MalaysiaThe population of Malaysia

Malaysia
The population of Malaysia reached 28.4 million in 2010 and is expected to reach 30.4 million by 2015. The real
GDP growth rate of Malaysia was -1.7% in 2009, but reached 7.3% in 2010. Annual disposable income grew by
44.6% from 2005 to 2010 and consumers spent US$25 billion on food and beverages in 2010. Per capita
annual gross income and disposable incomes are the second highest in the region, following Singapore.
However, per capita spending on food and non-alcoholic beverages is lower than Singapore, Thailand
and Indonesia.
Hypermarkets are common in large cities, as well as certain rural
areas and small towns, but smaller supermarkets are still the norm in
rural areas. Hypermarkets are becoming more popular than
traditional supermarkets due to their modern and clean environment,
as well as their lower prices. In fact, by 2010, traditional retailers only
accounted for about 12% of grocery retail sales. Most consumers in
Malaysia are concerned more with quality and freshness than price,
however, price is becoming a more important factor. Also, Halal
certification is very important as around 60% of the Malaysian
population is Muslim.
Increasingly busy lifestyles are forcing some Malaysians to eat outside the home. Foodservice sales increased
from 2005 to 2010, including those within full-service restaurants, ‘mamak’ street stalls and fast-food
restaurants. A good percentage of the country’s GDP is supported by travel and tourism, as Malaysia is the
9th most visited travel destination in the world. Over half of Malaysia’s tourists come from the more affluent
Singapore, who come to Malaysia for shopping, dining and entertainment.
Singapore
Although Singapore’s population is relatively small at 5 million, compared to other South East Asian countries,
its per capita disposable income was higher than any of the major ASEAN countries in 2010 by far, It was
almost four and a half times greater than that of Malaysia, which ranked second highest. The country's overall
consumption of food and beverages was just US$6.5 billion in 2010, however, per capita consumption of food
and beverages is the highest in the region. Singapore’s real GDP growth was an impressive 14.5% in 2010,
having only declined 0.8% in 2009. Inflation rates are also expected to be lower than the other primary ASEAN
members from 2012 to 2015.
Much like the other major markets in the ASEAN region, wet markets are popular in Singapore’s rural areas
and even urban neighbourhoods. Traditional grocery retailers still hold around 20-30% of the grocery market.
Hypermarkets and supermarkets are very popular in urban areas, but wet markets and stalls are perceived to
carry fresher meats and vegetables. Imported high-end grocery products can be found in specialist
supermarkets such as FairPrice Finest and Jason’s Marketplace.
Most Singaporeans cook meals fresh at home, and frozen products or ready-meals are not very popular
options. However, packaged foods such as bread, breakfast cereals, dairy products, snack bars, instant
noodles and sandwiches are seeing high sales growth. Consumers in Singapore will mostly dine-out
somewhere near their work for lunch, and will visit street stalls, hawker centres and food courts for dinner or a
quick snack.
The Philippines
The population of the Philippines reached 94.8 million in 2010, making it the second largest market after
Indonesia. Annual disposable income for the country reached US$125.0 billion in 2010, but per capita
disposable income in 2010 was just US$1,547, making it the lowest in the region. Despite spending a total of
US$51.3 billion on food and beverages, Filipino consumers have the lowest per capita spending on food and
beverages of the five major ASEAN markets. However, the Philippines, along with Indonesia, did not see
negative GDP growth rates during the 2009 downturn, and had a 7.6% real GDP growth rate in 2010.
Filipinos generally live in large or multi-family households of six or more people. However, the number of
single-person households grew by 13.3% from 2005 to 2009, as young affluent professionals are waiting longer
to get married and putting a greater emphasis on education. This has led to increasing consumption of
packaged and processed foods. In fact, the Philippines is one of the largest consumers of processed foods in
Asia. Hypermarkets and superstores are where most of the modern grocery retail spending occurs, although
traditional wet markets are still the norm, with 70% of total grocery sales. Staple foods in the Philippines
include rice, fish, seafood, fruit and vegetables.
Eating out at restaurants for dinner is more popular than eating out
for lunch. Due to busier lifestyles and more women working outside
the home, it is common to see many Filipino households (even those
with lower incomes), purchasing ready-to-eat meals on their way
home from work. Purchasing food from street stalls, noodle stores
and meat vendors is cheaper than preparing food at home due to the
high

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาเลเซีย
ประชากรของประเทศมาเลเซียถึง 28,400,000 ในปี 2010 และคาดว่าจะถึง 30,400,000 ในปี 2015 จริง
อัตราการเติบโตของจีดีพีของประเทศมาเลเซียเป็น -1.7% ในปี 2009 แต่ถึง 7.3% ในปี 2010 รายได้ทิ้งประจำปีเพิ่มขึ้น
44.6% จาก 2005 2010 และผู้บริโภคใช้จ่าย US $ 25 พันล้านในอาหารและเครื่องดื่มในปี 2010 ต่อหัว
รายได้รวมประจำปีและรายได้ทิ้งเป็นครั้งที่สองที่สูงที่สุดในภูมิภาคต่อไปสิงคโปร์.
อย่างไรก็ตามการใช้จ่ายต่อหัวสำหรับอาหารและเครื่องดื่มปราศจากแอลกอฮอล์ต่ำกว่าสิงคโปร์ ประเทศไทย
และอินโดนีเซีย.
ไฮเปอร์มาร์เก็ตอยู่ทั่วไปในเมืองใหญ่เช่นเดียวกับในชนบทบาง
พื้นที่และเมืองเล็ก ๆ แต่ซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดเล็กยังคงเป็นบรรทัดฐานใน
พื้นที่ชนบท ไฮเปอร์มาร์เก็ตจะกลายเป็นที่นิยมมากขึ้นกว่า
ซูเปอร์มาร์เก็ตดั้งเดิมเนื่องจากสภาพแวดล้อมที่ทันสมัยและสะอาดของพวกเขา
เช่นเดียวกับราคาที่ต่ำกว่าของพวกเขา ในความเป็นจริงในปี 2010 ร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิมเท่านั้น
คิดเป็นประมาณ 12% ของยอดค้าปลีกร้านขายของชำ ผู้บริโภคส่วนใหญ่ใน
ประเทศมาเลเซียมีความกังวลเกี่ยวกับคุณภาพและความสดกว่าราคา
แต่ราคาจะกลายเป็นปัจจัยที่สำคัญมากขึ้น นอกจากนี้ฮาลาล
รับรองเป็นสิ่งที่สำคัญมากเป็นประมาณ 60% ของมาเลเซีย
ประชากรมุสลิม.
ชีวิตที่วุ่นวายมากขึ้นจะบังคับให้ชาวมาเลเซียบางส่วนที่จะกินนอกบ้าน ยอดขายเพิ่มขึ้น Foodservice
2005-2010 รวมทั้งผู้ที่อยู่ในร้านอาหารบริการเต็มรูปแบบ 'Mamak' ร้านแผงลอยริมถนนและรวดเร็วอาหาร
ร้านอาหาร ร้อยละที่ดีของ GDP ของประเทศได้รับการสนับสนุนโดยการเดินทางและการท่องเที่ยวมาเลเซียเป็น
ปลายทางของการเดินทางที่ 9 เข้าชมมากที่สุดในโลก กว่าครึ่งหนึ่งของนักท่องเที่ยวมาเลเซียมาจากที่ร่ำรวยมากขึ้น
สิงคโปร์ที่มาที่ไปยังประเทศมาเลเซียสำหรับการช้อปปิ้งอาหารและความบันเทิง.
สิงคโปร์
แม้ว่าประชากรของสิงคโปร์มีขนาดค่อนข้างเล็ก 5 ล้านบาทเมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้,
รายได้ต่อหัวทิ้งมันสูงกว่า ใด ๆ ของประเทศในกลุ่มอาเซียนที่สำคัญในปี 2010 โดยให้ห่างไกลมันก็
เกือบสี่เท่าครึ่งมากกว่าที่มาเลเซียซึ่งอยู่ในอันดับที่สองที่สูงที่สุด โดยรวมของประเทศที่
บริโภคอาหารและเครื่องดื่มเป็นเพียง 6.5 $ พันล้านในปี 2010 แต่การบริโภคต่อหัวของอาหาร
และเครื่องดื่มที่เป็นที่สูงที่สุดในภูมิภาค การเจริญเติบโตของ GDP ที่แท้จริงของสิงคโปร์เป็นที่น่าประทับใจ 14.5% ในปี 2010
มีเพียงลดลง 0.8% ในปี 2009 อัตราเงินเฟ้อที่คาดว่าจะต่ำกว่าที่อื่น ๆ ในอาเซียนหลัก
สมาชิกจากปี 2012 ถึงปี 2015
เหมือนตลาดอื่น ๆ ที่สำคัญในภูมิภาคอาเซียน ตลาดสดเป็นที่นิยมในพื้นที่ชนบทของสิงคโปร์
และแม้กระทั่งย่านชุมชน ร้านค้าปลีกร้านขายของชำแบบดั้งเดิมยังคงถือประมาณ 20-30% ของตลาดขายของชำ.
ไฮเปอร์มาร์เก็ตและซูเปอร์มาร์เก็ตเป็นที่นิยมมากในพื้นที่เขตเมือง แต่ตลาดสดและร้านมีการรับรู้การ
ดำเนินการเนื้อสัตว์และผักสด นำเข้าสินค้าขายของชำระดับ high-end สามารถพบได้ในผู้เชี่ยวชาญ
ซูเปอร์มาร์เก็ตเช่น Fairprice ที่ดีที่สุดและตลาดของเจสัน.
ชาวสิงคโปร์ส่วนใหญ่ปรุงอาหารสดที่บ้านและผลิตภัณฑ์แช่แข็งหรืออาหารสำเร็จรูปไม่เป็นที่นิยมมาก
ตัวเลือก อาหารอย่างไรก็ตามแพคเกจเช่นขนมปังอาหารเช้าซีเรียล, ผลิตภัณฑ์นม, อาหารว่าง, Instant
ก๋วยเตี๋ยวและแซนวิชจะเห็นการเติบโตของยอดขายสูง ผู้บริโภคในสิงคโปร์ส่วนใหญ่จะรับประทานอาหารออก
ที่ไหนสักแห่งใกล้ที่ทำงานของพวกเขาสำหรับอาหารกลางวันและจะไปเยี่ยมชมร้านแผงลอยริมถนนศูนย์หาบเร่และศาลอาหารสำหรับอาหารมื้อเย็นหรือ
อาหารว่าง.
ฟิลิปปินส์
ประชากรของประเทศฟิลิปปินส์ถึง 94,800,000 ในปี 2010 ทำให้มันเป็นครั้งที่สอง ตลาดที่ใหญ่ที่สุดหลังจากที่
อินโดนีเซีย รายได้ทิ้งประจำปีสำหรับประเทศถึง US $ 125.0 พันล้านในปี 2010 แต่ต่อหัว
รายได้ทิ้งในปี 2010 เป็นเพียง $ 1,547 สหรัฐทำให้มันเป็นที่ต่ำสุดในภูมิภาค แม้จะมีการใช้จ่ายรวมของ
สหรัฐ 51.3 พันล้าน $ สำหรับอาหารและเครื่องดื่มที่ผู้บริโภคชาวฟิลิปปินส์มีค่าต่ำสุดใช้จ่ายต่อหัวสำหรับอาหารและ
เครื่องดื่มในห้าของตลาดอาเซียนที่สำคัญ อย่างไรก็ตาม, ฟิลิปปินส์, อินโดนีเซียพร้อมกับไม่เห็น
อัตราการเติบโตของ GDP ในเชิงลบในช่วงภาวะ 2009 และมี GDP ที่แท้จริงอัตราการเติบโต 7.6% ในปี 2010
ฟิลิปปินส์โดยทั่วไปอาศัยอยู่ในครัวเรือนที่มีขนาดใหญ่หรือหลายครอบครัวหกคนหรือมากกว่านั้น อย่างไรก็ตามจำนวนของ
ผู้ประกอบการคนเดียวเพิ่มขึ้น 13.3% 2005-2009, เป็นมืออาชีพที่ร่ำรวยหนุ่มสาวกำลังรออีกต่อไป
ที่จะได้แต่งงานและวางความสำคัญมากขึ้นเกี่ยวกับการศึกษา นี้ได้นำไปสู่การบริโภคที่เพิ่มขึ้นของ
อาหารที่บรรจุและประมวลผล ในความเป็นจริงฟิลิปปินส์เป็นหนึ่งในผู้บริโภคที่ใหญ่ที่สุดของอาหารแปรรูปใน
เอเชีย ไฮเปอร์มาร์เก็ตและซูเปอร์สโตร์มีที่มากที่สุดของการใช้จ่ายค้าปลีกร้านขายของชำที่ทันสมัยเกิดขึ้นแม้จะ
เปียกตลาดแบบดั้งเดิมยังคงมีบรรทัดฐานที่ 70% ของยอดขายรวมร้านขายของชำ อาหารหลักในฟิลิปปินส์
ได้แก่ ข้าวปลา, อาหารทะเล, ผักและผลไม้.
รับประทานอาหารที่ร้านอาหารสำหรับอาหารมื้อเย็นเป็นที่นิยมมากขึ้นกว่าการรับประทานอาหารนอก
สำหรับมื้อกลางวัน เนื่องจากวิถีชีวิตที่ยุ่งและผู้หญิงมากขึ้นทำงานนอก
บ้านก็เป็นธรรมดาที่จะเห็นผู้ประกอบการชาวฟิลิปปินส์จำนวนมาก (แม้กระทั่งผู้
ที่มีรายได้ต่ำกว่า) การจัดซื้อพร้อมต่อการกินอาหารตามวิถีทางของ
บ้านจากที่ทำงาน การจัดซื้ออาหารจากร้านแผงลอยริมถนน, ร้านก๋วยเตี๋ยว
และผู้ขายเนื้อสัตว์มีราคาถูกกว่าการเตรียมอาหารที่บ้านเนื่องจากการ
สูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาเลเซียประชากรของมาเลเซียถึง 28.4 ล้านบาทในปี 2010 และคาดว่าจะถึง 30.4 ล้านบาท ในปี 2553 จริงอัตราการเติบโตของ GDP ของมาเลเซียเป็น - 1.7% ในปี 2009 แต่ถึง 7.3% ในปี 2010 รายได้ต่อปีเพิ่มขึ้น โดย44.6 % จากปี 2005 ถึง 2010 และผู้บริโภคใช้จ่าย $ 25 พันล้านดอลลาร์ในอาหาร และเครื่องดื่ม จำกัด ต่อหัวประจำปีรวมรายได้และรายได้ทิ้งอยู่ที่สองสูงสุดในภูมิภาคตามสิงคโปร์อย่างไรก็ตาม ต่อหัวจ่ายอาหารและเครื่องดื่มไร้แอลกอฮอล์ต่ำกว่าสิงคโปร์ , ไทยและอินโดนีเซียร้านค้าปลีกขนาดใหญ่มีทั่วไปในเมืองใหญ่ๆ รวมทั้งในชนบทบางพื้นที่และเมืองเล็ก ๆแต่ยังเป็นบรรทัดฐานในซุปเปอร์มาร์เก็ตขนาดเล็กชนบท ห้างสรรพสินค้าที่เป็นที่นิยมมากกว่าแบบดั้งเดิม ซุปเปอร์มาร์เก็ต เนื่องจากสภาพแวดล้อมที่ทันสมัยและสะอาดของพวกเขาเช่นเดียวกับราคาของพวกเขาลดลง ในความเป็นจริงโดย 2010 , ร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิมเท่านั้นคิดเป็นประมาณ 12% ของร้านขายของปลีกขาย ผู้บริโภคส่วนใหญ่ในมาเลเซียมีความกังวลมากขึ้นกับคุณภาพและความสดกว่าราคาอย่างไรก็ตาม ราคาเป็นปัจจัยที่สำคัญมาก นอกจากนี้ ฮาลาลได้รับการรับรองเป็นสิ่งสำคัญมากเป็นประมาณ 60% ของมาเลเซียประชากรเป็นมุสลิมชีวิตที่ยุ่งเหยิงยิ่งขึ้นบางบังคับให้ชาวมาเลเซียไปกินข้างนอกบ้าน ด้านอาหารการขายเพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี 2548 ถึง 2553 รวมทั้งภายในร้านอาหารบริการเต็มรูปแบบ ' ' ร้านแผงลอยริมถนนและร้านอาหารอย่างรวดเร็วมามักร้านอาหาร ร้อยละของ GDP ของประเทศได้รับการสนับสนุนโดยการท่องเที่ยว ขณะที่ประเทศมาเลเซียคือ9 ท่องเที่ยวปลายทางเข้าชมมากที่สุดในโลก มากกว่าครึ่งหนึ่งของนักท่องเที่ยวจากมาเลเซียเข้ามาเพิ่มเติมที่ร่ำรวยสิงคโปร์ ใครไปมาเลเซียเพื่อช้อปปิ้งรับประทานอาหารและความบันเทิงสิงคโปร์แม้ว่าประชากรของสิงคโปร์มีขนาดค่อนข้างเล็ก อยู่ที่ 5 ล้าน เมื่อเทียบกับประเทศอื่นๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ของผ้าอ้อมรายได้ต่อหัวสูงกว่าของประเทศอาเซียนสาขาในปี 2553 โดยไกล มันคือเกือบสี่และครึ่งครั้งมากกว่าที่ของมาเลเซีย ซึ่งอันดับสูงสุด 2 ของประเทศโดยรวมการบริโภคอาหารและเครื่องดื่มแค่ US $ 6.5 พันล้านบาท อย่างไรก็ตาม การบริโภคต่อหัวของอาหารและเครื่องดื่มจะสูงสุดในภูมิภาค ของสิงคโปร์ขยายตัวทางเศรษฐกิจที่แท้จริงคือประทับใจ 14.5% ในปี 2553มีเพียงลดลง 0.8% ในปี 2552 อัตราเงินเฟ้อที่คาดว่ายังต่ำกว่าระดับอาเซียนอื่น ๆสมาชิกจาก 2012 2015เหมือนตลาดหลักอื่นๆ ในภูมิภาคอาเซียน ตลาดเปียกได้รับความนิยมในชนบทของสิงคโปร์และเมืองละแวกใกล้เคียง . ร้านค้าปลีกร้านขายของชำดั้งเดิมยังคงค้างไว้ประมาณ 20-30 % ของตลาดร้านขายของชำห้างสรรพสินค้าและซุปเปอร์มาร์เก็ตเป็นที่นิยมมากในเขตเมือง แต่ตลาดสด แผงลอยการรับรู้ถือสดเนื้อสัตว์และผัก นำเข้า high - end สามารถพบได้ในร้านขายของชำผลิตภัณฑ์ผู้เชี่ยวชาญซุปเปอร์มาร์เก็ต เช่น แฟร์ ไพรส์ที่ดีที่สุดและตลาดของเจสันชาวสิงคโปร์ส่วนใหญ่ปรุงอาหารสดที่บ้าน และผลิตภัณฑ์แช่แข็งหรืออาหารที่พร้อมจะไม่เป็นที่นิยมมากตัวเลือก อย่างไรก็ตาม แพคเกจอาหารเช่นขนมปัง , อาหารเช้าซีเรียล นม ขนมแท่งทันทีก๋วยเตี๋ยวและแซนด์วิชจะเห็นการเติบโตของยอดขายสูง ผู้บริโภคในสิงคโปร์ส่วนใหญ่จะรับประทานอาหารออกที่ไหนสักแห่งใกล้ๆงานเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน และเยี่ยมชมศูนย์และร้านแผงลอยริมถนน สั่งศาลอาหารสำหรับมื้อค่ำหรือด่วน ขายขนมฟิลิปปินส์ประชากรของประเทศฟิลิปปินส์ ถึง 94.8 ล้านบาท ทำตลาดที่ใหญ่ที่สุดที่สองหลังจากอินโดนีเซีย รายได้ต่อปีสำหรับประเทศถึง US $ 125.0 พันล้านดอลลาร์ใน 2010 แต่ต่อหัวรายได้ในปี 2010 แค่ US $ 1300 ให้ต่ำสุดในภูมิภาค แม้จะมีการใช้จ่ายทั้งหมดของสหรัฐ $ 51.3 พันล้านในอาหาร และเครื่องดื่ม ผู้บริโภคชาวฟิลิปปินส์ได้ต่ำสุดต่อหัวใช้ในอาหารเครื่องดื่มของกลุ่มประเทศอาเซียน 5 ประเทศ อย่างไรก็ตาม ฟิลิปปินส์ กับ อินโดนีเซีย ไม่ได้ดูอัตราการเติบโตของ GDP ในช่วงปี 2552 ติดลบลดลง และมีอัตราการเติบโตของ GDP ที่แท้จริง 7.6 เปอร์เซ็นต์ใน 2010ชาวฟิลิปปินส์โดยทั่วไปอยู่ในขนาดใหญ่หรือครอบครัวหลายครอบครัว 6 คนหรือมากกว่า อย่างไรก็ตาม หมายเลขของครัวเรือนคนเดียวเพิ่มขึ้น 13.3% จาก 2005 2009 เป็นหนุ่มร่ำรวย ผู้เชี่ยวชาญจะรออีกต่อไปแต่งงานและย้ายมากกว่าเน้นการศึกษา นี้ได้นำไปสู่การเพิ่มขึ้นของแพคเกจ และอาหารแปรรูป ในความเป็นจริง , ฟิลิปปินส์เป็นหนึ่งในผู้บริโภคที่ใหญ่ที่สุดของอาหารแปรรูปในเอเชีย ไฮเปอร์มาร์เก็ตและ superstores ที่ส่วนใหญ่ร้านขายของชำค้าปลีกสมัยใหม่การใช้จ่ายเกิดขึ้น แม้ว่าตลาดสดแบบดั้งเดิมยังคงเป็นบรรทัดฐานกับ 70% ของยอดขายร้านทั้งหมด อาหารหลักในฟิลิปปินส์ได้แก่ ข้าว ปลา อาหารทะเล ผัก และผลไม้รับประทานอาหารที่ร้านอาหารมื้อเย็นเป็นที่นิยมมากกว่ากินออกสำหรับมื้อกลางวัน เนื่องจากยุ่งชีวิตและหญิงทำงานนอกบ้านมากขึ้นบ้าน มันเป็นธรรมดาที่จะเห็นครอบครัวชาวฟิลิปปินส์หลาย ( แม้เหล่านั้นรายได้ต่ำ ) ซื้อพร้อมที่จะกินอาหารบนหนทางกลับมาจากงาน การซื้ออาหารจากร้านแผงลอยริมถนน ร้านบะหมี่และผู้จำหน่ายเนื้อสัตว์ถูกกว่าเตรียมอาหารที่บ้านดี