A disciplined object-oriented appro

A disciplined object-oriented approach involves developing a program by designing its component classes and specifying the manner in which those classes will interact. This strategy differs from the standard structured approach. The traditional structured approach views a system in terms of the tasks it performs and thus strives to code the functions and procedures that implement those tasks. The building blocks of such programs are its functions, and the programmer develops them by focusing on the verbs of the problem statement [1]. An object-oriented designer focuses on the types of objects that need to interact to perform a function. In other words, there is a heavy emphasis on the nouns of the problem statement which the designer translates into the program’s classes. Objects created according to these classes perform their tasks using the methods packaged within them, If one considers that the physical world consists not of independent actions but rather of actors that perform actions, it becomes clear that developing programs from an object-oriented perspective more closely parallels real physical systems. Software classes, like physical entities, encapsulate both data (characteristics) and methods (behaviors).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีระเบียบวินัยเชิงวัตถุเกี่ยวข้องกับการพัฒนาโปรแกรม โดยออกแบบการเรียนประกอบ และระบุลักษณะที่ผู้เรียนจะโต้ตอบ กลยุทธ์นี้แตกต่างจากวิธีการโครงสร้างมาตรฐาน ดั้งเดิมที่จัดโครงสร้างวิธีการมองระบบในงานทำ และมุ่งมั่นจึง ถอดรหัสฟังก์ชันและกระบวนงานที่ดำเนินการงานเหล่านั้น การสร้างบล็อกของโปรแกรมดังกล่าวมีฟังก์ชัน และโปรแกรมเมอร์ที่พัฒนานั้น โดยเน้นกริยาคำสั่งปัญหา [1] การออกแบบเชิงวัตถุเน้นชนิดของวัตถุที่ต้องการโต้ตอบการฟังก์ชัน ในคำอื่น ๆ จะเน้นหนักในนามงบปัญหาซึ่งแปลแบบเป็นชั้นเรียนของโปรแกรม วัตถุที่สร้างขึ้นตามชั้นเรียนเหล่านี้ทำงานโดยใช้วิธีบรรจุภายในนั้น ถ้าหนึ่งพิจารณาว่า โลกประกอบด้วย การกระทำอิสระไม่ แต่เป็น ของนักแสดงที่กระทำ เป็นที่ชัดเจนว่า พัฒนาโปรแกรมจากมุมมองที่เชิงวัตถุมาก parallels ระบบจริงจริง ซอฟต์แวร์ชั้น เช่นเอนทิตีทางกายภาพ ซ่อนข้อมูล (ลักษณะ) และวิธีการ (พฤติกรรม)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการเชิงวัตถุที่มีระเบียบวินัยที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาโปรแกรมโดยการออกแบบการเรียนส่วนประกอบและระบุลักษณะที่ผู้เรียนจะมีปฏิสัมพันธ์ กลยุทธ์นี้แตกต่างจากวิธีการมาตรฐานโครงสร้าง วิธีการแบบดั้งเดิมที่มีโครงสร้างระบบการมองในแง่ของงานที่จะดำเนินการจึงมุ่งมั่นที่จะใช้รหัสการทำงานและวิธีการที่ใช้งานเหล่านั้น หน่วยการสร้างของโปรแกรมดังกล่าวเป็นหน้าที่ของตนและโปรแกรมเมอร์พัฒนาพวกเขาโดยมุ่งเน้นไปที่คำกริยาของคำสั่งปัญหา [1] ออกแบบเชิงวัตถุมุ่งเน้นไปที่ชนิดของวัตถุที่ต้องดำเนินการโต้ตอบที่จะปฏิบัติหน้าที่ ในคำอื่น ๆ ที่มีการเน้นหนักในนามของคำสั่งปัญหาที่ออกแบบแปลเป็​​นชั้นเรียนของโปรแกรม วัตถุที่สร้างขึ้นตามชั้นเรียนเหล่านี้ดำเนินงานของพวกเขาโดยใช้วิธีการบรรจุภายในพวกเขาหากเห็นว่าโลกทางกายภาพประกอบด้วยไม่ได้มาจากการกระทำที่เป็นอิสระ แต่นักแสดงที่ดำเนินการก็เป็นที่ชัดเจนว่าการพัฒนาโปรแกรมจากมุมมองเชิงวัตถุใกล้ชิดมากขึ้น แนวระบบทางกายภาพจริง ซอฟแวร์การเรียนเช่นหน่วยงานทางกายภาพข้อมูลทั้งแค็ป​​ซูล (ลักษณะ) และวิธีการ (พฤติกรรม)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นวินัยที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาโปรแกรมด้วยวิธีการเชิงวัตถุ การออกแบบองค์ประกอบของชั้นเรียนและการระบุลักษณะที่เรียนนั้นจะโต้ตอบ กลยุทธ์นี้แตกต่างจากมาตรฐานโครงสร้างวิธีการ โครงสร้างแบบดั้งเดิมในมุมมองของระบบในแง่ของงานนั้นมีประสิทธิภาพ จึงมุ่งมั่นที่จะรหัสฟังก์ชันและกระบวนการที่ใช้งานนั้นการสร้างบล็อกของโปรแกรมดังกล่าวเป็นหน้าที่ของตน และโปรแกรมเมอร์ที่พัฒนาได้ โดยเน้นคำกริยาของปัญหางบ [ 1 ] เชิงวัตถุการออกแบบมุ่งเน้นไปที่ประเภทของวัตถุที่ต้องโต้ตอบเพื่อดำเนินการฟังก์ชัน ในคำอื่น ๆมีเน้นหนักในนามของปัญหางบซึ่งผู้ออกแบบแปลลงในโปรแกรมของชั้นเรียนวัตถุที่สร้างจากคลาสเหล่านี้ดำเนินการงานของพวกเขาใช้วิธีการบรรจุอยู่ภายในนั้น หากพิจารณาแล้วเห็นว่าการกระทำของโลกทางกายภาพประกอบด้วยไม่อิสระ แต่นักแสดงที่แสดงการกระทำ มันก็กลายเป็นที่ชัดเจนว่า การพัฒนาโปรแกรมของมุมมองอย่างใกล้ชิดกับระบบจริงทางกายภาพ บทเรียนซอฟต์แวร์ เช่นองค์กรทางกายภาพสรุปข้อมูล ( ลักษณะ ) และวิธีการ ( พฤติกรรม )