THE BONDAGE OF OPIUM: THE AGONY OF

THE BONDAGE OF OPIUM:

THE AGONY OF THE WA PEOPLE

A PROPOSAL AND A PLEA




THE PROPOSAL

We, the leadership of the United WA State Party (UWSP) and the United WA State Army (UWSA) propose to anyone who might be interested, that we eradicate opium growing and stop the production of heroin in all the territory controlled by the WA. This we are willing to do. It can be done very quickly. I have full authority to speak for the United WA State Party and the United WA State Army which has ample power to carry out this proposal.


THE PLEA

The plea is a necessary part of the proposal. We need food for our people while we develop substitute crops. Our people are already so poor that to take away opium production without giving them food would mean starvation. Beyond that, we need help of every appropriate kind to make the transition from an opium-based economy to a new agricultural economy.

***************************************************************************

"The Bondage to Opium"

For thirty years the WA have been trying to eradicate opium growing, but instead we have become continually more dependent on it. Like the heroin addicts that result from the opium we grow, we, too, are in bondage. We are searching for help to break that bondage.

Currently, the WA area is one of the heaviest producers of opium in Southeast Asia. The official policy of the Burmese government is to suppress opium growing. This is a "window dressing" policy only to impress the West. In the past, the United States has even given the Burmese aid to carry out the policy. While, in fact, the Burmese officials encourage opium growing and enable its marketing for their own benefit. They take their "cut" -- the major "cut".

The WA people have been pawns in the violent, destructive games of others. We have been used as fighters for both the Ne Win government and in the Burma Communist party's military arm. Neither army was under WA officers. The WA fought other people's wars in return for food and clothes. Finally, we have come to realize that we were being used to kill each other off.

Ne Win through the Burma Socialist Program Party indirectly encouraged the growing of opium while Ba Thein Tin of the Burma Communist Party urged the WA people to do so.

When we WA came to understand that we were being used to kill each other, we decided to revolt. In April 1989 we rejected the BCP leadership and sent the leaders to China. We made a peace agreement with the SLORC in October 1989 not because of any sympathy with the Burmese but to preserve what we had left of our people and homes. We were left war weary -- twenty-two years war weary -- destitute, and opium dependent. We were also left with an army large enough to control our own area and to assure a time of peace.

Since 1989 we have become a unified WA people, with WA leaders. For the first time ever we can speak and act as one people. For the first time, we can hope to escape opium dependence. It is now possible to stop opium growing in our area.


Development:

Now we want to free ourselves from slavery to an opium economy. It is in our interest and, we think, in the interest of the rest of the world to stop opium growing. This we cannot do by ourselves. Like the heroin addict who wants to "kick" his addiction, we need outside help to be successful. We have the determination; we need the support.

First, and most immediately, we will need food for our people. If we ask them to relinquish their present means of livelihood, we will have to provide subsistence. Our people are so poor that they cannot risk any kind of change in agriculture unless there is assurance that they will not starve. Also, where they are pressured by outsiders to grow opium, they cannot risk stopping without the protection which assures their safety.

During the twenty-two years of warfare more than 12,000 WA were killed leaving thousands of orphans and widows and countless wounded-disabled. We struggle to care for these dependent people without any outside agencies to help and with no internal care structure or agencies.

For a transition period we will have to feed our people. We have neither the food to give nor the money to buy it. Food is necessary to start the process of opium eradication and rehabilitation of the WA country. Relief food is sent all over the world from generous donor countries to starving peoples, some of whom currently are turning back relief convoys for political reasons. We would not be like Bosnia. We would welcome and expedite the distribution of food, but we will not want our people to starve first in order to get it. Food must come along with the cessation of opium growing not sometime afterwards.

In contrast to the usual famine relief, temporary food support for the WA people would do more than just feed hungry people. Beyond that, it would enable the destruction of the opium economy and be the critical starting place for the recovery of the WA people and the development of a whole new economy.

Second, beyond subsistence, we not only want to rehabilitate our area, we want to develop it. The cultivation of opium substitute crops is crucial. Crop substitution has worked in Thailand. It can work in the WA area. We want the help necessary to make it happen.

We need to diversify our agriculture. We need improvements in seed stock and in breeding livestock. We need to learn more productive agricultural practices. None of the international aid programs that have helped other peoples develop their agriculture have reached us. First, due to war and now due to isolation enforced by the Burmese.

Third, we sorely need to construct roads and to develop infrastructure that will support a new economy. At present there are no paved roads in WA area, not even any graveled roads. The roads that exist are hand hewn and follow pre-existing footpaths or are strategic roads designed only to get artillery to the top of the hill. These are passable only during the dry season. There are no engineered roads designed for vehicular traffic. Roads and other improvements reported in the Burmese press were constructed only in the news media.

Fourth, modern medical care is non-existent. There are no hospitals, not even any clinics. We need medicines. We need medical treatment facilities. We need medical training facilities. We need rehabilitation for our disabled, and care centers for our orphans. We are doing what we can on our own. We will establish sixteen care centers for the blind and the disabled. We have started to level the ground for the first center.

Fifth, we need schools. The vast majority of the WA have no formal education. There are only a few informal primary schools taught by teachers who themselves have been only to primary schools. These have to be self-supporting. There is no educational system. Few children can attend a school even where there is one. They are needed to work to get food. We want schools to train leaders. We want to make our people literate. We also want to preserve, develop and spread our culture, our traditions and our customs. We want to focus and highlight our WA identity. We want to give our people what is rightfully theirs but what had been shattered by constant war.

Sixth, we need help to reforest our denuded hillsides, and to find what natural resources are in our area. We desperately need all kinds of developmental help -- grants, loans, technical advice, agricultural aid. We welcome it from any source.


Democracy:

Our political goal is to restore real democracy for all of Burma, a democracy in which the majority rules, but equally important, where minority rights are protected even if the minority is a minority of one person. We will strive for the equality of all citizens.

The democracy we seek is not the sham "democracy" of SLORC. Their bogus election was a charade for the purpose of pleasing the West. It did not result in the transfer of power to those overwhelmingly elected. It did, however, identify the leaders of the political opposition who were then systematically threatened, jailed, put under house
arrest, or hunted down. Aung San Suu Kyi, U Nu, and U Tin Oo are only the most noted examples. Others less well known did not fare so well.

We want the restoration of WA State within Burma. We are not separatists, but we want some autonomy for our people. Under the British and until 1962 there was a WA State in the northeastern corner of Burma. After Ne Win's 1962 coup, his government redrew the map. WA State just disappeared. It was swallowed up in Shan State. We have historic roots in and an historic claim to the area east of the Salween River from Ko Kang south to the Thai border. We want to administer the area as part of a federal union in Burma.

We are not asking for arms. We are not asking the United States to buy our opium crop as Khun Sa does. We do not want to put on a show as SLORC does for the West. We are taking the initiative of offering to stop opium growing. The WA leadership can stop the opium growing and refining at any time, but our people must eat.

Finally, the top priorities of the United WA State Party and United WA State Army are:

1. Eradication of opium in the WA State.

2. Achievement of the WA Autonomous Region.

3. Rehabilitation and development of WA State.

4. Restoration of real Democracy in Burma


We want a better life for our people which can only begin by breaking the bondage to an opium dependent economy. You want a better life for your people which means a life without heroin. It is to our mutual advantage to work together. Please, accept our proposal and respond to our plea.


Yours truly

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชายของฝิ่น: ทุกข์ทรมานของคนหว้า ข้อเสนอและแก้ ข้อเสนอการ เรา สหรัฐ WA สถานะบุคคล (UWSP) และสห WA รัฐกองทัพ (ว้าแดง) นำเสนอสำหรับทุกคนที่อาจจะสนใจ ว่า เราขจัดการปลูกฝิ่น และผลิตเฮโรอีนในดินแดนทั้งหมดที่ควบคุม โดย WA หยุด นี้เรายินดีที่จะทำ มันสามารถทำได้อย่างรวดเร็ว อำนาจเต็มพูดสห WA รัฐภาคีและสหรัฐกองทัพที่มีอำนาจดำเนินการข้อเสนอนี้มากพอแล้ว การแก้ ต่าง ๆ เป็นส่วนสำคัญของข้อเสนอได้ เราต้องการอาหารสำหรับคนเราในขณะที่เราพัฒนาพืชทดแทน คนเราอยู่แล้วดังนั้นไม่ว่า นำฝิ่น ผลิตโดยไม่ให้อาหารจะหมายถึง ความอดอยาก นอกเหนือจากนั้น เราต้องใช้ทุกชนิดที่เหมาะสมเพื่อให้เปลี่ยนจากใช้ฝิ่นเศรษฐกิจเศรษฐกิจการเกษตรใหม่ *************************************************************************** "ชายฝิ่น" สามสิบปี WA ได้พยายามขจัดการปลูกฝิ่น แต่แทน เราได้เป็นอย่างต่อเนื่องขึ้นอยู่กับการ เช่นเฮโรอีนติดยาเสพติดที่ได้จากฝิ่นที่เราเติบโต เรา เกินไป อยู่ในชาย เรากำลังค้นหาวิธีการที่ชาย ปัจจุบัน ตั้ง WA เป็นหนึ่งในผู้ผลิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฝิ่นในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นโยบายทางรัฐบาลพม่าจะระงับการปลูกฝิ่น นี่คือนโยบาย "แต่งตัวหน้าต่าง" เท่านั้นประทับใจให้กับตะวันตก ในอดีต สหรัฐอเมริกาแม้ได้ให้ความช่วยเหลือพม่าดำเนินนโยบาย ในขณะที่ ในความเป็นจริง เจ้าหน้าที่พม่าส่งเสริมการปลูกฝิ่น และเปิดใช้งานการตลาดเพื่อประโยชน์ของตนเอง พวกเขาใช้การ "ตัด" - หลัก "ตัด" คน WA มีเบี้ยในเกมรุนแรง ทำลายของผู้อื่น เราได้ถูกใช้เป็นนักรบทั้งรัฐบาล Ne Win และแขนทหารของพรรคคอมมิวนิสต์พม่า กองทัพใดที่อยู่ภายใต้เจ้าหน้าที่ WA WA ที่สู้สงครามของคนอื่นเพื่อแลกกับอาหารและเสื้อผ้า สุดท้าย เรามาตระหนักว่า เรากำลังใช้ฆ่ากันออก Ne Win ผ่านพม่าพรรคสังคมนิยมโปรแกรมอ้อมส่งเสริมการเติบโตของฝิ่นขณะบา Thein ดีบุกของพรรคคอมมิวนิสต์พม่าเรียกร้องให้คน WA ดัง WA มาเข้าใจว่า เราจะใช้ในการฆ่ากัน เราตัดสินใจกระด้างกระเดื่อง ในเดือน 1989 เมษายน เราปฏิเสธนำ BCP และส่งผู้นำจีน เราทำข้อตกลงสันติภาพกับ SLORC ที่ในเดือน 1989 ตุลาคมไม่เนื่องจากเห็นใจใด ๆ กับพม่า แต่ การรักษาเราได้ทิ้งคนและบ้าน เราถูกปล่อยสงครามภูมิใจ - ยี่สิบสองปีสงครามอ่อนล้า - สถานบำบัด และฝิ่นขึ้น นอกจากนี้เรายังได้ซ้ายกับกองทัพขนาดใหญ่เพียงพอใน การควบคุมพื้นที่ของเราเอง และ เพื่อให้มั่นใจเวลาของสันติภาพ ตั้งแต่ปี 1989 เราได้กลายเป็นที่รวม WA คน ผู้นำ WA สำหรับครั้งแรกที่เคย เราสามารถพูด และเป็นคนหนึ่ง ครั้งแรก เราสามารถหวังพึ่งพาฝิ่นหนี ตอนนี้จะไปหยุดฝิ่นที่ปลูกในพื้นที่ของเรา พัฒนา: ตอนนี้ เราต้องการฟรีตัวเองจากการเป็นทาสเพื่อเศรษฐกิจฝิ่น ดอกเบี้ยของเราถูก และ เรา คิด in the interest of ส่วนเหลือของโลกหยุดการปลูกฝิ่น นี้เราไม่สามารถทำ ด้วยตนเอง เช่นผู้ติดเฮโรอีนที่ต้องการ "เตะ" ติดยาเสพติดของเขา เราต้องช่วยภายนอกจะประสบความสำเร็จ เรามีความมุ่งมั่น เราต้องสนับสนุน ครั้งแรก และสุด ทันที เราจะต้องการอาหารสำหรับคนเรา ถ้าเราขอให้สละหมายถึงการแสดงของชีวะ เราจะต้องให้ชีพ คนเรามีมากพอที่จะไม่เสี่ยงต่อการเปลี่ยนแปลงเกษตรชนิดใดเว้นแต่จะมีการรับรองว่าพวกเขาจะไม่อด ยัง พวกเขาจะกดดันจากบุคคลภายนอกเพื่อปลูกฝิ่น พวกเขาไม่สามารถความเสี่ยงหยุด โดยไม่มีการป้องกันที่มั่นใจความปลอดภัยของพวกเขา ในช่วงปียี่สิบสองของสงครามมากกว่า 12000 WA ถูกฆ่าทิ้งเด็กกำพร้า และแม่หม้ายและนับไม่ถ้วนได้รับบาดเจ็บถูกปิดใช้งาน เราต่อสู้เพื่อดูแลคนเหล่านี้ขึ้นโดยไม่ต้องมีภาย นอกหน่วยงานเพื่อช่วยเหลือ และไม่มีโครงสร้างภายในการดูแลหรือหน่วยงาน สำหรับระยะเวลาเปลี่ยน เราจะต้องเลี้ยงคนของเรา เรามีทั้งอาหารให้และเงินซื้อไม่ อาหารเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อเริ่มต้นกระบวนการขจัดฝิ่นและฟื้นฟูประเทศ WA อาหารบรรเทาเป็นไปทั่วโลกจากประเทศผู้บริจาคที่ใจกว้างอดอยากคน บางคนกำลังจะหันหลังกลับ convoys บรรเทาด้วยเหตุผลทางการเมือง เราจะไม่ได้เช่นบอสเนีย เราจะยินดีต้อนรับ และเร่งการกระจายอาหาร แต่เราจะไม่ต้องไปอดอยากครั้งแรกเพื่อให้คนของเรา อาหารต้องมายุติฝิ่นเติบโตบางครั้งหลังไม่ ตรงข้ามบรรเทาภาวะปกติ สนับสนุนอาหารชั่วคราวสำหรับคน WA จะทำมากกว่าคนเพียงอาหารหิว นอกเหนือจากนั้น มันจะเปิดใช้งานทำลายฝิ่นเศรษฐกิจ และเป็นสถานที่เริ่มต้นสำคัญสำหรับการฟื้นตัวของ WA คนและการพัฒนาของระบบเศรษฐกิจใหม่ทั้งหมด สอง เหนือชีพ ไม่เพียงแต่เราต้องบำบัดพื้นที่ของเรา เราต้องพัฒนาให้ เพาะปลูกพืชทดแทนฝิ่นเป็นสิ่งสำคัญ ทดแทนพืชได้ทำงานในประเทศไทย สามารถทำงานใน WA เราต้องการความช่วยเหลือจำเป็นต้องทำให้เกิด เราจำเป็นต้องมากมายเกษตรของเรา เราต้องปรับปรุงสินค้าเมล็ดพันธุ์ และปรับปรุงพันธุ์ปศุสัตว์ เราต้องเรียนรู้การปฏิบัติทางการเกษตรมากขึ้น ไม่มีโปรแกรมช่วยเหลือนานาชาติที่ได้ช่วยคนอื่นพัฒนาเกษตรของพวกเขามาถึงเรา แรก จากสงคราม แล้วเนื่อง จากแยกบังคับชาวพม่า ที่สาม เรา sorely ได้สร้างถนน และ การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานที่จะสนับสนุนเศรษฐกิจใหม่ ปัจจุบัน มีถนนปูใน WA ถนน graveled แม้แต่ใด ๆ ไม่ ถนนที่มีอยู่มือ hewn และตามทางเท้าเดินที่มีอยู่ก่อน หรือถนนเชิงกลยุทธ์ที่ออกแบบมาเฉพาะเพื่อรับปืนใหญ่ด้านบนของเขา นี่คือปานเท่านั้นในฤดูแล้ง มีถนนออกแบบมาสำหรับยานพาหนะคิรีจราจร ถนนและการปรับปรุงอื่น ๆ ที่รายงานในพม่าถูกสร้างเฉพาะในสื่อข่าว สี่ ทันสมัยแพทย์จะไม่มีอยู่ มีโรงพยาบาลไม่ คลินิกไม่ได้ใด ๆ เราต้องใช้ยา เราต้องรักษาพยาบาลสิ่งอำนวยความสะดวก เราต้องการสิ่งอำนวยความสะดวกการฝึกอบรมทางการแพทย์ เราต้องฟื้นฟูสำหรับผู้พิการของเรา และดูแลศูนย์สำหรับเด็กกำพร้าของเรา เรากำลังทำสิ่งที่เราสามารถในของเราเอง เราจะสร้างศูนย์ดูแลสิบหกคนตาบอดและผู้พิการ เราได้เริ่มต้นไปถึงระดับล่างสำหรับตัวแรก ห้า เราจำเป็นโรงเรียน WA ส่วนใหญ่มีการศึกษาไม่เป็นทางการ มีเพียงไม่กี่เป็นโรงเรียนสอน โดยครูที่ตนเองได้เฉพาะในโรงเรียน เหล่านี้จะต้องสนับสนุนด้วยตนเอง ระบบการศึกษาไม่ได้ เด็กบางคนสามารถเข้าเรียนได้มีการ พวกเขาจำเป็นต้องได้รับอาหาร เราต้องฝึกผู้นำโรงเรียน เราต้องทำให้คนเรา literate นอกจากนี้เรายังต้องการรักษา พัฒนา และแพร่กระจายของวัฒนธรรม ประเพณีของเรา และประเพณีของเรา เราต้องการโฟกัส และเน้นเอกลักษณ์ของ WA เราต้องการให้คนของเราคืออะไรพวกตนแต่สิ่งมีซวน โดยสงครามคง หก เราต้องช่วยทำเนินเขาของ denuded การหาทรัพยากรธรรมชาติที่มีในพื้นที่ของเรา หมดเราต้องช่วยพัฒนา - ทุน สินเชื่อ คำแนะนำทางเทคนิค ความช่วยเหลือด้านการเกษตรทุกชนิด เราต้อนรับมันจากแหล่งใด ๆ ประชาธิปไตย: เป้าหมายทางการเมืองของเราจะคืนค่าจริงประชาธิปไตยของพม่า ประชาธิปไตยซึ่งส่วนใหญ่กฎ สิ่งสำคัญ แต่ที่การคุ้มครองสิทธิชนกลุ่มน้อยแม้ว่าชนกลุ่มน้อยที่เป็นชนกลุ่มน้อยของคนทั้งหมด เราจะมุ่งมั่นในความเสมอภาคของพลเมืองทั้งหมด ประชาธิปไตยที่เราแสวงหาไม่ใช่ "ประชาธิปไตย" ของ SLORC ซัมซุยโป การเลือกตั้งปลอม charade เพื่อตระการตะวันตกได้ มันไม่ได้ผลในการโอนอำนาจที่ overwhelmingly เลือก จะอย่างไรก็ตาม ไม่ได้ ระบุผู้นำฝ่ายค้านทางการเมืองที่ถูกแล้วอย่างเป็นระบบถูกคุกคาม คุก ใส่ภายใต้บ้านจับกุม หรือล่าสัตว์หรือค้าลง อองซานซูจี U Nu และ U ทินดาเป็นเฉพาะตัวอย่างมากที่สุดตาม คนน้อยไม่รู้จักก็ไม่มีประสบการณ์ดี เราต้องคืนรัฐ WA ภายในพม่า เราจะไม่ separatists แต่เราต้องการอิสระบางคนของเรา ภาย ใต้อังกฤษ และจน ถึงปี 1962 ถูกรัฐ WA มีมุมด้านตะวันออกเฉียงเหนือของพม่า หลังจากรัฐประหารปี 1962 Ne Win รัฐบาลของเขา redrew แผนที่ รัฐ WA เพิ่งหายไป ถูกกลืนกินขึ้นในรัฐฉาน เรามีรากทางประวัติศาสตร์ในและการเรียกร้องประวัติศาสตร์ไปยังพื้นที่ตะวันออกแม่น้ำสาละวินจากใต้คางเกาะขอบไทย เราต้องดูแลพื้นที่ที่เป็นส่วนหนึ่งของสหภาพแรงงานของภาครัฐในประเทศพม่า เราไม่มีคำถามว่า ในแผ่นดิน เราไม่มีคำถามว่า สหรัฐอเมริกาจะซื้อของเราพืชฝิ่นกับ ขุน เราไม่ต้องใส่แสดงกับ SLORC ในตะวันตก เราจะมีความคิดริเริ่มของจึงหยุดการปลูกฝิ่น นำ WA สามารถหยุดฝิ่นเพิ่มขึ้น และการกลั่นตลอดเวลา แต่คนเราต้องกิน ในที่สุด ระดับความสำคัญที่สุดของ WA สหรัฐภาคีและสหรัฐกองทัพจะ: 1. ปราบฝิ่นในรัฐ WA 2. ความสำเร็จของ WA ภูมิภาคปกครองตนเอง 3. ฟื้นฟูและพัฒนารัฐ WA 4. ฟื้นฟูประชาธิปไตยแท้จริงในประเทศพม่า เราต้องมีชีวิตที่ดีกว่าสำหรับคนเราที่สามารถเริ่มต้น โดยทำลายชายกับฝิ่นขึ้นเศรษฐกิจเท่านั้น คุณต้องการชีวิตดีขึ้นของคนซึ่งหมายความว่า ชีวิตไม่ มีเฮโรอีน ก็เพื่อประโยชน์ของเราร่วมกันทำงานร่วมกัน กรุณา ยอมรับข้อเสนอของเรา และการตอบสนองต่าง ๆ ของเรา ของคุณอย่างแท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทาสของฝิ่น: ความทุกข์ทรมานของคน WA ข้อเสนอและข้ออ้างข้อเสนอเราเป็นผู้นำของประเทศ WA รัฐภาคี (UWSP) และกองทัพสหรัฐว้า (UWSA) เสนอให้ทุกคนที่อาจจะสนใจที่เรา กำจัดฝิ่นเพิ่มขึ้นและหยุดการผลิตเฮโรอีนในทุกดินแดนที่ควบคุมโดย WA นี้เรามีความยินดีที่จะทำ ก็สามารถทำได้อย่างรวดเร็ว ฉันมีอำนาจเต็มในการพูดให้รัฐภาคี WA ยูไนเต็ดและกองทัพรัฐวอชิงตันสหรัฐอเมริกาซึ่งมีอำนาจเพียงพอที่จะดำเนินการข้อเสนอนี้. ข้ออ้างข้ออ้างเป็นส่วนที่จำเป็นของข้อเสนอ เราต้องการอาหารสำหรับคนเราในขณะที่เราพัฒนาพืชทดแทน คนของเราที่มีอยู่แล้วไม่ดีเพื่อที่จะนำมาใช้ในการผลิตฝิ่นได้โดยไม่ต้องให้อาหารจะหมายถึงความอดอยาก นอกเหนือจากนั้นเราต้องการความช่วยเหลือของทุกชนิดที่เหมาะสมที่จะทำให้การเปลี่ยนแปลงจากเศรษฐกิจฝิ่นที่ใช้ในการเศรษฐกิจการเกษตรใหม่. ************************ ************************************************** * "ทาสเพื่อฝิ่น" สำหรับสามสิบปี WA ได้พยายามที่จะกำจัดการปลูกฝิ่น แต่เราได้กลายเป็นมากขึ้นอย่างต่อเนื่องขึ้นอยู่กับมัน เหมือนติดยาเสพติดเฮโรอีนที่เกิดจากฝิ่นเราเติบโตเราก็เป็นทาส เรากำลังค้นหาความช่วยเหลือที่จะทำลายความเป็นทาสที่. ปัจจุบันพื้นที่ WA เป็นหนึ่งในผู้ผลิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฝิ่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นโยบายอย่างเป็นทางการของรัฐบาลพม่าคือการปราบปรามการปลูกฝิ่น นี่คือ "ผักชีโรยหน้า" นโยบายเดียวที่จะสร้างความประทับใจให้เวสต์ ในอดีตที่ผ่านมาสหรัฐอเมริกาได้รับแม้กระทั่งความช่วยเหลือพม่าในการดำเนินนโยบาย ในขณะที่ในความเป็นจริงเจ้าหน้าที่พม่าส่งเสริมให้ปลูกฝิ่นและเปิดใช้งานการตลาดเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง พวกเขาใช้ "ตัด" ของพวกเขา -. ที่สำคัญ "ตัด" คน WA ได้รับเบี้ยในความรุนแรงทำลายเกมของคนอื่น ๆ เราได้รับการใช้เป็นเครื่องบินรบสำหรับทั้งรัฐบาลเนวินและทหารแขนพรรคคอมมิวนิสต์พม่า กองทัพไม่อยู่ภายใต้การเจ้าหน้าที่ WA WA ต่อสู้สงครามของคนอื่นในทางกลับกันสำหรับอาหารและเสื้อผ้า สุดท้ายเราได้มารู้ว่าเราถูกใช้ในการฆ่ากันออก. เนวินผ่านประเทศพม่าพรรคสังคมนิยมโปรแกรมการส่งเสริมการเจริญเติบโตทางอ้อมของฝิ่นในขณะที่บา Thein ดีบุกของพรรคคอมมิวนิสต์พม่าเรียกร้องให้คน WA จะทำเช่นนั้น. เมื่อ เรา WA มาเข้าใจว่าเรากำลังถูกใช้ในการฆ่ากันเราตัดสินใจที่จะปฏิวัติ ในเมษายน 1989 เราปฏิเสธที่จะเป็นผู้นำ BCP และส่งผู้นำไปยังประเทศจีน ที่เราได้ทำข้อตกลงสันติภาพกับ SLORC ในตุลาคม 1989 ไม่ได้เพราะการเห็นอกเห็นใจกับพม่า แต่ใด ๆ ที่จะรักษาสิ่งที่เรามีเหลือของผู้คนและบ้านของเรา เราถูกทิ้งสงครามเบื่อ - ยี่สิบสองปีที่เกิดสงครามเบื่อ - ยากจนและฝิ่นขึ้น เราถูกทิ้งยังมีกองทัพขนาดใหญ่พอที่จะควบคุมพื้นที่ของเราเองและเพื่อให้มั่นใจว่าช่วงเวลาของความสงบสุข. ตั้งแต่ปี 1989 เราได้กลายเป็นปึกแผ่นคน WA, WA กับผู้นำ สำหรับครั้งแรกที่เคยเราสามารถพูดคุยและทำหน้าที่เป็นหนึ่งในคน เป็นครั้งแรกที่เราหวังว่าจะสามารถหลบหนีการพึ่งพาฝิ่น ตอนนี้มันเป็นไปได้ที่จะหยุดการปลูกฝิ่นในพื้นที่ของเรา. การพัฒนา: ตอนนี้เราต้องการที่จะเป็นอิสระตัวเองจากการเป็นทาสต่อเศรษฐกิจฝิ่น มันอยู่ในความสนใจของเราและเราคิดว่าอยู่ในความสนใจของส่วนที่เหลือของโลกที่จะหยุดการปลูกฝิ่น นี้เราไม่สามารถทำด้วยตัวเอง เหมือนติดยาเสพติดเฮโรอีนที่อยากจะ "เตะ" ติดยาเสพติดของเขาที่เราต้องการความช่วยเหลือจากภายนอกจะประสบความสำเร็จ เรามีความมุ่งมั่น; เราต้องการการสนับสนุน. แรกและส่วนใหญ่ได้ทันทีเราจะต้องอาหารสำหรับคนของเรา ถ้าเราขอให้พวกเขาที่จะสละวิธีการปัจจุบันของพวกเขาในการดำรงชีวิตของเราจะต้องให้การดำรงชีวิต คนของเรามีความยากจนมากว่าพวกเขาไม่สามารถเสี่ยงชนิดของการเปลี่ยนแปลงในการเกษตรใด ๆ จนกว่าจะมีความเชื่อมั่นว่าพวกเขาจะไม่อดอาหาร นอกจากนี้ที่พวกเขามีแรงกดดันจากภายนอกที่จะเติบโตฝิ่นพวกเขาไม่สามารถหยุดความเสี่ยงโดยไม่มีการป้องกันที่มั่นใจความปลอดภัยของพวกเขา. ในช่วงยี่สิบสองปีของสงครามมากกว่า 12,000 WA ถูกฆ่าตายออกจากนับพันของเด็กกำพร้าและหญิงม่ายและนับไม่ถ้วนได้รับบาดเจ็บพิการ เราพยายามที่จะดูแลคนเหล่านี้โดยไม่ขึ้นอยู่กับหน่วยงานภายนอกใด ๆ ที่จะช่วยให้มีโครงสร้างและไม่มีการดูแลภายในหรือหน่วยงาน. สำหรับระยะเวลาการเปลี่ยนแปลงเราจะต้องกินคนของเรา เรามีทั้งอาหารที่จะให้หรือเงินที่จะซื้อมัน อาหารเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อเริ่มต้นกระบวนการของการกำจัดฝิ่นและการฟื้นฟูสมรรถภาพของประเทศ WA อาหารบรรเทาถูกส่งไปทั่วโลกจากประเทศผู้บริจาคใจกว้างเพื่อประชาชนที่หิวโหยบางคนกำลังจะเปลี่ยนกลับขบวนบรรเทาเพราะเหตุผลทางการเมือง เราจะไม่เป็นเช่นบอสเนีย เราจะต้อนรับและเร่งรัดการกระจายของอาหาร แต่เราจะไม่ต้องการให้คนของเราที่จะอดอาหารเป็นครั้งแรกในการที่จะได้รับมัน อาหารจะต้องมาพร้อมกับการหยุดชะงักของการปลูกฝิ่นไม่ได้บางครั้งหลังจากนั้น. ในทางตรงกันข้ามกับการบรรเทาความอดอยากปกติการสนับสนุนอาหารชั่วคราวสำหรับคน WA จะทำมากกว่าเพียงแค่เลี้ยงคนหิว นอกเหนือจากนั้นมันจะช่วยให้การล่มสลายของเศรษฐกิจฝิ่นและเป็นสถานที่เริ่มต้นที่สำคัญสำหรับการกู้คืนของคน WA และการพัฒนาของเศรษฐกิจใหม่ทั้งหมด. ประการที่สองเกินกว่าการดำรงชีวิตเราไม่เพียง แต่ต้องการที่จะฟื้นฟูพื้นที่ของเราที่เราต้องการ ที่จะพัฒนามัน การเพาะปลูกฝิ่นพืชทดแทนเป็นสิ่งสำคัญ การปลูกพืชทดแทนได้ทำงานในประเทศไทย มันสามารถทำงานในพื้นที่ WA เราต้องการความช่วยเหลือที่จำเป็นเพื่อทำให้มันเกิดขึ้น. เราจำเป็นต้องมีการกระจายการลงทุนการเกษตรของเรา เราจำเป็นต้องมีการปรับปรุงในสต็อกและเมล็ดพันธุ์ในการเลี้ยงปศุสัตว์ เราจำเป็นต้องเรียนรู้วิธีปฏิบัติทางการเกษตรที่มีประสิทธิผลมากขึ้น ไม่มีโปรแกรมความช่วยเหลือจากนานาชาติที่ได้ช่วยคนอื่น ๆ ในการพัฒนาการเกษตรของพวกเขาได้มาถึงเรา ประการแรกเนื่องจากสงครามและตอนนี้เนื่องจากการแยกการบังคับใช้โดยพม่า. สามเราอย่างมากต้องสร้างถนนและการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานที่จะสนับสนุนเศรษฐกิจใหม่ ในปัจจุบันมีไม่มีถนนลาดยางในพื้นที่ WA, ไม่ได้ใด ๆ ถนนโรยกรวด ถนนที่มีอยู่เป็นมือโค่นและปฏิบัติตามทางเท้าที่มีอยู่ก่อนหรือถนนเชิงกลยุทธ์การออกแบบเท่านั้นที่จะได้รับปืนใหญ่ไปด้านบนของเนินเขา เหล่านี้เป็นพอเพียงในช่วงฤดูแล้ง ไม่มีถนนวิศวกรรมการออกแบบสำหรับการจราจรยานพาหนะเป็น ถนนและการปรับปรุงอื่น ๆ รายงานในสื่อที่ชาวพม่าถูกสร้างขึ้นเฉพาะในสื่อข่าว. ประการที่สี่การดูแลรักษาทางการแพทย์ที่ทันสมัยเป็นที่ไม่มีอยู่จริง มีโรงพยาบาลใด, ไม่แม้คลินิกใด ๆ เราจำเป็นต้องใช้ยา เราจำเป็นต้องมีสิ่งอำนวยความสะดวกการรักษาทางการแพทย์ เราจำเป็นต้องมีสถานที่ฝึกอบรมทางการแพทย์ เราจำเป็นต้องมีการฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการของเราและศูนย์ดูแลเด็กกำพร้าของเรา เราจะทำสิ่งที่เราสามารถของเราเอง เราจะสร้างสิบหกศูนย์ดูแลสำหรับคนตาบอดและผู้พิการ เราได้เริ่มต้นให้อยู่ในระดับพื้นดินสำหรับศูนย์แรก. ประการที่ห้าเราต้องโรงเรียน ส่วนใหญ่ของ WA ไม่มีการศึกษาอย่างเป็นทางการ มีเพียงไม่กี่โรงเรียนประถมศึกษาทางการสอนโดยครูที่ตัวเองได้รับเท่านั้นที่จะมีโรงเรียนประถมศึกษา เหล่านี้จะเป็นตัวสนับสนุน ไม่มีระบบการศึกษาคือ เด็กน้อยสามารถเข้าเรียนในโรงเรียนที่มีแม้กระทั่งเป็นหนึ่ง พวกเขามีความจำเป็นในการทำงานจะได้รับอาหาร เราต้องการให้โรงเรียนในการฝึกอบรมผู้นำ เราต้องการให้คนของเราอ่านออกเขียนได้ นอกจากนี้เรายังต้องการที่จะรักษาพัฒนาและแพร่กระจายวัฒนธรรมของเราประเพณีและประเพณีของเรา เราต้องการที่จะมุ่งเน้นและเน้นความเป็นตัวตนของเรา WA เราต้องการที่จะให้คนของเราเป็นสิ่งที่ชอบธรรมของพวกเขา แต่สิ่งที่ได้รับการทำลายโดยสงครามอย่างต่อเนื่อง. หกเราต้องการความช่วยเหลือในการปลูกป่าเนินเขาโล่งของเราและเพื่อค้นหาสิ่งที่ทรัพยากรทางธรรมชาติที่อยู่ในพื้นที่ของเรา เราจำเป็นอย่างยิ่งที่ทุกชนิดของความช่วยเหลือการพัฒนา - เงินอุดหนุนเงินให้กู้ยืมคำแนะนำทางเทคนิค, ความช่วยเหลือทางการเกษตร เรายินดีให้มันจากแหล่งใด. ประชาธิปไตย: เป้าหมายทางการเมืองของเราคือการเรียกคืนประชาธิปไตยที่แท้จริงสำหรับทุกพม่าประชาธิปไตยที่กฎส่วนใหญ่ แต่ความสำคัญเท่าเทียมกันที่สิทธิชนกลุ่มน้อยที่ได้รับการคุ้มครองแม้ว่าชนกลุ่มน้อยที่เป็นชนกลุ่มน้อยของคนคนหนึ่ง เราจะมุ่งมั่นเพื่อความเท่าเทียมกันของประชาชนทุกคน. ประชาธิปไตยที่เราพยายามที่จะไม่เสแสร้ง "ประชาธิปไตย" ของ SLORC การเลือกตั้งปลอมของพวกเขาคือปริศนาเพื่อวัตถุประสงค์ในการที่ชื่นชอบเวสต์ มันไม่ได้ผลในการถ่ายโอนอำนาจให้กับผู้ที่ได้รับการเลือกตั้งอย่างท่วมท้น มันไม่ แต่ระบุผู้นำของความขัดแย้งทางการเมืองที่ถูกคุกคามจากนั้นระบบตะรางวางอยู่ใต้บ้านจับกุมหรือตามล่า อองซานซูจี U Nu และ U Tin Oo เป็นเพียงตัวอย่างที่ระบุไว้มากที่สุด อื่น ๆ น้อยที่รู้จักกันดีไม่ได้ค่าโดยสารให้ดี. เราต้องการฟื้นฟูรัฐ WA ภายในประเทศพม่า เราไม่ได้แบ่งแยกดินแดน แต่เราต้องการอิสระบางอย่างสำหรับคนของเรา ภายใต้อังกฤษและ 1962 จนมี WA รัฐในมุมตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศพม่า หลังจากที่เนวิน 1962 รัฐประหารรัฐบาลของเขาวาดรูปแผนที่ WA รัฐเพียงแค่หายไป มันถูกกลืนหายไปในรัฐฉาน เรามีรากในประวัติศาสตร์และประวัติศาสตร์การเรียกร้องไปทางทิศตะวันออกพื้นที่ของแม่น้ำสาละวินจากเกาะคังลงใต้ไปยังชายแดนไทย เราต้องการที่จะดูแลพื้นที่เป็นส่วนหนึ่งของสหภาพของรัฐบาลกลางในประเทศพม่า. เราไม่ได้ขอให้แขน เราไม่ได้ขอให้ประเทศสหรัฐอเมริกาเพื่อซื้อปลูกฝิ่นของเราเป็นขุนส่าไม่ เราไม่ต้องการที่จะใส่ในการแสดงเป็น SLORC ทำให้เวสต์ เราจะมีความคิดริเริ่มในการเสนอที่จะหยุดการเจริญเติบโตฝิ่น . เป็นผู้นำ WA สามารถหยุดฝิ่นที่เพิ่มขึ้นและการกลั่นในช่วงเวลาใด ๆ แต่คนของเราต้องกินในที่สุดความสำคัญสูงสุดของรัฐภาคี WA ยูไนเต็ดและกองทัพสหรัฐว้าคือ: 1 การกำจัดของฝิ่นในรัฐวอชิงตัน. 2 ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของ WA เขตปกครองตนเอง. 3 การฟื้นฟูและการพัฒนาของรัฐ WA. 4 ฟื้นฟูประชาธิปไตยที่แท้จริงในพม่าเราต้องการชีวิตที่ดีขึ้นสำหรับคนของเราซึ่งสามารถเริ่มต้นด้วยการทำลายความเป็นทาสเพื่อฝิ่นเศรษฐกิจขึ้นอยู่กับ คุณต้องการชีวิตที่ดีขึ้นสำหรับคนที่คุณซึ่งหมายถึงชีวิตโดยไม่ต้องเฮโรอีน มันเป็นเพื่อประโยชน์ร่วมกันของเราจะทำงานร่วมกัน กรุณายอมรับข้อเสนอของเราและตอบสนองต่อข้ออ้างของเรา. ขอแสดงความนับถือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทาสของฝิ่น :

ความทุกข์ทรมานของ WA คน

และเสนอข้ออ้าง






เราข้อเสนอ ภาวะผู้นําของ United Wa State Party ( uwsp ) และกองทัพสหรัฐว้า ( uwsa ) เสนอให้ทุกคนที่อาจจะสนใจที่เรากำจัดการปลูกฝิ่น และหยุดการผลิตเฮโรอีนในดินแดนทั้งหมดควบคุมด้วยหว่า นี้เรายินดีที่จะทำ มันสามารถทำได้อย่างรวดเร็วฉันมีอำนาจเต็มที่ที่จะพูดสำหรับ United Wa State Party และกองทัพสหรัฐว้าซึ่งมีอำนาจเพียงพอที่จะดำเนินการโครงการนี้ ขอร้อง




ขอร้อง เป็นส่วนที่จำเป็นของข้อเสนอ เราต้องการอาหารสำหรับคนของเราในขณะที่เราพัฒนาพืชทดแทน คนของเราก็ไม่ดีที่จะไปผลิตฝิ่น โดยการให้อาหารจะหมายถึงการอด นอกเหนือจากนั้นเราต้องการความช่วยเหลือของทุกประเภทที่เหมาะสมเพื่อให้เปลี่ยนจากการปลูกฝิ่นตามเศรษฐกิจเศรษฐกิจการเกษตรใหม่

***************************************************************************

" ทาสยาฝิ่น "

สามสิบปีวอชิงตันได้พยายามที่จะกำจัดการปลูกฝิ่น แต่เราได้กลายเป็นมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง ขึ้นอยู่กับมันเช่นเฮโรอีนติดยาเสพติดที่เป็นผลมาจากฝิ่นเราเติบโต เราก็เป็นทาส เรากำลังมองหาช่วยให้เลิกทาส

ปัจจุบันพื้นที่วา เป็นหนึ่งในผู้ผลิตที่หนักที่สุดของฝิ่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นโยบายอย่างเป็นทางการของรัฐบาลพม่าปราบปรามฝิ่นเพิ่มขึ้น นี้คือ " ผักชีโรยหน้า " นโยบายเฉพาะเพื่อสร้างความประทับใจทางทิศตะวันตก ในอดีตสหรัฐอเมริกาได้ให้พม่าช่วยดําเนินนโยบาย ในขณะที่ในความเป็นจริงพม่าเจ้าหน้าที่ส่งเสริมปลูกฝิ่นและเปิดใช้งานของตลาดเพื่อประโยชน์ของตัวเอง พวกเขาใช้เวลาของพวกเขา " ตัด " ผู้พัน " ตัด " .

ว้า คนได้รับเบี้ยในที่รุนแรง , เกมทำลายคนอื่นเราได้ถูกใช้เป็นเครื่องบินรบทั้งเนรักและรัฐบาลพม่า พรรคคอมมิวนิสต์ทหารของแขน ทั้งกองทัพอยู่ภายใต้ . เจ้าหน้าที่ ว้า สู้สงครามของคนอื่นเพื่อแลกกับอาหารและเสื้อผ้า ในที่สุด เราก็ตระหนักได้ว่า เราถูกใช้ให้ฆ่ากันเอง

ทิศตะวันออกเฉียงเหนือเอาชนะผ่าน พม่า พรรคสังคมนิยมโปรแกรมสนับสนุนให้ปลูกฝิ่นทางอ้อม ขณะที่บาเทียนดีบุกของพรรคคอมมิวนิสต์พม่าเรียกร้องให้วอชิงตันคนแล้ว

เมื่อเราวา ก็เข้าใจ ว่าเราถูกใช้ฆ่ากัน เราตัดสินใจที่จะปฎิวัติ ในเดือนเมษายน 1989 เราปฏิเสธส่ง บางจาก ภาวะผู้นำและผู้นำจีนเราทำข้อตกลงสันติภาพกับรัฐในเดือนตุลาคม 2532 ไม่ใช่เพราะความเห็นใจกับพม่า แต่เพื่อรักษาสิ่งที่เราทิ้งของคนและบ้าน เราถูกทิ้งไว้เบื่อสงคราม -- 22 ปีสงครามเบื่อ -- ยากจนและฝิ่นขึ้นอยู่กับ เราก็ออกไปกับกองทัพขนาดใหญ่พอที่จะควบคุมพื้นที่ของเราเองและเพื่อให้มั่นใจว่าช่วงเวลาแห่งสันติ

ตั้งแต่ปี 1989 เราได้กลายมาเป็น วา คน รวม