AbstractThis paper aims to understa

Abstract

This paper aims to understand the factors which have enabled aquaculture to reach
a commercial level in many countries in Southeast Asia and constrained it in others.
While aquaculture has had a long history in Southeast Asia, its rapid expansion began
in response to market demand, both domestic and international.
In most countries,
aquaculture developed because entrepreneurs were able to benefit from these profit
opportunities;

government involvement was minimal. Aquaculture was endorsed by
governments as a source of livelihood or of export earnings but not promoted with
the generous incentives that other countries in the region now offer.


The most recent
expansion of aquaculture in the region has still been driven by the profit incentive
but this time it has been accompanied by government involvement. In some cases,
governments have been pro-active, deliberately promoting the sector with incentives,
motivated by the sector’s contribution to economic development, food security and
the balance of payments. In other instances, governments maintain an enabling role
but, having learned from earlier mistakes in the region, they intervene with regulations
to limit laisser-faire excesses. Although further development could be limited by
the unavailability of land and fresh water, shortage and price of good quality feed,
adequate energy supply and its rising cost, pollution and environmental degradation
problems and limited expertise among government officials, aquaculture is likely to
remain important in Southeast Asia for many more years ahead

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อเอกสารนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้เข้าใจถึงปัจจัยที่ใช้เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำถึงการค้าระดับในหลายประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และจำกัดคนอื่นในขณะที่สัตว์น้ำได้มีประวัติศาสตร์ยาวนานในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เริ่มขยายตัวอย่างรวดเร็วตอบสนองความต้องการ ทั้งในประเทศ และต่างประเทศตลาด ในประเทศส่วนใหญ่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำพัฒนาเนื่องจากผู้ประกอบการก็สามารถได้รับประโยชน์จากกำไรเหล่านี้โอกาส รัฐบาลมีส่วนร่วมน้อยที่สุด เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำได้รับการรับรองจากรัฐบาลเป็นแหล่ง ของการดำรงชีวิต หรือส่งออกกำไร แต่ไม่ส่งเสริมด้วยจูงใจกว้างให้ประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคนี้ ล่าสุดควบคุมการขยายตัวของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในภูมิภาค โดยจูงกำไรยังคงแต่เวลานี้มันได้ถูกพร้อม ด้วยรัฐบาลมีส่วนร่วม ในบางกรณีรัฐบาลมีอยู่ จงใจส่งเสริมภาคการ มีแรงจูงใจแรงจูงใจ โดยสัดส่วนของภาคธุรกิจเพื่อพัฒนาเศรษฐกิจ ความปลอดภัยของอาหาร และชำระเงินของยอดดุล ในกรณีอื่น ๆ รัฐบาลรักษาบทบาทเปิดใช้งานแต่ มีการเรียนรู้จากข้อผิดพลาดก่อนหน้านี้ในภูมิภาค พวกเขาแทรกแซงข้อบังคับจำกัด laisser-faire excesses ถึงแม้ว่าสามารถจำกัดพัฒนาโดยเพิ่มเติมไม่พร้อมใช้งานของแผ่นดิน และน้ำ ขาดแคลน และราคาของอาหารสัตว์คุณภาพดีพลังงานเพียงพอ และค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้น มลภาวะ และสิ่งแวดล้อมย่อยสลายปัญหาและความเชี่ยวชาญจำกัดในหมู่เจ้าหน้าที่ของรัฐ เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำมีแนวโน้มที่จะยังคงสำคัญในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สำหรับหลายหลายปีข้างหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่องานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทำความเข้าใจปัจจัยที่ได้เปิดใช้งานเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่จะไปถึงระดับเชิงพาณิชย์ในหลายประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และข้อ จำกัด ในคนอื่น ๆ . ในขณะที่การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำได้มีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ขยายตัวอย่างรวดเร็วเริ่มในการตอบสนองความต้องการของตลาด . ทั้งในประเทศและต่างประเทศในประเทศส่วนใหญ่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำการพัฒนาเพราะผู้ประกอบการก็สามารถที่จะได้รับประโยชน์จากกำไรเหล่านี้โอกาส; ส่วนร่วมของรัฐบาลน้อยที่สุด เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำได้รับการรับรองโดยรัฐบาลในฐานะที่เป็นแหล่งที่มาของการทำมาหากินหรือของรายได้การส่งออก แต่ไม่ส่งเสริมการลงทุนที่มีแรงจูงใจใจกว้างว่าประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคขณะนี้มี. ล่าสุดการขยายตัวของการเพาะเลี้ยงสัตว์ในภูมิภาคนี้ยังคงได้รับแรงผลักดันจากแรงจูงใจกำไรแต่เวลานี้ มันได้รับมาโดยการมีส่วนร่วมของรัฐบาล ในบางกรณีรัฐบาลได้รับการรุกจงใจส่งเสริมภาคที่มีแรงจูงใจแรงบันดาลใจจากการมีส่วนร่วมของภาคการพัฒนาเศรษฐกิจความมั่นคงทางอาหารและความสมดุลของการชำระเงิน ในกรณีอื่น ๆ รัฐบาลรักษาบทบาทการเปิดใช้งานแต่มีการเรียนรู้จากความผิดพลาดก่อนหน้านี้ในภูมิภาคที่พวกเขาเข้ามาแทรกแซงกับกฎระเบียบที่จะ จำกัด ตะกละ laisser-faire แม้ว่าการพัฒนาต่อไปอาจถูก จำกัด โดยความไม่พร้อมของที่ดินและน้ำจืดขาดแคลนและราคาของอาหารที่มีคุณภาพดี, การจัดหาพลังงานที่เพียงพอและค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นของมลพิษและความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมปัญหาและความเชี่ยวชาญที่ จำกัด ในหมู่ข้าราชการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำมีแนวโน้มที่จะยังคงมีความสำคัญใน เอเชียตะวันออกเฉียงใต้อีกหลายปีข้างหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเข้าใจปัจจัยต่างๆ ที่ใช้เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเข้าถึง
โฆษณาระดับในหลายประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และ ข้อ จำกัด ในคนอื่น ๆ .
ในขณะที่การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำมีประวัติศาสตร์ยาวนานในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ การขยายตัวอย่างรวดเร็วของตนเริ่ม
ในการตอบสนองความต้องการของตลาด ทั้งในประเทศ และต่างประเทศ
ในส่วนใหญ่ของประเทศ
,การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่พัฒนาขึ้น เพราะผู้ประกอบการจะได้ประโยชน์จากโอกาสเหล่านี้กำไร
;

รัฐบาลมีส่วนร่วมได้น้อยที่สุด การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำได้รับการรับรองโดย
รัฐบาลเป็นแหล่งทํามาหากิน หรือของรายได้จากการส่งออก แต่ไม่ส่งเสริมกับ
แรงจูงใจใจกว้างที่ประเทศอื่นในภูมิภาคแล้วเสนอ



ล่าสุดการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในภูมิภาคยังคงได้รับการขับเคลื่อนโดยผลประโยชน์จูงใจ
แต่ครั้งนี้มันมาพร้อมกับรัฐบาลที่เกี่ยวข้อง ในบางกรณี
รัฐบาลได้รับโปรแอคทีฟ โดยเจตนา ส่งเสริมภาคกับแรงจูงใจ แรงจูงใจ โดยผลงาน
ภาคของการพัฒนาเศรษฐกิจ ความมั่นคงด้านอาหารและ
ของดุลการชำระเงิน ในกรณีอื่น ๆรัฐบาลรักษาให้บทบาท
แต่ต้องเรียนรู้จากความผิดพลาดก่อนหน้านี้ใน ภูมิภาค พวกเขาแทรกแซงมีกฎระเบียบ
จำกัดที่กําลแฟร์ตะกละ . ถึงแม้ว่าการพัฒนาต่อไปจะถูก จำกัด โดย
unavailability ของที่ดินและน้ำ ขาดแคลนและราคาอาหารสัตว์คุณภาพดี
จัดหาพลังงานอย่างเพียงพอและค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น มลภาวะและความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม
ปัญหาและความเชี่ยวชาญที่ จำกัด ของข้าราชการ การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำมีแนวโน้มที่จะ
ยังคงสำคัญในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มานานหลายปีล่วงหน้า