The lens–F0 distance measured by a

The lens–F0 distance measured by a beam in an isolated
corneal lens might differ somewhat from that in a living
specimen, since in vivo the medium posterior to the corneal
lens is an extracellular matrix of unknown refractive index,
whereas we used water. However, the distance may not differ
significantly between the two, since it has been reportedin many insects that the refractive index for vitreous bodies
ranges from 1.3 to 1.4 (e.g., Meyer-Rochow, 1974). In the
present study the beam converged at a distance of 50–
67 lm (58 ± 5 lm) from the corneal lens, whereas in
semi-thin sections the retina occurs 47–68 lm (55 ± 6 lm)
beneath the posterior margin of the corneal lens. These
data suggest that the posterior focal plane lay just on the
surface of the rhabdom layer in the central part of the retina.
This conclusion may be supported by data obtained in
right and left eyes for individual larvae as shown in Table
3, in which the differences between lens–retina distance and
lens–F0 distance are less than 10 lm in 8 out of 11 larvae.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เลนส์ f0 วัดระยะทางโดยลำแสงในโดดเดี่ยว
เลนส์แก้วตาอาจแตกต่างไปจากที่ตัวอย่างในการดำรงชีวิต
เนื่องจากในร่างกายกลางหลังเลนส์
กระจกตาเป็น extracellular เมทริกซ์ของดัชนีการหักเหของแสงที่ไม่รู้จัก
ในขณะที่เราใช้ น้ำ แต่ระยะทางอาจจะไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ
ระหว่างสอง,ตั้งแต่มันได้รับการ reportedin แมลงจำนวนมากที่ดัชนีการหักเหของแสงสำหรับร่างกายคล้ายแก้ว
ช่วง 1.3-1.4 (เช่น meyer-Rochow, 1974) ในการศึกษาปัจจุบัน
คานแปรสภาพที่ระยะ 50 -
67 LM (58 ± 5 LM) จากเลนส์แก้วตาในขณะที่
ส่วนกึ่งบางม่านตาเกิดขึ้น 47-68 LM (55 ± 6 LM)
ใต้ ขอบของเลนส์แก้วตา
เหล่านี้ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าระนาบโฟกัสหลังเพียงวางบนพื้นผิว
ของชั้น rhabdom ในภาคกลางของม่านตา.
ข้อสรุปนี้อาจได้รับการสนับสนุนโดยข้อมูลที่ได้รับในสายตาขวาและซ้าย
ตัวอ่อนแต่ละดังแสดงในตารางที่ 3
, ซึ่งความแตกต่างระหว่างเลนส์ระยะไกลม่านตาและเลนส์ระยะไกล
-f0 น้อยกว่า 10 ไมครอนใน 8 จาก 11 ตัวอ่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Lens–F0 ระยะห่างวัดจากแสงในการแยก
เลนส์กระจกตาอาจแตกต่างจากที่ค่อนข้างในกิน
สิ่งส่งตรวจ ตั้งแต่ใน vivo ปานกลางหลังการกระจกตา
เลนส์มีการเคลือบของดรรชนีไม่รู้จัก,
ในขณะที่เราใช้น้ำได้ อย่างไรก็ตาม ระยะทางไม่อาจแตก
อย่างมีนัยสำคัญระหว่างสอง เพราะมันมี reportedin แมลงหลายที่ดรรชนีสำหรับร่างกายคล้ายแก้ว
ตั้งแต่ 1.3 กับ 1.4 (เช่น Meyer-Rochow, 1974) ในการ
ปัจจุบันศึกษาคาน converged ใน 50–
67 lm (58 ± 5 lm) จากเลนส์กระจกตา ในขณะที่ใน
บางกึ่งส่วนจอตาเกิด 47–68 lm (55 ± 6 lm)
ใต้ขอบด้านหลังของเลนส์กระจกตา เหล่านี้
ข้อมูลแนะนำที่ ระนาบโฟกัสหลังวางในห้อง
ผิวของชั้น rhabdom ในใจกลางของเรตินา
สรุปนี้อาจได้รับการสนับสนุน โดยข้อมูลที่ได้รับใน
ตาขวา และซ้ายสำหรับตัวอ่อนแต่ละแสดงในตาราง
3 ซึ่งความแตกต่างระหว่างระยะทาง lens–retina และ
lens–F0 ระยะน้อยกว่า 10 lm ในตัวอ่อน 8 จาก 11

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เลนส์ - f 0 ระยะลำแสงที่วัดได้โดยในตัวเลนส์
Copyright แยกออกมาอาจจะแตกต่างกันค่อนข้างมากจากที่ในการดำรงชีวิต
ตัวอย่างมาตั้งแต่ใน ภายหลัง ขนาดกลางไปยังสถานี Vivo กับเลนส์ Copyright
ซึ่งจะช่วยให้มี Matrix Storage extracellular ของดัชนีชี้หักที่ไม่รู้จัก
ในขณะที่เราใช้น้ำ อย่างไรก็ตามระยะที่อาจไม่แตกต่าง
อย่างมีนัยสำคัญระหว่างทั้งสองที่นับจากที่ได้ reportedin แมลงจำนวนมากที่หักของแสงที่ดัชนีของหน่วยงานเป็นแก้ว
ตั้งแต่ 1.3 ถึง 1.4 (เช่น meyer-rochow ค.ศ. 1974 ) ในปัจจุบัน
ซึ่งจะช่วยการศึกษาที่ลำแสงแบบผนวกรวมที่มีระยะทางห่างจาก 50 -
67 LM ( 58 ± 5 LM )จาก Copyright เลนส์,ในขณะที่ใน
แบบกึ่งบางส่วนที่จอประสาทตาเกิดขึ้น 47 - 68 LM ( 55 ± 6 LM )
อยู่ใต้ก้นส่วนต่างกำไรของ Copyright เลนส์.
ตามมาตรฐานเหล่านี้ข้อมูลแนะนำให้ว่าที่ก้นโฟกัส Focal Plane ตั้งอยู่บนพื้นผิวที่
ซึ่งจะช่วยให้ rhabdom ของชั้นในส่วนกลางเป็นส่วนหนึ่งของที่จอประสาทตา.
นี้สรุปอาจได้รับการสนับสนุนโดยได้รับข้อมูลใน
ทางด้านขวาและด้านซ้ายในแบบเฉพาะรายลูกน้ำตามที่แสดงในตาราง
ซึ่งจะช่วย 3 ,ในซึ่งความแตกต่างระหว่างเลนส์ - จอประสาทตาระยะทางและ
เลนส์ - f 0 ระยะทางน้อยกว่า 10 LM ใน 8 ใน 11 ลูกน้ำ.