RESULTSThe effects of dietary treat

RESULTSThe effects of dietary treatments on chick performancefrom d 1 to 35 are presented in Table 1. Consumptionof contaminated feed resulted in significant reductionin BW gain (9.52%) as compared to the control diet.However, contaminated diet supplemented with E-GMsignificantly countered (8.84%) the growth-depressingeffects of the contaminated diet. Feeding the contaminated diet also resulted in significant reduction in feedintake (7.11%) and poorer feed efficiency (2.3%). Further,supplementation of E-GM to the contaminated diet effectively improved feed intake (5.06%) and feed efficiency (3.25%). Chickens fed control diet with E-GMperformed significantly better (3.48%) than those on thebasal diet alone.The responses of the relative weights of liver, kidneyand gizzard, and serum protein and cholesterol concentrations to the different dietary treatments are summarized in Table 2. Consumption of the contaminated dietincreased the relative weights of liver (24.9%) and gizzard (12.0%) compared to the control diet, whereas relative weight of kidney, total protein concentration, andcholesterol concentration remained unaltered. E-GMsupplementation to the contaminated diet did not significantly diminish the effects of toxins on the relativeweights of liver and gizzard.The effects of different dietary treatments on serumenzyme activities and urea nitrogen are shown in Table3. When compared with controls, feeding the naturallycontaminated diet resulted in a significant increase inserum GGT activity (8.06%) and decreases in serum AST(11.47%) and ALT (20.8%) activities at 21 d of age; however, increased GGT activity (9.63%) was observed when compared to controls at 35 d of age. Supplementationof E-GM to the contaminated diet did not significantlyimprove the serum enzyme activities. Feeding a dietthat was naturally contaminated significantly decreasedurea nitrogen at 21 d (4.68%) and 35 d (24.25%) of age.E-GM supplementation to the contaminated diet significantly raised the urea nitrogen concentration(14.37%) at 35 d of age.Data presented in Table 4 indicate the effects of dietarytreatments on hematological values at 21 and 35 d ofage. Consumption of contaminated feed significantlydecreased hematocrit values (2.7%), whereas TEC andHb values were unaltered. E-GM supplementation tothe contaminated diet improved the hematocrit valuesat 21 d of age (3.7%), but no significant improvementwas observed at 35 d of age.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์ผลของการควบคุมอาหารต่อประสิทธิภาพของลูกไก่ตั้งแต่ d 1 ถึง 35 แสดงไว้ในตารางที่ 1 การบริโภคอาหารที่มีการปนเปื้อนส่งผลให้ BW เพิ่มขึ้น (9.52%) ลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเปรียบเทียบกับอาหารควบคุม อย่างไรก็ตาม อาหารที่ปนเปื้อนที่เสริมด้วย E-GM สามารถตอบโต้ ผลกดดันการเจริญเติบโตของอาหารที่ปนเปื้อนอย่างมีนัยสำคัญ (8.84%) การให้อาหารที่มีการปนเปื้อนยังส่งผลให้การบริโภคอาหารลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (7.11%) และประสิทธิภาพการใช้อาหารแย่ลง (2.3%) นอกจากนี้การเสริม E-GM ในอาหารที่ปนเปื้อนยังช่วยเพิ่มการบริโภคอาหาร (5.06%) และประสิทธิภาพการใช้อาหาร (3.25%) ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ไก่ที่เลี้ยงด้วยอาหารควบคุมด้วย E-GM ทำงานได้ดีกว่าอย่างมีนัยสำคัญ (3.48%) มากกว่าไก่ที่ได้รับอาหารหลักเพียงอย่างเดียว การตอบสนองของน้ำหนักสัมพัทธ์ของตับ ไตและกึ๋นในกระเพาะอาหาร และความเข้มข้นของโปรตีนในซีรัมและโคเลสเตอรอลต่อการบำบัดด้วยอาหารต่างๆ สรุปไว้ในตารางที่ 2 การบริโภคอาหารที่ปนเปื้อนทำให้น้ำหนักสัมพัทธ์ของตับ (24.9%) และอาหารในกึ๋น (12.0%) เพิ่มขึ้น ) เมื่อเปรียบเทียบกับอาหารควบคุม ในขณะที่น้ำหนักสัมพัทธ์ของไต ความเข้มข้นของโปรตีนทั้งหมด และความเข้มข้นของคอเลสเตอรอลยังคงไม่เปลี่ยนแปลง การเสริม E-GM ในอาหารที่ปนเปื้อนไม่ได้ลดผลกระทบของสารพิษต่อน้ำหนักสัมพัทธ์ของตับและกระเพาะอาหารอย่าง มีนัยสำคัญ ผลของการบำบัดด้วยอาหารแบบต่างๆ ต่อกิจกรรมของเอนไซม์ในซีรัมและยูเรียไนโตรเจนแสดงไว้ในตารางที่3 เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม การให้อาหารที่ปนเปื้อนตามธรรมชาติส่งผลให้กิจกรรม GGT ในซีรั่มเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (8.06%) และลด AST ในซีรั่ม(11.47%) ) และกิจกรรม ALT (20.8%) เมื่ออายุ 21 วัน; อย่างไรก็ตาม กิจกรรม GGT เพิ่มขึ้น (9.63%) ถูกสังเกตเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมที่อายุ 35 วัน การเสริมE-GM ในอาหารที่ปนเปื้อนไม่ได้ปรับปรุงกิจกรรมของเอนไซม์ในซีรั่ม อย่างมีนัยสำคัญ การให้อาหารที่มีการปนเปื้อนตามธรรมชาติจะช่วยลดยูเรียไนโตรเจนอย่างมีนัยสำคัญที่อายุ 21 วัน (4.68%) และ 35 วัน (24.25%) การเสริม E-GM ในอาหารที่ปนเปื้อนทำให้ความเข้มข้นของยูเรียไนโตรเจนเพิ่มขึ้นอย่างมาก(14.37%) ที่อายุ 35 วัน ข้อมูลที่นำเสนอในตารางที่ 4 บ่งชี้ถึงผลของการรักษาด้วยอาหารต่อค่าทางโลหิตวิทยาที่อายุ 21 และ 35 วัน การบริโภคอาหารที่มีการปนเปื้อนทำให้ค่าฮีมาโตคริตลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (2.7%) ในขณะที่ค่า TEC และ Hb ไม่มีการเปลี่ยนแปลง การเสริม E-GM ในอาหารที่ปนเปื้อนช่วยเพิ่มค่าฮีมาโตคริตที่อายุ 21 วัน (3.7%) แต่ไม่พบการปรับปรุงที่มีนัยสำคัญเมื่ออายุ 35 วัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลลัพธ์
ผลกระทบของการรักษาเมล็ดรายวันต่อประสิทธิภาพการผลิตของลูกไก่
มีค่าจาก d1 ถึง 35 ในตารางที่ 1 การบริโภค
อาหารที่ปนเปื้อนนำไปสู่การลดลงอย่างมีนัยสำคัญ
น้ำหนักตัวเพิ่มขึ้น (9.52%)
อย่างไรก็ตาม อาหารที่ปนเปื้อนด้วยการเพิ่ม E-GM
ชดเชยการชะลอตัวของการเติบโตอย่างมีนัยสำคัญ (8.84%)
ได้รับผลกระทบจากการรับประทานอาหารที่ปนเปื้อน การให้อาหารที่มีการปนเปื้อนยังส่งผลให้อาหารลดลงอย่างมีนัยสำคัญ
การบริโภค (7.11%) และประสิทธิภาพการให้อาหารที่ไม่ดี (2.3%)
การเพิ่ม E-GM ในอาหารประจำวันที่ปนเปื้อนสามารถเพิ่มประสิทธิภาพการกินอาหาร (5.06%) และประสิทธิภาพการให้อาหาร (3.25%)
มีผลงานดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด (3.48%)
อาหารพื้นฐานเท่านั้น
การตอบสนองต่อน้ำหนักสัมพัทธ์ของตับไต
ความเข้มข้นของโปรตีนและคอเลสเตอรอลในซีรั่มสำหรับการรักษาอาหารที่แตกต่างกันจะสรุปในตารางที่ 2 รับประทานอาหารที่ปนเปื้อน
เพิ่มน้ำหนักสัมพัทธ์ของตับ (24.9%) และอวัยวะภายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์
ผลของการบําบัดอาหารต่อสมรรถนะของลูกไก่
จากd1ถึง35แสดงไว้ในตารางที่1 การบริโภค
การลดลงของอาหารที่ปนเปื้อนทําให้เกิดการลดลงอย่างมาก
เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมน้ําหนักเพิ่มขึ้น9.52 %
อย่างไรก็ตามส่วนผสมดัดแปลงพันธุกรรมถูกเพิ่มเข้าไปในอาหารที่ปนเปื้อน
การเผชิญหน้าอย่างมีนัยสําคัญ(8.84 % )การยับยั้งการเจริญเติบโต
ได้รับผลกระทบจากอาหารที่ปนเปื้อน การให้อาหารอาหารที่ปนเปื้อนยังส่งผลให้อาหารสัตว์ลดลงอย่างมีนัยสําคัญ
ปริมาณอาหาร(7.11 % )และประสิทธิภาพการให้อาหาร(2.3 % )ไม่ดี และนอกจากนี้,
การเพิ่มE-GMลงในอาหารมลพิษอย่างมีประสิทธิภาพช่วยเพิ่มปริมาณอาหาร( 5.06 % )และประสิทธิภาพการให้อาหาร(3.25 % ) ไก่ที่เลี้ยงด้วยอาหารควบคุมที่มีe-GM
ประสิทธิภาพดีกว่า(3.48 % )อย่างมีนัยสําคัญ
อาหารพื้นฐานง่ายๆ
ตับและไตตอบสนองต่อน้ําหนักสัมพัทธ์
รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงของโปรตีนในซีรัมและคอเลสเตอรอลสรุปไว้ในตารางที่2 กินอาหารที่ปนเปื้อน
เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมน้ําหนักสัมพัทธ์ของตับ( 24.9 % )และกระเพาะอาหาร(12.0 % )เพิ่มขึ้นในขณะที่น้ําหนักสัมพัทธ์ของไตความเข้มข้นโปรตีนทั้งหมดและ
ความเข้มข้นของคอเลสเตอรอลยังคงเหมือนเดิม อิเล็กทรอนิกส์ เจเนอรัล
การเสริมอาหารที่ปนเปื้อนไม่ได้ลดผลกระทบของสารพิษต่อญาติอย่างมีนัยสําคัญ
น้ําหนักของตับและกระตุกไก่
ผลของการรักษาอาหารที่แตกต่างกันต่อซีรั่ม
กิจกรรมเอนไซม์และยูเรียไนโตรเจนแสดงในตาราง
เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมการให้อาหารตามธรรมชาติ
อาหารที่ปนเปื้อนทําให้เกิด
กิจกรรมของGGTในซีรัม(8. 06 % )และแอมโมเนียtransferaseในซีรัมลดลง
( 11.47 % )และALT ( 20.8 % )กิจกรรม; อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมพบว่ากิจกรรมของGGTเพิ่มขึ้น(9.63 % )ที่อายุ35วัน ส่วนเสริม
อาหารดัดแปลงพันธุกรรมไม่มีผลต่ออาหารที่ปนเปื้อนอย่างมีนัยสําคัญ
ปรับปรุงกิจกรรมเอนไซม์ในซีรัม การให้อาหาร
มลพิษทางธรรมชาติลดลงอย่างมาก
ยูเรียไนโตรเจนอายุ21วัน(4.68 % )และ35วัน( 24.25 % )
การเพิ่มE-GMลงในอาหารที่ปนเปื้อนอย่างมีนัยสําคัญช่วยเพิ่มความเข้มข้นของยูเรียไนโตรเจน
อายุ35วันคือ14.37 %
ข้อมูลในตารางที่4แสดงผลกระทบของอาหาร
ค่าทางโลหิตวิทยาได้รับการประมวลผลในวันที่21และ35
อายุ. การบริโภคอาหารที่ปนเปื้อนเป็นจํานวนมาก
ความจุเฉพาะของเม็ดเลือดลดลง(2.7 % )ในขณะที่TECและ
ค่าฮีโมโกลบินไม่เปลี่ยนแปลง เติมเสริม e-GM
อาหารที่ปนเปื้อนช่วยเพิ่มความสามารถในการตอบสนองของเซลล์เม็ดเลือด
เมื่ออายุ21วัน(3.7 % )แต่ไม่มีการปรับปรุงอย่างมีนัยสําคัญ
สังเกตเมื่ออายุ35วัน