the 1990s and financial crises in e

the 1990s and financial crises in emerging markets have increased since the 1980s in
relation to the post-war period until 1970. In the first months of 2008, we have
witnessed market instability and increasing governmental interventions with
measures to mediate this instability. The US Federal Reserve cut prime interest rates
twice in a few days in the US to try to stabilize the US and global markets.
The system has also not produced higher growth globally. Wealth based on
GDP per capita, fell from 2.7% to 1.5% between the 1960-1978 and 1979-2005
periods. The fall that occured between 1990 and 2004 is particularly revealing since
it coincides with the effects (in the 1980s) of the policies of deregulation,
privatization, and the liberalization of trade and capital movements. Growth in
output (which rose to 2.3% for 2001-2003) may be the consequence of the
liberalization that has occured over the past three decades or is the product of the
boom in American consumer debt which draws on Chinese, Japanese and German
trade surpluses. (MILANOVIC: 2005.)
Much of the world, especially the developing world, has experienced no
growth at all, or even negative growth. Sub-saharan Africa’s average real income is
below the level of the 1980s and 1990s; Latin America is about the same as in the
1980s even though many countries in the region adopted the neo-liberal policies of
the World Bank and IMF. Eastern Europe’s economic performance has clearly
steadily declined and created, as elsewhere, social reaction ranging from apathy to
unrest. Only South Asia, beginning from a low base, can be said to have improved,
as well as China and India, albeit with periods of instability.
DANIEL ALTMAN (2007) estimated that there are roughly 1 billion people in the
high-income countries; 3 billion people in countries where growth rates have been
substantially faster than in the high-income countries; and 2 billion people – some
living in middle-income countries, others in low-income countries – where growth
rates have been lower than in high-income countries.
The brutal fact is that after decades of self-conscious development
and market liberalization, the average income for the South is still only
around 15% of that of the North in purchasing-power-parity (PPP) terms,
and more like 5% in foreign-exchange-rate terms. Also, growth in the
South is typically much more erratic than in a typical developed country,
59

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปี 1990 และวิกฤตทางการเงินในตลาดเกิดใหม่ได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่ทศวรรษที่ 1980 ในความสัมพันธ์กับระยะเวลาหลังสงครามจนถึง 1970 ในเดือนแรกของปี 2008เห็นความไม่แน่นอนของตลาดและเพิ่มการแทรกแซงของรัฐบาลด้วยมาตรการเพื่อบรรเทาความไม่ สหรัฐตัดดอกเบี้ยนายกสองครั้งในสองสามวันในสหรัฐอเมริกาพยายามที่จะรักษาเสถียรภาพสหรัฐอเมริกาและตลาดโลกระบบมียังไม่ผลิตเติบโตสูงทั่วโลก ให้เลือกมากมายตามGDP ต่อ capita ลดลงจาก 2.7% เป็น 1.5% ระหว่าง 1960-1978 และ 1979-2005รอบระยะเวลา ฤดูใบไม้ร่วงที่เกิดขึ้นระหว่าง 1990 และปี 2004 โดยเฉพาะอย่างยิ่งได้เปิดเผยตั้งแต่ก็กรุณาผล (ในทศวรรษ 1980) ของนโยบายของเสรีprivatization และเปิดเสรีการค้าและเงินทุนเคลื่อนย้าย เจริญเติบโตใน(ดอกกุหลาบที่ 2.3% ในปี 2001-2003) อาจส่งผลต่อการแสดงผลของการเปิดเสรีที่เกิดขึ้นช่วงทศวรรษที่สาม หรือเป็นผลิตภัณฑ์ของ การบูมในหนี้ผู้บริโภคอเมริกันที่วาดในจีน ญี่ปุ่น และเยอรมันค้า surpluses (MILANOVIC: 2005.)ของโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศกำลังพัฒนา มีประสบการณ์ไม่เจริญเติบโตทั้งหมด หรือแม้กระทั่งลบเจริญเติบโต รายได้แท้จริงเฉลี่ยของแอฟริกาใต้ซาฮาราต่ำกว่าระดับของแถบเอเชีย ริกาเป็นเหมือนกันในการแม้หลายประเทศในภูมิภาคนำนโยบายเสรีนิยมใหม่ของทศวรรษที่ 1980ธนาคารโลกและ IMF ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของยุโรปตะวันออกได้อย่างชัดเจนปฏิเสธอย่างต่อเนื่อง และ สร้าง อื่น ๆ ปฏิกิริยาทางสังคมตั้งแต่ apathy เพื่อเป็นความไม่สงบ เอเชียใต้เท่านั้น เริ่มจากฐานที่ต่ำ สามารถว่า มีการปรับปรุงจีนและอินเดีย แม้ว่ากับรอบระยะเวลาของความไม่แน่นอนแดเนียล ALTMAN (2007) ประเมินว่า มีประมาณ 1 พันล้านคนในการประเทศร่ำรวย 3 พันล้านคนในประเทศที่อัตราการขยายตัวได้มากเร็วกว่าในประเทศร่ำรวย และ 2 พันล้าน คน – บางอาศัยอยู่ในประเทศคอร์รัปชั่น อื่น ๆ ประเทศแนซ์ – ที่เจริญเติบโตราคาได้ต่ำกว่าในประเทศที่ร่ำรวยความจริงที่โหดร้ายว่าหลังจากทศวรรษพัฒนาประหม่าและเปิดตลาดเสรี รายได้เฉลี่ยสำหรับภาคใต้จะยังคงเท่าประมาณ 15% ของของภาคเหนือในการจัดซื้อ--ความเท่าเทียมกันของอำนาจ (PPP)และอื่น ๆ เช่น 5% ในต่างประเทศแลกเปลี่ยนอัตรา ยัง เจริญเติบโตในใต้เป็นปกติมากความกว่าในประเทศพัฒนาแล้วทั่วไป59

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปี 1990 และวิกฤตการณ์ทางการเงินในตลาดเกิดใหม่ได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี 1980 ใน
ความสัมพันธ์กับช่วงเวลาหลังสงครามจนถึงปี 1970 ในเดือนแรกของปี 2008 เราได้
ร่วมเป็นสักขีพยานความไม่แน่นอนที่เพิ่มขึ้นของตลาดและการแทรกแซงของรัฐบาลที่มี
มาตรการในการไกล่เกลี่ยความไม่แน่นอนนี้ ธนาคารกลางสหรัฐปรับลดอัตราดอกเบี้ยที่สำคัญ
สองครั้งในไม่กี่วันในสหรัฐอเมริกาจะพยายามที่จะรักษาเสถียรภาพของตลาดสหรัฐและทั่วโลก.
ระบบยังไม่ได้ผลิตการเจริญเติบโตที่สูงขึ้นทั่วโลก ความมั่งคั่งขึ้นอยู่กับ
จีดีพีต่อหัวลดลงจาก 2.7% เป็น 1.5% ระหว่าง 1960-1978 และ 1979-2005
ระยะเวลา ฤดูใบไม้ร่วงที่เกิดขึ้นระหว่างปี 1990 และ 2004 โดยเฉพาะอย่างยิ่งเผยให้เห็นตั้งแต่
มันเกิดขึ้นพร้อมกับผลกระทบ (ในปี 1980) นโยบายของกฎระเบียบ
การแปรรูปและการเปิดเสรีการค้าและการเคลื่อนย้ายเงินทุน การเจริญเติบโตใน
การส่งออก (ซึ่งเพิ่มขึ้นถึง 2.3% สำหรับ 2001-2003) อาจจะเป็นผลมาจาก
การเปิดเสรีที่เกิดขึ้นที่ผ่านมาสามทศวรรษหรือเป็นผลิตภัณฑ์ของ
บูมในตราสารหนี้ผู้บริโภคชาวอเมริกันที่เหลือในจีนญี่ปุ่นและเยอรมัน
การค้าเกินดุล . (MILANOVIC: 2005)
มากของโลกโดยเฉพาะประเทศกำลังพัฒนามีประสบการณ์ไม่มี
การเจริญเติบโตที่ทั้งหมดหรือแม้กระทั่งการเติบโตติดลบ sub-Saharan รายได้ที่แท้จริงของแอฟริกาเฉลี่ยอยู่ที่
ต่ำกว่าระดับของปี 1980 และปี 1990; ลาตินอเมริกาเป็นเรื่องเดียวกันเช่นเดียวกับใน
ปี 1980 แม้หลายประเทศในภูมิภาคนี้นำมาใช้นโยบายเสรีนิยมของ
ธนาคารโลกและกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจในยุโรปตะวันออกได้อย่างชัดเจน
ลดลงเรื่อย ๆ และสร้างเป็นที่อื่น ๆ ปฏิกิริยาทางสังคมตั้งแต่ความไม่แยแสที่จะ
เกิดความไม่สงบ เฉพาะเอเชียใต้เริ่มจากฐานที่ต่ำสามารถจะกล่าวได้ดีขึ้น
เช่นเดียวกับจีนและอินเดียแม้จะมีช่วงเวลาของความไม่แน่นอน.
DANIEL ALTMAN (2007) คาดว่ามีประมาณ 1 พันล้านคนใน
ประเทศที่มีรายได้สูง; 3 พันล้านคนในประเทศที่มีอัตราการเจริญเติบโตได้
อย่างมีนัยสำคัญได้เร็วกว่าในประเทศที่มีรายได้สูง; 2 พันล้านคน - บางคน
ที่อาศัยอยู่ในประเทศที่มีรายได้ปานกลาง, คนอื่น ๆ ในประเทศที่มีรายได้ต่ำ - กรณีที่การเจริญเติบโต
. อัตราการได้รับต่ำกว่าในประเทศที่มีรายได้สูง
เป็นจริงที่โหดร้ายคือหลังจากทศวรรษของการพัฒนาตัวเองมีสติ
และการเปิดเสรีตลาด รายได้เฉลี่ยสำหรับภาคใต้ยังคงเป็นเพียง
ประมาณ 15% ของของภาคเหนือในการซื้อพลังงาน-ความเท่าเทียมกัน (PPP) ข้อกำหนด
และอื่น ๆ เช่น 5% ในแง่ต่างประเทศอัตราแลกเปลี่ยน นอกจากนี้ยังมีการเจริญเติบโตใน
ภาคใต้เป็นปกติมากขึ้นผิดปกติกว่าในประเทศที่พัฒนาแล้วทั่วไป
59

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1990 และวิกฤตการณ์ทางการเงินในตลาดเกิดใหม่ได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี 1980 ในความสัมพันธ์กับระยะเวลาหลังสงคราม
จนกว่า 1970 ในเดือนแรกของปี 2551 เราได้
เห็นความไม่แน่นอนตลาดและเพิ่มรัฐแทรกแซงกับ
มาตรการไกล่เกลี่ยความไม่มั่นคงนี้ ธนาคารกลางสหรัฐลดอัตราดอกเบี้ยเฉพาะ
สองครั้งในไม่กี่วันในเราพยายามที่จะรักษาเสถียรภาพในตลาดสหรัฐและทั่วโลก ระบบยังไม่ผลิต
มีอัตราการเติบโตที่สูงขึ้นทั่วโลก ความมั่งคั่งตาม
GDP ต่อหัว ลดลงจาก 2.7% 1.5% และระหว่าง 1960-1978 1979-2005
คาบ ฤดูใบไม้ร่วงที่เกิดขึ้นระหว่างปี 1990 และ 2004 โดยเปิดเผยตั้งแต่
มันสอดคล้องกับผล ( 1980 ) ของนโยบายของ 14%
การแปรรูปรัฐวิสาหกิจ และการเปิดเสรีการค้าและการเคลื่อนไหวของเงินทุน การเจริญเติบโตใน
ออก ( ซึ่งเพิ่มขึ้นถึง 2.3 ( 2544-2546 ) อาจเป็นผลจากการเปิดเสรีที่
ก็เกิดขึ้นในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมา หรือเป็นผลิตภัณฑ์ของ
บูมในหนี้ผู้บริโภคชาวอเมริกันซึ่งวาดในจีน ญี่ปุ่น และเยอรมัน
การค้าเกินดุล . ( milanovic : 2005 )
โลกมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศที่กำลังพัฒนามีประสบการณ์ไม่
การเจริญเติบโตเลย หรือแม้แต่ลบการเจริญเติบโต เกี่ยวกับทะเลทรายซาฮาราแอฟริกาย่อยของรายได้ที่แท้จริงเฉลี่ย
ด้านล่างระดับของปี 1980 และ 1990 ; ละตินอเมริกาแบบเดียวกับใน
1980 แม้ว่าหลายประเทศในภูมิภาค การประกาศใช้นโยบายเสรีนิยมนีโอ
ธนาคารโลกและกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของยุโรปตะวันออกอย่างชัดเจน
อย่างต่อเนื่องลดลงและสร้างอย่างอื่นปฏิกิริยาทางสังคมตั้งแต่อารมณ์

ที่ไม่สงบ เฉพาะเอเชียใต้ เริ่มต้นจากฐานต่ำ สามารถกล่าวได้ว่ามีการปรับปรุง
รวมทั้งจีน และอินเดีย แม้จะมีช่วงเวลาของความไม่มั่นคง
แดเนียล อัลท์แมน ( 2007 ) ประมาณว่า มีประมาณ 1 ล้านคน ในประเทศที่มีรายได้สูง
3 พันล้านคน ในประเทศที่มีอัตราการเจริญเติบโตได้
ได้เร็วขึ้นอย่างมากกว่าในประเทศที่มีรายได้สูง และ 2 พันล้านคนอาศัยอยู่ในประเทศที่มีรายได้ปานกลางและบาง
, อื่น ๆ ในประเทศที่มีรายได้ต่ำและที่อัตราการเจริญเติบโต
ได้ต่ำกว่าในประเทศที่มีรายได้สูง .
ความจริงคือ หลังจากทศวรรษของการพัฒนาประหม่าและการเปิดเสรีตลาด รายได้เฉลี่ยสำหรับภาคใต้ยังคงเป็นเพียง
ประมาณ 15 % ของภาคเหนือในการจัดซื้อพลังงานความเท่าเทียมกัน ( PPP ) เงื่อนไข
และมากกว่า 5% ในแง่อัตราการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ นอกจากนี้ การเติบโตใน
ใต้มักจะคุ้มดีคุ้มร้ายมากกว่าโดยทั่วไปการพัฒนาประเทศ
0