Drosophyllum lusitanicum is native

Drosophyllum lusitanicum is native to the western Mediterranean region (Portugal, Spain and Morocco), and is one of the few carnivorous plants to grow in dry, alkaline soils. The 20- to 40-cm (8- to 16-in) glandular leaves, which uncoil from a central rosette, lack the power of movement common to most sundews, but have the unusual characteristic of coiling 'outward' when immature (outward circinate vernation).[2] The plant has a distinct sweet aroma, which attracts the insects upon which it preys. When insects land on the leaves, they find themselves stuck to the mucilage secreted by the stalked glands on the leaves. The more the insects struggle, the more ensnared they become, ultimately dying of suffocation or exhaustion. The plant then secretes enzymes which dissolve the insects and release the nutrients, which are then absorbed by the plant. The plant uses these nutrients to supplement the nutrient-poor soil in which it grows.

Drosophyllum lusitanicum bears bright-yellow flowers, 4 cm (1.6 in) in diameter, borne in groups of 3–15 between February and May. The translucent seedpods bear 3–10 opaque black, pear-shaped seeds, 2.5 mm (0.098 in) in diameter. Seed germination may be aided by scarification.

The genus had always been assumed to be closely allied to Drosera, and was previously placed in the Droseraceae. Recent molecular and biochemical studies, however, place it in the monotypic Drosophyllaceae, as recommended by the Angiosperm Phylogeny Group, and allied with the Dioncophyllaceae (Triphyophyllum) and Ancistrocladaceae.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Drosophyllum lusitanicum พื้นถิ่นของภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียนตะวันตก (โปรตุเกส สเปน และโมร็อกโก), และเป็นหนึ่งในพืชกินเนื้อบางจะเติบโตในดินเนื้อปูนแห้ง อัลคาไลน์ 20 กับ 40-ซม. (8 ถึง 16 - ใน) ต่อมใบ ที่ uncoil จาก rosette กลาง ขาดพลังงานของการเคลื่อนไหวทั่วไป sundews ส่วนใหญ่ แต่มีลักษณะผิดปกติของ coiling 'ขาออก' เมื่อ immature (ขาออก circinate vernation) [2] พืชมีคำว่าหวานหอม ที่ดึงดูดแมลงซึ่งมันโลกใต้ท้อง เมื่อแมลงที่ดินบนใบไม้ พวกเขาพบตัวเองติดอยู่ที่ mucilage secreted โดยต่อม stalked บนใบไม้ เพิ่มเติมแมลงต่อสู้ ensnared มากขึ้นพวกเขากลายเป็น ตายสุด suffocation หรือเกษียณ โรงงาน secretes เอนไซม์ซึ่งละลายแมลง และปล่อยสารอาหาร ซึ่งมีการดูดซึมแล้ว โดยโรงงานแล้ว พืชใช้สารอาหารเหล่านี้เสริมดินธาตุอาหารคนจนมันเติบโตDrosophyllum lusitanicum หมีดอกไม้สีเหลืองสดใส 4 ซม. (ใน 1.6) เส้นผ่าศูนย์กลาง แบกรับกลุ่ม 3 – 15 ระหว่างเดือนกุมภาพันธ์และพฤษภาคม หมี seedpods โปร่งใสเมล็ด 3 – 10 ดำทึบ รูปลูกแพร์ 2.5 มม. (ใน 0.098) เส้นผ่านศูนย์กลาง การงอกของเมล็ดพืชอาจจะช่วย โดย scarificationตระกูลนี้เสมอได้รับการสมมติให้เป็นพันธมิตรใกล้ชิดกับหญ้า และถูกวางไว้ใน Droseraceae ก่อนหน้านี้ ชีวเคมี และโมเลกุลการศึกษาล่าสุด อย่างไรก็ตาม ทำใน monotypic Drosophyllaceae แนะนำกลุ่ม Angiosperm Phylogeny และพ้องกับ Dioncophyllaceae (Triphyophyllum) และ Ancistrocladaceae

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

drosophyllum lusitanicum พื้นเมืองเมดิเตอร์เรเนียนภูมิภาคตะวันตก ( โปรตุเกส , สเปนและโมร็อกโก ) , และเป็นหนึ่งในไม่กี่ เป็นพืชที่ปลูกในดินที่แห้งด่าง 20 - 40 ซม. ( 8 - 16 ) ใบต่อมซึ่งทำให้คลายจากการขดเป็นดอกกุหลาบกลาง ขาดพลังในการเคลื่อนไหวร่วมกันกับต้นพืชขนาดเล็กจำพวก Drosera ที่สุดแต่ มีลักษณะที่ผิดปกติของแบบ ' ภายนอก ' เมื่ออ่อน ( ขาออก circinate vernation ) [ 2 ] พืชที่มีกลิ่นหอมหวานที่แตกต่างกัน , ซึ่งดึงดูดแมลงที่เป็นเหยื่อ . เมื่อแมลงเกาะอยู่บนใบไม้ พวกเขาค้นหาตัวเองติดอยู่ในเมือกหลั่งโดยต่อมเดินทอดน่องบนใบ ยิ่งต่อสู้ยิ่งดักจับแมลง , พวกเขากลายเป็นในที่สุดจะตายจากการขาดอากาศหายใจ หรืออ่อนเพลีย พืชแล้วหลั่งเอนไซม์ที่สลายแมลงและปล่อยสารอาหารที่ดูดซึมโดยพืช พืชใช้ธาตุอาหารเหล่านี้เสริมธาตุอาหารในดินที่ไม่ดีซึ่งมันโต

drosophyllum lusitanicum หมีสีเหลืองสดใสดอกไม้ 4 ซม. ( 1.6 ) ในเส้นผ่าศูนย์กลาง แต่ในกลุ่มของ 3 – 15 ระหว่างเดือนกุมภาพันธ์และเดือนพฤษภาคมการ seedpods โปร่งแสงหมี 3 – 10 ทึบแสงสีดำ รูปร่างลูกแพร์เมล็ด 2.5 มม. ( 0.098 ) ในเส้นผ่าศูนย์กลาง การงอกของเมล็ดอาจจะช่วยโดยการ

สกุลได้เสมอถือว่าเป็นอย่างใกล้ชิดพันธมิตรกับทฤษฎีความน่าจะเป็น และเคยอยู่ในโดรเซอราซี . ล่าสุดโมเลกุลและชีวเคมี อย่างไรก็ตาม วางใน monotypic drosophyllaceae ,ตามที่แนะนำโดยพืชดอกระบบเชื้อชาติกลุ่มและพันธมิตรกับ dioncophyllaceae ( triphyophyllum ) และ ancistrocladaceae .