The text under analysis is written

The text under analysis is written by an outstanding British novelist and short story writer Hector Munro. Hector Hugh Munro (December 18, 1870 – November 13, 1916), better known by the pen name Saki, was a British writer, whose witty and sometimes macabre stories satirized Edwardian society and culture. He is considered a master of the short story and is often compared to O. Henry and Dorothy Parker. His tales feature delicately drawn characters and finely judged narratives. Saki's world contrasts the effete conventions and hypocrisies of Edwardian England with the ruthless but straightforward life-and-death struggles of nature. Nature generally wins in the end.
Owing to the death of his mother and his father's absence abroad he was brought up during his childhood, with his elder brother and sister, by a grandmother and two aunts. It seems probable that their stem and unsympathetic methods account for Munro’s strong dislike of anything that smacks of the conventional and the self-righteous. He satirized things that he hated. Munro was killed on the French front during the first world war.
In her Biography of Saki Munro’s sister writes: “One of Munro’s aunts, Augusta, was a woman of ungovernable temper, of fierce likes and dislikes, imperious, a moral coward, possessing no brains worth speaking of, and a primitive disposition.” Naturally the last person who should have been in charge of children. The character of the aunt in The Lumber-Room is Aunt Augusta to the life.

The story tells about a little orphan Nicholas who was trusted to his tyrannical and dull-witted aunt. One day Nicholas was “in disgrace”, so he duped his Aunt into believing that he was somehow trying to get into the gooseberry garden, but instead had no intention of doing so but did sneak into the Lumber Room. There a tremendous picture of a hunter and a stag opened to him. Soon his aunt tried to look for the boy and slipped into the rain-water tank. She asked Nicholas to fetch her a ladder but the boy pretended not to understand her, he said that she was the Evil One.

The story presents extremely topical subjects. Actually, the whole novel can be divided into two parts: Child’s world and Adult’s world. The author seems to be suggesting that adulthood causes one to lose all sense of fun, imagination. Adults become obsessed with insignificant trivialities, like the Aunt which is obsessed about punishing and nitpicking on the children. Children in Munro’s stories are very imaginative. Nicholas imagines the whole story behind the tapestry while the Aunt comes out with boring stories and ideas like a circus or going to the beach. She tries to convince Nicholas about the fun of a trip to the beach, of circus, but lacks the imagination to sound convincing. She describes the beach outing as beautiful and glorious but cannot say in detail how it will be beautiful or glorious because she is not creative. As for the Lumber room, it is symbolic of fun and imagination of the child’s world which is definitely lacking in the adult world. It emphasizes the destruction of life that adulthood and pride can bring. The Aunt’s world is full of warped priorities. She puts punishment and withholding of enjoyment as more important than getting to know and molding the lives of the children. She keeps all the beautiful and creative things of the house locked away in a lumber-room so as not to spoil them but in doing so, the purpose of the objects which is to beauty the house, is lost, leaving the house dull and colourless.

The excerpt is homogeneous. The story is narrated in the 3rd person. This allows the reader to access the situation and the characters in an unbiased and objective manner. This is especially so because the characters are complex, having both positive and negative viewpoints. The third person point of view is impersonal which fits the impersonal atmosphere of the household.

The text can be divided into several parts:
• The exposition, in which we learn about little Nicholas, his cousins and his strict aunt. Nicholas got into his aunt’s disgrace. So his cousins were to be taken to Jagborough sands that afternoon and he was to stay at home. The Aunt was absolutely sure that the boy was determined to get into the gooseberry garden because I have told him he is not to.
• The complication, when Nicholas got into an unknown land of lumber-room. Forbidden fruit is sweet and truly the lumber-room is described as a storehouse of unimagined treasure. Every single item brings life and imagination to Nicholas and is symbolic of what the adult of real world lacks. He often pictured to himself what the lumber-room was like, since that was the region that was so carefully sealed from youthful eyes. The tapestry brings to life imagination and fantasy within Nicholas, the interesting pots and candlesticks bring an aesthetic quality, visual beauty which stirs up his creative mind; and lastly a large square book full of coloured pictures of birds. And such birds! They allow Nicholas to learn in a fun and exciting way.
• The climax of the text. While the boy was admiring the colouring of a mandarin duck, the voice of his aunt came from the gooseberry garden. She got slipped into the rain-water tank and couldn’t go out. She demanded from the boy to bring her a ladder, but he said her voice didn’t sound like his aunt’s. You may be the Evil One tempting me to be disobedient. Justice must be done. The Aunt tasted the fruit of her own punishment on the children. She is accused of falling from grace, of lying to Nicholas about jam and thus termed the Evil One. She feels what it is like to be condemned.
• The denouncement. The Aunt is furious and enforces in the house. She maintained the frozen muteness of one who has suffered undignified and unmerited detention in a rain-water tank for thirty-five minutes. Nicholas was also silent, in the absorption of an enchanting picture of a hunter and a stag.

The plot is ordered chronologically, each episode is given with more and more emphasis. The author’s choice of vocabulary and stylistic devices is admirable. The author uses a large variety of stylistic devices, such as epithets, which can be divided into two categories: those, which are related to Child’s world (grim chuckle, alleged frog, unknown land, stale delight, mere material pleasure, bare and cheerless, thickly growing vegetation) and the one, which depicts a Grown-up’s world lacking any clear thinking (frivolous ground, veriest nonsense, considerable obstinacy, trivial gardening operation, unauthorized intrusion). They help the author to emphasize a deep dissension between generations, to convey a thrilling power of child’s creative mind. There are a lot of metaphors (often sustained) in the story: a circus of unrivalled merit and uncounted elephants (to lay stress on the Aunt’s narrow-mindness), the flawlessness of the reasoning, self-imposed sentry-duty (characterizes the Aunt as a very strict person), art of fitting keys into keyholes and turning locks, region that was so carefully sealed from youthful eyes, many golden minutes of a ridiculously short range. With the help of these stylistic means the offer unfolds a theme in which stupidity, moral degradation, hypocrisy and ambition play their sorry parts.
There are some similes in the text: Bobby won’t enjoy himself much, and he won’t race much either; the aunt-by-assertion (The author uses Nicholas’ own word choice to show that he does not accept his aunt’s authority over him. This also may be a subtle criticism of Nicholas’ rebellious attitude.); and some periphrases: the Evil One, the prisoner in the tank. (These devices provide author’s irony and essential clue to the character).
The author also enriches the story with a device of rhetorical question: But did the huntsman see, what Nicholas saw, that four galloping wolves were coming in his direction through the wood?; and hyperbole: How did she howl. The following stylistic devices contribute to the expressiveness of the text.

There are two traits always present in Hector Munro’s books, which single him out of commonplace writers, they are irony and witty. The style of writing is satirical in a humorous way. The author uses a witty tone to mimic characters in order to subtly criticize them. The criticism is done in a subtle way that is humorous. For example, Aunt's condescending tone in describing Nicholas’ prank: disgrace, sin, fell from grace. The author is obviously using the Aunt’s own word choice to reveal her self-righteous, holier-than-thou attitude. This is a subtle criticism of her arrogance which she is blind to.
The author uses irony to poke fun and criticize the Aunt. For instance, trip to Jagborough which is meant to spite Nicholas fails. Instead of being a punishment for the child, it became a treat for him whereas it became a torture to those who went. The Aunt’s conception of “the paradise”. The real paradise is the Lumber-room not the garden. This reveals the irony that the ideal world of an adult is dull and boring to that of a child.
The story is a remarkable insight into human character. It also reveals Aunt’s virtues and vices. In the story the Aunt is represented as a self-righteous and moralistic person. She uses a hypocritical tone and exaggerates a child’s prank comparing it to a grave sin. She thinks of herself as a wiser - she doesn’t like to be in the wrong. Being cold, lacking of love, she is more concerned with punishing the children: she keeps jam and goodies away from them, she bars them from the beautiful places in the house like the garden and lumber-room. Unable to understand and communicate with children, she is not even aware when her son’s feet was hurt. She dictates their lives for them, insisting on where they should go for entertainment. It is evident, that the author’s sympathy lies with the children.

The ending of the story reveals the author’s social com

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขียนข้อความใต้วิเคราะห์ โดยการโดดเด่นอังกฤษคนเขียนและเรื่องสั้นนักเขียนนางจู๋ เฮกเตอร์ฮิวจ์จู๋ (18 ธันวาคม ค.ศ. 1870 – 13 พฤศจิกายน 1916), รู้จักปากกาชื่อ Saki เขียนภาษาอังกฤษ เรื่องราวที่มีไหวพริบ และปรับเปลี่ยนให้เป็นบางครั้ง satirized เอดวาร์ดเดี้ยสังคมและวัฒนธรรมได้ เขาถือว่าเป็นต้นแบบของเรื่องสั้น และมักถูกเปรียบเทียบโอเฮนรีและโดโรธีพาร์คเกอร์ นิทานของเขาคุณลักษณะอักขระวาดประณีตและประณีตตัดสิน narratives โลกของ Saki ตัดประชุม effete และ hypocrisies ของเอดวาร์ดเดี้ยอังกฤษกับหิน แต่ตรง life-and-death ย่างธรรมชาติ ธรรมชาติโดยทั่วไปผู้ชนะในสุดเนื่องจากการตายของแม่และพ่อของเขาขาดงานต่างประเทศ เขาถูกนำขึ้นในระหว่างวัยเด็ก กับพระพี่ชายและน้องสาว เป็นยายและ aunts สอง ดูเหมือนว่าน่าเป็นที่ก้านและ unsympathetic วิธีการบัญชีสำหรับของจู๋แข็งไม่ชอบอะไร ๆ ที่ smacks ที่ปกติและ self-righteous เขา satirized สิ่งที่เขาเกลียดชัง จู๋ถูกฆ่าที่หน้าภาษาฝรั่งเศสในระหว่างสงครามโลกครั้งหนึ่งในน้องสาวเธอประวัติของ Saki จู๋ของเขียน: "หนึ่งของจู๋ aunts ออกัสต้า คือผู้หญิง ของอารมณ์ ungovernable รุนแรงชอบ และไม่ ชอบ imperious ขลาดคุณธรรม มีสมองไม่น่าพูดของ และครอบครองดั้งเดิม" ธรรมชาติคนสุดท้ายที่ควรทำหน้าที่เด็ก ของป้าใน Lumber-Room เป็นป้าออกัสต้าเพื่อชีวิตบอกเรื่องราวเกี่ยวกับเด็กกำพร้าน้อยนิโคลัสที่ถูกเชื่อถือได้เพื่อป้าของเขา tyrannical และทู่-witted วันนิโคลัสได้ "ใน"ขายหน้า เพื่อเขา duped ป้าของเขาเชื่อว่า เขาอย่างใดพยายามเข้าสวนกูสเบอร์รี แต่มีความตั้งใจไม่ทำเช่นนั้น แต่ได้แอบเข้าไปในห้องไม้ มีรูปภาพมหาศาลเป็นฮันเตอร์และ stag ที่เปิดให้เขา เร็ว ๆ นี้ป้าของเขาพยายามที่จะค้นหาเด็ก และเล็ดรอดเข้าไปในถังน้ำฝน เธอถามนิโคลัสดึงเธอบันได แต่เด็ก pretended ไม่จะเข้าใจเธอ เขากล่าวว่า เธอถูกความชั่วร้ายหนึ่ง เรื่องราวนำเสนอเรื่องเฉพาะมาก จริง นวนิยายทั้งหมดสามารถแบ่งออกเป็นสองส่วน: โลกของเด็กและผู้ใหญ่ของโลกได้ ผู้เขียนดูเหมือนว่าจะ แนะนำว่า วุฒิทำให้การสูญเสียความรู้สึกทั้งหมดของความสนุกสนาน จินตนาการ ผู้ใหญ่เป็นหลัง มี trivialities สำคัญ เช่นป้าซึ่งเสือหิวเกี่ยวกับร็อกโซเวียน และ nitpicking ในเด็ก เด็กในเรื่องของจู๋มีจินตนาการมาก นิโคลัสจินตนาการ-เรื่องราวทั้งหมดหลังพรมแขวนผนังในขณะป้าออกมา ด้วยน่าเบื่อเรื่องราวและความคิดเช่นละครสัตว์ หรือไปชายหาด เธอพยายามที่จะโน้มน้าวให้นิโคลัสเกี่ยวกับความสนุกสนานของการเดินทางไปหาด วงเวียน แต่ขาดจินตนาการจะทำให้เสียง เธออธิบายถึงชายหาดแล้วกดส่งสวยงาม และรุ่งเรือง แต่ไม่บอกในรายละเอียดว่ามันจะสวยงาม หรือรุ่งโรจน์เนื่องจากเธอไม่สร้างสรรค์ สำหรับห้องพักไม้ มันเป็นสัญลักษณ์ของความสนุกสนานและจินตนาการโลกของเด็กซึ่งแน่นอนขาดในโลกของผู้ใหญ่ มันเน้นทำลายชีวิตที่สามารถนำวุฒิและความภาคภูมิใจ โลกของป้าเป็น warped สำคัญ เธอทำให้บทลงโทษและการระงับของความเพลิดเพลินเป็นสำคัญมากกว่าการทำความรู้จัก และปั้นชีวิตของเด็ก เธอช่วยให้สวยงาม และสร้างสรรค์สิ่งของบ้านล็อกไปใน lumber-room เพื่อไม่ให้เสียพวกเขา แต่ในการทำเช่นนั้น วัตถุประสงค์ของวัตถุซึ่งบิวตี้เฮ้าส์ หาย ออกจากบ้านน่าเบื่อ และสีใส ตัดเป็นเหมือน เรื่องจะเล่าเรื่องบุคคล 3 นี้ช่วยให้ผู้อ่านเข้าถึงสถานการณ์และตัวละครในลักษณะที่คน และวัตถุประสงค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อให้ ได้เนื่องจากอักขระซับซ้อน มีมุมมองทั้งบวก และลบ สามคนมองเป็นไม้มีซึ่งเหมาะกับบรรยากาศบ้านไม้มี ข้อความสามารถแบ่งออกเป็นหลายส่วน:•นิทรรศการ ซึ่งเราเรียนรู้เกี่ยวกับนิโคลัสน้อย ลูกพี่ลูกน้องของเขาและป้าของเขาเข้มงวด นิโคลัสได้เป็นป้าของเขาเสียราศี ดังนั้น ลูกพี่ลูกน้องของเขาก็ควรจะ Jagborough แซนด์ที่บ่ายและเขาพักที่บ้าน ป้าไม่แน่ใจจริง ๆ ว่า เด็กที่กำหนดจะได้รับในสวนกูสเบอร์รี เพราะบอกเขาจะไม่•ภาวะแทรกซ้อน เมื่อนิโคลัสได้เข้าสู่ดินแดนแห่ง lumber-room ไม่รู้จัก ผลไม้ต้องห้ามคือหวาน และอย่างแท้จริง lumber-room อธิบายไว้เป็นคลังเก็บของสมบัติ unimagined สินค้าทุกเดียวนำชีวิตและจินตนาการนิโคลัส และเป็นสัญลักษณ์ของผู้ใหญ่ของโลกขาด เขามักจะภาพตนเองอะไร lumber-room ถูกเช่น เนื่องจากการที่เป็นภูมิภาคที่ถูกปิดผนึกจากตาอ่อนเยาว์ดังนั้นระมัดระวัง พรมแขวนผนังนำชีวิตจินตนาการ และจินตนาการภายในนิโคลัส สนใจกระถาง และเห็นมามีคุณภาพความงาม ความสวยงามภาพที่ stirs ขึ้นจิตใจของเขาสร้างสรรค์ และสุดท้ายขนาดใหญ่ตารางหนังสือเต็มรูปแบบของภาพสีของนก และนกดังกล่าว พวกเขาทำให้นิโคลัสเพื่อเรียนรู้ความสนุกสนานและน่าตื่นเต้นทาง •จุดสุดยอดของข้อความ ในขณะที่เด็กถูกชื่นชมให้สีของเป็ดแมนดาริน เสียงของป้าของเขามาจากสวนกูสเบอร์รี เธอมีเล็ดรอดเข้าไปในถังน้ำฝน และไม่สามารถออกไป เธอต้องจากเด็กนำบันไดเธอ แต่เขากล่าวว่า ไม่ได้ฟังเสียงของเธอเป็นป้าของเขา คุณอาจจะชั่วหนึ่งดึงดูดฉันจะ disobedient ความยุติธรรมต้องเสร็จ ป้าลิ้มรสผลไม้ของตนเองลงโทษกับเด็ก เธอถูกกล่าวหาว่าล้มจากเกรซ โกหกเกี่ยวกับแยมกับนิโคลัส และจึง เรียกว่าความชั่วร้ายหนึ่ง เธอรู้สึกว่าจะเหมือนคนเกือบ • Denouncement ที่ ป้าเป็นรุนแรง และบังคับใช้ในบ้าน เธอรักษา muteness แช่แข็งของผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนกักกันบัด และอัศจรรย์ในถังน้ำฝนสามสิบห้านาที ยังเงียบ ในดูดซึมภาพเสน่ห์เป็นฮันเตอร์และ stag เป็นนิโคลัสได้ พล็อตจะสั่งลำดับ ให้แต่ละตอน มีความสำคัญมาก ขึ้น เลือกคำศัพท์และอุปกรณ์เป็นสำนวนของผู้เขียนอีกครั้งได้ ผู้เขียนใช้ความหลากหลายของอุปกรณ์เป็นสำนวน เช่น epithets ซึ่งสามารถแบ่งออกเป็นสองประเภท: ที่ ซึ่งเกี่ยวข้องกับโลกของเด็ก (grim chuckle ถูกกล่าวหากบ ที่ดินไม่รู้จัก ดีไลท์เก่า เพียง สุขภัณฑ์ cheerless ต้นเจริญเติบโตพืช และเปลือย) และหนึ่ง ซึ่งแสดงให้เห็นโลก Grown ขึ้นของขาดใดๆ ล้างคิด (ล่างไม่สำคัญ เหลวไหล veriest, obstinacy มาก การดำเนินการทำสวนเล็กน้อย บุกรุกที่ไม่ได้รับอนุญาต) ผู้ช่วยผู้เขียนเน้นความไม่เห็นด้วยที่ลึกระหว่างรุ่น การถ่ายทอดพลังงานที่น่าตื่นเต้นของจิตใจความคิดสร้างสรรค์ของเด็ก มีจำนวนมากของคำอุปมาอุปมัย (มักจะยั่งยืน) ในเรื่อง: ละครสัตว์สุดบุญ และช้าง uncounted (การวางความเครียดบนของป้าแคบ-mindness) flawlessness เหตุผล ปรนกะพริบภาษี (ระบุลักษณะของป้าเป็นคนเข้มงวดมาก) ศิลปะพอดีคีย์เป็น keyholes และเปิดล็อค ภูมิภาคที่ถูกดังนั้นระมัดระวังปิดผนึกจากตาอ่อนเยาว์ นาทีทองในช่วงสั้น ridiculously โดยใช้วิธีการเหล่านี้เป็นสำนวน ข้อเสนอไม่พบรูปแบบที่ความโง่ ลดแรง เสแสร้ง และความใฝ่ฝันเล่นส่วนตัวขอ มีบาง similes ในข้อความที่: บ๊อบบี้จะเพลิดเพลินกับตัวเองมาก และเขาจะไม่แข่งมากอย่างใดอย่างหนึ่ง ที่ป้าโดยยืนยัน (ผู้เขียนใช้ตัวเลือกคำนิโคลัสเองเพื่อแสดงว่า เขาไม่ยอมรับอำนาจของป้าของเขากว่าเขา นี้ยังได้วิจารณ์อย่างลึกซึ้งของทัศนคติ rebellious ของนิโคลัส), และ periphrases บาง: ชั่วร้ายหนึ่ง นักโทษในถัง (อุปกรณ์เหล่านี้ให้ผู้ประชดและปมตัวละครสำคัญ) ผู้เขียนยังเพิ่มคุณค่าแก่เรื่องอุปกรณ์ของปฏิปุจฉา: แต่ไม่เห็นเรา สิ่งนิโคลัสที่เห็น ที่มาในทิศทางของเขาผ่านไม้หมาป่า galloping สี่ ?; และ hyperbole: วิธีได้เธอ howl อุปกรณ์เป็นสำนวนต่อไปนี้นำไปสู่ expressiveness ของข้อความ มีสองลักษณะที่มีเสมอในหนังสือนางจู๋ ที่เดียวเขาไม่เขียนเป็นธรรมดา จะประชด และเฉียบแหลม ลักษณะของการเขียนได้ satirical แบบอารมณ์ขัน ผู้เขียนใช้เสียงเฉียบเพื่อเลียนแบบตัวอักษรเพื่อหาวิพากษ์วิจารณ์เหล่านั้น การวิจารณ์จะทำแบบละเอียดที่มีอารมณ์ขัน ตัวอย่าง ป้าของยอมรับเสียงในการอธิบายการเล่นตลกของนิโคลัส: กระจาย บาป ตกจากเกรซ ผู้เขียนจะชัดใช้เลือกคำของป้าเฉลยทัศนคติของเธอ self-righteous, holier-than-thou นี่คือวิจารณ์ละเอียดของหยิ่งของเธอที่เธอเป็นคนตาบอดไป ผู้เขียนใช้ประชดโผล่สนุก และป้าวิพากษ์วิจารณ์ ตัวอย่าง ทริ Jagborough แนวประชดนิโคลัสล้มเหลว แทนที่จะถูกลงโทษสำหรับเด็ก มันกลายเป็นรักษาพระองค์ในขณะนั้นกลายเป็นความทรมานให้กับผู้ที่ไป ความคิดของป้าของ "พาราไดซ์" สวรรค์แท้จริงเป็น Lumber-room ไม่สวน นี้พบว่า ประชดว่าโลกของผู้ใหญ่เหมาะน่าเบื่อ และน่าเบื่อกับเด็ก เรื่องความเข้าใจที่โดดเด่นในมนุษย์อักขระได้ ก็ยังพบความประเสริฐของป้าและ vices ในเรื่องราว ป้าจะแสดงเป็นตัว self-righteous และ moralistic เธอใช้เสียงหลอก และ exaggerates การเล่นตลกของเด็กเทียบกับบาปภัย เธอคิดว่า ของตัวเองเป็น wiser - เธอไม่ชอบอยู่ในไม่ถูกต้อง อยู่เย็น ความรัก ขาดเธอเป็นห่วงร็อกโซเวียน เด็ก: เธอเก็บแยมและสารพัดจากเขา เธอบาร์ออกจากสถานสวยงามในบ้านสวนและ lumber-room ไม่สามารถเข้าใจ และสื่อสารกับเด็ก เธอไม่รับรู้เมื่อเท้าของลูกชายของเธอถูกทำร้าย เธอบอกชีวิตสำหรับพวกเขา insisting บนที่พวกเขาควรหาความบันเทิง ชัด ว่า เห็นใจผู้อยู่กับเด็ก ๆ ได้ จุดสิ้นสุดของเรื่องเผย com สังคมของผู้เขียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายใต้การวิเคราะห์ข้อความที่เขียนโดยนักเขียนนวนิยายที่โดดเด่นอังกฤษและนักเขียนเรื่องสั้นเฮ็กเตอร์มันโร ฮิวจ์เฮคเตอร์มันโร (18 ธันวาคม 1870 - 13 พฤศจิกายน 1916) เป็นที่รู้จักดีของชื่อปากกาซากิเป็นนักเขียนชาวอังกฤษที่มีไหวพริบและบางครั้งเรื่องราวน่าขยะแขยง satirized สังคมสมัยเอ็ดเวิร์ดและวัฒนธรรม เขาถือว่าเป็นหลักของเรื่องสั้นและมักจะถูกเปรียบเทียบทุมเฮนรี่และโดโรธีปาร์กเกอร์ เรื่องราวของเขามีตัวละครที่วาดประณีตและเรื่องเล่าตัดสินอย่างประณีต โลก Saki ขัดแย้งประชุมอ่อนแอและหน้าซื่อใจคดของเอ็ดเวิร์ดอังกฤษกับการต่อสู้ไร้ความปรานี แต่ตรงไปตรงมาในชีวิตและความตายของธรรมชาติ ลักษณะโดยทั่วไปชนะในท้ายที่สุด.
เนื่องจากการตายของแม่ของเขาและการขาดพ่อของเขาในต่างประเทศเขาถูกนำขึ้นในช่วงวัยเด็กของเขากับพี่ชายและน้องสาวของเขาโดยยายและสองป้า ดูเหมือนว่าน่าจะเป็นที่ต้นกำเนิดและวิธีการของพวกเขาเห็นใจบัญชีไม่ชอบอย่างแรงมันโรของอะไรที่รสชาติของการชุมนุมและอหังการ เขา satirized สิ่งที่เขาเกลียด .
มันโรถูกฆ่าตายที่ด้านหน้าของฝรั่งเศสในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่งในชีวประวัติของเธอน้องสาวของซากีมันโรเขียน: "หนึ่งป้าของมันโรออกัสตาเป็นผู้หญิงอารมณ์ปกครองเป็นของชอบที่รุนแรงและไม่ชอบเผด็จการเป็นคนขี้ขลาดคุณธรรมครอบครอง สมองไม่มีการพูดความคุ้มค่าของและจำหน่ายดั้งเดิม. "ธรรมชาติเป็นคนสุดท้ายที่ควรจะได้รับในความดูแลของเด็ก ลักษณะของป้าไม้ในห้องพักที่เป็นป้าออกัสตาในการดำรงชีวิต. เรื่องที่จะบอกเกี่ยวกับเด็กกำพร้าเล็ก ๆ น้อย ๆ นิโคลัสที่ได้รับการไว้วางใจให้ป้าเผด็จการและหมองคล้ำฉลาดของเขา วันหนึ่งนิโคลัสก็คือ "ในความอัปยศอดสู" เพื่อให้เขาติดกับดักป้าของเขาเชื่อว่าเขาได้รับการอย่างใดพยายามที่จะเข้าไปในสวนผลไม้ชนิดหนึ่ง แต่แทนที่จะมีความตั้งใจที่ไม่มีการทำเช่นนั้น แต่ก็แอบเข้าไปในห้องไม้ มีภาพอันยิ่งใหญ่ของนักล่าและยองเปิดให้เขา เร็ว ๆ นี้ป้าของเขาพยายามที่จะมองหาเด็กและเล็ดรอดลงไปในถังน้ำฝนน้ำ เธอถามนิโคลัสที่จะดึงเธอบันได แต่เด็กแกล้งทำเป็นไม่ได้อะไรในตัวเธอเขาบอกว่าเธอเป็นหนึ่งในความชั่วร้าย. เรื่องการจัดวิชาเฉพาะอย่างยิ่ง ที่จริงนวนิยายทั้งสามารถแบ่งออกเป็นสองส่วนของโลกที่เด็กและผู้ใหญ่ในโลก ผู้เขียนดูเหมือนว่าจะบอกว่าเป็นสาเหตุหนึ่งในวัยที่จะสูญเสียความรู้สึกของความสนุกที่ทุกจินตนาการ ผู้ใหญ่กลายเป็นหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็กที่ไม่มีนัยสำคัญเช่นป้าซึ่งเป็นหมกมุ่นเกี่ยวกับการลงโทษและ nitpicking ในเด็ก เด็กที่อยู่ในเรื่องราวของมันโรมีความคิดสร้างสรรค์มาก นิโคลัสนึกเรื่องราวทั้งหมดที่อยู่เบื้องหลังพรมในขณะที่ป้าออกมาด้วยเรื่องราวที่น่าเบื่อและความคิดเหมือนละครหรือไปที่ชายหาด เธอพยายามที่จะโน้มน้าวให้นิโคลัสเกี่ยวกับความสนุกของการเดินทางไปยังชายหาดของคณะละครสัตว์ แต่ขาดจินตนาการเสียงที่น่าเชื่อ เธออธิบายออกนอกบ้านเป็นชายหาดที่สวยงามและรุ่งโรจน์ แต่ไม่สามารถพูดในรายละเอียดว่ามันจะสวยงามหรือรุ่งโรจน์เพราะเธอไม่ได้มีความคิดสร้างสรรค์ สำหรับห้องพักไม้มันเป็นสัญลักษณ์ของความสนุกสนานและจินตนาการของโลกของเด็กซึ่งเป็นที่แน่นอนขาดในโลกของผู้ใหญ่ โดยจะเน้นการทำลายของชีวิตที่วัยและความภาคภูมิใจที่สามารถนำมา โลกของป้าที่เต็มไปด้วยความสำคัญเหยเก เธอทำให้การลงโทษและหัก ณ ที่จ่ายของความสุขเป็นสิ่งที่สำคัญกว่าการที่จะรู้และการปั้นชีวิตของเด็ก เธอทำให้ทุกสิ่งที่สวยงามและความคิดสร้างสรรค์ของบ้านถูกขังอยู่ในไม้ห้องพักเพื่อที่จะไม่ทำให้เสียพวกเขา แต่ในการทำเพื่อวัตถุประสงค์ของวัตถุซึ่งเป็นความงามของบ้านจะหายออกจากบ้านน่าเบื่อและไม่มีสี . ตัดตอนมาเป็นเนื้อเดียวกัน เรื่องเล่าในบุคคลที่ 3 นี้จะช่วยให้ผู้อ่านที่จะเข้าถึงสถานการณ์และตัวละครในลักษณะที่เป็นกลางและวัตถุประสงค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเช่นนี้เพราะตัวละครมีความซับซ้อนมีทั้งมุมมองที่เป็นบวกและลบ จุดบุคคลที่สามของมุมมองเป็นตัวตนที่เหมาะกับบรรยากาศที่ไม่มีตัวตนของใช้ในครัวเรือน. ข้อความที่สามารถแบ่งออกเป็นหลายส่วน: •ความการแสดงออกในการที่เราเรียนรู้เกี่ยวกับนิโคลัสเล็ก ๆ น้อย ๆ ญาติของเขาและป้าของเขาที่เข้มงวด นิโคลัสได้เป็นความอัปยศของป้า ดังนั้นญาติของเขาจะถูกนำตัวไป Jagborough ทรายในบ่ายวันนั้นและเขาก็ไปอยู่ที่บ้าน ป้าได้อย่างแน่ใจว่าเด็กก็ตัดสินใจที่จะได้รับเข้าไปในสวนผลไม้ชนิดหนึ่งเพราะผมได้บอกเขาว่าเขาไม่ได้ที่จะ. •ภาวะแทรกซ้อนที่เมื่อนิโคลัสได้เข้าไปในดินแดนที่ไม่รู้จักไม้ห้องพัก ผลไม้ต้องห้ามคือหวานและไม้อย่างแท้จริงห้องพักอธิบายว่าเป็นคลังสมบัติ unimagined ทุกรายการเดียวนำชีวิตและจินตนาการให้กับนิโคลัสและเป็นสัญลักษณ์ของสิ่งที่ผู้ใหญ่ของโลกแห่งความจริงขาด เขามักจะภาพให้กับตัวเองว่าสิ่งที่ไม้ห้องพักก็ชอบตั้งแต่ที่เป็นพื้นที่ที่ถูกปิดผนึกไว้อย่างระมัดระวังจากดวงตาอ่อนเยาว์ พรมนำจินตนาการชีวิตและจินตนาการของนิโคลัสที่อยู่ในหม้อที่น่าสนใจและเชิงเทียนนำที่มีคุณภาพความงาม, ความงามของภาพที่ขยับขึ้นมาคิดสร้างสรรค์ของเขา และสุดท้ายหนังสือสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่เต็มรูปแบบของภาพสีของนก และนกดังกล่าว! พวกเขาช่วยให้นิโคลัสที่จะเรียนรู้ในความสนุกสนานและน่าตื่นเต้น. •จุดสุดยอดของข้อความ ในขณะที่เด็กได้รับการชื่นชมสีของเป็ดแมนดารินที่เสียงของป้าของเขามาจากสวนมะยม เธอได้เล็ดรอดลงไปในถังน้ำฝนและไม่สามารถออกไปข้างนอก เธอเรียกร้องจากเด็กผู้ชายคนนั้นจะพาเธอบันได แต่เขาบอกว่าเสียงของเธอไม่ได้เสียงเหมือนป้าของเขา คุณอาจจะเป็นหนึ่งในความชั่วร้ายที่ดึงดูดผมที่จะไม่เชื่อฟัง ผู้พิพากษาจะต้องทำ ป้าลิ้มรสผลไม้ของการลงโทษของเธอเองในเด็ก เธอถูกกล่าวหาว่าตกจากพระคุณของนิโคลัสโกหกเกี่ยวกับแยมและจึงเรียกว่าชั่วร้ายหนึ่ง เธอรู้สึกว่าสิ่งที่มันเป็นเหมือนการถูกลงโทษ. • denouncement ป้าโกรธและบังคับใช้ในบ้าน เธอยังคงเงียบแช่แข็งของผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนกักกันสง่าและไม่สมควรได้รับในถังน้ำฝนมานานกว่าสามสิบห้านาที นิโคลัสก็ยังเงียบในการดูดซึมของภาพที่มีเสน่ห์ของนักล่าและงานเลี้ยงที่. พล็อตเป็นคำสั่งตามลำดับแต่ละตอนจะได้รับมีความสำคัญมากขึ้นเรื่อย ๆ ทางเลือกของผู้เขียนของคำศัพท์และอุปกรณ์โวหารเป็นที่