The term "corporate social responsi

The term "corporate social responsibility" became popular in the 1960s and has remained a term used indiscriminately by many to cover legal and moral responsibility more narrowly construed.[4]

Proponents argue that corporations make more long term profits by operating with a perspective, while critics argue that CSR distracts from the economic role of businesses. McWilliams and Siegel's article (2000) published in Strategic Management Journal, cited by over 1000 academics, compared existing econometric studies of the relationship between social and financial performance. They concluded that the contradictory results of previous studies reporting positive, negative, and neutral financial impact, were due to flawed empirical analysis. McWilliams and Siegel demonstrated that when the model is properly specified; that is, when you control for investment in Research and Development, an important determinant of financial performance, CSR has a neutral impact on financial outcomes.[5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำว่า "สังคม" เป็นที่นิยมในช่วงปี 1960 และมีอยู่ คำที่ใช้ indiscriminately หลายเพื่อครอบคลุมกฎหมาย และคุณธรรมความรับผิดชอบเพิ่มเติมตีความแคบ ๆ[4]

proponents โต้เถียงว่า บริษัททำกำไรระยะยาวมากขึ้น โดยการทำงานกับมุมมอง ในขณะที่นักวิจารณ์โต้แย้งว่า CSR distracts จากบทบาททางเศรษฐกิจของธุรกิจ บท McWilliams และของ Siegel (2000) ตีพิมพ์ในสมุดรายวันการจัดการเชิงกลยุทธ์ อ้างถึง โดยนักวิชาการกว่า 1000 เปรียบเทียบศึกษา econometric ที่มีอยู่ของความสัมพันธ์ระหว่างสังคม และทางการเงิน พวกเขาสรุปว่า ผลการศึกษาก่อนหน้านี้ที่รายงานค่าบวก ลบ และเป็นกลางทางการเงินผลกระทบ ขัดแย้งได้เนื่องจากผลวิเคราะห์ flawed McWilliams และ Siegel สาธิตที่แบบมีการระบุอย่างถูกต้อง นั่นคือ เมื่อคุณควบคุมการลงทุนในการวิจัยและพัฒนา ดีเทอร์มิแนนต์สำคัญของผล CSR มีผลกลางผลลัพธ์ทางการเงิน[5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำว่า " ความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร " กลายเป็นที่นิยมในทศวรรษที่ 1960 และยังคงเป็นคำที่ใช้ ซึ่งโดยมากจะครอบคลุมกฎหมายและจริยธรรมความรับผิดชอบมากขึ้น ( การตีความ [ 4 ]

ผู้เสนอยืนยันว่าองค์กรให้มากขึ้นในระยะยาวผลกำไรโดยปฏิบัติ มีมุมมอง ในขณะที่นักวิจารณ์โต้แย้งว่า CSR distracts จากบทบาททางเศรษฐกิจของธุรกิจMcWilliams ซีเกล ( 2000 ) และบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารการจัดการเชิงกลยุทธ์ โดยอ้างมากกว่า 1000 นักวิชาการเปรียบเทียบที่มีอยู่ทางการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะทางสังคมและการเงิน พวกเขาพบว่าผลของการศึกษาก่อนหน้านี้รายงานเชิงบวก ลบ และเป็นกลางทางการเงิน ผลกระทบ จากผลการศึกษาที่สมบูรณ์และแสดงให้เห็นว่าเมื่อ McWilliams ซีรูปแบบได้อย่างถูกต้องระบุไว้ นั่นคือ เมื่อคุณสามารถควบคุมการลงทุนในการวิจัย และพัฒนา เป็นปัจจัยที่สำคัญของการปฏิบัติด้าน CSR ที่มีผลกระทบที่เป็นกลางต่อผลลัพธ์ทางการเงิน . [ 5 ]