ปราสาทเขาพระวิหาร" หรือ "ปราสาทพระว

ปราสาทเขาพระวิหาร" หรือ "ปราสาทพระวิหาร" เป็นโบราณสถานที่มีความงดงาม โดดเด่นอยู่เหนือเทือกเขาพนมดงรัก ซึ่งกั้นพรมแดน ระหว่างประเทศไทยกับประเทศกัมพูชามีความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลาง 657 เมตร ปราสาทเขาพระวิหารเป็นเสมือนเทพสถิตย์บนขุนเขาหรือ "ศรีศิขเรศร" เป็น "เพชรยอดมงกุฎ" ขององค์ศิวะเทพ (พระอิศวร) ตั้งโดดเด่นอยู่บนยอดเทือกเขาพนมดงรัก มีความยาว 800 เมตร ตามแนวเหนือใต้ ส่วนใหญ่เป็นทางเข้ายาวและบันไดสูงถึงยอดเขา จนถึงส่วนปราสาทประธาน ซึ่งอยู่ที่ยอดเขาทางใต้สุดของปราสาท (สูง 120 เมตรจากปลายตอนเหนือสุดของปราสาท, 525 เมตรจากพื้นราบของกัมพูชา และ 657 เมตรจากระดับ)

ปราสาทเขาพระวิหารประกอบด้วยหมู่เทวาลัยและปราสาทหินจำนวนมาก ทั้งหมดสร้างขึ้นเพื่อถวายแด่พระศิวะ ซึ่งเทวาลัยหรือปราสาทหินแห่งแรกสร้างขึ้น เมื่อต้นคริสต์ศตวรรษที่ 9 ซากปรักหักพังของเทวาลัยที่เหลืออยู่ มีอายุตั้งแต่สมัยเกาะแกร์ ในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 10 ครั้น และปราสาทเขาพระวิหารเป็นสถาปัตยกรรมอันน่าทึ่ง เป็นมรดกทางวัฒนธรรมของบรรพชนของ "ขะแมร์กัมพูชา" (ขอม) แต่โบราณ ที่อาศัยอยู่ทั้งในกัมพูชาปัจจุบัน และในภาคอีสานของเรา ขะแมร์กัมพูชา เป็นชนชาติที่มีความสามารถยิ่งในการสร้าง "ปราสาท" ด้วยหินทรายและศิลาแลง ซึ่งขะแมร์กัมพูชาก่อสร้างปราสาทบนเขาพระวิหารติดต่อกันมายาวหลายรัชสมัย กว่า 300 ปี ตั้งแต่กษัตริย์ "ยโสวรมันที่ 1" ถึง "สุริยวรมันที่ 1" เรื่อยมาจน "ชัยวรมันที่ 5-6" จนกระทั่งท้ายสุด "สุริยวรมันที่ 2" และ "ชัยวรมันที่ 7" จากปลายคริสต์ศตวรรษที่ 9 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 12 (หรือจากพุทธศตวรรษที่ 15 ถึง 18 หรือก่อนสมัยสุโขทัย 300 ปีนั่นเอง)

ทางเข้าสู่ปราสาทประธานนั้น มีโคปุระ (ซุ้มประตู) คั่นอยู่ 5 ชั้น (โคปุระชั้นที่ 5 จึงเป็นส่วนที่ผู้เข้าชมจะพบเป็นส่วนแรก) โคปุระแต่ละชั้นก่อนถึงลานด้านหน้าจะผ่านบันไดหลายขั้น โคปุระแต่ละชั้นจึงเปลี่ยนระดับความสูงทีละช่วง นอกจากนี้โคปะรุยังบังมิให้ผู้ชมเห็นส่วนถัดไปของปราสาท จนกว่าจะผ่านทะลุแต่ละช่วงไปแล้ว ทำให้ไม่สามารถแลเห็นโครงสร้างปราสาททั้งหมดจากมุมใดมุมหนึ่งได้

เดิมทีปราสาทเขาพระวิหารอยู่ในเขตการปกครองของประเทศไทย ขึ้นอยู่กับบ้านภูมิซรอล ตำบลเสาธงชัย อำเภอกันทรลักษ์ จังหวัดศรีสะเกษ (ค.ศ.1899, ร.ศ.-118) และเมื่อ พ.ศ. 2442 พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าชุมพลสมโภช กรมหลวงสรรพสิทธิประสงค์ ได้เสด็จไปยังปราสาทแห่งนี้ และทรงขนานนามว่า "ปราสาทพรหมวิหาร" ซึ่งต่อมาเรียกกันทั่วไปว่า "ปราสาทพระวิหาร" ซึ่งพระองค์ได้จารึก ร.ศ. และพระนามไว้ที่บริเวณชะง่อนผาเป้ยตาดีว่า 118 สรรพสิทธิ

ต่อมาเมื่อปี 2450 จักรวรรดินิยมฝรั่งเศส (ปกครองเขมรขณะนั้น) อาศัยแสนยานุภาพทางทหารบีบให้รัฐบาลสยาม (ไทย) ยอมเขียนแผนที่กำหนดให้เขาพระวิหารอยู่ในดินแดนของกัมพูชา ในการทำสนธิสัญญาเพิ่มเติม รัฐบาลสยามก็ยอมรับแผนที่ที่ฝรั่งเศษสร้างขึ้นมาแต่โดยดีโดยมิได้ทักท้วง (ซึ่งแต่เดิมถ้าแบ่งตามสันปันน้ำเทือกเขาพนมดงรัก เขาพระวิหารจะอยู่ในฝั่งไทยแต่พอแบ่งตามแผนที่ใหม่ของปี 1907จะอยู่ในฝั่งกัมพูชา) อาจจะเป็นเพราะฝรั่งเศสเป็นมหาอำนาจอยู่ในขณะนั้น และคนไทยก็ยังสามารถเข้าไปยังปราสาทเขาพระวิหารได้โดยง่าย

ทั้งๆ ที่ไม่ว่าจะตามสนธิสัญญาเดิม พ.ศ.2447 หรือตามสภาพภูมิศาสตร์ กำหนดให้อยู่ในดินแดนของไทยอย่างชัดเจน จนวันที่ 6 ตุลาคม 2502 รัฐบาลเจ้านโรดมสีหนุแห่งกัมพูชา ภายใต้การหนุนหลังของฝรั่งเศส ได้ยื่นฟ้องต่อศาลโลก ขอให้ไทยถอนกองกำลังทหารออกจากเขาพระวิหาร และขอให้ศาลชี้ขาดว่าอธิปไตยเหนือปราสาทเขาพระวิหารคืน (ยื่นฟ้องทั้งหมด 73 ครั้ง) ต่อมาเมื่อวันที่ 15 มิถุนายน 2505 ศาลโลกได้ตัดสินให้อธิปไตยเหนือปราสาทเขาพระวิหารเป็นของประเทศกัมพูชา ด้วยคะแนน 9 ต่อ 3 เสียง โดยบริเวณดังกล่าวมีเนื้อที่ประมาณ 150 ไร่

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปราสาทเขาพระวิหาร"หรือ"ปราสาทพระวิหาร"เป็นโบราณสถานที่มีความงดงามโดดเด่นอยู่เหนือเทือกเขาพนมดงรักซึ่งกั้นพรมแดนระหว่างประเทศไทยกับประเทศกัมพูชามีความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลาง 657 เมตรปราสาทเขาพระวิหารเป็นเสมือนเทพสถิตย์บนขุนเขาหรือ"ศรีศิขเรศร"ความ"เพชรยอดมงกุฎ"ขององค์ศิวะเทพ (พระอิศวร) ตั้งโดดเด่นอยู่บนยอดเทือกเขาพนมดงรักมีความยาว 800 เมตรตามแนวเหนือใต้ส่วนใหญ่เป็นทางเข้ายาวและบันไดสูงถึงยอดเขาจนถึงส่วนปราสาทประธานซึ่งอยู่ที่ยอดเขาทางใต้สุดของปราสาท (เมตรจากปลายตอนเหนือสุดของปราสาทสูง 120, 525 เมตรจากพื้นราบของกัมพูชาและ 657 เมตรจากระดับ) ปราสาทเขาพระวิหารประกอบด้วยหมู่เทวาลัยและปราสาทหินจำนวนมากทั้งหมดสร้างขึ้นเพื่อถวายแด่พระศิวะซึ่งเทวาลัยหรือปราสาทหินแห่งแรกสร้างขึ้นเมื่อต้นคริสต์ศตวรรษที่ 9 ซากปรักหักพังของเทวาลัยที่เหลืออยู่มีอายุตั้งแต่สมัยเกาะแกร์ในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 10 ครั้นและปราสาทเขาพระวิหารเป็นสถาปัตยกรรมอันน่าทึ่งเป็นมรดกทางวัฒนธรรมของบรรพชนของ "ขะแมร์กัมพูชา" (ขอม) แต่โบราณที่อาศัยอยู่ทั้งในกัมพูชาปัจจุบันและในภาคอีสานของเราขะแมร์กัมพูชาเป็นชนชาติที่มีความสามารถยิ่งในการสร้าง "ปราสาท" ด้วยหินทรายและศิลาแลงซึ่งถึงกว่า 300 ปีตั้งแต่กษัตริย์ "ยโสวรมันที่ 1" ขะแมร์กัมพูชาก่อสร้างปราสาทบนเขาพระวิหารติดต่อกันมายาวหลายรัชสมัย "สุริยวรมันที่ 1" เรื่อยมาจน "ชัยวรมันที่ 5-6" จนกระทั่งท้ายสุด "สุริยวรมันที่ 2" และ "ชัยวรมันที่ 7" จากปลายคริสต์ศตวรรษที่ 9 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 12 (หรือจากพุทธศตวรรษที่ 15 ปีนั่นเองหรือก่อนสมัยสุโขทัย 300 ถึง 18) ทางเข้าสู่ปราสาทประธานนั้นมีโคปุระ (ซุ้มประตู) คั่นอยู่ 5 ชั้น (โคปุระชั้นที่ 5 จึงเป็นส่วนที่ผู้เข้าชมจะพบเป็นส่วนแรก) โคปุระแต่ละชั้นก่อนถึงลานด้านหน้าจะผ่านบันไดหลายขั้นโคปุระแต่ละชั้นจึงเปลี่ยนระดับความสูงทีละช่วงนอกจากนี้โคปะรุยังบังมิให้ผู้ชมเห็นส่วนถัดไปของปราสาทจนกว่าจะผ่านทะลุแต่ละช่วงไปแล้วทำให้ไม่สามารถแลเห็นโครงสร้างปราสาททั้งหมดจากมุมใดมุมหนึ่งได้ เดิมทีปราสาทเขาพระวิหารอยู่ในเขตการปกครองของประเทศไทยขึ้นอยู่กับบ้านภูมิซรอลตำบลเสาธงชัยอำเภอกันทรลักษ์จังหวัดศรีสะเกษ (ค.ศ.1899 ร.ศ. -118) และเมื่อพ.ศ. 2442 พระเจ้าบรมวงศ์เธอพระองค์เจ้าชุมพลสมโภชกรมหลวงสรรพสิทธิประสงค์ได้เสด็จไปยังปราสาทแห่งนี้และทรงขนานนามว่า "ปราสาทพรหมวิหาร" ซึ่งต่อมาเรียกกันทั่วไปว่า "ปราสาทพระวิหาร" ซึ่งพระองค์ได้จารึกร.ศ. และพระนามไว้ที่บริเวณชะง่อนผาเป้ยตาดีว่า 118 สรรพสิทธิ ต่อมาเมื่อปี 2450 จักรวรรดินิยมฝรั่งเศส (ปกครองเขมรขณะนั้น) อาศัยแสนยานุภาพทางทหารบีบให้รัฐบาลสยาม (ไทย) ยอมเขียนแผนที่กำหนดให้เขาพระวิหารอยู่ในดินแดนของกัมพูชาในการทำสนธิสัญญาเพิ่มเติมรัฐบาลสยามก็ยอมรับแผนที่ที่ฝรั่งเศษสร้างขึ้นมาแต่โดยดีโดยมิได้ทักท้วง (ซึ่งแต่เดิมถ้าแบ่งตามสันปันน้ำเทือกเขาพนมดงรักเขาพระวิหารจะอยู่ในฝั่งไทยแต่พอแบ่งตามแผนที่ใหม่ของปี 1907จะอยู่ในฝั่งกัมพูชา) อาจจะเป็นเพราะฝรั่งเศสเป็นมหาอำนาจอยู่ในขณะนั้นและคนไทยก็ยังสามารถเข้าไปยังปราสาทเขาพระวิหารได้โดยง่าย ทั้ง ๆ ที่ไม่ว่าจะตามสนธิสัญญาเดิม พ.ศ.2447 หรือตามสภาพภูมิศาสตร์กำหนดให้อยู่ในดินแดนของไทยอย่างชัดเจนจนวันที่ 6 ตุลาคม 2502 รัฐบาลเจ้านโรดมสีหนุแห่งกัมพูชาภายใต้การหนุนหลังของฝรั่งเศสได้ยื่นฟ้องต่อศาลโลกขอให้ไทยถอนกองกำลังทหารออกจากเขาพระวิหารและขอให้ศาลชี้ขาดว่าอธิปไตยเหนือปราสาทเขาพระวิหารคืน (ยื่นฟ้องทั้งหมด 73 ครั้ง) ต่อมาเมื่อวันที่ 15 มิถุนายน 2505 ศาลโลกได้ตัดสินให้อธิปไตยเหนือปราสาทเขาพระวิหารเป็นของประเทศกัมพูชาด้วยคะแนน 9 ต่อ 3 เสียงโดยบริเวณดังกล่าวมีเนื้อที่ประมาณ 150 ไร่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปราสาทเขาพระวิหาร " ค็อค " ปราสาทพระวิหาร " เป็นโบราณสถานที่มีความงดงามโดดเด่นอยู่เหนือเทือกเขาพนมดงรักซึ่งกั้นพรมแดนระหว่างประเทศไทยกับประเทศกัมพูชามีความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลาง 657 เมตรปราสาทเขาพระวิหารเป็นเสมือนเทพสถิตย์บนขุนเขาหรือ " ศรีศิขเรศร " เป็น " เพชรย อดมงกุฎ " ขององค์ศิวะเทพ ( พระอิศวร ) ตั้งโดดเด่นอยู่บนยอดเทือกเขาพนมดงรักมีความยาว 800 เมตรตามแนวเหนือใต้ส่วนใหญ่เป็นทางเข้ายาวและบันไดสูงถึงยอดเขาจนถึงส่วนปราสาทประธานซึ่งอยู่ที่ยอดเขาทางใต้สุดของปราสาท ( สูง 120 เมตรจากปลายตอนเหนือสุดของปราสาท 525 เมตรจากพื้นราบขอ , งกัมพูชาและเมตรจากระดับ ) ตอนนี้ปราสาทเขาพระวิหารประกอบด้วยหมู่เทวาลัยและปราสาทหินจำนวนมากทั้งหมดสร้างขึ้นเพื่อถวายแด่พระศิวะซึ่งเทวาลัยหรือปราสาทหินแห่งแรกสร้างขึ้นเมื่อต้นคริสต์ศตวรรษที่ 9 ซากปรักหักพังของเทวาลัยที่เหลืออยู่มีอายุตั้งแต่สมัยเกาะแกร์ในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 10 ครั้นและป ราสาทเขาพระวิหารเป็นสถาปัตยกรรมอันน่าทึ่งเป็นมรดกทางวัฒนธรรมของบรรพชนของ " ขะแมร์กัมพูชา " ( ขอม ) แต่โบราณที่อาศัยอยู่ทั้งในกัมพูชาปัจจุบันและในภาคอีสานของเราขะแมร์กัมพูชาเป็นชนชาติที่มีความสามารถยิ่งในการสร้าง " ปราสาท " ด้วยหินทรายและศิลาแลงซึ่งขะแมร์กัมพูชา ก่อสร้างปราสาทบนเขาพระวิหารติดต่อกันมายาวหลายรัชสมัยกว่า 300 . ตั้งแต่กษัตริย์ " ยโสวรมันที่ 1 " ถึง " สุริยวรมันที่ 1 " เรื่อยมาจน " ชัยวรมันที่ 5-6 " จนกระทั่งท้ายสุด " สุริยวรมันที่ 2 " และ " ชัยวรมันที่ 7 " จากปลายคริสต์ศตวรรษที่ 9 จนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 12 ( หรือจากพุทธศตวรรษที่ 15 ถึ ง 18 หรือก่อนสมัยสุโขทัย 300 ปีนั่นเอง )ทางเข้าสู่ปราสาทประธานนั้นมีโคปุระ ( ซุ้มประตู ) คั่นอยู่ 5 ชั้น ( โคปุระชั้นที่ 5 จึงเป็นส่วนที่ผู้เข้าชมจะพบเป็นส่วนแรก ) โคปุระแต่ละชั้นก่อนถึงลานด้านหน้าจะผ่านบันไดหลายขั้นโคปุระแต่ละชั้นจึงเปลี่ยนระดับความสูงทีละช่วงนอกจากนี้โคปะรุยังบังมิให้ผู้ชมเห็นส่วนถั ดไปของปราสาทจนกว่าจะผ่านทะลุแต่ละช่วงไปแล้วทำให้ไม่สามารถแลเห็นโครงสร้างปราสาททั้งหมดจากมุมใดมุมหนึ่งได้เดิม