เป็นทางการมากขึ้นเป็นอย่างน้อยได้รับการพิจารณาโดยสมาชิกอาเซียน.

ในปี 1988 มาเลเซียเป็นหุ้นส่วนที่ใหญ่ที่สุดของสิงคโปร์อาเซียนค้าและคู่ค้าที่ใหญ่ที่สุดที่สามโดยรวมหลังจากที่ประเทศสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น ตลาดมาเลเซียเป็นปลายทางอาเซียนเดียวที่ใหญ่ที่สุดของการส่งออกของสิงคโปร์และตลาดส่งออกใหญ่เป็นอันดับสองโดยรวม ในช่วงปลายทศวรรษ 1980S, สิงคโปร์จัดตั้งความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจและอุตสาหกรรมที่ใกล้ชิดมากขึ้นกับรัฐยะโฮร์มาเลเซียของซึ่งได้ทำหน้าที่เป็นผู้ห่างไกลจากตัวเมืองสิงคโปร์ในยุคอาณานิคม เพื่อบรรเทาปัญหาการขาดแคลนที่ดินรวมทั้งปัญหาการขาดแคลนแรงงานและต้นทุนแรงงานที่สูงของสิงคโปร์เริ่มการถ่ายโอนอุตสาหกรรมที่ใช้แรงงานเข้มข้นไปยังเว็บไซต์ข้ามทางหลวงเชื่อมต่อไปยังรัฐทางตอนใต้ของประเทศมาเลเซีย ยะโฮร์ในที่สุดก็หวังว่า "การจับคู่ทางเศรษฐกิจ" กับสิงคโปร์จะเพิ่มการพัฒนาในระยะยาว โดยต้นปี 1987มี 2​​17 บริษัท สิงคโปร์หรือ บริษัท ข้ามชาติสิงคโปร์ที่อยู่ในประเทศมาเลเซียได้มีการลงทุนรวมของเล็กน้อยกว่า s $ 200,000,000.

ตลาดขนาดเล็กมากของสิงคโปร์กับประเทศอาเซียนอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีการเจริญเติบโต ในปี 1989 สิงคโปร์บันทึกการเจริญเติบโตสูงสุดในการค้าอาเซียนทวิภาคีกับประเทศไทยซึ่งแทนที่ไต้หวันเป็นคู่ค้าที่ใหญ่ที่สุดที่ห้าการค้าภายในอาเซียนโดยทั่วไปอาจจะได้รับการประเมินส่วนหนึ่งเป็นเพราะของปริมาณการค้าที่ไม่เป็นทางการรวมถึงการลักลอบขนและส่วนหนึ่งเป็นเพราะมากของมันถูกควบคุมโดยชุมชนชาวจีนในแต่ละประเทศ ทำให้ธุรกิจภายในครอบครัวตระกูลหรือภาษาถิ่นเป็นกลุ่มการดำเนินธุรกิจกลางจีนยืนยันว่าข้ามเขตแดนของประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

สมาคมตะวันออกเฉียงใต้เอเชียประเทศ (อาเซียน) ก่อตั้งในค.ศ. 1967 เป็นเวทีสำหรับการปรึกษาปัญหาพ้องระหว่างเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศเพื่อนบ้านเป็นหลักมากกว่า จะ เป็นสหภาพการค้าคล้ายกับ EEC ในการ ในส่วน วางแนวนี้ได้ เพราะ ไม่ใช่สิงคโปร์ ส่วนใหญ่ของประเทศมีผลิตภัณฑ์ที่คล้ายคลึงกัน แนวเพื่อ ให้แข่งขันมากกว่าความร่วมมือ แม้ว่าความสัมพันธ์ทางการค้าระหว่างประเทศยังคงเป็นทวิภาคี มีบางอย่างไม่เป็นทางเศรษฐกิจมือ รวมถึงนำเสนอร่วมกับรัฐบาลต่างประเทศในเรื่องทางเศรษฐกิจความกังวลทั่วไป ในปี 1989 ของเอนทิตีเศรษฐกิจอย่างเป็นทางขึ้นถูกน้อยถูกถือ โดยสมาชิกอาเซียน

ใน มาเลเซียมีอาเซียนที่ใหญ่ที่สุดของสิงคโปร์ขายหุ้นส่วนและบริษัทรวมค้ามากที่สุดสาม หลังจากสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น ตลาดมาเลเซียเป็นจุดหมายอาเซียนที่ใหญ่ที่สุดเดียวสำหรับการส่งออกของสิงคโปร์และเป็นตลาดส่งออกใหญ่เป็นอันดับสองโดยรวม ในปลายทศวรรษ 1980 สิงคโปร์ก่อตั้งความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจ และอุตสาหกรรมกับรัฐยะโฮร์ของมาเลเซีย ปิดมากขึ้น ซึ่งมีบริการเป็นชนบทของสิงคโปร์ในยุคโคโลเนียล เพื่อบรรเทาความขาดแคลนที่ดินตลอดจนการขาดแคลนแรงงาน และค่าแรงสูง สิงคโปร์ เริ่มการโอนย้ายอุตสาหกรรม labor-intensive ไซต์ข้ามคอสเวย์ที่เชื่อมต่อกับรัฐชายแดนภาคใต้ของมาเลเซีย ยะโฮร์ กลับ หวัง "เศรษฐกิจ twinning" กับสิงคโปร์จะเพิ่มการพัฒนาระยะยาว โดยต้นปี 1987 มีบริษัทสิงคโปร์หรือบริษัทจากสิงคโปร์มาเลเซีย 217 มีเงินลงทุนรวมของขนาดเล็กกว่า S$ 200 ล้าน

ของสิงคโปร์มากตลาดกับประเทศอาเซียนอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีขึ้น ในปี 1989 สิงคโปร์บันทึกการเจริญเติบโตสูงสุดในอาเซียนการค้าทวิภาคีกับประเทศไทย ซึ่งแทนไต้หวันเป็นคู่ค้าใหญ่ที่สุดห้า ค้าภายในอาเซียนโดยทั่วไปอาจมี underestimated เนื่องจากระดับไม่เป็นทางการค้า ลักลอบ รวมทั้งบางส่วนและบางส่วน เพราะมากของมันถูกควบคุม โดยชุมชนชาวจีนในแต่ละประเทศได้ ทำให้ธุรกิจภายในครอบครัว ตระกูล หรือกลุ่มภาษาได้เรียนจีนธุรกิจที่ยังคงอยู่ในขอบเขตประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเชื่อมโยงของสมาคมประชาชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่

ของประชาชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้(อาเซียน)ได้รับการก่อตั้งขึ้นในปี 1967 เป็นเวทีสำหรับการพูดคุยถึงประเด็นปัญหาของกันและกันในกลุ่มประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในประเทศเพื่อนบ้านมากกว่าเป็นการซื้อขายผ่านอินเทอร์เน็ตที่เหมือนกับ EEC ได้ ในส่วนการวางแนวนี้เป็นเพราะอื่นๆมากกว่าสิงคโปร์ประเทศอาเซียนส่วนใหญ่ที่มี ผลิตภัณฑ์ ที่คล้ายคลึงกันมีแนวโน้มจะทำให้การแข่งขันในตลาดที่รุนแรงมากขึ้นกว่าความร่วมมือ แม้ว่าความสัมพันธ์ทางการค้าระหว่างประเทศอาเซียนส่วนใหญ่อยู่ในเกณฑ์ระดับทวิ ภาคี มีความร่วมมือทางเศรษฐกิจในแบบซึ่งไม่เป็นทางการบางส่วนรวมถึงการรับรองร่วมกับรัฐบาลต่างประเทศในประเด็นปัญหาทางด้านเศรษฐกิจของปัญหาทั่วไป ในปี 1989 ความเป็นไปได้ของเศรษฐกิจมากขึ้นอย่างเป็นทางการเป็นการพิจารณาโดยสมาชิกอาเซียน.

ที่อย่างน้อยในปี 1988 ประเทศมาเลเซียก็มีขนาดใหญ่ที่สุดของประเทศสิงคโปร์อาเซียนคู่ค้าและคู่ค้าโดยรวมมีขนาดใหญ่ที่สุดที่สามหลังจากประเทศสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น ตลาดมาเลเซียที่เป็นปลายทางเดียวที่มีขนาดใหญ่ที่สุดและอาเซียนสำหรับการส่งออกของประเทศสิงคโปร์และตลาดส่งออกใหญ่เป็นอันดับที่สองของตนโดยรวม ในช่วงทศวรรษที่ 1980 s ช่วงดึกที่สิงคโปร์สร้างความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจและอุตสาหกรรมอยู่ใกล้กันมากยิ่งขึ้นพร้อมด้วย Johor Bahru รัฐของประเทศมาเลเซียซึ่งได้จัดให้บริการเป็นพื้นที่หลังฝั่งทะเลของประเทศสิงคโปร์ในช่วงเวลาอาณานิคม เพื่อช่วยบรรเทาปัญหาการขาดแคลนที่ดินของตนรวมทั้งปัญหาการขาดแคลนแรงงานและค่าใช้จ่ายด้านแรงงานระดับสูงสิงคโปร์ก็เริ่มการถ่ายโอนสินค้าอุตสาหกรรมที่ใช้แรงงานสูงไปยังไซต์ข้ามไปยัง Causeway ที่เชื่อมต่อกับรัฐชายแดน ภาค ใต้ของประเทศมาเลเซีย Johor Bahru ในทางกลับกันหวัง" twinning ทางเศรษฐกิจ"กับสิงคโปร์จะเพิ่มขึ้นการพัฒนาระยะยาวของพื้นที่ ในช่วงต้นปี 1987มีอยู่ 217 บริษัทสิงคโปร์หรือบริษัทข้ามชาติสิงคโปร์ซึ่งใช้ในประเทศมาเลเซียมีมูลค่าการลงทุนของกันเล็กน้อยมากกว่า s 200 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ.

สิงคโปร์มากตลาดมีขนาดเล็กกว่ากับประเทศอาเซียนอื่นๆที่ยังมีการเติบโต ในปี 1989 ประเทศสิงคโปร์มีการเติบโตสูงสุดในการค้าทวิ ภาคี อาเซียนกับประเทศไทยซึ่งถูกแทนที่ห้าไต้หวันเป็นคู่ค้ารายใหญ่ที่สุดของพื้นที่การค้าระหว่างกัน ภายใน กลุ่มอาเซียนโดยทั่วไปแล้วอาจมีการมองข้ามก็คือส่วนหนึ่งเป็นเพราะระดับเสียงของการค้าในแบบซึ่งไม่เป็นทางการรวมถึงลักลอบค้าและบางส่วนของมันถูกควบคุมโดยชุมชนชาวจีนในแต่ละประเทศ การดำเนินธุรกิจ ภายใน ครอบครัวที่กลุ่ม ภาษา ท้องถิ่นหรือ clan เป็นการดำเนินธุรกิจจีนกลางที่ยังคงอยู่ข้ามพรมแดนแห่งชาติ