Writing plays an important role in

Writing plays an important role in our personal and professional lives, thus, it has become one of the essential components in university English for General Purposes (EGP) and English for Academic Purposes (EAP) curricula. Its multifarious pedagogical purposes range from reinforcement, training and imitation (generally in the early stages of instruction) to communication, fluency and learning (at intermediate and more advanced levels) (A. Raimes 1983, 1987). In this article, we will concentrate on the last three purposes, namely, communication, fluency and learning, since we consider writing as a tool for the creation of ideas and the consolidation of the linguistic system by using it for communicative objectives in an interactive way. From this perspective, writing implies the successful transmission of ideas from an addresser to an addressee via a text, and this exchange of information becomes a powerful means to motivate and encourage the development of language skills (C. Boughey 1997).
We favour a process approach to teaching the writing skill from the outset (T. Hedge 1988, R. White and V. Arndt 1991, A. Raimes 1993) since its social orientation becomes visible and highlights the writer-text-reader interaction, thus purpose and audience are all important in the production of discourse while the functional dimension of communication is reinforced. As students need to be familiarised with specific discursive conventions and constraints when addressing a new or unfamiliar readership, we also adhere to a genre approach to the teaching of writing (J. Swales 1990). The social purposes of a communicative event exert a powerful influence on the textual choices a writer makes and, for this reason, the students should be made aware of the sets of schemata which determine both the content and the form of the texts they will be asked to produce. So preparation for the tasks will comprise exposure to authentic material plus a thorough discourse analysis of the different genres before they set out to develop their own texts . Recent analyses of the strengths and weaknesses of the process and the genre approaches reveal the convenience of adopting a complementary position which combines the tenets of both theoretical orientations (R. Bamforth 1993, R. Badger and G. White 2000).

In the traditional paradigm, a preoccupation with 'the composition' and 'the essay' at the expense of other types of writing, plus a strong concern for usage over use seemed to be the golden rule. Our contention is that positive results accrue from the implementation of a discourse-oriented writing approach once our students have acquired an effective command of the foreign language in a range of familiar situations and have a good operational performance--intermediate level or beyond. In this context, assigning tasks which pose 'real' problems to solve is a challenging option to keep their motivation high and create a sense of achievement (C. Tribble 1996). By generating and encouraging interactive writing, not just texts per se to be read and graded by the teacher, our students will gain self-confidence, fluency and autonomy, and they will be stimulated to express their own authentic voices in the process of text production.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเขียนมีบทบาทสำคัญในชีวิตส่วนตัว และอาชีพของเรา ดังนั้น มันเป็นหนึ่งในองค์ประกอบที่สำคัญในมหาวิทยาลัยภาษาอังกฤษสำหรับวัตถุประสงค์ทั่วไป (EGP) และภาษาอังกฤษสำหรับหลักสูตรวัตถุประสงค์ทางวิชาการ (EAP) วัตถุประสงค์การสอนของตน multifarious ตั้งแต่เสริมแรง การฝึกอบรม และการเลียนแบบ (โดยทั่วไปในระยะแรก ๆ ของการเรียนการสอน) การสื่อสาร ภาษา และการเรียนรู้ (ระดับกลางและระดับขั้นสูงเพิ่มเติม) (A. Raimes 1983, 1987) ในบทความนี้ เราจะเน้นวัตถุประสงค์สาม คือ การสื่อสาร ภาษา และการเรียน รู้ เนื่องจากเราพิจารณาเขียนเป็นเครื่องมือสำหรับการสร้างความคิดและการรวมระบบทางภาษา โดยใช้สำหรับวัตถุประสงค์การสื่อสารในแบบโต้ตอบ จากมุมมองนี้ เขียนความหมายส่งสำเร็จความคิดจากการ addresser ไปยังผู้รับผ่านทางข้อความ และแลกเปลี่ยนข้อมูลนี้กลายเป็น วิธีที่มีประสิทธิภาพเพื่อกระตุ้น และส่งเสริมการพัฒนาทักษะทางภาษา (C. Boughey 1997)เราโปรดปรานวิธีการกระบวนการในการสอนทักษะการเขียนตั้งแต่ต้น (T. Hedge 1988, R. ขาว และ V. ดท์ 1991, A. Raimes 1993) ตั้งแต่การวางแนวทางที่สังคมจะมองเห็น และเน้นการอ่านเขียนข้อความโต้ตอบ จึงวัตถุประสงค์และกลุ่มเป้าหมายสำคัญในการผลิตของวาทกรรมในขณะที่มีเสริมมิติการทำงานของการสื่อสาร นักเรียนต้องการองแผน discursive เฉพาะและข้อจำกัดเมื่อต้องจัดการกับผู้อ่านใหม่ หรือไม่คุ้นเคย เรายังยึดแนวแนวทางการสอนเขียน (J. เป็น 1990) วัตถุประสงค์ของกิจกรรมการสื่อสารสังคมออกแรงอิทธิพลทรงพลังบนตัวเลือกเป็นข้อความที่ทำให้นักเขียน และ ด้วยเหตุนี้ นักเรียนควรจะทำให้ทราบของชุดของ schemata ซึ่งกำหนดเนื้อหาและรูปแบบของข้อความที่พวกเขาจะต้องผลิต ดังนั้น เตรียมสำหรับงานจะประกอบด้วยการวิเคราะห์วาทกรรมอย่างละเอียดของประเภทที่แตกต่างพร้อมสัมผัสกับวัสดุที่แท้จริงก่อนที่พวกเขาตั้งค่าเพื่อพัฒนาตนเองข้อความ ล่าสุดการวิเคราะห์จุดแข็งและจุดอ่อนของกระบวนการและวิธีการประเภทเปิดเผยความสะดวกในการใช้ตำแหน่งเสริมที่ผสมผสานกับความเชื่อของทั้งสองแนวทางทฤษฎี (R. Bamforth 1993, R. บัด และ 2000 กรัมสีขาว)ในกระบวนทัศน์ดั้งเดิม ลุ่มหลง ด้วย 'องค์ประกอบ' และ 'เรียงความ' ค่าใช้จ่ายประเภทอื่น ๆ ของการเขียน ความกังวลที่แข็งแกร่งสำหรับการใช้งานมากกว่าใช้ดูเหมือนจะ เป็นกฎทองคำ ความขัดแย้งของเราเป็นผลบวกรับรู้รายได้จากการดำเนินงาน ของวิธีการเขียนเชิงวาทกรรมเมื่อนักเรียนได้รับคำสั่งมีประสิทธิภาพของภาษาต่างประเทศในช่วงสถานการณ์ที่คุ้นเคย และมีประสิทธิภาพในการดำเนินงานที่ดี - ระดับกลาง หรือเกิน ในบริบทนี้ การมอบหมายงานซึ่งก่อให้เกิดปัญหา 'จริง' เพื่อแก้เป็นตัวเลือกที่ท้าทายเพื่อให้แรงจูงใจสูง และสร้างความรู้สึกสำเร็จ (C. Tribble 1996) โดยการสร้าง และส่งเสริมการเขียนโต้ตอบ ตำราไม่เพียงเพิ่มต่อการอ่าน และคะแนนตามครู ของเรานักเรียนจะได้รับความมั่นใจ ความคล่องแคล่ว และอิสระ และพวกเขาจะกระตุ้นเจ้าของเสียงแท้จริงในกระบวนการผลิตข้อความแสดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขียนมีบทบาทสำคัญในชีวิตส่วนตัวและอาชีพของเราจึงได้กลายเป็นหนึ่งในองค์ประกอบที่สำคัญในภาษาอังกฤษของมหาวิทยาลัยเพื่อจุดประสงค์ทั่วไป (EGP) และภาษาอังกฤษเพื่อการศึกษา (EAP) หลักสูตร ช่วงวัตถุประสงค์ของการเรียนการสอนหลายอย่างจากการเสริมแรงการฝึกอบรมและการเลียนแบบ (โดยทั่วไปในช่วงแรกของการเรียนการสอน) เพื่อสื่อสารความคล่องแคล่วและการเรียนรู้ (ในระดับกลางและระดับสูงขึ้นไป) ( A. Raimes 1983 1987) ในบทความนี้เราจะเน้นสามวัตถุประสงค์สุดท้ายคือการสื่อสารที่คล่องแคล่วและการเรียนรู้ตั้งแต่เราพิจารณาการเขียนเป็นเครื่องมือในการสร้างความคิดและการรวมของระบบทางภาษาโดยใช้มันสำหรับวัตถุประสงค์ของการสื่อสารในทางที่โต้ตอบได้ . จากมุมมองนี้เขียนหมายถึงการส่งที่ประสบความสำเร็จของความคิดจากผู้ส่งจดหมายไปยังผู้รับผ่านทางข้อความและการแลกเปลี่ยนข้อมูลนี้จะกลายเป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพในการกระตุ้นและสนับสนุนการพัฒนาทักษะการใช้ภาษา ( C. Boughey 1997).
เราชอบกระบวนการ แนวทางการเรียนการสอนทักษะการเขียนจากเริ่มแรก ( T. Hedge ปี 1988 อาร์สีขาวและวีดท์ 1991 เอ Raimes 1993) ตั้งแต่การวางแนวทางสังคมกลายเป็นมองเห็นและไฮไลท์การปฏิสัมพันธ์เขียนข้อความอ่านจึงวัตถุประสงค์และผู้ชม ทั้งหมดที่สำคัญในการผลิตวาทกรรมในขณะที่มิติของการสื่อสารการทำงานเสริม ขณะที่นักเรียนต้องได้รับการช่วยเหลือจากการประชุมประเด็นที่เฉพาะเจาะจงและข้อ จำกัด เมื่ออยู่ผู้อ่านใหม่หรือไม่คุ้นเคยเรายังยึดมั่นในวิธีการรูปแบบการเรียนการสอนการเขียน (เจ Swales 1990) วัตถุประสงค์ทางสังคมของเหตุการณ์การสื่อสารมีอิทธิพลที่มีประสิทธิภาพในการเลือกต้นฉบับเป็นนักเขียนที่ทำให้และด้วยเหตุผลนี้นักเรียนควรจะได้ทราบของชุด schemata ที่กำหนดทั้งเนื้อหาและรูปแบบของข้อความที่พวกเขาจะได้รับการถาม ผลิต. ดังนั้นการเตรียมการสำหรับงานจะประกอบด้วยการสัมผัสกับวัสดุที่แท้จริงบวกวิเคราะห์อย่างละเอียดของประเภทที่แตกต่างกันก่อนที่จะออกเดินทางไปพัฒนาตำราของตัวเอง การวิเคราะห์ล่าสุดของจุดแข็งและจุดอ่อนของกระบวนการและวิธีการประเภทเปิดเผยความสะดวกสบายของการใช้ตำแหน่งที่เกื้อกูลซึ่งรวมหลักคำสอนของทั้งสองแนวทฤษฎี (ร Bamforth ปี 1993 อาร์แบดเจอร์และกรัมขาว 2000) ได้.

ในกระบวนทัศน์แบบดั้งเดิม เป็นความลุ่มหลงกับองค์ประกอบ 'และ' เรียงความ 'ค่าใช้จ่ายของประเภทอื่น ๆ ของการเขียนรวมทั้งความกังวลอย่างมากสำหรับการใช้งานมากกว่าการใช้ดูเหมือนจะเป็นกฎทอง การต่อสู้ของเราคือว่าผลบวกเกิดจากการดำเนินงานของวาทกรรมที่มุ่งเน้นวิธีการเขียนเมื่อนักเรียนของเราได้รับคำสั่งที่มีประสิทธิภาพของภาษาต่างประเทศในช่วงสถานการณ์ที่คุ้นเคยและมีผลการดำเนินงานที่ดี - ระดับกลางหรือเกิน ในบริบทนี้มอบหมายงานที่ก่อให้เกิดปัญหา 'จริง' ที่จะแก้เป็นตัวเลือกที่ท้าทายในการให้แรงจูงใจของพวกเขาสูงและสร้างความรู้สึกของความสำเร็จ ( C. Tribble 1996) โดยการสร้างและส่งเสริมการเขียนโต้ตอบไม่ได้เป็นเพียงตำราต่อ se ที่จะอ่านและอย่างช้า ๆ โดยครูผู้สอนนักเรียนของเราจะได้รับความมั่นใจในตนเอง, ความคล่องแคล่วและความเป็นอิสระและพวกเขาจะได้รับการกระตุ้นในการแสดงเสียงที่แท้จริงของตัวเองในขั้นตอนของการผลิตข้อความ .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเขียน มีบทบาทสำคัญในชีวิตส่วนตัวและเป็นมืออาชีพของเรา ดังนั้น มันได้กลายเป็นหนึ่งในองค์ประกอบที่จำเป็นในภาษาอังกฤษในมหาวิทยาลัยเพื่อวัตถุประสงค์ทั่วไป ( EGP ) และหลักสูตรภาษาอังกฤษเชิงวิชาการเพื่อการศึกษาต่อหลักสูตร . วัตถุประสงค์การสอนต่างๆ ช่วง จาก การ ฝึกอบรม และเทียม ( โดยทั่วไป ในช่วงแรกของการสอนเพื่อการสื่อสาร ความสามารถและการเรียนรู้ ( ระดับกลางและระดับสูง ) ( A . เรมส์ 1983 , 1987 ) ในบทความนี้เราจะมุ่งเน้นช่วง 3 วัตถุประสงค์ ได้แก่ การสื่อสาร ความสามารถและการเรียนรู้ เมื่อเราพิจารณาการเขียนเป็นเครื่องมือในการสร้างความคิดและการรวมระบบภาษาโดยการใช้มันเพื่อวัตถุประสงค์ในการสื่อสารแบบโต้ตอบ จากมุมมองนี้ เขียนถึงความสำเร็จการส่งความคิดจากผู้ส่งไปยังผู้รับ ผ่านข้อความ และแลกเปลี่ยนข้อมูลจะกลายเป็นที่มีประสิทธิภาพหมายถึงการกระตุ้นและสนับสนุนการพัฒนาทักษะภาษา ( C . บุย 1997 )เราชอบกระบวนการวิธีการสอนทักษะการเขียนตั้งแต่เริ่มแรก ( T . Hedge 1988 อาร์ สีขาว และ วี อาร์นด์ 1991 . เรมส์ 1993 ) เนื่องจากทิศทางของสังคมจะมองเห็น และไฮไลท์นักเขียนอ่านข้อความโต้ตอบ ดังนั้น วัตถุประสงค์ และผู้ชมทุกคนที่สำคัญในการผลิตวาทกรรมในขณะที่มิติการทำงานของการสื่อสารเป็นช่วย ในฐานะที่เป็นนักเรียนต้อง familiarised กับอนุสัญญาการเลือกเฉพาะและเงื่อนไขเมื่ออยู่ที่ใหม่ หรือผู้อ่านที่ไม่คุ้นเคย เรายังยึดติดกับรูปแบบวิธีการสอนการเขียน ( เจ สเวลส์ 1990 ) วัตถุประสงค์ทางสังคมของเหตุการณ์การออกแรงมีอิทธิพลในตัวบทเลือกนักเขียนทำให้และสำหรับเหตุผลนี้ นักเรียนควรทราบของชุดลูซึ่งตรวจสอบทั้งเนื้อหาและรูปแบบ ของข้อความที่พวกเขาจะถูกถามในการผลิต ดังนั้น การเตรียมงาน จะประกอบด้วยการเปิดรับเอกสารจริงบวกกับวาทกรรมวิเคราะห์อย่างละเอียดของประเภทที่แตกต่างกันก่อนที่จะเริ่มพัฒนาข้อความของตัวเอง ล่าสุดวิเคราะห์จุดแข็งและจุดอ่อนของกระบวนการและรูปแบบวิธีการเปิดเผยความสะดวกสบายของการเสริมตำแหน่งที่ผสมผสานความเชื่อของทั้งสองทฤษฎีประเภท ( R . bamforth 1993 อาร์แบดเจอร์และ G สีขาว 2000 )ในกระบวนทัศน์แบบดั้งเดิม ลุ่มหลงกับ " องค์ประกอบ " และ " บทความ " ที่ค่าใช้จ่ายของประเภทอื่น ๆของการเขียน บวกแรงกังวลสำหรับการใช้งานมากกว่าใช้ดูเหมือนจะเป็นกฎทอง การต่อสู้ของเราคือผลลัพธ์ที่เป็นบวกเพิ่มขึ้นจากการใช้วาทกรรมเชิงการเขียนวิธีการเมื่อนักเรียนของเราได้รับการสั่งการที่มีประสิทธิภาพของภาษา ต่างประเทศในช่วงสถานการณ์ที่คุ้นเคยและมีผลการดำเนินงาน -- ระดับกลางหรือเกิน ในบริบทนี้ มอบหมายงานที่ก่อให้เกิด " จริง " แก้ปัญหาเป็นเรื่องที่ท้าทาย ตัวเลือกในการรักษาแรงจูงใจของพวกเขาสูงและสร้างความรู้สึก ( C . tribble 1996 ) โดยการสร้างและส่งเสริมการเขียนโต้ตอบ ไม่ใช่แค่ข้อความต่อ se ได้อ่าน และให้คะแนน โดยครู นักเรียนของเราจะได้รับความมั่นใจ ความคล่องแคล่วและเป็นอิสระ และพวกเขาก็จะถูกกระตุ้นให้แสดงเสียงของตัวเองได้จริงในกระบวนการของการผลิตข้อความ