Chapter 107: Chen Rong’s RequestLoo

Chapter 107: Chen Rong’s Request

Looking at the knights whose faces were obscured behind their helmets, Li Cheng strode out, raised his clasped hands, and began to speak.

Before he could offer his greetings, however, one of the knights had spoken to him in the tongue of the Jins: “Do you belong to the Chen House in Nan’yang?”

They recognize who we are.

Li Cheng and his guards erupted in cheers. Only Han people would be able to recognize their many complicated family crests.

“Aye,” Li Cheng quickly answered. He placed his hands together and respectfully asked, “And you are…?”

“We work under General Ran,” the armored knight replied, motioning his subordinates to remove their masks and reveal their faces.

Li Cheng and his men laughed like loonies when they heard their answer and saw their faces. Some of them were even making their horses run in circles while they laugh.

Li Cheng likewise beamed from ear to ear. “I beg your pardon, our guys are beyond thrilled to hear that you are General Ran’s men.”

The dozen or so knights hadn’t bothered lifting their eyes amid the guards’ guffaw. Only until Li Cheng spoke did the Jin voice sound again: “It’s getting late, ask your mistress to go see General Ran.”

Li Cheng did not question how they knew a young lady was with them. He just joyously replied: “Aye, aye, aye.” He waved his right hand and shouted, “Stop horsing around and get ready. We’ll go and meet General Ran tonight.”

“Aye,” the guards replied and started to get busy.

Thic translation belongs to hamster428.wordpress.com

Soon after, they had tidied up and followed the knights forward.

Chen Rong quietly lifted her curtain to look around, beckoning Li Cheng closer as she did so.

He rode over and broke into a pleasant laugh: “Miss, how may I be of service?”

His booming voice caused the knights to turn their heads.

Chen Rong shyly bowed her head and waited until the knights impatiently turn away before motioning Li Cheng near again. “Li Cheng, are these men truly General Ran’s subordinates?” she whispered.

Li Cheng chuckled, but seeing Chen Rong’s unimpressed face, he quickly dropped his voice and replied, “Rest assured, miss. They are General Ran’s personal guards. We’ve met them before.”

Only then did Chen Rong relax.

Li Cheng laughed again and then caught up to the knights.

After nearly an hour, the torch-lit cavalcade arrived at a mountain cleft lined with tents.

Chen Rong peered outside and saw numerous flying banners in the distance with the character “Min” on them.

The camp site was packed with tents. Besides the flapping flags, all was quiet.

Having arrived at such a solemn place, Li Cheng and his men ceased their noises and followed the armored knights to the centermost tent.

Chen Rong’s carriage stopped outside while Li Cheng and several guards followed the knights inside.

Nurse Ping eyed them as she whispered from Chen Rong’s side: “It’s already so late, General Ran won’t summon you, will he?” Unease was heard in her voice.

At length, footsteps sounded.

Chen Rong looked up only to find her gaze suspended.

A handsome yet severe man in a black outfit appeared at the entrance. He apparently had just bathed, water dripping from his dark hair. A few droplets rolled down his chiseled face and onto the strong chest hidden behind his black undergarment.

Ran Min.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 107: เฉินร้องขอกำลังดูอัศวินที่มีใบหน้าถูกบดบังอยู่เบื้องหลังหมวกกันน็อกของพวกเขา หลี่เฉิงก้าวออก ยกมือของเขา clasped และเริ่มพูดก่อนที่เขาจะนำเสนอคำทักทายของเขา อย่างไรก็ตาม หนึ่งในอัศวินได้พูดกับเขาในลิ้นของ Jins การ: "คุณเป็นบ้านเฉินใน Nan'yang "พวกเขาตระหนักดีว่าเราเป็นใครหลี่เฉิงและยามเขาปะทุขึ้นในไชโย ท่านฮั่นจะรู้จัก crests ครอบครัวซับซ้อนหลายของพวกเขา"Aye หลี่เฉิงรวดเร็วตอบ เขาวางมือกัน และให้เกียรติถาม "และคุณจะ...""เราที่ทำงานภายใต้ทั่วไป Ran อัศวินเกราะตอบ motioning ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเพื่อเอาหน้ากากของพวกเขา และการเปิดเผยใบหน้าหลี่เฉิงและคนหัวเราะเช่น loonies เมื่อได้ยินคำตอบของพวกเขา และเห็นใบหน้าของพวกเขา บางคนแม้ทำม้าของพวกเขาทำงานในวงการในขณะที่พวกเขาหัวเราะหลี่เฉิงในทำนองเดียวกันลำหูหู "ผมขอโทษคุณ พวกเราอยู่นอกตื่นเต้นที่จะได้ยินว่า คุณเป็นผู้ชายทั่วไปวิ่ง"โหล หรือเพื่อให้อัศวินไม่ใส่ใจยกตาท่ามกลางยาม guffaw จนกว่า Li Cheng พูดได้เสียงเสียงจินอีกครั้ง: "ได้รับสาย ถามผู้เป็นที่รักของคุณจะไปดูทั่วไปวิ่ง"หลี่เฉิงได้คำถามว่า พวกเขารู้กับหญิงสาวด้วย เขาเพียงแต่ตอบว่า: "เอ เอ เอ" เขาโบกมือขวาของเขา และ ตะโกน "หยุด horsing รอบ และเตรียมตัวให้พร้อม เราจะไป และพบกับ Ran ทั่วไปคืนนี้""Aye ยามตอบ และเริ่มวุ่นวายThic แปลเป็นของ hamster428.wordpress.comหลังจาก พวกเขาได้จัดระเบียบ และตามอัศวินไปข้างหน้าเฉินร้องเงียบ ๆ ยกม่านของเธอเพื่อดู ขอเชงลี่ใกล้ชิดเธอได้เขาขี่ผ่าน และบุกเข้าไปในหัวเราะพอใจ: "พลาด วิธีผมอาจริ"เสียงของเขาเฟื่องฟูเกิดอัศวินเปิดหัวของพวกเขารองเฉิน shyly โค้งคำนับหัวของเธอ และรอจนกว่าอัศวินอย่างกระสับกระส่ายหันก่อน motioning หลี่เฉิงใกล้อีก "หลี่เฉิง เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาเหล่านี้คนทั่วไปอย่างแท้จริงวิ่งของ" เธอกระซิบLi Cheng เบา ๆ แต่เห็นใบหน้าประทับใจเฉินร่อง เขาหลุดเสียงของเขา และ ตอบ "มั่นใจ นางสาว เจ้าหน้าที่บุคคลทั่วไปวิ่งได้ เราได้พบพวกเขาก่อน"รองเฉินไม่ผ่อนคลายเท่านั้นหลี่เฉิงหัวเราะอีกครั้ง และจับขึ้นมาแล้ว ให้อัศวินหลังจากเกือบชั่วโมง cavalcade แสงไฟฉายมาถึงภูเขาแหว่งเต็มไป ด้วยเต็นท์รองเฉิน peered นอก และเห็นแบนเนอร์ที่บินได้ในระยะไกลด้วยอักขระ "นาที" ที่พวกเขาของค่ายก็เต็มไป ด้วยเต็นท์ นอกจากธงปีกกระพือ ทั้งหมดคือเงียบมาถึงสถานขรึม หลี่เฉิงและคนหยุดเสียงของพวกเขา และด้วยอัศวินเกราะไปยังเต็นท์ centermostขนส่งเฉินรองหยุดนอกในขณะที่หลี่เฉิงและหลายยามตามอัศวินภายในพยาบาลปิงตาพวกเขา ตามเธอกระซิบจากเฉินร่องข้าง: "มันมีอยู่แล้วดังนั้นปลายเดือน วิ่งทั่วไปจะไม่เรียกคุณ ได้จะเขา" Unease ได้ยินเสียงของเธอที่มีความยาว รอยเท้าไพเราะเฉินร่องมองขึ้นเพียงเพื่อจะพบเธอจ้องมองที่ถูกระงับคนหล่อ แต่รุนแรงในเครื่องแต่งกายสีดำปรากฏขึ้นที่ทางเข้า เขาเห็นได้ชัดมีเพียงอาบน้ำ น้ำที่หยดจากผมสีเข้มของเขา กี่หยดรีด ลงใบหน้าของเขาแกะสลัก และลง บนหน้าอกแข็งแกร่งเบื้องหลังกางเกงสีดำของเขาวิ่งนาที

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 107: ขอเฉินร่อง

มองไปที่อัศวินที่ใบหน้าถูกบดบังอยู่เบื้องหลังหมวกกันน็อกหลี่เฉิงก้าวออกยกพนมมือของเขาและเริ่มพูด

ก่อนที่เขาจะนำเสนอคำทักทายของเขา แต่หนึ่งในอัศวินได้พูดกับเขาในลิ้นของ Jins นี้: "คุณเป็นของเฉินบ้าน Nan'yang"

พวกเขาตระหนักดีว่าเราเป็นใคร

หลี่เฉิงและยามของเขาปะทุขึ้นในเสียงเชียร์ เฉพาะคนที่ฮันจะสามารถที่จะรับรู้หลายซับซ้อนยอดครอบครัวของพวกเขา

"ใช่" หลี่เฉิงตอบได้อย่างรวดเร็ว เขาวางมือด้วยกันและกราบถามว่า "และคุณจะ ...

?" "เราทำงานภายใต้ทั่วไปวิ่ง" อัศวินเกราะตอบ motioning ลูกน้องของเขาที่จะเอามาสก์ของพวกเขาและเผยให้เห็นใบหน้าของพวกเขา

หลี่เฉิงและคนของเขาหัวเราะเหมือนคนบ้าเมื่อพวกเขาได้ยินคำตอบของพวกเขาและเห็นใบหน้าของพวกเขา บางส่วนของพวกเขาก็ทำให้ม้าของพวกเขาทำงานในวงการในขณะที่พวกเขาหัวเราะ

หลี่เฉิงเช่นเดียวกันคานจากหูถึงหู "ฉันขอโทษ, พวกเราตื่นเต้นเกินกว่าที่จะได้ยินว่าเจ้าเป็นคนขับรถของนายพล."

โหลหรือดังนั้นอัศวินไม่ได้ใส่ใจยกท่ามกลางสายตาของพวกเขาหัวเราะก๊ากยาม ' เท่านั้นจนกว่าหลี่เฉิงพูดได้เสียงเสียงจินอีกครั้ง: "มันรับสายขอให้เป็นที่รักของคุณไปดู Ran ทั่วไป."

หลี่เฉิงไม่ได้ถามว่าพวกเขารู้ว่าหญิงสาวได้อยู่กับเขา เขาก็มีความสุขตอบว่า "ใช่ใช่ใช่." เขาโบกมือขวาของเขาและตะโกน "หยุด horsing รอบ ๆ และได้รับการพร้อม เราจะไปพบทั่วไป Ran คืนนี้. "

" ใช่ "ยามตอบและเริ่มที่จะได้รับการยุ่ง

แปล Thic เป็น hamster428.wordpress.com

ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาได้ tidied ขึ้นและตามอัศวินไปข้างหน้า

เฉินร่องอย่างเงียบ ๆ ยกม่านเธอมองไปรอบ ๆ กวักมือเรียกหลี่เฉิงใกล้ชิดขณะที่เธอทำเช่นนั้น

เขาขี่ม้ากว่าและบุกเข้าไปในเสียงหัวเราะที่น่าพอใจ: "มิสว่าฉันอาจจะมีการให้บริการ"

เสียงดังสนั่นของเขาทำให้อัศวินหันหัวของพวกเขา

เฉินร่องอายก็ก้มศีรษะของเธอและรอจนกว่าอัศวินหงุดหงิดหันไปก่อน motioning หลี่เฉิงใกล้อีกครั้ง "หลี่เฉิงเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคนเหล่านี้ Ran ทั่วไปอย่างแท้จริงหรือไม่?" เธอกระซิบ

หลี่เฉิงหัวเราะ แต่ไม่เห็นใบหน้าประทับใจเฉินร่องของเขาได้อย่างรวดเร็วลดลงและเสียงของเขาตอบว่า "มั่นใจพลาด พวกเขาจะวิ่งทั่วไปยามส่วนบุคคล เราได้พบกับพวกเขามาก่อน. "

ไม่เพียงแล้วเฉินร่องผ่อนคลาย

หลี่เฉิงหัวเราะอีกครั้งและจากนั้นได้ขึ้นไปถึงอัศวิน

หลังจากที่เกือบชั่วโมงที่ขบวนแห่คบเพลิงไฟมาถึงภูเขาที่เรียงรายไปด้วยเต็นท์แหว่ง

เฉินร่อง peered นอกและเห็นป้ายบินจำนวนมากในระยะทางที่มีตัวอักษร "มิน" กับพวกเขา

เว็บไซต์ค่ายเต็มไปด้วยเต็นท์ นอกจากธงกระพือทั้งหมดเป็นที่เงียบสงบ

มาถึงที่ดังกล่าวเป็นสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์หลี่เฉิงและคนของเขาหยุดเสียงของพวกเขาและตามอัศวินเกราะไปยังเต็นท์ศูนย์กลาง

สายการบินเฉินร่องหยุดนอกในขณะที่หลี่เฉิงและอีกหลายยามตามอัศวินภายใน

พยาบาลปิงตาพวกเขาเป็นเธอกระซิบจากด้านข้างของเฉินร่อง: "มันมีอยู่แล้วเพื่อให้ปลายวิ่งทั่วไปจะไม่เรียกคุณจะเขา?" งงก็ได้ยินเสียงในเสียงของเธอ

ที่มีความยาวรอยเท้าเป่า

เฉินร่องมองขึ้นเพียงเพื่อจะพบสายตาของเธอที่ถูกระงับ

ผู้ชายคนหนึ่งที่ยังรุนแรงหล่อในชุดดำปรากฏตัวขึ้นที่ประตูทางเข้า เห็นได้ชัดว่าเขาอาบน้ำเพียงหยดน้ำจากผมสีเข้มของเขา ไม่กี่หยดรีดลงบนใบหน้าของเขาและแกะสลักลงบนหน้าอกที่แข็งแกร่งที่ซ่อนอยู่หลังชั้นในสีดำของเขา

วิ่งมิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 107 : เฉินหยงขอมองไปที่อัศวินที่มีใบหน้าถูกบดบังด้านหลังหมวกของพวกเขา หลี่เฉิง strode ออกไปยกประสานมือ และเริ่มพูดก่อนที่เขาจะได้แสดงความยินดี ของเขา แต่หนึ่งในอัศวินได้คุยกับเขา ลิ้นของจิน ใช่หรือเปล่า " คุณเป็นของ เฉิน ในบ้าน nan'yang ? "พวกเขาจะจำได้ว่าเราเป็นใครหลี่ เฉิง และองครักษ์ของเขาปะทุขึ้นในเชียร์ คนเท่านั้น ฮันจะสามารถจำ crests ครอบครัวที่ซับซ้อนมากของพวกเขา" เฮ้อ " หลี่เฉิงรีบตอบ เขาวางมือของเขาด้วยกัน และกราบเรียนถามว่า " คุณคือ . . . ? "" เราทำงานภายใต้ทั่วไปวิ่ง " อัศวินเกราะตอบ motioning ลูกน้องให้ถอดหน้ากากและเปิดเผยใบหน้าของพวกเขาหลี่ เฉิง และคนของเขาก็หัวเราะเหมือนคนบ้า เมื่อได้ยินคำตอบของพวกเขาและเห็นใบหน้าของพวกเขา บางส่วนของพวกเขาทำให้ม้าวิ่งเป็นวงกลมในขณะที่พวกเขาหัวเราะหลี่ เฉิง และลำแสงจากหูเพื่อหู " ว่าไงนะ พวกของเราที่อยู่นอกเหนือตื่นเต้นที่จะได้ยินว่าคุณทั่วไปวิ่งของผู้ชาย " .อัศวินโหลหรือดังนั้นไม่ได้รบกวนยกดวงตาท่ามกลางหัวเราะลั่นยาม ' จนกระทั่งหลี่เฉิงจินพูดทำเสียงอีกครั้ง : " นี่มันก็ดึกมากแล้ว ถามภรรยาไปดูทั่วไปวิ่ง”หลี่ เฉิง ไม่ได้ถามว่าพวกเขารู้ว่าหญิงสาวกับพวกเขา เขาแค่กริ่ม ตอบว่า " ใช่ ใช่ ใช่ เขาโบกพระหัตถ์ขวาและตะโกน " หยุดตีกันหนุกๆ เตรียมตัวให้พร้อม พวกเราจะไปพบกันทั่วไปวิ่งคืนนี้" เฮ้อ " องครักษ์ตอบ และเริ่มจะยุ่งความหนาของ hamster428.wordpress.com แปลหลังจากที่พวกเขาได้ดูแลและติดตามม้าไปข้างหน้าเฉินหยงค่อยๆยกม่าน เธอมองไปรอบ ๆกวักมือเรียกหลี่เฉิงใกล้เมื่อเธอทำเช่นนั้นเขาขี่ผ่าน และทำให้หัวเราะถูกใจ " พลาดแล้วจะให้ฉันทำอย่างไร ? "เสียงเฟื่องฟูของเขาทำให้อัศวินที่จะหันหัวของพวกเขาเฉินหยงเจี๋ยมเจี้ยมยอมก้มหัวให้ และคอยจนอัศวินอย่างหงุดหงิดหันไปก่อน motioning หลี่เฉิงใกล้อีกครั้ง " หลี่ เฉิง คนเหล่านี้ทั่วไปอย่างแท้จริง รัน ผู้ใต้บังคับบัญชา ? " เธอกระซิบ .หลี่ เฉิง หัวเราะ แต่เห็นใบหน้าผิดหวังของ Chen ร่องเขาได้อย่างรวดเร็วลดลง เสียงของเขาและกล่าวว่า " มั่นใจค่ะ พวกเขามีทั่วไปรันส่วนตัวยาม เราเคยเจอกันมาก่อน "เพียงแล้วเฉินหยงผ่อนคลายหลี่ เฉิงหัวเราะอีกครั้งแล้วจับม้าหลังจากเกือบหนึ่งชั่วโมง ไฟฉาย ไฟ ขบวนแห่มาถึงแยกออกภูเขาเรียงรายไปด้วยเพิงเฉินหยงเหลือบมองด้านนอก เห็นมากมายที่บินแบนเนอร์ใน ระยะทาง กับตัวละคร " มิน " พวกเขาไซต์ค่ายก็เต็มไปด้วยเต็นท์ นอกจากโบกสะบัดธง ทุกอย่างเงียบสงบเมื่อมาถึงสถานที่นั้นเคร่งขรึม หลี่เฉิงและคนของเขาหยุดเสียงของพวกเขาและตามอัศวินเกราะกับ centermost เต็นท์เฉิงหรงรถม้าหยุดอยู่ภายนอกในขณะที่หลี่เฉิงและหลายยามตามอัศวินข้างในพยาบาล ปิงตาเป็นเธอกระซิบจากด้านข้างของเฉินหยง : " มันสายไปแล้ว ทั่วไปก็ไม่เรียกคุณ ใช่มั้ย ? " สบายใจ ได้ยินเสียงเธอที่ยาวเสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นเฉินหยงมองขึ้นไปเท่านั้นที่จะพบสายตาของนางที่ถูกระงับผู้ชายที่หล่อแต่รุนแรงในชุดสีดำปรากฏขึ้นที่ทางเข้า เขาเพิ่งจะอาบน้ำ น้ำหยดจากเส้นผมสีดำของเขา ไม่กี่หยดกลิ้งลงใบหน้าคมได้สัดส่วน และยังแข็งแรง หน้าอกชุดชั้นในสีดำที่ซ่อนอยู่หลังเขารัน มิน