4. The Fundamental Principles: Axio

4. The Fundamental Principles: Axioms
Before embarking on this study of substance, however, Aristotle goes on in Book Γ to argue that first philosophy, the most general of the sciences, must also address the most fundamental principles—the common axioms—that are used in all reasoning. Thus, first philosophy must also concern itself with the principle of non-contradiction (PNC): the principle that “the same attribute cannot at the same time belong and not belong to the same subject and in the same respect” (1005b19). This, Aristotle says, is the most certain of all principles, and it is not just a hypothesis. It cannot, however, be proved, since it is employed, implicitly, in all proofs, no matter what the subject matter. It is a first principle, and hence is not derived from anything more basic.
What, then, can the science of first philosophy say about the PNC? It cannot offer a proof of the PNC, since the PNC is presupposed by any proof one might offer—any purported proof of the PNC would therefore be circular. Aristotle thus does not attempt to prove the PNC; in the subsequent chapters of Γ he argues, instead, that it is impossible to disbelieve the PNC. Those who would claim to deny the PNC cannot, if they have any beliefs at all, believe that it is false. For one who has a belief must, if he is to express this belief to himself or to others, say something—he must make an assertion. He must, as Aristotle says, signify something. But the very act of signifying something is possible only if the PNC is accepted. Without accepting the PNC, one would have no reason to think that his words have any signification at all—they could not mean one thing rather than another. So anyone who makes any assertion has already committed himself to the PNC. Aristotle thus does not argue that the PNC is a necessary truth (that is, he does not try to prove the PNC); rather, he argues that the PNC is indubitable. (For more on the PNC, see the discussion in the entry on Aristotle's logic)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.หลักการพื้นฐาน: สัจพจน์ก่อนเริ่มดำเนินการในการศึกษานี้ของสาร ไร อริสโตเติลไปในสมุดΓเถียงว่าปรัชญาแรก ส่วนใหญ่ทั่วไปของวิชาวิทยาศาสตร์ ต้องยังอยู่หลักการพื้นฐานที่สุด — สัจพจน์ทั่วตัวที่จะใช้ในเหตุผลทั้งหมด ดังนั้น ปรัชญาแรกต้องยังกังวลตัวเองกับหลักการของไม่ความขัดแย้ง (PNC): หลักการที่ "แอตทริบิวต์เดียวกันไม่พร้อมกันอยู่ และเป็นเรื่องเดียวกัน และ ในเช่นเดียวกัน" (1005b19) นี้ อริสโตเติลกล่าวว่า ถูกที่สุดของทุกหลัก และไม่ใช่เพียงสมมติฐาน มัน ไม่ อย่างไรก็ตาม จะ ได้ เนื่องจากมันเป็นลูกจ้าง นัย ในหลักฐานทั้งหมด ไม่ว่าเรื่องใดเรื่อง มันเป็นหลักแรก และดังนั้นจึง ไม่มาอะไรพื้นฐานอะไร แล้ว สามารถศาสตร์ปรัชญาแรกพูดเกี่ยวกับ PNC มันไม่มีหลักฐาน PNC เนื่องจาก PNC เป็น presupposed โดย อาจมีหลักฐานใด ๆ หนึ่ง — การพิสูจน์เจตนาของ PNC จึงจะหมุนเวียน อริสโตเติลจึงไม่พยายามที่จะพิสูจน์ PNC ในบทต่อ ๆ ไปของΓ เขาจน แทน ที่ เป็นไปไม่ได้ไม่เชื่อ PNC ผู้ที่จะอ้างเพื่อปฏิเสธ PNC ไม่ ถ้าพวกเขามีความเชื่อใด ๆ เลย เชื่อว่า มันเป็นเท็จ สำหรับคนที่มีความเชื่อที่ต้อง ถ้าจะแสดงความเชื่อนี้ เพื่อตนเอง หรือผู้อื่น พูดอะไรบางอย่างซึ่งเขาต้องทำการยืนยัน เขาต้อง เป็นอริสโตเติลกล่าวว่า มีความหมายบางอย่าง แต่การกระทำดีของบ่งบอกสิ่งที่เป็นไปได้ถ้า PNC เป็นที่ยอมรับ โดยไม่ยอมรับการ PNC หนึ่งจะมีเหตุผลไม่คิดว่า คำพูดของเขามี signification ใด ๆ เลย — พวกเขาไม่อาจหมายถึง สิ่งหนึ่งแทนอีกด้วย ดังนั้น ใครก็ตามที่ทำให้การยืนยันได้แล้วมุ่งมั่นเอง PNC อริสโตเติลจึงไม่โต้แย้งว่า PNC ความจำเป็นจริง (นั่นคือ เขาไม่ได้พยายามพิสูจน์ PNC); ค่อนข้าง เขาจนว่า PNC indubitable (เพิ่มเติม PNC ดูการสนทนาในรายการบนตรรกะของอาริสโตเติล)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4. หลักการพื้นฐาน: หลักการ
ก่อนที่จะเริ่มดำเนินการในการศึกษาของสารนี้ แต่อริสโตเติลที่เกิดขึ้นในหนังสือΓจะเถียงว่าปรัชญาแรกทั่วไปมากที่สุดของวิทยาศาสตร์ยังต้องอยู่หลักการพื้นฐานที่สุดหลักการที่พบบ่อยคือ ที่ใช้ในการให้เหตุผลทั้งหมด ดังนั้นปรัชญาแรกยังต้องกังวลตัวเองด้วยหลักการของการไม่ขัดแย้ง (PNC): หลักการที่ว่า "แอททริบิเดียวกันไม่สามารถในเวลาเดียวกันอยู่และไม่อยู่ในเรื่องเดียวกันและเคารพเหมือนกัน" (1005b19) นี้อริสโตเติลกล่าวว่าเป็นส่วนใหญ่บางอย่างของหลักการทั้งหมดและมันไม่ได้เป็นเพียงสมมติฐาน มันไม่สามารถ แต่ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเพราะมันเป็นลูกจ้างโดยปริยายในการพิสูจน์ทั้งหมดไม่ว่าสิ่งที่เป็นสาระสำคัญ มันเป็นหลักการแรกและด้วยเหตุนี้ไม่ได้มาจากอะไรขั้นพื้นฐานมากขึ้น.
อะไรแล้วสามารถทางวิทยาศาสตร์ของปรัชญาแรกที่พูดเกี่ยวกับ PNC? มันไม่สามารถให้หลักฐานการ PNC ตั้งแต่ PNC เป็น presupposed โดยหนึ่งในหลักฐานใด ๆ ที่อาจมีหลักฐานใด ๆ ที่อ้างว่า PNC จึงจะเป็นวงกลม อริสโตเติลจึงไม่พยายามที่จะพิสูจน์ PNC; ในบทต่อมาของΓเขาระบุแทนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะปฏิเสธศรัทธา PNC ผู้ที่จะเรียกร้องให้ปฏิเสธ PNC ไม่สามารถหากพวกเขามีความเชื่อใด ๆ ที่ทุกคนเชื่อว่ามันเป็นเท็จ สำหรับคนที่มีความเชื่อต้องถ้าเขาในการแสดงความเชื่อนี้กับตัวเองหรือคนอื่น ๆ พูดอะไรบางอย่างที่เขาจะต้องทำให้การยืนยัน เขาจะต้องเป็นอริสโตเติลกล่าวว่าสิ่งที่มีความหมายว่า แต่การกระทำมากหมายของสิ่งที่เป็นไปได้เฉพาะในกรณีที่ PNC เป็นที่ยอมรับ โดยไม่ยอมรับ PNC หนึ่งจะมีเหตุผลที่จะคิดว่าคำพูดของเขามีความหมายใด ๆ เลยที่พวกเขาไม่สามารถหมายถึงสิ่งหนึ่งมากกว่าอีกไม่มี ดังนั้นทุกคนที่ทำให้การยืนยันใด ๆ ที่มีความมุ่งมั่นอยู่แล้วว่าตัวเอง PNC อริสโตเติลจึงไม่ยืนยันว่า PNC เป็นความจริงที่จำเป็น (นั่นคือเขาไม่ได้พยายามที่จะพิสูจน์ PNC); แต่เขาระบุว่า PNC คือไม่ต้องสงสัย (สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยว PNC, ดูการอภิปรายในรายการในตรรกะของอริสโตเติล)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . หลักการพื้นฐาน : สัจพจน์
ก่อน embarking ในการศึกษาสาร อย่างไรก็ตาม อริสโตเติลไปในหนังสือΓเถียงว่า ปรัชญาแรก ทั่วไปมากที่สุดของวิทยาศาสตร์ ก็ยังต้องอยู่ที่หลักการพื้นฐานที่สุดที่พบสัจพจน์ที่ใช้ในทุกเหตุผล ดังนั้น ปรัชญาแรกยังต้องกังวลตัวเองกับหลักการที่ไม่ขัดแย้ง ( PNC )หลักการ " เดียวกันคุณลักษณะไม่สามารถในเวลาเดียวกันอยู่ และไม่ได้อยู่ในเรื่องเดียวกัน และในการเคารพเหมือนกัน " ( 1005b19 ) นี้ อริสโตเติล กล่าวว่า มีแน่นอน มากที่สุดของทั้งหมดหลักการ และมันไม่ได้เป็นเพียงสมมติฐาน มันไม่ได้ แต่ต้องพิสูจน์ เพราะมันคือการจ้างงาน โดยปริยาย ในหลักฐาน ไม่ว่าเรื่อง มันเป็นหลักการแรกและด้วยเหตุนี้มันไม่ได้มาจากอะไรเพิ่มเติมพื้นฐาน .
อะไรงั้น วิทยาศาสตร์ของปรัชญาแรกพูดเกี่ยวกับ PNC ? มันไม่สามารถเสนอหลักฐานของ PNC ตั้งแต่ PNC เป็นสันนิษฐานโดยหลักฐานหนึ่งอาจเสนอหลักฐานเจตนาของ PNC จึงจะเป็นวงกลม อริสโตเติลจึงไม่พยายามที่จะพิสูจน์ PNC ในบทต่อมาของΓว่าแทนมันเป็นไปไม่ได้ที่จะปฏิเสธศรัทธาโดย PNC คนที่เรียกร้องให้ปฏิเสธ PNC ไม่ได้ ถ้าพวกเขามีความเชื่อที่ทุกคนเชื่อว่ามันเป็นเท็จ สำหรับคนที่มีความเชื่อต้อง ถ้าเขาแสดงความเชื่อนี้กับตัวเองหรือคนอื่น พูดในสิ่งที่เขาต้องทำการยืนยัน เขาต้องเป็นอริสโตเติลกล่าวว่ามีความหมายว่าอะไรแต่ มาก ทำลับลมคมในเป็นไปได้เฉพาะถ้า PNC เป็นที่ยอมรับ โดยไม่ยอมรับ PNC , หนึ่งจะไม่มีเหตุผลที่จะคิดว่าคำพูดของเขาไม่มีความหมายเลยพวกเขาไม่อาจหมายถึงสิ่งหนึ่งมากกว่าอีก ดังนั้น ใครที่ทำ ยืนยัน มีความมุ่งมั่นแล้วตัวเองกับ PNC อริสโตเติลจึงไม่ยืนยันว่าเป็นความจริงที่ PNC เป็น ( นั่นคือเขาไม่ได้พยายามที่จะพิสูจน์ PNC ) ; แต่เขาแย้งว่า PNC คือชัดเจน . ( สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ PNC , ดูการอภิปรายในรายการในตรรกะอริสโตเติล )